Wielka Krokiew

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Wielka Krokiew
Wielka Krokiew
im. Stanisława Marusarza
Punkt konstrukcyjny K125
Ilustracja
Państwo  Polska
Miejscowość Zakopane
Data otwarcia 22 marca 1925
Rozmiar skoczni (HS) 140 m
Igelit jest
Rekord 147 m
(25 stycznia 2020) Japonia Yukiya Satō
Najdłuższy skok 150 m
(13 marca 2021) Norwegia Benjamin Østvold
Kluby AZS Zakopane
Wisła Zakopane
Położenie na mapie Zakopanego
Mapa konturowa Zakopanego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza”
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza”
Ziemia49°16′46″N 19°57′50″E/49,279444 19,963889
Multimedia w Wikimedia Commons
Wielka Krokiew

Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza – duża skocznia narciarska o punkcie konstrukcyjnym K125 i rozmiarze HS140, zlokalizowana na północnym stoku góry Krokiew (1378 m n.p.m.) w Zakopanem, w Polsce. Od 1989 nosi imię Stanisława Marusarza (w latach 1932–1989 jej patronem był Karol Stryjeński). Wchodzi w skład Ośrodka Przygotowań Olimpijskich w Zakopanem, a zarządza nią Centralny Ośrodek Sportu. W jej pobliżu usytuowany jest Kompleks Średniej Krokwi im. Bronisława Czecha.

Największa skocznia narciarska w Polsce[1] i jeden z dwóch – obok skoczni im. Adama Małysza w Wiśle-Malince – dużych obiektów narciarskich w kraju.

Skocznia naturalna (brak sztucznie wyniesionej wieży startowej, na której rozpoczyna się rozbieg), osłonięta lasem. Wyposażona w: igelit, sztuczne oświetlenie i tory lodowe, umożliwiające oddawanie skoków w temperaturze w granicach 20 °C[2][3].

Zbudowana według projektu autorstwa inż. Karola Stryjeńskiego i uroczyście otwarta 22 marca 1925 podczas konkursu skoków.

Dotychczas odbyło się na niej wiele międzynarodowych imprez sportowych, m.in.: konkursy skoków narciarskich podczas mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (1929, 1939, 1962) i Zimowych Uniwersjad (1993, 2001), zawody Pucharu Świata (od sezonu 1979/1980), Pucharu Kontynentalnego (od sezonu 1992/1993), Pucharu FIS (od sezonu 2012/2013), Letniej Grand Prix (od sezonu 2004) oraz Pucharu Świata w kombinacji norweskiej (od sezonu 1998/1999). Wielokrotnie przeprowadzano na niej Mistrzostwa Polski w skokach narciarskich (po raz pierwszy w 1927).

Historia

Wielka Krokiew (1962)
Wielka Krokiew (2008)

W 1886 Zakopane oficjalnie uzyskało status uzdrowiska. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości każde uzdrowisko w kraju miało obowiązek opracowania tzw. planu regulacyjnego, polegającego na uporządkowaniu polityki przestrzennej miasta i określenia obszaru niezabudowanego, przeznaczonego na rekreację i sport. W 1923, z inicjatywy Ministerstwa Robót Publicznych, obszar od Kuźnic poprzez Bogówkę po szczyt Krokiew został objęty nowym projektem zagospodarowania architektonicznego - sporządzonym w 1922 przez inż. Karola Stryjeńskiego - jako park turystyczno-sportowy, który został włączony do planu regulacyjnego miasta Zakopane. W projekcie tym umieszczono liczne obiekty sportowe, w tym m.in. skocznię narciarską. W celu realizacji poczynionych zamierzeń powołano spółkę „Park Sportowy” (z księdzem-taternikiem Janem Humpolą jako prezesem)[4] i rozpoczęto realizację inwestycji[5].

Skocznia pod Krokwią nie jest najstarszym tego typu obiektem w Polsce, już w 1920 zbudowano bowiem skocznię w dolinie Jaworzynce. Po kilku latach, odległości jakie można było na niej osiągać (poniżej 40 m) przestały dorównywać możliwościom, które niósł szybki rozwój dyscypliny. Konstrukcja obiektu w rejonie góry Krokiew miała umożliwiać bezpieczne skoki ponad 40 m. Jeszcze jeden aspekt czynił nową skocznię lepszą od tej jaworzyńskiej – lokalizacja (usytuowana bliżej centrum miasta i na stoku gwarantującym dłuższe utrzymywanie się pokrywy śnieżnej).

