Data i miejsce urodzenia | 10 lutego 1957 Ślemień |
---|---|
Informacje klubowe | |
Klub | Górnik Radlin Górnik Pszów Legia Warszawa |
Zbigniew Raubo (ur. 10 lutego 1957 w Ślemieniu) – polski bokser i trener bokserski, wielokrotny mistrz Polski.
Był zawodnikiem Górnika Boguszowice, Górnika Radlin, Górnika Pszów i Legii Warszawa (1977-1986).
Reprezentował Polskę na mistrzostwach świata w 1978 (kat. 48 kg, odpadł w pierwszej rundzie), mistrzostwach Europy w 1983 (kat. 51 kg, odpadł w pierwszej rundzie) i zawodach Przyjaźń-84 (kat. 51 kg). Na tej ostatniej imprezie wywalczył srebrny medal.
W 1975 został mistrzem Polski juniorów, w 1976 młodzieżowym mistrzem Polski. Czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski seniorów w kategorii 51 kg (1981, 1983, 1984, 1986), dwukrotnie wicemistrzostwo Polski seniorów w kategorii 48 kg (1977, 1978), dwukrotnie brązowy medal mistrzostw Polski seniorów w kategorii 48 kg (1976, 1979). W barwach Legii był także sześciokrotnie drużynowym mistrzem Polski.
Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener w Gwardii Warszawa i Nokaucie Warszawa, a także z zawodową grupą Knock-Out Promotions. Był także trenerem reprezentacji Polski kadetów (od 2005) oraz młodzieżowej reprezentacji Polski. W październiku 2014 został tymczasowym trenerem reprezentacji Polski seniorów, a równocześnie również trenerem grupy Rafako Hussars Poland[1].
Trenował m.in. Przemysława Saletę, Macieja Zegana i Krzysztofa Włodarczyka, a w reprezentacji Polski kadetów Artura Szpilkę. Prowadził także zawodnika MMA Krzysztofa Jotko, gdy ten walczył dla organizacji UFC[2].
Artykuł Zbigniew Raubo (bokser) w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-02-14 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=2365060