Święto Wojska Polskiego

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Święto Wojska Polskiego
Święto Wojska Polskiego
Ilustracja
Żołnierze kompanii reprezentacyjnej WP
Dzień

15 sierpnia

Państwa

 Polska

Typ święta

wojskowe

Upamiętnia

Bitwę Warszawską w 1920

Podobne święta

Święto Lotnictwa Polskiego

Święto Wojska Polskiego – święto Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, obchodzone 15 sierpnia na pamiątkę zwycięskiej Bitwy Warszawskiej w 1920, stoczonej w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Wprowadzone ustawą Sejmu z 30 lipca 1992 r. (Dz.U. z 1992 r. nr 60, poz. 303), zastąpioną ustawą z 11 marca 2022 r. o obronie Ojczyzny (Dz.U. z 2022 r. poz. 655).

Święto to przypada w dzień ustawowo wolny od pracy, ponieważ 15 sierpnia jest również liturgicznym świętem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, dla którego ustawodawca wprowadził dzień wolny.

Historia

Odezwa w sprawie obchodów święta Żołnierza Polskiego 1936 r. (miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Poznaniu).

Wojsko Polskie od uzyskania niepodległości przez państwo polskie w 1918 roku w znakach, nazwach, ceremoniale i wewnętrznej strukturze podkreślało swój historyczny rodowód i swą tradycję, rozumianą jako trwanie państwa oraz ciągłość istnienia jego zbrojnego ramienia.

Kultywowanie tradycji oręża polskiego było jednym z istotnych czynników integrujących armię oraz umacniało jej więzi ze społeczeństwem. Szczególnym tego przykładem były święta wojskowe, uroczyście obchodzone w armii II Rzeczypospolitej. Do tych tradycji nawiązują obecnie żołnierze Wojska Polskiego.

 Osobny artykuł: Wojna polsko-bolszewicka.

W okresie II Rzeczypospolitej Święto Żołnierza obchodzono dla upamiętnienia walk w obronie Ojczyzny toczonych w 1920 roku. Wybrano dzień 15 sierpnia, gdyż w tym dniu w 1920 roku w godzinach nocnych pierwsze oddziały 21 Dywizji Górskiej rozpoczęły forsowanie Wieprza pod Kockiem. Rozpoczęto w ten sposób kontrofensywę, w wyniku której rozbito wojska rosyjskiego Frontu Zachodniego pod dowództwem Michaiła Tuchaczewskiego.

Ustanowienie Święta Żołnierza sankcjonował rozkaz Ministra Spraw Wojskowych gen. broni Stanisława Szeptyckiego nr 126 z dnia 4 sierpnia 1923 roku. Podano w nim:

W dniu tym wojsko i społeczeństwo czci chwałę oręża polskiego, której uosobieniem i wyrazem jest żołnierz. W rocznicę wiekopomnego rozgromienia nawały bolszewickiej pod Warszawą święci się pamięć poległych w walkach z wiekowym wrogiem o całość i niepodległość Polski.

Święto Żołnierza nie zostało nigdy odwołane równorzędnym lub wyższym aktem. Obchodzono je uroczyście w okresie II wojny światowej w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i w ludowym Wojsku Polskim do 1946 roku. W następnych latach zaniechano jego obchodów, ponieważ przypominało ono o zwycięstwie Wojska Polskiego nad „bratnią” Armią Czerwoną. W latach 1947–1950 Wojsko Polskie obchodziło swoje święto w dniu 9 maja, czyli w rocznicę zakończenia II wojny światowej w Europie, która według czasu moskiewskiego przypadała na 9 maja[1]. Ten dzień był równocześnie Narodowym Świętem Zwycięstwa i Wolności. W okresie od 7 października 1950 do 13 sierpnia 1992 Dniem Wojska Polskiego był 12 października – rocznica bitwy pod Lenino z udziałem 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki[2]. Po raz ostatni Dzień Wojska Polskiego był obchodzony 12 października 1989[1].

W latach 1990–1992 obchody Święta Wojska Polskiego połączone były z rocznicą uchwalenia Konstytucji 3 maja[1].

Ustawa sejmowa z dnia 30 lipca 1992 przywróciła obchody Święta Wojska Polskiego w dniu 15 sierpnia[3]. Tegoż roku po raz pierwszy w dniu 15 sierpnia odbyły się centralne uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie.

Obchody

Prezydent Lech Kaczyński dokonuje przeglądu oddziałów Wojska Polskiego przed defiladą w dniu Święta Wojska Polskiego 15 sierpnia 2007 w Warszawie.

Corocznie 15 sierpnia odbywają się we wszystkich kościołach polowych w Polsce uroczyste Msze Święte w intencji poległych na polu chwały. Na cmentarzach pamięć żołnierzy czci Apel Poległych, natomiast przed Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie odprawiana jest z udziałem najwyższych władz państwowych honorowa zmiana warty.

Zespół akrobacyjny Biało-Czerwone Iskry podczas święta WP w 2015

15 sierpnia 2007, pierwszy raz w powojennej historii Polski (ostatnia tak duża defilada odbyła się w 1974[4]), miała miejsce defilada nawiązująca do tradycji II Rzeczypospolitej. Około stu pojazdów i tysiąca żołnierzy (w tym reprezentacyjny pododdział francuski) przedefilowało Alejami Ujazdowskimi w Warszawie. Nad trasą defilady przelatywały samoloty i śmigłowce. Paradzie przyglądały się tysiące widzów, zapełniających trasę i boczne uliczki. Uroczystości rozpoczęły się od przeglądu oddziałów, którego dokonał prezydent Lech Kaczyński, jadąc w odkrytym samochodzie terenowym Land Rover Defender. Prezydent przed Belwederem odbierał również defiladę[4][5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c 15 SIERPNIA. ŚWIĘTO WOJSKA POLSKIEGO. opole-news.pl, 2021-08-15. [dostęp 2022-08-01].
  2. ↑ Dekret z 7 października 1950 r. o ustanowieniu dnia 12 października Dniem Wojska Polskiego (Dz.U. z 1950 r. nr 45, poz. 411).
  3. ↑ Ustawa z dnia 30 lipca 1992 r. o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego (Dz.U. z 1992 r. nr 60, poz. 303).
  4. ↑ a b Defilada, jakiej stolica nie widziała, Grzegorz Lisicki, Dominika Olszewska, Gazeta Wyborcza, 15 sierpnia 2007
  5. ↑ Wielka defilada Wojska Polskiego w stolicy, wp.pl, Środa, 15 sierpnia 2007
Polskie święta państwowe i narodowe

Informacja

Artykuł Święto Wojska Polskiego w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-09-17 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=23111