Na miejsce budowy wybrano północny stok szczytu Krokiew – teren wydzierżawiony przez spółkę „Park Sportowy” na 50 lat, na bardzo korzystnych warunkach, od hrabiego Władysława Zamoyskiego. Projekt ogólny skoczni sporządził w 1923 Karol Stryjeński[4], a dokumentację techniczną – szwedzki inżynier nazwiskiem Sellström, bądź Sandström. Przed rozpoczęciem budowy całe zamierzenie uzyskało pozytywną opinię Państwowej Rady Ochrony Przyrody oraz - jak donosił „Głos Zakopiański” z 25 grudnia 1923 - było konsultowane z „powagami narciarskimi”[4]. Podkreślano bezpieczeństwo konstrukcji skoczni i jej nowoczesność. Jednak z powodu niewystarczających środków finansowych prace nie mogły być prowadzone zgodnie z zaplanowanym harmonogramem. Z inicjatywy Stryjeńskiego chętni mogli kupować udziały na budowę, a dużą rolę w pracach budowlanych odegrało wojsko. Znaczna większość robót została wykonana przed końcem 1924, jednak prowizorycznie wykończony obiekt - o rozbiegu długości 78 m, zeskoku długości 114 m oraz nachyleniu progu 38 stopni - oddano do użytku pod koniec stycznia 1925 (w styczniu 1925 Rada Gminna Zakopanego wsparła „Park Sportowy” subwencją na rzecz skoczni). Uroczysta inauguracja, połączona z konkursem skoków, miała miejsce 22 marca 1925. Pierwszym zwycięzcą i rekordzistą Wielkiej Skoczni został Stanisław Gąsienica-Sieczka (30 m, 36 m), za nim uplasowali się kolejno Henryk Mückenbrunn (32 m, 29 m) i Aleksander Rozmus (29,5 m, 33 m). Po przeprowadzeniu zawodów wykonywano jeszcze ostatnie roboty budowlane.

Pierwszy rekord nie był zachwycający, jak na ówczesne czasy (zawody odbyły się jednak przy fatalnej pogodzie oraz na kiepskim śniegu)[4] i nie uległ zmianie w czasie kolejnego konkursu (mistrzostwa Zakopanego rozegrane w dniach 16–17 stycznia 1926), ale z powodu niedostatku śniegu rozbieg był wówczas skrócony o połowę. Mimo tego Stanisław Gąsienica-Sieczka uzyskał odległość 34,5 m. Jednak pierwsze miejsce zajął Norweg Wilhelm Stolpe, trener-amator, który szkolił w sezonie skoczków z zakopiańskiego klubu. Już kilka dni później, 24 stycznia 1926, Tadeusz Zydel ustanowił nowy rekord (40,5 m) i od tej pory posypała się lawina coraz lepszych wyników uzyskiwanych na Wielkiej Krokwi, która była wtedy kilkukrotnie przebudowywana, a prasa pisała o dużych możliwościach, które ona daje.

Specjalnie na odbywające się tu Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 1929 zmieniono nieco rozbieg, zeskok (na którym wybudowano trybuny), profil skoczni oraz postawiono lożę sędziowską. Zmagania skoczków, w temperaturze minus 30 stopni, śledziło około 10 000 widzów. W 1932 zmarł jeden z twórców Wielkiej Krokwi – Karol Stryjeński i od tej pory do 1989 skocznia nosiła jego imię.

Wielka Krokiew jeszcze dwukrotnie gościła tak dużą imprezę sportową jak MŚ - w 1939 i 1962 roku. W obu przypadkach z powodu braku śniegu trzeba go było zwozić spoza Zakopanego - przed ostatnimi mistrzostwami jak się okazało niepotrzebnie, gdyż na kilka dni przed zawodami spadł obfity śnieg, który musiał zostać usunięty przez spychacze i ludzi na nartach. W dniu konkursu ustanowiono dwa rekordy: liczby widzów pod skocznią (ponad 120 tys., do dziś nie pobity) oraz długości skoku (103 m Helmuta Recknagela).

Od 1980 (z przerwami w latach 1981–1989, 1991–1995, 1997, 2001) na Wielkiej Krokwi odbywają się zawody najważniejszego cyklu w skokach narciarskich – Pucharu Świata. W latach 1999, 2001, 2007 i 2008 odbywały się tu również konkursy skoków Pucharu Świata w kombinacji norweskiej.

