Wiatyk (łac. viaticum – „zapasy na drogę”; via – „droga”[1][2]) – w chrześcijaństwie, a w szczególności w katolicyzmie, komunia święta podawana osobie w niebezpieczeństwie śmierci jako pokarm na drogę do życia wiecznego[1][3][4].
W Kościele rzymskokatolickim do przyjęcia wiatyku zobowiązani są wszyscy ochrzczeni, o ile mogą przyjąć Eucharystię[2]. Kodeks prawa kanonicznego zaleca udzielenie wiatyku także chorym, którzy już otrzymali tego dnia Komunię. Zwraca także uwagę, by nie odkładać udzielenia wiatyku na ostatnią chwilę, tak by chorzy byli jeszcze w pełni świadomi swego położenia (por. kan. 922 KPK)[3].
W miarę możliwości komunia powinna nastąpić w czasie mszy świętej odprawianej przy łożu umierającego i zostać podana pod obiema postaciami. Komunię św. pod dwiema postaciami mogą przyjąć wszyscy uczestniczący w obrzędzie[5]. Jeżeli chory nie może przyjmować pokarmu stałego, eucharystia może zostać mu podana pod postacią samego konsekrowanego wina[6][5]. Elementem celebracji udzielania wiatyku jest odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych i wyznanie wiary. Możliwe jest także uzyskanie odpustu zupełnego[5].
Przed przyjęciem wiatyku nie obowiązuje post eucharystyczny[7].
Wiatyku udziela kapłan, diakon, akolita albo nadzwyczajny szafarz Komunii Świętej[8].
Artykuł Wiatyk w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=46005