| |||||||||||||||||||||||||
Łukasz Piszczek podczas meczu Borussii Dortmund (2014) | |||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko | Łukasz Piotr Piszczek | ||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 3 czerwca 1985 Czechowice-Dziedzice | ||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 184 cm | ||||||||||||||||||||||||
Pozycja | obrońca | ||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||
Klub | LKS Goczałkowice-Zdrój | ||||||||||||||||||||||||
Numer w klubie | 26 | ||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||
|
Łukasz Piotr Piszczek (ur. 3 czerwca 1985 w Czechowicach-Dziedzicach) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy w polskim klubie LKS Goczałkowice-Zdrój oraz trener piłkarski.
W latach 2007–2019 reprezentant Polski. Uczestnik Mistrzostw Europy 2008, 2012, 2016 oraz Mistrzostw Świata 2018. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta, jako prawy obrońca wybrany do jedenastki stulecia Polskiego Związku Piłki Nożnej[1].
Jako junior występował w drużynie LKS Goczałkowice-Zdrój oraz w Gwarku Zabrze. W 2004 został dostrzeżony przez włodarzy niemieckiej Herthy, którzy postanowili sprowadzić go do swojego klubu. Piłkarz odszedł do Niemiec na zasadzie wolnego transferu. Po podpisaniu kontraktu został wypożyczony do występującego w Ekstraklasie Zagłębia Lubin. Występując na pozycji napastnika, w sezonie 2006/2007, zdobył z klubem mistrzostwo Polski. W 2007 powrócił do Herthy, gdzie został przemianowany na pozycję prawego obrońcy, co okazało się przełomem w jego karierze. W 2010 trafił do Borussii Dortmund, gdzie w ciągu dekady rozegrał 363 oficjalne spotkania, zdobył dwa tytuły mistrzowskie, trzy puchary, dwa superpuchary Niemiec, a także jako jedyny polski obrońca wystąpił w finale Ligi Mistrzów UEFA.
Piszczek rozpoczynał swoją karierę jako napastnik. W wieku juniorskim występował w miejscowej drużynie LKS Goczałkowice-Zdrój (1992–2001), gdzie trenerem był jego ojciec, Kazimierz, a następnie, w latach 2001–2004, w Gwarku Zabrze, gdzie jako zawodnik wyróżniający się bił wiele rekordów strzeleckich na poziomie juniorskim. Był filarem drużyny, która w 2003, pod wodzą trenera Janusza Kowalskiego, zdobyła mistrzostwo Polski juniorów. W 2004, strzelając 4 gole, wraz z tureckim zawodnikiem Alim Öztürkiem, został królem strzelców Mistrzostw Europy U-19[2].
Łukasz Piszczek, choć już w 2004 został piłkarzem Herthy, to dopiero od 2007 występował w jej barwach. Wynika to stąd, że w latach 2004–2007 przebywał na wypożyczeniu w Zagłębiu Lubin. Pierwszym meczem Piszczka w barwach Herthy było spotkanie ze SpVgg Unterhaching (3:0)[3], w ramach Pucharu Niemiec, które odbyło się 4 sierpnia 2007. W Bundeslidze zadebiutował 11 sierpnia 2007 w meczu z Eintrachtem Frankfurt (0:1)[4]. Pierwszego gola zdobył 26 kwietnia 2008 w meczu z zespołem Hannoveru 96 (2:2)[5]. Asystę przy tej bramce zanotował wówczas Raffael Caetano de Araújo[5]. W sumie, w sezonie 2007/2008, wystąpił w 24 meczach ligowych i zdobył w nich jednego gola. Sezon 2008/2009 rozpoczął 17 lipca 2008 wygranym meczem z Nistru Otaci (8:1), w ramach kwalifikacji do Pucharu UEFA[6]. W trakcie sezonu Piszczek trapiony był licznymi kontuzjami, w tym tą najpoważniejszą – kontuzją biodra, która uniemożliwiała mu grę przez 3 miesiące. Po powrocie do zdrowia zagrał 3 mecze w drużynie rezerw. W sezonie 2009/2010 stał się podstawowym zawodnikiem zespołu, który w ciągu jego trwania borykał się z problemami i do końca walczył o utrzymanie. Ta sztuka Hercie się jednak nie udała. Piszczek w tamtym sezonie zagrał 31 meczów w Bundeslidze, dziewięć w Pucharze UEFA/Lidze Europy i dwa w Pucharze Niemiec. Wraz z końcem sezonu skończył się jego kontrakt, którego nie przedłużono.To właśnie trener Herthy, Lucien Favre, zmienił jego pozycję z napastnika na prawego obrońcę.
