Villarreal CF

Villarreal CF

Świętowanie awansu Villarrealu do Primera División w 2013 r.
Pełna nazwa	Villarreal Club de Fútbol, S.A.D.
Przydomek	El Submarino Amarillo (Żółta łódź podwodna)
Barwy	żółte
Data założenia	10 marca 1923 jako Club Deportivo Villarreal 25 sierpnia 1947 jako Club Atlético Foghetecaz
Debiut w najwyższej lidze	31 sierpnia 1998 Real Madryt 4:1 Villarreal CF[1]
Liga	Primera División
Państwo	Hiszpania
Wspólnota autonomiczna	Walencja
Adres	Avenida B. Ibáńez 2, 12540 Vila-real
Stadion	Estadio de la Cerámica
Prezes	Fernando Roig Alfonso
Trener	Unai Emery
Asystent trenera	Imanol Idiákez
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Villarreal Club de Fútbol (wym. [biʎareˈal]) – hiszpański klub piłkarski z siedzibą w Vila-real, założony 10 marca 1923 pod nazwą Club Deportivo Villarreal, od sezonu 2013/2014 występujący w Primera División. Wicemistrz Hiszpanii 2007/08. Zwycięzca Ligi Europy w sezonie 2020/2021.

Historia

Klub utworzono 10 marca 1923 w Vila-real. Pierwsza rada dyrektorów została powołana przez José Calduch Almela, który został prezydentem. Pracownikiem bankowym został Jose Mart, administratorem poczty Carlos Calatayud, Juan Bebot jako skarbnik. Pozostali członkowie, którzy tworzyli wtedy zarząd to Alfonso Saera, Manuel Calduch, Pascual Arrufat Catal á, Vicente Cabedo Meseguer i Manuel Amorós Fortun.

Jedna z pierwszych decyzji nowej rady dyrektorów było wynajęcie stadionu, co kosztowało 60 peso na miesiąc. Ustalono także ceny wejściówek. Cena biletu dla dorosłych wynosiła 0,5 peso, dla dzieci po połowie. Kobiety wchodziły za darmo. Postanowiono też zakupić pierwsze stroje. Koszulki były białe, natomiast spodenki i getry czarne. Były to pierwsze barwy klubowe Villarreal i pozostały one do 1946, gdy zostały zamienione na żółto-niebieskie, obowiązujące do czasów obecnych.

Inauguracja boiska Villarreal nastąpiła 17 czerwca 1923 w meczu pomiędzy CD Castellón i Cervantes, dwoma drużynami z prowincji Castellón. 21 października 1923 Villarreal CF zagrała pierwszy mecz na swoim nowym boisku również z CD Castellón.

Z końcem hiszpańskiej wojny domowej, piłka nożna wróciła na El Madrigal. Od 1939 do 1950, Villarreal zagrał w 2 regionalnej lidze, w której zespoły należały do trzech różnych grup. W sezonie 50/51 piłkarzom Villarreal udało się zająć miejsce premiowane awansem do pierwszej ligi regionalnej. Villarreal grał w tej lidze od 1952 do 1956. Zespół zakończył rozgrywki na 7 pozycji, dwa razy na 4 oraz raz na 1 miejscu. Sukces odniesiony w sezonie 1955/56 pozwolił piłkarzom Villarreal zagrać w 3 lidze. Jednak w sezonie 60/61 zespół musiał niestety powrócić do niższej ligi.

Lata 60., 70. i 80.

Lata 60. Villarreal zaczął grą w 1 lidze regionalnej. Przez pierwsze dwa lata, zespół był daleko od promowanej awansem pierwszej pozycji. Lecz przyszedł sezon 66/67, w którym to Villarreal zajął 3 miejsce i awansował wyżej. Od tego czasu Villarreal dobrze radził sobie w 3 lidze, a w 1970 roku udało się zdobyć mistrzostwo, co dało awans do 2 ligi. Lata 70. nie były dla Villarreal dobrą dekadą. W sezonie 70/71 piłkarze Villarrealu zajęli 17 miejsce i powrócili do 3 ligi. W sezonie 75/76 spadli do ligi regionalnej, lecz na szczęście szybko zdołali awansować. W latach 80. Hiszpania była organizatorem piłkarskich Mistrzostw Świata. W tym czasie Villarreal próbował ustabilizować się w lidze. Początkowo grał w 3 lidze, jednak w sezonie 86/87 sięgnął po awans do wyższej ligi. Dwa lata później powrócił do 3 ligi.

Lata 90.