Trzykrotnie Wielka Krokiew gościła zawodników podczas mistrzostw świata (więcej razy – siedmiokrotnie – mistrzostwa świata odbywały się jedynie w Lahti oraz w Falun – pięciokrotnie). Na Wielkiej Krokwi podczas zimowej uniwersjady (2001) odbył się konkurs skoków, którego zwycięzcą został Łukasz Kruczek. Latem 2004 położono na zeskoku igelit, dzięki czemu na Wielkiej Krokwi mogą się odbywać zawody w sezonie letnim. Wielka Krokiew była areną pierwszych w historii skoków nocnych podczas zawodów Grand Prix (2004).

Pierwszy konkurs w ramach Pucharu Świata odbył się tu w 1980, w obecności 40 000 widzów.

W 1989 Rada Narodowa Zakopanego zmieniła patrona skoczni - został nim Stanisław Marusarz, zwany "królem Wielkiej Krokwi".

6 czerwca 1997, podczas VI. podróży apostolskiej do Polski, pod Wielką Krokwią odbyła się msza święta, celebrowana przez papieża Jan Paweł II, w której udział wzięło od 250 tys. do 300 tys. wiernych[6].

1 stycznia 2000, Wielka Krokiew straciła homologację FIS, przez co nie mogły być na niej rozgrywane żadne zawody pod egidą tej organizacji. Ostatnia została przyznana na posiedzeniu w Harrachovie pod warunkiem przebudowy skoczni, łącznie ze zmianą starej wieży sędziowskiej. Prace rozpoczęto 3 sierpnia 2000, a większość zakończono już 4 miesiące później. Koszt prac wyniósł 2,2 mln złotych. Oprócz zmiany parametrów (przesunięcie punktu konstrukcyjnego, zmiana kąta nachylenia progu i zeskoku, skrócenie zeskoku, zmniejszenie nachylenia wybiegu skoczni z 7 do 0 st.) przebudowano sieć kanalizacji burzowej oraz wykonano drenaż na zeskoku i wybiegu.

W 2004 miała miejsce przebudowa, podczas której m.in. ułożono igelit, a Zakopane otrzymało prawo organizacji Letniej Grand Prix w skokach narciarskich. W latach 2009–2011, za kwotę ponad 12 milionów złotych pod skocznią wybudowano trzykondygnacyjny pawilon, mieszczący pomieszczenia dla VIP-ów, sale ekspozycyjno-wystawowe i stanowiska dla komentatorów sportowych.

W latach 2016–2017 skocznia przeszła rozbudowę, przeprowadzoną w dwóch etapach. W połowie sierpnia 2016 rozpoczęto pierwszy etap przebudowy, na który składała się między innymi rozbiórka starej konstrukcji, a następnie wykonanie nowej, betonowej, a ponadto także montaż torów lodowych i zmiana kąta nachylenia progu skoczni z 10,5 na 11 stopni. Zakończenie prac zaplanowano na listopad-grudzień 2016[7][8]. Przebudowa najazdu zakończyła się zgodnie z planem[9] i 26 grudnia 2016 na obiekcie odbyły się mistrzostwa Polski w skokach narciarskich. Wiosną 2017 rozpoczął się drugi etap, podczas którego przebudowany został zeskok skoczni: obniżona została bula, dolna część zeskoku została nieco pogłębiona, wymienione zostały bandy i schody, ponadto skocznia otrzymała nowy igelit. Planowane koszty modernizacji miały wynieść ok. 10 milionów złotych[10], lecz po zakończeniu prac w listopadzie 2017 oszacowano je na 12 milionów złotych[11][12]. 19 listopada 2017 skocznia otrzymała homologację FIS, ważną do 18 listopada 2022, niezbędną do przeprowadzenia zawodów najwyższej rangi, takich jak Puchar Świata, Puchar Kontynentalny, Letnie Grand Prix, FIS Cup, Letni Puchar Kontynentalny, czy Puchar Świata w kombinacji norweskiej[13][14]. Po przebudowie punkt konstrukcyjny wynosi 125 metrów, a rozmiar skoczni – 140 metrów[12].

Wielka Krokiew jest bazą treningową dla skoczków Wisły Zakopane i AZS Zakopane.

Charakterystyka

Obecnie jest największą skocznią w Polsce, posiadającą homologację FIS.