Łukasz Piszczek do Zagłębia Lubin dołączył w 2004 – został wypożyczony z Herthy. W Ekstraklasie zadebiutował 16 października 2004 w meczu z GKS-em Katowice (7:0)[7]. To spotkanie rozpoczął z ławki rezerwowych, lecz w 55. minucie wszedł na plac gry zmieniając Łukasza Mierzejewskiego. Pierwszą bramkę w polskiej lidze zdobył 13 listopada 2004 w meczu z Górnikiem Polkowice (2:0)[8]. W sumie w sezonie 2004/2005 zagrał w 11 meczach ligowych, w których zdobył 2 gole. W kolejnym sezonie grał już regularnie- w 28 meczach zdobył jedną bramkę. Sezon 2006/2007 zarówno dla Piszczka, jak i dla całej drużyny „Miedziowych” był bardzo udany – Zagłębie Lubin po raz drugi w swojej historii zdobyło mistrzostwo Polski, a Łukasz Piszczek z jedenastoma trafieniami został trzecim strzelcem sezonu. Po zakończeniu sezonu Piszczek powrócił do Herthy.
W 2011 został skazany przez Sąd Rejonowy Wrocław-Śródmieście za udział w korupcji w polskiej piłce nożnej, której dopuścił się jako zawodnik Zagłębia Lubin. Piłkarz sam zgłosił się do prokuratury. Dobrowolnie poddał się karze roku więzienia w zawieszeniu na trzy lata. Został również zobowiązany przez Sąd do zapłaty 100 tysięcy złotych grzywny oraz do zwrotu 48,1 tys. złotych otrzymanej premii za awans do Pucharu UEFA[9]. Sprawa dotyczyła bezpośrednio wyjazdowego meczu Zagłębia z Cracovią w ostatniej kolejce sezonu I ligi 2005/2006 w dniu 13 maja 2006. Zawodnicy z Lubina przekazali wówczas kwotę 100 tys. zł piłkarzom z Krakowa za uzyskanie remisu w tym spotkaniu (takie rozstrzygnięcie premiowało Zagłębie awansem do Pucharu UEFA). Mecz zakończył się bezbramkowym remisem[10], dzięki czemu Zagłębie zajęło trzecie miejsce w I lidze, zdobyło brązowy medal mistrzostw Polski i awansowało do europejskich pucharów. Jak wynika z protokołów przesłuchań, Piszczek odgrywał istotną rolę w naradzie drużyny oraz zbiórce pieniędzy, a także przekonaniu do korupcji piłkarskiej piłkarza Zagłębia, Grzegorza Bartczaka[11]. Pomimo swojej roli w popełnionym przestępstwie, w tymże spotkaniu nie wystąpił – był zawieszony za kartki otrzymane we wcześniejszych meczach.
