Witold Dąbrowski (poeta)

Zobacz też: inne osoby nazywające się Witold Dąbrowski.

Witold Dąbrowski
Data i miejsce urodzenia	28 września 1933 Pruszków
Data i miejsce śmierci	10 maja 1978 Warszawa
Zawód, zajęcie	poeta, tłumacz literatury rosyjskiej, publicysta

Witold Dąbrowski, właściwie Witold Sokół-Dąbrowski herbu Jastrzębiec (ur. 28 września 1933 w Pruszkowie, zm. 10 maja 1978 w Warszawie) – polski poeta, tłumacz literatury rosyjskiej, publicysta.

Życiorys

Witold Dąbrowski studiował polonistykę i filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Studia skończył w 1955. Wraz z paroma kolegami założył Studencki Teatr Satyryków, który współprowadził do 1958.

Pierwsze wiersze wydrukował mając lat 17. Pierwszy tomik wierszy Rocznik 33 wydał w 1957. Następne zbiory to Koncert Hebanowy (1966), Ognicha (1971) i Arrasowanie (1976), za które otrzymał nagrodę PEN Clubu. Piąty tomik Portret trumienny został wydany po śmierci poety.

Współautor (z Andrzejem Mandalianem i Wiktorem Woroszylskim) Antologii nowoczesnej poezji rosyjskiej 1880–1967 (1971) oraz antologii Symboliści i akmeiści rosyjscy (1971)

Współpracował z „Po prostu” i „Sztandarem Młodych”. Na początku lat sześćdziesiątych objął redakcję pisma literackiego „Współczesność”.

Jako tłumacz przekładał przede wszystkim poezję rosyjską, ale również prozę. Tłumaczył Sołżenicyna (Jeden dzień Iwana Denisowicza), Bułhakowa (Mistrz i Małgorzata, Biała gwardia, Psie serce) i Okudżawę. Przy tłumaczeniach często współpracował z Ireną Lewandowską.

Przydomek „Sokół” pochodził od dziadka, inżyniera Aleksandra Dąbrowskiego, bojowca PPS, więźnia Pawiaka w latach 1905–1906. Skazanego następnie na katorgę i zesłanie. Ojciec – także Aleksander, oraz stryj Paweł działali w AK, więźniowie Pawiaka w latach 1942–1943.

Jako działacz opozycji był w 1976 sygnatariuszem Memoriału 101 – protestu ludzi nauki i kultury przeciw projektowanym zmianom w Konstytucji PRL. W konsekwencji otrzymał całkowity zakaz publikacji (wydawnictwa, czasopisma, radio, telewizja, teatry).

Od 5 lutego 1976 był rozpracowywany przez Wydział III KSMO w Warszawie (sprawa operacyjnego rozpracowania, nr teczki O/Wa WK-8224/11).

Na początku maja 1978 roku na walnym zebraniu oddziału warszawskiego ZLP potępił z mównicy partię za prześladowanie pisarzy. Tydzień później, w nocy 9 na 10 maja zmarł na zawał serca.

Tomiki poezji

• Rocznik 33 (1957)
• Koncert hebanowy (1966)
• Ognicha (1971)
• Arrasowanie (1976)
• Portret trumienny (1982)
• Poezje wybrane (1983)
• Krajobraz z chmurą (2012)

Bibliografia

• Lesław Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.

Linki zewnętrzne

Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów z Witolda Dąbrowskiego

• Witold Dąbrowski w katalogach Biblioteki Narodowej