Włodzimierz Czarzasty (2019) | |
Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1960 |
---|---|
Wicemarszałek Sejmu IX kadencji | |
Okres |
od 12 listopada 2019 |
Przynależność polityczna | |
Przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej / Nowej Lewicy | |
Okres |
od 23 stycznia 2016[1] |
Poprzednik | |
Członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji | |
Okres |
od 10 maja 1999 |
Włodzimierz Czarzasty (ur. 3 maja 1960 w Warszawie[2][3]) – polski przedsiębiorca i polityk. W latach 1999–2005 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w latach 2006–2017 przewodniczący zarządu Stowarzyszenia „Ordynacka”. Od 2016 przewodniczący Sojuszu Lewicy Demokratycznej, w 2021 przekształconego w Nową Lewicę i od tegoż roku współprzewodniczący partii. Poseł na Sejm IX i X kadencji, od 2019 wicemarszałek Sejmu IX kadencji.
Absolwent stosunków międzynarodowych na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1988)[4]. W latach 80. był działaczem studenckim, pełnił funkcję przewodniczącego Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich UW, wiceprzewodniczącego Rady Okręgowej ZSP w Warszawie oraz wiceprzewodniczącego ZSP. Należał do Socjalistycznego Związku Studentów Polskich[5]. W latach 1983–1990 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[6], a następnie Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna[7]. W wyborach parlamentarnych w 1997 bez powodzenia kandydował z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej do Sejmu[8]. Został jednym z liderów Stowarzyszenia „Ordynacka”, w 2006 wybrany na przewodniczącego tej organizacji[9]. Pełnił tę funkcję do kwietnia 2017[10]. Został również członkiem Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków[6].
Zawodowo związany z branżą wydawniczą jako członek władz spółek prawa handlowego[2]. W latach 1988–1990 był dyrektorem Akademickiego Biura Kultury i Sztuki Alma-Art. W latach 1990–2000 był współwłaścicielem (wraz z żoną) i prezesem zarządu oficyny wydawniczej Muza[6]. Był także członkiem rady nadzorczej spółki producentów Euromedia. Zasiadał w radzie nadzorczej Polskiego Radia, w 1998 z tej funkcji odwołał go minister skarbu państwa Emil Wąsacz (decyzję tę w 2002 zakwestionował Sąd Okręgowy w Warszawie)[11]. W maju 1999 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski powołał go w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Od marca 2000 do sierpnia 2004 zajmował stanowisko sekretarza KRRiT. Ustąpił w styczniu 2005 na kilka miesięcy przed upływem sześcioletniej kadencji[12]. W latach 2006–2011 był współwłaścicielem wydawnictwa Wilga[6].
Jego nazwisko pojawiło się w trakcie tzw. afery Rywina, był wskazywany jako osoba mająca istotny wpływ na media publiczne i koncepcje prywatyzacyjne. Przyjęty przez Sejm raport sejmowej komisji śledczej (autorstwa Zbigniewa Ziobry z PiS) stwierdzał, że złożenie w lipcu 2002 przez Lwa Rywina propozycji korupcyjnej przedstawicielom Agory miało pozostawać – jak wskazano w tym dokumencie – w ścisłym związku z zachowaniem osób z tzw. grupy trzymającej władzę, w skład której wchodzili Robert Kwiatkowski, Aleksandra Jakubowska, Włodzimierz Czarzasty, Lech Nikolski oraz Leszek Miller[13]. Włodzimierzowi Czarzastemu w związku z tą sprawą nie zostały nigdy przedstawione żadne prokuratorskie zarzuty.
W 2010 został członkiem SLD[7]. Od 2012 do 2016 stał na czele mazowieckich struktur partii, wygrywając wybory na to stanowisko z Katarzyną Piekarską większością 111 do 106 głosów[14]. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Sejmu jako lider płockiej listy wyborczej Zjednoczonej Lewicy, jednak sama koalicja nie przekroczyła wówczas 8% progu wyborczego[15]. Następnie wystartował w wyborach na przewodniczącego SLD. W I turze głosowania wśród członków partii zajął pierwsze miejsce. W II turze z 23 stycznia 2016, w której wzięli udział delegaci na kongres SLD, pokonał Jerzego Wenderlicha stosunkiem głosów 428 do 305[16]. W wyborach samorządowych w 2018 bezskutecznie kandydował do sejmiku mazowieckiego[17]. Był jednym z liderów Koalicji Europejskiej zawiązanej przez partie opozycyjne przed majowymi wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2019[18].
Przed październikowymi wyborami parlamentarnymi w tym samym roku w imieniu SLD zawiązał porozumienie z Robertem Biedroniem (prezesem partii Wiosna) i Adrianem Zandbergiem (jednym z liderów Lewicy Razem)[19], funkcjonujące pod nazwą Lewica. W wyborach tych uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując w okręgu sosnowieckim 31 244 głosy[20]. 12 listopada 2019 został wybrany na wicemarszałka Sejmu IX kadencji[21]. W 2021 kierowany przez niego Sojusz Lewicy Demokratycznej przekształcił się w Nową Lewicę, do której dołączyli działacze rozwiązanej Wiosny. 9 października 2021 Włodzimierz Czarzasty został jednym z dwóch (obok Roberta Biedronia) współprzewodniczących partii[22].
W wyborach w 2023 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (zdobywając 22 332 głosy)[23].
Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
1997 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm III kadencji | nr 51 | 4890 (3,05%)[24] | |
2015 | Zjednoczona Lewica | Sejm VIII kadencji | nr 16 | 13 156 (4,38%)[15] | |
2018 | SLD Lewica Razem | Sejmik Województwa Mazowieckiego | nr 4 | 11 792 (3,22%)[17] | |
2019 | Sojusz Lewicy Demokratycznej | Sejm IX kadencji | nr 32 | 31 244 (9,31%)[20] | |
2023 | Nowa Lewica | Sejm X kadencji | 22 332 (5,91%)[23] |
Artykuł Włodzimierz Czarzasty w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-11-03 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=43315