Na przełomie czerwca i lipca 2010, Piszczek, otrzymując koszulkę z numerem 26, został piłkarzem Borussii Dortmund. Jego pierwszym meczem w barwach nowej drużyny było spotkanie z azerskim Qarabağ Ağdam (4:0)[12], które odbyło się 19 sierpnia 2010 w ramach IV rundy kwalifikacji do Ligi Europy. 22 sierpnia 2010, w 1. kolejce Bundesligi, w meczu z Bayerem 04 Leverkusen (0:2), wszedł na boisko na ostatnie 23 minuty[13]. W trakcie rundy jesiennej, zdołał wywalczyć sobie miejsce w podstawowym składzie Borussii Dortmund. W kwietniu 2011 portal „goal.com” sklasyfikował go na 3. miejscu listy najbardziej udanych transferów Bundesligi sezonu 2010/11[14]. W sezonie 2010/2011 zdobył z Borussią pierwsze w swojej karierze mistrzostwo Niemiec i został wybrany do jedenastki sezonu, wygrywając rywalizację na pozycji prawego obrońcy m.in. z Philippem Lahmem. 13 września 2011 w meczu z Arsenalem (1:1), zadebiutował w rozgrywkach fazy grupowej Ligi Mistrzów[15]. 25 września 2011 zdobył swoją pierwszą bramkę dla Borussii Dortmund. Był to mecz ligowy jego drużyny z FSV Mainz wygrany przez podopiecznych trenera Jürgena Kloppa 2:1[16]. W sezonie 2011/2012 po raz drugi z rzędu wygrał z ekipą z Dortmundu rozgrywki Bundesligi, a także sięgnął z nią po trofeum Pucharu Niemiec, pokonując w finale na Olympiastadion w Berlinie, 5:2 drużynę Bayernu Monachium[17]. W sezonie 2012/13 wystąpił w 12 z 13 spotkań Ligi Mistrzów i był filarem drużyny, która dotarła do finału tych rozgrywek. W meczu finałowym, rozgrywanym 25 maja 2013, na Wembley, rozegrał 90 minut, lecz jego drużyna uległa w „niemieckim meczu” Bayernowi Monachium, 1:2. W 2014 wygrał z Borussią Superpuchar Niemiec. W Borussii Dortmund przez pewien czas występował także z dwoma innymi Polakami: Jakubem Błaszczykowskim (w latach 2010–2015) oraz z Robertem Lewandowskim (2010–2014), tworząc świetnie współpracujące na boisku, tzw. polskie trio z Dortmundu. W styczniu 2016 poinformowano o przedłużeniu kontraktu Piszczka z klubem do końca czerwca 2018[18]. 4 lutego 2017 przeciwko drużynie RB Leipzig rozegrał swoje 250. oficjalne spotkanie w barwach Borussii Dortmund[19]. 6 kwietnia 2017 przedłużył kontrakt z klubem do 30 czerwca 2019[20]. 26 maja 2017, został wybrany do najlepszej jedenastki sezonu 2016/17 w Bundeslidze. 27 maja 2017, po raz drugi w karierze, zdobył z Borussią Puchar Niemiec. Jego zespół pokonał wówczas w finale, 2:1, Eintracht Frankfurt, a Piszczek rozegrał pełne spotkanie i zanotował asystę przy bramce Ousmane Dembélé na 1:0[21]. 26 sierpnia 2017 przeciwko Herthcie (2:0), rozegrał swoje 250. spotkanie w Bundeslidze i stał Polakiem z największą liczbą występów w tych rozgrywkach. We wspomnianym meczu Piszczek, zastępując kontuzjowanego Sokratisa, przez część spotkania grał również z opaską kapitana BVB[22]. 13 września 2017 meczem z Tottenhamem Hotspur, jako pierwszy zagraniczny zawodnik w historii Borussii Dortmund, rozpoczął szósty sezon, w barwach tego klubu, w Lidze Mistrzów[23]. 13 marca 2018, Borussia ogłosiła prolongatę jego kontraktu do 30 czerwca 2020[24]. W sierpniu 2018 został oficjalnie wybrany wicekapitanem Borussii Dortmund[25]. 8 grudnia 2020 roku, w meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów przeciwko Zenitowi Petersburg 35-letni Piszczek zdobył swojego pierwszego gola w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Polski obrońca swoje premierowe trafienie zaliczył w swoim 54. występie w tych rozgrywkach[26].