Parametry skoczni[14]

  • Punkt konstrukcyjny: 125 m
  • Wielkość skoczni (HS): 140 m
  • Długość najazdu: 98,7 m
  • Nachylenie najazdu: 35°
  • Długość progu: 6,5 m
  • Nachylenie progu: 11°
  • Wysokość progu: 3,13 m
  • Nachylenie zeskoku: 34,3°

Trybuny

Obecnie trybuny i okolice Wielkiej Krokwi mogą pomieścić ok. 40 tysięcy osób, dzięki czemu jest to jeden z największych obiektów sportowych w Polsce pod względem pojemności trybun. Obecnie przy okazji zawodów najwyższej rangi Pucharu Świata ze względów bezpieczeństwa i komfortu oglądania przez widzów udostępniane są bilety w liczbie do 25 tysięcy[15]. Rekord oglądalności na Wielkiej Krokwi padł podczas mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w 1962, gdy konkurs skoków oglądała rekordowa liczba 120 tysięcy kibiców. Podczas konkursu Pucharu Świata w 2002 pod skocznią zgromadziła się ponad 53-tysięczna publiczność[16].

Zawody cykliczne odbywające się na skoczni

Krajowe

Międzynarodowe

Wielka Krokiew (2012)
 Osobny artykuł: Puchar Świata w skokach narciarskich w Zakopanem.
 Osobny artykuł: Letnie Grand Prix w skokach narciarskich w Zakopanem.

Ponadto na Wielkiej Krokwi odbyły się też:

Rekordziści skoczni

Oficjalny rekord skoczni wynosi 147 m i należy do Yukiyi Satō. Rekord ustanowiony został 25 stycznia 2020 podczas drugiej serii konkursu drużynowego Pucharu Świata i jest o 3,5 m lepszy od dotychczasowego, autorstwa Dawida Kubackiego. Do Japończyka należy także letni rekord skoczni – 145 metrów. Taką odległość uzyskał podczas pierwszej serii konkursu indywidualnego Letniej Grand Prix 2019.

Zgodnie z wytycznymi Międzynarodowej Federacji Narciarskiej nie uznaje się rekordów ustanowionych podczas mistrzostw kraju czy w przedkonkursowych treningach (ponadto rekordy z Pucharu Kontynentalnego – także z konkursów głównych – nie są odnotowywane jako oficjalne).

