Wierka Serdiuczka podczas 52. Konkursu Piosenki Eurowizji w Helsinkach, maj 2007 | |
Imię i nazwisko |
Andrij Mychajłowycz Danyłko |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Gatunki | |
Zawód |
piosenkarz, satyryk, aktor komediowy, drag queen |
Aktywność |
od 1993 |
Wydawnictwo |
CD Land |
Odznaczenia | |
| |
Strona internetowa |
Wierka Serdiuczka, właśc. Andrij Mychajłowycz Danyłko (ukr. Андрій Михайлович Данилко; ur. 2 października 1973 w Połtawie) – ukraiński aktor komediowy, piosenkarz, satyryk, autor tekstów, scenarzysta, kompozytor, reżyser, producent i prezenter telewizyjny. Ludowy Artysta Ukrainy.
Rozpoznawalność zdobył dzięki odgrywaniu postaci drag queen o pseudonimie Wierka Serdiuczka (ukr. Вєрка Сердючка). Zdobywca drugiego miejsca w finale 52. Konkursu Piosenki Eurowizji (2007).
Zainteresował się aktorstwem, będąc w szkole podstawowej. W trakcie nauki w siódmej klasie wystąpił w miejscowym teatrze. Następnie uczył się w technikum na kasjera-sprzedawcę[1]. Skończył szkołę sztuki cyrkowej[2], w 1995 rozpoczął naukę na uczelni estradowo-cyrkowej w Kijowie[1].
W 1993 został laureatem konkursu Wsesmich w Kijowie, dzięki czemu zdobył popularność na Ukrainie. Niedługo później zaczął występować na scenach innych miast oraz w reklamach.
W 2003 wydał album studyjny pt. Posle tiebia, zawierający piosenki inspirowane brzmieniami ambientowymi. Od 2016 jest jurorem w programie Widbir, wyłaniającym reprezentanta Ukrainy w Konkursie Piosenki Eurowizji.
W 1989 po raz pierwszy wystąpił na scenie jako drag queen Wierka Serdiuczka. Pseudonim artystyczny powstał z połączenia imienia Wierka z nazwiskiem koleżanki Danyłki z klasy, Ani Serdiuk. Na początku grana przez niego postać była sprzedawczynią[1], następnie była przedstawiana jako konduktorka pociągu dalekobieżnego[2]. Postać Wierki przedstawiona została szerszemu gronu po raz pierwszy w 1993 w ramach konkursu Humoryna. Określana została jako ekstrawagancka i krzykliwa, a jej występy i utwory – jako utrzymane w prześmiewczym i żartobliwym tonie, często nawiązującym do piosenek ludowych. Jak twierdzi Danyłko w wywiadach, odgrywając postać Serdiuczki stara się obnażyć słabości kobiet z ukraińskiej prowincji, nieznających języków obcych i słabo wykształconych, ale pewnych siebie i skorych do wszelkiego rodzaju rozrywek[2].
W 1997 Serdiuczka była prezenterką talk-show SV-show(ros.), na początku emitowanego na kanale 1+1, a następnie na TV-6[1]. W 1998 wydała debiutancki album studyjny pt. Ja rożdiena dla lubwi[3]. Na początku nowego tysiąclecia wydała kolejne trzy płyty: Hop-hop (2002), Czita Drita (2003)[4], Ha-ra-szo (2003)[5].
W listopadzie 2004 zakwalifikowała się do stawki ukraińskich eliminacji do 50. Konkursu Piosenki Eurowizji[6], jednak później wycofała się z udziału z powodu zbieżności daty finału z terminami koncertów w ramach trasy promocyjnej[7]. W 2005 nawiązała współpracę z Michałem Wiśniewskim, który pod pseudonimem Renia Pączkowska nagrał album studyjny pt. 1, 2, 3… Próba mikrofonu z piosenkami Serdiuczki w nowych aranżacjach i z polskimi tekstami[8]. Projekt promowali singlem „Hop hop hop”[9], do którego wspólnie zrealizowali oficjalny teledysk.
W 2006 wydała kolejny album studyjny pt. Tralli-Valli[10]. W marcu 2007 z piosenką „Dancing Lasha Tumbai”[11] zwyciężyła w finale ukraińskich eliminacji do 52. Konkursu Piosenki Eurowizji, zdobywszy największe poparcie jurorów i telewidzów, dzięki czemu została ogłoszona reprezentantką Ukrainy w konkursie organizowanym w Helsinkach[12]. 12 maja zajęła drugie miejsce w finale po otrzymaniu łącznie 235 punktów, w tym maksymalne noty (12 punktów) z pięciu krajów[13]. Po finale piosenka wywołała medialne kontrowersje, bo zdaniem wielu obserwatorów fraza „Lasha tumbai” (jakoby oznaczająca w języku mongolskim bitą śmietanę) brzmiała łudząco podobnie do słów „Russia Goodbye”, które miały nawiązywać do pomarańczowej rewolucji na Ukrainie[14][15]. Po finale konkursu Serdiuczka wydała kolejny album studyjny pt. Dancing Europe[16], a w 2008 udostępniła na rynku pierwszy album kompilacyjny pt. DoReMi DoReDo, zawierający piosenki „Dancing Lasha Tumbai”, „Kiss Please” czy „I Am Eurovision Queen”[17].
W maju 2017 pojawiła się gościnnie w finale 62. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kijowie. W maju 2019 zaśpiewała utwór Netty „Toy” podczas koncertu finałowego 64. Konkursu Piosenki Eurowizji w Tel Awiwie.
Artykuł Wierka Serdiuczka w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-03-24 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=860480