W reprezentacji Polski zadebiutował 3 lutego 2007 w meczu z Estonią (4:0). W tym samym roku wystąpił jeszcze w meczu z Rosją (2:2), który został rozegrany w Moskwie. Jego pierwszym meczem w 2008, było spotkanie w Krakowie, ze Stanami Zjednoczonymi (0:3). 5 czerwca 2008 został powołany przez Leo Beenhakkera do kadry na Euro 2008 w miejsce kontuzjowanego Jakuba Błaszczykowskiego. Jego pierwszym meczem na mistrzostwach Europy było spotkanie z reprezentacją Niemiec (0:2). Piszczek zaczął je na ławce rezerwowych, lecz w trakcie meczu zmienił Wojciecha Łobodzińskiego. Kontuzja stawu skokowego uniemożliwiła mu występ w meczu z Austrią, który odbył się 12 czerwca 2008. 29 lipca 2011 został ukarany przez PZPN 6-miesięczną dyskwalifikacją za udział w aferze korupcyjnej[27]. 21 września 2011 kara została zawieszona[28]. 2 maja 2012, Franciszek Smuda powołał go na Euro 2012 rozgrywane w Polsce i na Ukrainie. Piszczek wystąpił we wszystkich trzech spotkaniach Polaków. Po remisach z Grecją (mecz otwarcia) i Rosją, polska reprezentacja przegrała z Czechami 0:1 i zajmując ostatnie miejsce w grupie A odpadła z dalszej rywalizacji. 22 marca 2013 w meczu eliminacji MŚ 2014 z Ukrainą (1:3), strzelił swoją pierwszą bramkę dla reprezentacji. 5 marca 2014 w meczu towarzyskim ze Szkocją, po raz pierwszy wystąpił z opaską kapitana[29]. 30 maja 2016 selekcjoner Adam Nawałka powołał go do ścisłego składu na Mistrzostwa Europy 2016[30][31]. Rozegrawszy mecz przeciwko Irlandii Północnej (12 czerwca 2016), stał się pierwszym polskim piłkarzem, który wystąpił w trzech edycjach tego turnieju. Łącznie na Euro 2016, jako jeden z liderów drużyny, rozegrał 4 z 5 pięciu meczów reprezentacji i dotarł z nią do ćwierćfinału turnieju, gdzie Polska odpadła po konkursie rzutów karnych z Portugalią. Był to najlepszy wynik, jaki kiedykolwiek na mistrzostwach Europy uzyskała reprezentacja Polski. 23 marca 2018, przeciwko Nigerii, rozegrał swoje 60. spotkanie w reprezentacji[32]. Piszczek był jedną z wiodących postaci drużyny, która z pierwszego miejsca w grupie E, awansowała na rozgrywane Rosji, Mistrzostwa Świata 2018. W eliminacjach rozegrał dziewięć meczów, w których strzelił bramkę i zanotował dwie asysty. 4 czerwca 2018, selekcjoner Adam Nawałka, oficjalnie powołał go do ścisłego składu na Mundial[33]. Na turnieju wystąpił w dwóch meczach, a drużyna odpadła z rywalizacji po fazie grupowej.
4 sierpnia 2018 poinformował o zakończeniu kariery reprezentacyjnej[34]. 19 listopada 2019 przeciwko Słowenii rozegrał pożegnalny mecz w reprezentacji Polski[35]. Wystąpił od pierwszej minuty, natomiast zszedł z boiska pożegnany owacją i szpalerem obu drużyn w doliczonym czasie pierwszej połowy[36]. W reprezentacji rozegrał 66 meczów, w których zdobył trzy gole. Ze względu na szczególne osiągnięcia sportowe oraz postawę poza boiskiem został włączony do Klubu Wybitnego Reprezentanta[37].