Tabela rekordów

kursywą rekordy nieoficjalne

Lp. Data Zawodnik Wynik Zawody
1. 25.03.1925 II Rzeczpospolita Stanisław Gąsienica-Sieczka 36 m konkurs skoków
2. 1925 II Rzeczpospolita Stanisław Gąsienica-Sieczka 39 m
3. 24.01.1926 II Rzeczpospolita Tadeusz Zaydel 40,5 m konkurs skoków
4. 01/02.1927 II Rzeczpospolita Józef Lankosz 47 m pozakonkursowa seria MP 1927
5. 01/02.1927 II Rzeczpospolita Józef Lankosz 49,5 m pozakonkursowa seria MP 1927
6. 18.03.1928 II Rzeczpospolita Bronisław Czech 61 m MP 1928
7. 10.02.1929 II Rzeczpospolita Bronisław Czech 63 m pozakonkursowa seria MŚ 1929
– 10.02.1929 Norwegia Sigmund Ruud 71,5 m pozakonkursowa seria MŚ 1929, upadek
(7.) 10.02.1929 II Rzeczpospolita Franciszek Cukier 63 m pozakonkursowa seria MŚ 1929
9. 10.02.1929 II Rzeczpospolita Stanisław Gąsienica-Sieczka 66 m pozakonkursowa seria MŚ 1929
10. 1932 II Rzeczpospolita Stanisław Marusarz 72 m
11. 11.02.1934 II Rzeczpospolita Stanisław Marusarz 74 m MP 1934
12. 24.02.1935 Norwegia Reidar Andersen 76 m MP 1935
13. 22.01.1938 II Rzeczpospolita Andrzej Marusarz 76,5 m
14. 19.02.1939 III Rzesza Josef Bradl 80 m MŚ 1939
15. 19.02.1939 Norwegia Birger Ruud 81,5 m MŚ 1939
– 19.02.1939 II Rzeczpospolita Jan Kula 85,5 m pozakonkursowa seria MŚ 1939
16. 1948 Stanisław Marusarz 83,5 m
17. 1948 Stanisław Marusarz 85 m
– 1954 Stanisław Marusarz 92,5 m upadek
18. 1955 Antoni Wieczorek 86,5 m
19. 18.03.1956 Niemcy Harry Glaß 88 m MBCziHM 1956
20. 02.04.1956 Roman Gąsienica-Sieczka 93,5 m pozakonkursowa seria wielkanocnego konkursu skoków
– 02.04.1956 Andrzej Gąsienica-Daniel 98 m pozakonkursowa seria wielkanocnego konkursu skoków, podparty
21. 1961 Karl Schramm 98,5 m
22. 25.02.1961 Nikołaj Szamow 99,5 m MBCziHM 1961
23. 26.02.1961 Nikołaj Szamow 100 m MBCziHM 1961
24. 25.02.1962 Helmut Recknagel 103 m MŚ 1962
25. 20.03.1966 Horst Queck 105,5 m MBCziHM 1966
26. 24.01.1967 Czechosłowacja Jiří Raška 107 m PP 1967
27. 1967 Józef Kocyan 107,5 m
28. 10.03.1968 Józef Przybyła 108,5 m MBCziHM 1968
29. 1968 Józef Przybyła 109 m
30. 05.03.1969 Manfred Wolf 111,5 m MBCziHM 1969
31. 20.03.1971 Szwajcaria Hans Schmid 112 m MBCziHM 1971
32. 01.04.1973 Tadeusz Pawlusiak 113 m wiosenny konkurs skoków
33. 09.02.1975 Marek Pach 114 m MP 1975
34. 09.02.1975 Stanisław Bobak 115,5 m MP 1975
35. 12.03.1978 Finlandia Keijo Korhonen 116 m MBCziHM 1978
36. 18.02.1979 Piotr Fijas 116,5 m MBCziHM 1979
37. 03.1985 Polska Piotr Fijas 117 m MBCziHM 1985
38. 03.1985 Czechosłowacja Jiří Malec 119 m MBCziHM 1985
39. 03.1986 Polska Jan Kowal 122,5 m MBCziHM 1986
40. 14.03.1987 Polska Jan Kowal 123 m MBCziHM 1987
41. 1992 Polska Zbigniew Klimowski 124 m
42. 22.01.1995 Norwegia Arve Vorvik 128 m PK 1994–95
– 31.03.1995 Polska Wojciech Skupień 130 m MP 1995 (trening)[17]
43. 27.01.1996 Słowenia Primož Peterka 130 m PŚ 1995–96
– 1996 Polska Aleksander Bojda 130,5 m
– 04.03.2001 Austria Stefan Kaiser 135,5 m PK 2000–01
– 26.12.2002 Polska Adam Małysz 136,5 m MP 2002
44. 18.01.2003 Niemcy Sven Hannawald 140 m PŚ 2002–03
L1. 05.09.2004 Norwegia Daniel Forfang 139,5 m GP 2004, letni
– 11.03.2005 Finlandia Juha-Matti Ruuskanen 141,5 m PK 2004–05
(L1.) 25.08.2007 Polska Adam Małysz 139,5 m GP 2007, letni
(44.) 23.01.2010 Austria Gregor Schlierenzauer 140 m PŚ 2009–10
46. 23.01.2010 Szwajcaria Simon Ammann 140,5 m PŚ 2009–10
– 18.08.2013 Polska Adam Ruda 139,5 m PFIS 2013–14, letni
– 24.03.2015 Polska Klemens Murańka 144 m MP 2015, podparty
– 24.03.2015 Polska Piotr Żyła 141,5 m MP 2015, podparty
– 24.03.2015 Polska Kamil Stoch 141,5 m MP 2015
47. 27.01.2018 Polska Kamil Stoch 141,5 m PŚ 2017–18
– 18.02.2018 Polska Piotr Kudzia 143,5 m OOM 2018 (kombinacja norweska)
– 23.09.2018 Słowenia Anže Semenič 140 m LPK 2018, letni (seria próbna)
48. 19.01.2019 Niemcy Markus Eisenbichler 143 m PŚ 2018–19
49. 19.01.2019 Polska Dawid Kubacki 143,5 m PŚ 2018–19
– 17.03.2019 Słowenia Bor Pavlovčič 143,5 m PK 2018–19, seria próbna
– 17.08.2019 Polska Dawid Kubacki 142 m GP 2019, letni (seria próbna)
L3. 17.08.2019 Niemcy Karl Geiger 141,5 m GP 2019, letni
L4. 17.08.2019 Słowenia Tilen Bartol 144 m GP 2019, letni
L5. 18.08.2019 Japonia Yukiya Satō 145 m GP 2019, letni
50. 25.01.2020 Japonia Yukiya Satō 147 m PŚ 2019–20
– 13.03.2021 Norwegia Benjamin Østvold 150 m PK 2020–21, seria próbna

