Tablica pamiątkowa w Warszawie
Wanda Halina Rutkiewicz-Błaszkiewicz (ur. 4 lutego 1943 w Płungianach, zaginęła 13 maja 1992 na stokach Kanczendzongi w Himalajach) – polska alpinistka i himalaistka, z zawodu elektronik, jedna z najwybitniejszych światowych himalaistek. Jako trzecia kobieta na świecie i pierwsza Europejka stanęła na Mount Evereście, najwyższym szczycie Ziemi. 23 czerwca 1986 Wanda Rutkiewicz stanęła na szczycie K2 jako pierwsza kobieta.
Życiorys
Córka inżyniera Zbigniewa Błaszkiewicza i Marii z Pietkunów. Miała troje rodzeństwa: Jerzego, Michała i Janinę. Po II wojnie światowej z rodzicami i starszym bratem Jerzym, jako repatriantka przyjechała do Łańcuta, gdzie mieszkali jej dziadkowie ze strony ojca, a potem do Wrocławia[1]. Maturę zdała w II Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu, studiowała na Politechnice Wrocławskiej, z dyplomem inżyniera-elektronika pracowała w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych[2]. Później przeniosła się do Warszawy, podjęła pracę w Instytucie Maszyn Matematycznych. Jeszcze w czasach licealnych zapowiadała się na świetną siatkarkę, grała w I lidze (nawet kandydowała do gry w reprezentacji Polski).
Pierwsze kontakty ze wspinaniem miała w Rudawach Janowickich, na skałkach koło Janowic Wielkich, w pobliżu Jeleniej Góry. W 1962 roku ukończyła kurs taternicki na Hali Gąsienicowej w Tatrach. W Tatrach wspinała się na wielu klasycznych i bardzo trudnych drogach (lata 60.), m.in. północną ścianą Małego Kieżmarskiego Szczytu czy wariantem „R” na Mnichu (1964). Poprowadziła kilka nowych dróg, m.in. na Koprowym Wierchu. Była także członkinią i uczestniczką wypraw jaskiniowych wrocławskiej Sekcji Grotołazów[3][4].
Po Tatrach były Alpy (od 1964), Pamir, Hindukusz i Himalaje. Należała do Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu, a po 1973 roku do Klubu Wysokogórskiego w Warszawie.
Osiągnięcia Wandy Rutkiewicz stawiają ją w gronie najlepszych himalaistek w historii. O swoich wyprawach i płynących stąd przemyśleniach często pisała w czasopismach o tematyce alpinistycznej. Była zdecydowaną rzeczniczką i zdeterminowaną realizatorką wspinaczkowej samodzielności kobiet. Była też autorką lub współautorką kilku książek.
Zaginęła w maju 1992 podczas ataku szczytowego na Kanczendzongę. Wraz z Carlosem Carsolio 12 maja o godz. 03:30 wyruszyli w górę z obozu IV na 7950 m. Po 12-godzinnej wspinaczce w głębokim śniegu Carsolio stanął na wierzchołku. Schodząc, napotkał Wandę na wysokości ponad 8200 metrów. Mimo braku sprzętu biwakowego, zdecydowała się przeczekać noc i kontynuować wejście następnego dnia. Według ówczesnego komunikatu Ministerstwo Turystyki Nepalu uznało prowadzenie akcji ratunkowej za praktycznie niemożliwe, a informacja o zaginięciu Polki dotarła do Polski po prawie dwóch tygodniach, 25 maja 1992[5]. Jej ciała nie odnaleziono[6].
Wanda Rutkiewicz została wpisana do Księgi rekordów Guinnessa jako pierwsza kobieta, która zdobyła szczyt K2[7].
Życie osobiste
Była dwukrotnie zamężna. W 1970 wyszła za taternika Wojciecha Rutkiewicza. Rozwiodła się z nim w 1973. Drugim jej mężem był austriacki lekarz i alpinista Helmut Scharfetter, z którym wzięła ślub w 1982 roku, a rozwiodła się w 1986[8].
Kalendarium
Inne góry
Himalaje i Karakorum
Zdobyła osiem z czternastu ośmiotysięczników: Mount Everest, Nanga Parbat, K2, Sziszapangmę, Gaszerbrum II, Gaszerbrum I, Czo Oju i Annapurnę.
