W pustyni i w puszczy (film 1973)

Ten artykuł dotyczy filmu z 1973. Zobacz też: W pustyni i w puszczy (ujednoznacznienie).

W pustyni i w puszczy
Gatunek	przygodowy
Rok produkcji	1971-1973
Data premiery	16 października 1973
Kraj produkcji	Polska
Język	polski
Czas trwania	184 min (I część - 93 min, II część - 91 min)
Reżyseria	Władysław Ślesicki
Scenariusz	Władysław Ślesicki
Główne role	Tomasz Mędrzak Monika Rosca
Muzyka	Andrzej Korzyński
Zdjęcia	Bogusław Lambach
Scenografia	Wiesław Śniadecki Jarosław Świtoniak Miłko Marinow
Kostiumy	Wiesław Śniadecki
Montaż	Krystyna Rutkowska
Wytwórnia	Studio Filmowe Iluzjon
Dystrybucja	Centrala Wynajmu Filmów

W pustyni i w puszczy – polski fabularny film przygodowy dla dzieci i młodzieży z 1973 w reżyserii Władysława Ślesickiego, ekranizacja powieści W pustyni i w puszczy (1911) Henryka Sienkiewicza.

W 1974 z materiałów powstałych w trakcie kręcenia filmu stworzono czteroodcinkowy miniserial pod tym samym tytułem. Nie jest on jednak identyczny – wykorzystano inne ujęcia tych samych scen, a dialogi lekko zmodyfikowano. Kilka scen dodano, bądź usunięto.

Obsada

• Tomasz Mędrzak – Stanisław Tarkowski
• Monika Rosca – Nel Rawlison
• Stanisław Jasiukiewicz – Władysław Tarkowski
  • Jerzy Laskowski, Tomasz Mędrzak – Władysław Tarkowski (dublerzy w końcowych scenach),
  • Jerzy Kamas – Władysław Tarkowski (głos w końcowych scenach)
• Edmund Fetting – George Rawlison
• Zygmunt Hobot – Kaliopuli
• Zygmunt Maciejewski – Linde
• Ahmed Marei – Chamis
• Ahmed Hegazi – Gebhr
• Stefania Mędrzak – Madame Olivier
• Ibrahim Shemi – Idrys
• Emos Bango – Kali
• Malija Mekki – Mea
• Abd El Menan Abu El Fatouh – Mahdi
• Abbas Fares – kupiec
• Fatma Helal – Fatma
• Mohamed Hamdi – Thadil
• Hosna Sulejman – Dinah
• Bogumił Simeonow – Beduin #1
• Gawrił Gawriłow – Beduin #2

Inne informacje

• Film powstawał przez trzy lata (1971-1973). Zdjęcia nakręcono w Egipcie, Sudanie i Bułgarii. Premiera miała miejsce dnia 16 października 1973, zaś prapremiera – 13 października 1973 w Katowicach w kinie Kosmos. Miniserial po raz pierwszy pokazano w telewizji między 25 grudnia 1974 a 1 stycznia 1975; odcinki były emitowane w obydwu programach.
• Film otrzymał w 1974 nagrodę Oscar Italy, a główni aktorzy – nagrodę czechosłowackiego tygodnika Kvety w 1975.
• Film pozostaje do dziś na drugim miejscu pod względem liczby widzów, którzy obejrzeli polski film w kinie. Tylko w okresie PRL-u obejrzało go 31 mln widzów^[1].
• Wersja telewizyjna liczyła cztery 50-minutowe odcinki (Porwanie, Chartum, Ucieczka, Smain).
• Piosenkę Gwiazda dnia podczas napisów końcowych serialu wykonywał zespół 2 plus 1.
• W roku 1973 ukazała się płyta krótkogrająca W pustyni i w puszczy z muzyką i piosenkami z filmu (i serialu). Pełną ścieżkę dźwiękową wydano dopiero w 2015 r.
• Odtwórców głównych ról wybrano spośród blisko 7 tys. kandydatów, z czego o rolę Nel ubiegało się przeszło 5 tys. dziewcząt. Najmłodsza kandydatka do roli Nel miała 5 lat, a najstarsza około 30.
• Role drugoplanowe – w tym Kalego i Mei – odtwarzali miejscowi aktorzy afrykańscy, głównie amatorzy.
• Grający rolę ojca Stasia Stanisław Jasiukiewicz ciężko chorował w tamtym czasie i zmarł przed zakończeniem realizacji filmu. Jego śmierć spowodowała konieczność zmiany zakończenia filmu. W końcowych scenach głosu jego postaci użyczył aktor Jerzy Kamas, zaś fizycznie w jego postać wcielił się kierownik produkcji – Jerzy Laskowski (w ujęciach pokazany „od tyłu”).
• Krzysztof Fus, który zajmował się przygotowaniem sprawnościowym i kaskaderskim dzieci, pracował z młodymi aktorami również przy nowej wersji filmu z 2001.
• Psa Sabę odtwarzały dwa dogi, „Łoś” i „Apacz”, trenowane przez znanego tresera Franciszka Szydełkę. Podczas zdjęć na pustyni musiały nosić specjalne „buty”, chroniące łapy przed oparzeniem. Franciszek Szydełko opisał współpracę w książce Pyskiem do kamery. Dogi były zakupione przez producentów film. Po zakończeniu zdjęć „Łoś” odkupiła polska ambasada w Kairze, a potem trafił do Bejrutu. „Apaczem” zaopiekował się Tomasz Mędrzak. Łoś zmarł podczas ewakuacji ambasady w Libanie^[2]. Przyczyną śmierci była zatruta potrawa, która przeznaczona była dla pracowników ambasady^[3].
• Do roli słonia Kinga, zaangażowano indyjską słonicę „Tarę” z bułgarskiego cyrku.
• Wykorzystano wiele wartościowych rekwizytów – m.in. dziewiętnastowieczny sztucer, egzemplarz „Pana Tadeusza”, wydany w Paryżu w 1844 roku.

Zobacz też

• Lista filmów z największą liczbą widzów w Polsce
• W pustyni i w puszczy – książka Henryka Sienkiewicza
• W pustyni i w puszczy (serial telewizyjny 1974)
• W pustyni i w puszczy (film 2001)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• W pustyni i w puszczy w bazie IMDb (ang.)
• W pustyni i w puszczy w bazie Filmweb
• W pustyni i w puszczy w bazie filmpolski.pl
• W pustyni i w puszczy w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”