Lata 90. rozpoczęły się od awansu piłkarzy Villarreal do wyższej ligi. Ekipa z El Madrigal była typową drużyną środka tabeli. Jednakże w sezonie 97/98 piłkarzom Villarreal udało się zdobyć 4 miejsce i wywalczyć awans do Primera División. W barażach o pierwszą ligę, rywalem Villarreal był zespół Sociedad Deportiva Compostela. Pierwszy mecz grano na El Madrigal. Padł wynik 0:0. W meczu rewanżowym również padł remis, jednakże 1:1 co dało awans graczom Villareal, którzy pierwszy raz awansowali do najwyższej klasy rozgrywkowej. W pierwszym meczu Villarrealu w Primera División przeciwnikiem był wielki Real Madryt. Tydzień później piłkarze zmierzyli się z Celtą Vigo na El Madrigal. Niestety niedługo piłkarze Villarreal spadli do 2 ligi. W sezonie 99/00 zajęli 3. pozycję w 2 lidze i ponownie awansowali do Primera División, gdzie grają do dziś.

XXI wiek

W sezonie 2004/05 drużyna zajęła 3. miejsce. Był to znak nadchodzących lepszych czasów. Do tego sukcesu najbardziej przyczyniła się dwójka piłkarzy z Ameryki Płd. – Juan Román Riquelme i Diego Forlán. Pierwszy z nich zdobył 10 goli i zaliczył 15 asyst, natomiast Forlán został królem strzelców i odebrał złotego buta. Nie można pominąć także pozostałych piłkarzy, chociażby José Mari, Marcos Senna i innych, którzy stworzyli mocny zespół. W sezonie 2007/08 Villarreal wywalczyło wicemistrzostwo kraju, zajmując drugą pozycję w lidze zostawiając daleko w tyle przewagą punktową Barcelonę, Atletico oraz Sevillę, żółta łódź podwodna awansowała bezpośrednio do finałów LM, był to największy ich sukces odniesiony w lidze.

W 2003 Villareal zdobył pierwsze europejskie trofeum – Puchar Intertoto i tym samym zakwalifikował się do Pucharu UEFA. W sezonie 2003/2004 Villarreal doszedł do półfinału Pucharu UEFA, by przegrać z rodakami i końcowymi mistrzami Valencia CF. W 2004 wygrali Puchar Intertoto powtórnie, po raz drugi kwalifikując się do Pucharu UEFA, gdzie polegli w ćwierćfinale z AZ Alkmaar. Ten sam sezon Villarreal skończył La Ligę na trzecim miejscu, zdobywając ich pierwszy bezpośredni awans do Ligi Mistrzów. Sezon 2005/2006 przyniósł klubowi europejskie sukcesy w Lidze Mistrzów. W kwalifikacjach Villarreal podjął angielski Everton F.C., którego bez problemów wyeliminował. W fazie grupowej Villarreal dostał się do tej samej grupy, co mistrz Portugalii SL Benfica, francuski Lille OSC i angielski Manchester United F.C. Villarreal dwukrotnie zwyciężył (1-0 przeciw Benfice na wyjeździe oraz z Lille u siebie) i zdobył dodatkowo cztery remisy, w tym dwa bezbramkowe z Manchesterem United. Hiszpański klub awansował do 1/8 finału Ligi Mistrzów, by pokonać tam szkocki Rangers F.C. Następnie „El Submarino Amarillo” wyeliminowali włoski Inter Mediolan w ćwierćfinale Ligi Mistrzów. W półfinale Villarreal nie poradził sobie z Arsenalem, chociaż losy awansu ważyły się do ostatnich minut rewanżowego meczu. Ostatecznie Arsenal wygrał dwumecz 1-0, a jego bramkarz, Jens Lehmann, obronił rzut karny wykonywany przez Juana Romána Riquelme w doliczonym czasie gry.

W sezonie 2011/12 Villarreal zagrał w rundzie kwalifikacyjnej Ligi Mistrzów. Pokonał tam w dwumeczu Odense 3-1. W fazie grupowej klub zajął ostatnie miejsce nie zdobywając żadnego punktu. W tej grupie znajdowały się drużyny takie jak: Manchester City, SSC Napoli i Bayern Monachium.

13 maja 2012 Villarreal po przegranej u siebie z Atlético Madryt, po 12 latach gry na najwyższym poziomie rozgrywkowym, spadł do Segunda División^[2]. Po roku spędzonym w 2. lidze, w czerwcu 2013 zajmując drugie miejsce w tabeli Villarreal powrócił do Primera División^[3].