Galeria

  • Wielka Krokiew przed renowacją

  • Wielka Krokiew podczas konkursu PŚ (2007)

  • Wielka Krokiew widziana z Gubałówki – na pierwszym planie śmigłowiec Sokół TOPR-u

  • Wielka Krokiew widziana z ulicy Piłsudskiego

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ skisprungschanzen.com: Największe skocznie na świecie. [dostęp 2011-02-01].
  2. ↑ Przemysław Krawiec: Zakopane: Pierwsze skoki na torach lodowych już w listopadzie?. skoki24.pl, 2016-10-10. [dostęp 2017-01-08].
  3. ↑ Łukasz Jachimiak: PŚ w Klingenthal. Szturc: Niemcy brylują, bo ich skocznie mają tory lodowe. Dobrze, że Stoch nie skakał. sport.pl, 2014-11-23. [dostęp 2017-01-08].
  4. ↑ a b c d Maciej Pinkwart: Wielka Skocznia na Krokwi. Szukając inżyniera Sellströma. pinkwart.pl, 2009-06-19. [dostęp 2018-01-19].
  5. ↑ zakopane.cos.pl: Historia Centralnego Ośrodka Sportu – Ośrodka Przygotowań Olimpijskich w Zakopanem. [dostęp 2018-01-19].
  6. ↑ Tomasz Mateusiak: Mija 20 lat od wizyty papieża. Wizyty, która zmieniła Zakopane oraz górali (pol.). Gazeta Krakowska Plus. [dostęp 2019-02-07].
  7. ↑ Adam Bucholz: Modernizacja Wielkiej Krokwi rozpoczęta!. skijumping.pl, 2017-01-08. [dostęp 2016-11-03].
  8. ↑ Informacja dotycząca modernizacji Wielkiej Krokwi. Spotkanie PZN-TZN-ZSMS Zakopane. pzn.pl, 2016-10-18. [dostęp 2017-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].
  9. ↑ Alicja Kosman: Kadra Narodowa A trenuje na Wielkiej Krokwi. pzn.pl, 2016-12-20. [dostęp 2017-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].
  10. ↑ Bartosz Leja: Trwają prace na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, rozbieg ma nowe tory!. skokipolska.pl, 2016-10-29. [dostęp 2016-11-03].
  11. ↑ PŚ w Zakopanem: skocznia po modernizacji, zawody niezagrożone. "To tylko formalność". polskieradio.pl, 2017-11-07. [dostęp 2017-11-14].
  12. ↑ a b Adam Bucholz: Wielka Krokiew już z homologacją. skijumping.pl, 2017-11-21. [dostęp 2017-11-21].
  13. ↑ Polska Agencja Prasowa: Jest homologacja, Wielka Krokiew dostała zielone światło od FIS. Przegląd Sportowy. [dostęp 2017-11-21].
  14. ↑ a b Polski Związek Narciarski: Dane techniczne - o skoczni. [dostęp 2019-01-14].
  15. ↑ Dane techniczne. worldcup-zakopane.pl. [dostęp 2017-01-19].
  16. ↑ Odliczanie przed konkursami PŚ w Zakopanem
  17. ↑ Skoki narciarskie: Małysz mistrzem / Najlepszy junior. archiwum.wyborcza.pl, 1995-04-03. [dostęp 2018-01-30].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Skocznie mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym i lotach narciarskich
Skocznie normalne
Skocznie duże
Skocznie mamucie

Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Skoczek.svg

Skocznie narciarskie w Polsce
Duże
Normalne
Średnie
Małe
Inne
Zamknięte i zlikwidowane
Znajdujące się na Kresach
Wschodnich (1918–1945) i Zaolziu (1938–1958)
Puchar Świata w skokach narciarskich w Polsce
Wisła
(Malinka)
Zakopane
(Średnia i Wielka Krokiew)

Flaga Polski Ski jumping pictogram.svg

Informacja

Artykuł Wielka Krokiew w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=35251