Odznaczenia
Publikacje
Była autorką i współautorką filmów i książek alpinistycznych:
książki
- Karawana do marzeń, At Publications, Londyn, Kraków 1994, ISBN 0-9521421-6-3
- Na jednej linie, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1986, ISBN 83-03014-07-2, (II) Wydawnictwo ATI, Wydawnictwo PiT, Kraków 1996 ISBN 83-86219-27-0, (III) Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2010 ISBN 978-83-2440129-1
- Zdobycie Gasherbrumów, Sport i Turystyka, Warszawa 1979, ISBN 83-217-2255-5
filmy
- Kobiety śniegu – film dokumentalny z wyprawy na Gaszerbrum I, zrealizowany z Krzysztofem Langiem, Filmcontract 1989 (25 min.)
- Requiem – film dokumentalny (1988)[11]
- Ludzie na Baltoro – film dokumentalny (1988)[12]
- Tango – zrealizowany z Krzysztofem Langiem, WFDiF 1986 (14 min.)
- Nanga Parbat '85 – film dokumentalny (1986)
- Gdybyś przyszedł pod tę ścianę – film dokumentalny (1986)[13]
Upamiętnienie
Mural we Wrocławiu poświęcony Wandzie Rutkiewicz (2019)
- Po śmierci Wandy Rutkiewicz Zbigniew Jara napisał wiersz pt. Niepokonana zadedykowany himalaistce, który został opublikowany w miesięczniku „Góry i Alpinizm”[14][15]. Krzysztof Gajda napisał piosenkę Epitafium dla Wandy Rutkiewicz (alternatywna nazwa Wanda Rutkiewicz) wykonywaną przez Kwartet ProForma[16].
- Pośmiertnie w 1994 jako jedna z trzech pierwszych osób Wanda Rutkiewicz została odznaczona Medalem im. Króla Alberta I, przyznawanym za wyjątkowe zasługi górskie przez King Albert Memorial Foundation[10].
- Organizowany jest Festiwal Filmów Alpinistycznych im. Wandy Rutkiewicz[17]
- Jest patronką szkół w Polsce. Są to: w Warszawie Szkoła Podstawowa nr 300, we Wrocławiu Szkoła Podstawowa nr 81, gminny Zespół Szkół w Janowicach Wielkich, Zespół Szkół w Rząsce, Szkoła Podstawowa w Duchnicach[18].
- Jest patronką ulic w Warszawie w dzielnicy Wilanów, w bezpośredniej okolicy zespołu szkół jej imienia, we Wrocławiu na osiedlu Gaj, w Częstochowie, w dzielnicy Wrzosowiak oraz w Oleśnicy.
- Poczta Polska w 75 rocznicę urodzin w dniu 4 lutego 2018 r. wydała kartkę pocztową ze znakiem opłaty, na którym przedstawiono Mount Everest, na ilustracji kartki pokazano zdjęcie Wandy Rutkiewicz podczas wspinaczki w Pirenejach w 1969 roku.
- Teatr Polski w Bielsku-Białej wystawił 14 października 2017 roku monodram pt. „Wanda” napisany na podstawie życia Wandy Rutkiewicz. Autorką tekstu jest Wiesława Sujkowska, spektakl wyreżyserowały Maria Sadowska i Joanna Grabowiecka, w rolę Wandy wcieliła się Anita Jancia[19].
- Uchwałą Sejmu RP IX kadencji z 14 października 2021 zdecydowano o ustanowieniu roku 2022 Rokiem Wandy Rutkiewicz[20]. Patronom roku 2022 poświęcono wydanie specjalne Kroniki Sejmowej[21].