W sezonie 2013/14 klub zajął szóste miejsce, co pozwoliło mu wziąć udział w rundzie play-off Ligi Europy 2014/15. W dwumeczu z FK Astana padł wynik 7-0, co dało awans do Ligi Europy. W grupie trafili na cypryjski Apollon, szwajcarski FC Zürich oraz niemiecką Borussię Mönchengladbach. W grupie zdobyli 11 punktów i drugie miejsce, co dało im awans do 1/16 Ligi Europy. Tam zespół trafił na austriacki FC Salzburg. W meczu na Camp El Madrigal padł wynik 2-1 dla Villarrealu. W Slazburgu zespół wygrał 3-1 i awansował do 1/8 Ligi Europy. Tam Villarreal trafił na swojego krajowego rywala, Sevillę FC. Na Camp El Madrigal padł wynik 3-1 dla Sevilli. Na wyjeździe zespół zagrał niewiele lepiej i przegrał 2-1, tym samym odpadając z Ligi Europy.

W sezonie 2014/15 klub zajął szóste miejsce w lidze hiszpańskiej, mimo dużej ilości kontuzjowanych graczy i słabych wyników pod koniec sezonu. Szóste miejsce premiowało awans do 3 rundy kwalifikacyjnej LE, ale w związku z wygraniem przez Sevillę Ligi Europy i grę w następnym sezonie w Lidze Mistrzów, Villarreal został przeniesiony do fazy grupowej. Trafił w niej na Viktorię Pilzno, Rapid Wiedeń i Dinamo Mińsk. Klub zajął drugie miejsce w grupie, mając 13 punktów i ulegając dwoma punktami Rapidowi. W 1/16 klub trafił na włoskie SSC Napoli.

Sezon 2020/2021 okazał się historyczny dla klubu. Villareal pomimo zajęcia 7 miejsca w LaLiga został zwycięzcą Ligi Europy pokonując w finale Manchester United po dramatycznej serii rzutów karnych. Mecz zakończył się wynikiem 1:1, natomiast w konkursie rzutów karnych doszło do wykonania 22 jedenastek, gdzie hiszpańska drużyna zwyciężyła stosunkiem 11:10.^[4]

Sukcesy

Krajowe:

• 2. miejsce w Primera División (2007/08)

Europejskie:

• zwycięzca Pucharu Intertoto (2003, 2004)
• półfinał Ligi Mistrzów (2005/06)
• zwycięzca Ligi Europy UEFA (2020/2021)

Obecny skład

Stan na 23 lutego 2022^[5]

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Sergio Asenjo 2 2 obrońcaOB Mario Gaspar (kapitan) 3 2 obrońcaOB Raúl Albiol 4 2 obrońcaOB Pau Torres 5 3 pomocnikPO Dani Parejo 6 3 pomocnikPO Étienne Capoue 7 4 napastnikNA Gerard Moreno 8 2 obrońcaOB Juan Foyth 9 4 napastnikNA Paco Alcácer 10 3 pomocnikPO Vicente Iborra 12 2 obrońcaOB Pervis Estupiñán 11 4 napastnikNA Samuel Chukwueze 13 1 bramkarzBR Gerónimo Rulli

Nr Poz. Piłkarz 14 3 pomocnikPO Manu Trigueros 15 4 napastnikNA Arnaut Groeneveld 16 4 napastnikNA Boulaye Dia 17 3 pomocnikPO Giovani Lo Celso 18 2 obrońcaOB Alberto Moreno 19 3 pomocnikPO Francis Coquelin 20 3 pomocnikPO Rubén Peña 21 3 pomocnikPO Yeremi Pino 22 3 pomocnikPO Aïssa Mandi 23 3 pomocnikPO Moisés Gómez 24 3 pomocnikPO Alfonso Pedraza 25 2 obrońcaOB Serge Aurier 28 4 napastnikNA Nikita Iosifow

Piłkarze na wypożyczeniu

Nr Poz. Piłkarz 2 obrońcaOB Jorge Cuenca (w Getafe CF do 30 czerwca 2022) 2 obrońcaOB Xavi Quintillà (w CD Leganés do 30 czerwca 2022) 3 pomocnikPO Álex Baena (w Gironie FC do 30 czerwca 2022) 3 pomocnikPO Iván Martín (w Gironie FC do 30 czerwca 2022)

Nr Poz. Piłkarz 3 pomocnikPO Manu Morlanes (w RCD Espanyolu do 30 czerwca 2022) 3 pomocnikPO Javier Ontiveros (w CF Fuenlabradzie do 30 czerwca 2022) 4 napastnikNA Fer Niño (w RCD Mallorce do 30 czerwca 2022)

Szkoleniowcy

Najlepsi strzelcy klubu w poszczególnych sezonach

Przypisy

Europejskie puchary

 Osobny artykuł: Villarreal CF w europejskich pucharach.

Bibliografia

• Oficjalna strona internetowa (ang. • kat. • hiszp.)