Walerij Gierasimow

Nie mylić z: Witalij Gierasimow.

Walerij Gierasimow

Walerij Gierasimow (2017)
Data i miejsce urodzenia	8 września 1955 Kazań, Tatarska ASRR, RFSRR, ZSRR
Szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej
Okres	od 9 listopada 2012
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Walerij Wasiljewicz Gierasimow (ros. Валерий Васильевич Герасимов; ur. 8 września 1955 w Kazaniu) – rosyjski wojskowy. Od 9 listopada 2012 szef Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej i I zastępca ministra obrony Federacji Rosyjskiej. Członek Rady Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej^[1]. Generał armii. Bohater Federacji Rosyjskiej.

Dowodzone przez niego wojska dokonały inwazję Rosji na Ukrainę, oskarżane są one o dokonanie zbrodni wojennych^[2][3][4].

Generałowie Mark Milley i Walerij Gierasimow podczas spotkania w Bernie w 2019

Życiorys

Jest absolwentem Wyższej Szkoły Dowódczej Wojsk Pancernych w Kazaniu, którą ukończył w 1977, Akademii Wojsk Pancernych – ukończył w 1987 i Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego – ukończył w 1997.

Służbę rozpoczął w Północnej Grupie Wojsk w Polsce – na stanowiskach do dowódcy batalionu czołgów. Następnie służył w Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym, gdzie od 1993 dowodził 144 Dywizją Zmechanizowaną w Tallinnie, przeniesioną w 1994 do obwodu smoleńskiego. Od 1997 był pierwszym zastępcą dowódcy Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.

Posiada doświadczenie bojowe – w latach 1998–2006, podczas drugiej wojny w Czeczenii – zajmował różne stanowiska dowódcze w strukturach Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego, w tym szefa sztabu stacjonującej tam 58 Armii. Następnie w latach 2007–2009 był dowódcą Leningradzkiego Okręgu Wojskowego, a od kwietnia 2012 Centralnego Okręgu Wojskowego.

W latach 2009–2012 był odpowiedzialny za kierowanie paradami wojskowymi w Moskwie z okazji Dnia Zwycięstwa^[5].

9 listopada 2012 został mianowany przez prezydenta Putina szefem sztabu generalnego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej – pierwszym zastępcą ministra obrony (nowo mianowani wiceministrowie to także Arkadij Bachin – dotychczasowy dowódca wojsk Zachodniego Okręgu Wojskowego i Oleg Ostapienko – dotychczasowy dowódca Wojsk Obrony Powietrzno-Kosmicznej)^[6].

W kwietniu 2014 został dodany do listy osób, przeciwko którym Unia Europejska wprowadziła sankcje „w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niepodległość Ukrainy”^[7]. W ciągu kolejnych miesięcy podobne działania wprowadziła wobec niego również Kanada i Australia^[8][9].

Według Służby Bezpieczeństwa Ukrainy miał być „generalnym dowódcą wszystkich sił prorosyjskich i separatystów” podczas walk pod Iłowajśkiem w 2014^[10]. 5 sierpnia 2015 prokuratura wojskowa Ukrainy ogłosiła Walerija Gierasimowa „głównym ideologiem wojny w Donbasie”^[11][12].

15 września 2016 spotkał się w Ankarze z gen. Hulusi Akarem, szefem sztabu generalnego tureckich sił zbrojnych. Ich rozmowa dotyczyła trwającego konfliktu w Syrii^[13][14].

Walerij Gierasimow, Joseph Dunfor i Hulusi Akar na spotkaniu dotyczącym omówienia wspólnych działań Federacji Rosyjskiej, Stanów Zjednoczonych i Turcji w północnej Syrii w 2017

Awanse

• major (1984)
• podpułkownik (1987)
• pułkownik (1992)
• generał major (1994)
• generał porucznik (2002)
• generał pułkownik (2005)
• generał armii (2013)^[15]

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Bohater Federacji Rosyjskiej (2016)^[16]
• Order Świętego Jerzego III klasy (2017)

Podczas spotkania z prezydentem Federacji Rosyjskiej Władimirem Putinem w 2013

• Order Świętego Jerzego IV klasy
• Order „Za Zasługi dla Ojczyzny” III klasy (2014)
• Order „Za Zasługi dla Ojczyzny” IV klasy
• Order „Za zasługi wojskowe”
• Order Honoru
• Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
• Medal „Za zasługi bojowe”
• Medal „Na Pamiątkę 1000-lecia Kazania”

Generałowie Walerij Gierasimow i François Lecointre w 2020

• Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal „Za wyróżnienie wojskowe”
• Medal „Za odwagę wojskową” I klasy
• Medal „Za wzmocnienie wspólnoty wojskowej”
• Medal „Za wyróżnienie w służbie wojskowej” I klasy
• Medal „200 lat dla Ministerstwa Obrony”
• Medal „Za powrót Krymu”
• Medal „Za nienaganną służbę” II klasy
• Medal „Za nienaganną służbę” III klasy
• Order św. Mikołaja Cudotwórcy
• Honorowy Specjalista Wojskowy Federacji Rosyjskiej (2009)
• Order Przyjaźni Narodów (Białoruś, 2010)
• Medal Marszałka Iwana Bagramiana (Armenia, 2015)
• Medal „Wspólnoty wojskowej” (Syria, 2016)
• Order Armii Nikaragui (Nikaragua, 2013)
• Medal „Za zasługi we współpracy wojskowej” (Azerbejdżan, 2014)^[17]

Przypisy