Klub | Sezon | Liga | Liga | Puchar kraju | Puchar ligi | Europa[a] | Inne[b] | Suma | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | |||
Zagłębie Lubin (wyp.) | 2004/05 | Ekstraklasa | 11 | 2 | 12 | 4 | – | – | – | 23 | 6 | |||
2005/06 | Ekstraklasa | 28 | 1 | 8 | 1 | – | – | – | 36 | 2 | ||||
2006/07 | Ekstraklasa | 30 | 11 | 2 | 1 | 5 | 1 | 2 | 0 | – | 39 | 13 | ||
Ogólnie | 69 | 14 | 22 | 6 | 5 | 1 | 2 | 0 | 0 | 0 | 98 | 21 | ||
Hertha BSC | 2007/08 | Bundesliga | 24 | 1 | 2 | 0 | – | – | – | 26 | 1 | |||
2008/09 | Bundesliga | 13 | 0 | 2 | 0 | – | 4 | 3 | – | 19 | 3 | |||
2009/10 | Bundesliga | 31 | 2 | 2 | 0 | – | 9 | 1 | – | 42 | 3 | |||
Ogólnie | 68 | 3 | 6 | 0 | 0 | 0 | 13 | 4 | 0 | 0 | 87 | 7 | ||
Borussia Dortmund | 2010/11 | Bundesliga | 33 | 0 | 1 | 0 | – | 7 | 0 | – | 41 | 0 | ||
2011/12 | Bundesliga | 32 | 4 | 6 | 0 | – | 6 | 0 | 1 | 0 | 45 | 4 | ||
2012/13 | Bundesliga | 29 | 2 | 4 | 0 | – | 12 | 0 | 1 | 0 | 46 | 2 | ||
2013/14 | Bundesliga | 19 | 3 | 4 | 0 | – | 6 | 0 | – | 29 | 3 | |||
2014/15 | Bundesliga | 22 | 0 | 2 | 0 | – | 5 | 0 | 1 | 0 | 30 | 0 | ||
2015/16 | Bundesliga | 20 | 0 | 6 | 1 | – | 12 | 1 | – | 38 | 2 | |||
2016/17 | Bundesliga | 25 | 5 | 5 | 0 | – | 9 | 0 | – | 39 | 5 | |||
2017/18 | Bundesliga | 24 | 0 | 1 | 0 | – | 5 | 0 | 1 | 0 | 31 | 0 | ||
2018/19 | Bundesliga | 20 | 1 | 1 | 0 | – | 5 | 0 | – | 26 | 1 | |||
2019/20 | Bundesliga | 29 | 1 | 2 | 0 | – | 6 | 0 | 1 | 0 | 38 | 1 | ||
2020/21 | Bundesliga | 11 | 0 | 4 | 0 | – | 3 | 1 | 1 | 0 | 19 | 1 | ||
Ogólnie | 264 | 16 | 35 | 1 | 0 | 0 | 76 | 2 | 6 | 0 | 382 | 19 | ||
Ogólnie w karierze | 401 | 33 | 63 | 7 | 5 | 1 | 91 | 6 | 6 | 0 | 566 | 47 |
Reprezentacja | Rok | Mecze | Bramki |
---|---|---|---|
Polska | |||
2007 | 2 | 0 | |
2008 | 4 | 0 | |
2010 | 7 | 0 | |
2011 | 8 | 0 | |
2012 | 11 | 0 | |
2013 | 2 | 2 | |
2014 | 5 | 0 | |
2015 | 5 | 0 | |
2016 | 9 | 0 | |
2017 | 6 | 1 | |
2018 | 6 | 0 | |
2019 | 1 | 0 | |
Ogólnie | 66 | 3 |
Łukasz Piszczek urodził się 3 czerwca 1985 w Czechowicach-Dziedzicach w rodzinie Kazimierza i Haliny Piszczków[42]. Ma braci Adama i Marka, również piłkarzy. W dzieciństwie mieszkał w Goczałkowicach. Jego ojciec był wówczas trenerem występującego w A-klasie miejscowego Ludowego Klubu Sportowego – obecnie jest wiceprezesem klubu, który wspiera także jego syn Łukasz[42]. Piszczek junior wielokrotnie podkreślał, że to właśnie ojcu zawdzięcza fakt, iż został piłkarzem. Gdy miał około 7 lat, ojciec zaprowadził go po raz pierwszy na trening piłki nożnej[42]. Łukasz Piszczek jako nastolatek uczęszczał do Technikum Gazowniczego w Zabrzu[42]. Od czerwca 2009 jest w związku małżeńskim z Ewą Piszczek. Mają dwie córki – Sarę (ur. 3 marca 2011) i Nel (ur. 15 lutego 2016) oraz syna Patryka (ur. 11 kwietnia 2018)[43][44].
20 czerwca 2017 został „Honorowym Obywatelem Gminy Goczałkowice-Zdrój”[45].
Artykuł Łukasz Piszczek w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-07-04 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=231108