Bibliografia
- Wanda, opowieść o sile życia i śmierci – Historia Wandy Rutkiewicz, Anna Kamińska, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, ISBN 978-83-08-06357-6
- Leksykon polskiego himalaizmu, z serii Polskie Himalaje, Janusz Kurczab, Agora SA – Biblioteka Gazety Wyborczej, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7552-383-6
- Wielka encyklopedia tatrzańska, Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wydawnictwo Górskie, Poronin 2004, ISBN 83-7104-009-1
- Uciec jak najwyżej. Nie dokończone życie Wandy Rutkiewicz, Ewa Matuszewska, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1999, ISBN 83-20716-35-7
- Więcej o Wandzie Rutkiewicz, Barbara Rusowicz, Joanna Bandurska; Wydawnictwo Comer; Toruń 1997, ISBN 83-85149-95-3
- Wszystko o Wandzie Rutkiewicz, Barbara Rusowicz, Wydawnictwo Comer & Ekolog; Toruń, Piła 1992, ISBN 83-85149-03-1
Filmografia
- Z góry widać lepiej – film dokumentalny w reżyserii Bartosza Kowalskiego, Telewizja Polska 2022 (76 min.)[22]
- Ślady na śniegu – reportaż telewizyjny Waldemara Heflicha, Telewizja Polska 1990 (29 min.)[23]
- 100 pytań do... – program telewizyjny, realizacja Krzysztof Jasiński, Telewizja Polska 1989 (37 min.)
Przypisy
- ↑ AnnaA. Kamińska AnnaA., Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci. Historia Wandy Rutkiewicz., Wydawnictwo Literackie, czerwiec 2017, ISBN 978-83-08-06357-6 .
- ↑ WłodzimierzW. Wolski WłodzimierzW. (red.), 60 lat Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2012, s. 38 i 270, ISBN 978-83-7493-693-4 [dostęp 2020-12-22] .
- ↑ Ku pamięci, Sekcja Grotołazów Wrocław [dostęp 2020-07-12] .
- ↑ BernardB. Uchmański BernardB., Seminarium Ratownictwa Jaskiniowego, „Taternik”, 42 (1–2), 1966, s. 42, ISSN 0137-3155 [dostęp 2021-01-06] .
- ↑ Zaginęła W. Rutkiewicz. „Nowiny”. Nr 102, s. 1, 26 maja 1992.
- ↑ Wojciech Tochman: Siedem razy siedem, w: Wysokie obcasy: Portrety. Warszawa: W.A.B, 2000, s. 22-23. ISBN 83-88221-46-9.
- ↑ First ascent of K2 (female). Guinness World Records Limited, 1986. [dostęp 2021-02-06]. (ang.).
- ↑ Anna Kamińska: Wanda. Opowieść o sile życia i śmierci. Historia Wandy Rutkiewicz. Wydawnictwo Literackie, 2017, s. 153, 208, 257, 266. ISBN 978-83-08-05978-4.
- ↑ PAP: „Wyglądała, jakby wróciła z Księżyca”. 30 lat temu Rutkiewicz stanęła na K2. TVP Info, 23 czerwca 2016. [dostęp 2018-03-03].
- ↑ a b c Wanda Rutkiewicz. 3pdh.pruszkow.zhp.pl. [dostęp 2011-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-26)].
- ↑ Requiem. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ Ludzie na Baltoro. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ Gdybyś przyszedł pod tę ścianę. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ Pierwsze skrzypce. forumakad.pl. [dostęp 2013-07-29]. (pol.).
- ↑ Od materii do metafizyki. biblioteka.sanok.pl, 2013-06-22. [dostęp 2013-07-29]. (pol.).
- ↑ Teksty. Oficjalna strona Kwartetu ProForma. [dostęp 2018-01-28]. (pol.).
- ↑ XXIV Przegląd Filmów Alpinistycznych - Wanda, Jurek i góry. muzeumsportu.waw.pl. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ Szkoła Podstawowa im. Wandy Rutkiewicz w Duchnicach | Strona Szkoły Podstawowej im. Wandy Rutkiewicz w Duchnicach, Szkoła Podstawowa im. Wandy Rutkiewicz w Duchnicach [dostęp 2022-05-31] (pol.).
- ↑ Wanda. teatr.bielsko.pl. [dostęp 2018-07-08].
- ↑ M.P. z 2021 r. poz. 989.
- ↑ Kronika Sejmowa 37 (942) .
- ↑ Z góry widać lepiej. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
- ↑ Ślady na śniegu. filmpolski.pl. [dostęp 2023-02-04].
Linki zewnętrzne