Tyson Fury

Tyson Fury

Tyson Luke Fury

Tyson Fury (2017)
Pseudonim	Gypsy King
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1988 Manchester
Obywatelstwo	Wielka Brytania
Wzrost	206 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	33
Zwycięstwa	32
Przez nokauty	23
Porażki	0
Remisy	1
↑ Bilans walk aktualny na 23 kwietnia 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons

Tyson Luke Fury (ur. 12 sierpnia 1988 w Manchesterze) – brytyjski pięściarz wagi ciężkiej irlandzkiego pochodzenia, aktualny mistrz świata wagi ciężkiej federacji WBC oraz linearny mistrz świata wagi ciężkiej. Jest również posiadaczem pasa magazynu „The Ring”. Były mistrz świata organizacji WBO, IBO, IBF oraz były superczempion WBA; były mistrz Wielkiej Brytanii w wadze ciężkiej a także były mistrz federacji CBC. Przy wzroście 206 cm, ma zasięg ramion 216 cm.

Kariera amatorska

W 2006 zdobył brązowy medal na Mistrzostwach Świata Juniorów w Agadirze w Maroku, a w 2007 złoty medal Juniorów Unii Europejskiej w Warszawie oraz srebrny Mistrzostw Europy Juniorów w Somborze w Serbii.

Kariera zawodowa

Mierzący 206 cm o zasięgu ramion 216 cm Brytyjczyk zadebiutował na zawodowym ringu 6 grudnia 2008 w Nottingham, wygrywając przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie z Węgrem Belą Gyongyosim (3-9-2) w sześciorundowym pojedynku.

20 kwietnia 2013 w Madison Square Garden walczył z byłym mistrzem świata w kategorii junior ciężkiej Steve'em Cunninghamem (25-5-0), pokonując go przez nokaut w siódmej rundzie^[1]. Dzięki tej wygranej Fury zagwarantował sobie drugie miejsce w rankingu IBF^[2].

15 lutego 2014 w Copper Box w Londynie wygrał przez techniczny nokaut z Amerykaninem Joey′m Abellem (29-7-0) w czwartej rundzie.

29 listopada 2014 w londyńskim ExCeL London pokonał przez techniczny nokaut Derecka Chisorę (20-4-0) w dziesiątej rundzie^[3].

28 lutego 2015 na gali w londyńskiej O2 Arena pokonał przed czasem Christiana Hammera (17-3, 10 KO). Po ósmej rundzie pojedynek został poddany przez Rumuna^[4].

Walka z Wołodymyrem Kłyczko

28 listopada 2015, po pokonaniu ukraińskiego superchampiona Wołodymyra Kłyczko, został mistrzem świata kategorii ciężkiej organizacji IBF, WBO, WBA i IBO. Anglik wygrał jednogłośnie na punkty stosunkiem głosów 115-112, 116-111 i 115-112. Jego waga przed walką wynosiła 112 kg^[5].

Fury odmówił spotkania z oficjalnym pretendentem z ramienia IBF Wiaczesławem Głazkowem (21-0-1, 13 KO), wybierając rewanż z Kliczką, za co został pozbawiony tytułu w zaledwie dziesięć dni po jego zdobyciu. Rewanż z Ukraińcem został zaplanowany na 9 lipca 2016 w Manchesterze, jednak nie doszło do niego z powodu kontuzji kostki Fury'ego w czerwcu^[6]. Ostatecznie Fury postanowił oddać bez walki zdobyte pasy, nie przystępując do walki rewanżowej z powodu problemów z alkoholem i narkotykami^[7].

9 czerwca 2018 w Manchester Arena w Manchesterze zwycięsko powrócił na ring po dwuipółrocznej przerwie, wygrywając przez RTD w czwartej rundzie z Albańczykiem Seferem Seferim (23-1, 21 KO).

18 sierpnia 2018 w Belfaście w swojej drugiej walce po powrocie na ring pokonał na punkty Włocha Francesco Pianetę (35-4-1, 21 KO). Sędzia wypunktował tę walkę na jego korzyść w stosunku 100-90.

Walka z Deontayem Wilderem

1 grudnia 2018 w Staples Centre w Los Angeles spotkał się z Deontayem Wilderem (40-0-1, 39 KO) w walce o mistrzowski pas federacji WBC. Po dwunastu rundach, podczas których dwukrotnie był liczony (w dziewiątej i dwunastej rundzie), sędziowie orzekli remis. Punktowali niejednogłośnie - 115:111 Wilder, 114:112 Fury i 113:113^[8].

Kolejne pojedynki

15 czerwca 2019 w Las Vegas, wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z Niemcem Tomem Schwarzem (24-1, 16 KO)^[9].

14 września 2019 w T-Mobile Arena w Las Vegas pokonał na punkty (116:112, 117:111 i 118:110) Szweda Otto Wallina (20-1, 13 KO)^[10].

Walka rewanżowa z Deontayem Wilderem

22 lutego 2020 roku w Las Vegas wygrał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie rewanżowy pojedynek z Deontayem Wilderem (42-1-1, 41 KO), odbierając mu tytuł mistrza świata wagi ciężkiej federacji WBC^[11].

Trzecia walka z Deontayem Wilderem

9 października 2021 w Las Vegas po raz trzeci spotkał się w ringu z Deontayem Wilderem (42-2-1, 41 KO). Był liczony dwukrotnie w czwartej rundzie, a jego rywal - w trzeciej, dziesiątej i jedenastej. Ostatecznie wygrał przez nokaut w jedenastej rundzie, broniąc pasa WBC w kategorii ciężkiej. Do momentu przerwania walki sędziowie punktowali 95-92, 95-91, 94-92 na jego korzyść^[12].

Obowiązkowa obrona pasa WBC

23 kwietnia 2022 na stadionie Wembley w Londynie przystąpił do obowiązkowej obrony tytułu mistrza świata federacji WBC. Jego rywalem był inny Brytyjczyk, Dillian Whyte. Wygrał przez TKO w 6. rundzie i zachował pas mistrzowski^[13].

Lista walk na zawodowym ringu

Rekord	Wynik	Data	Rywal	Rodzaj	Runda, czas	Miejsce	Uwagi
1-0	Zwycięstwo	6 grudnia 2008	Bela Gyongyosi	TKO	1 (6) 2:14	National Ice Centre, Nottingham, Wielka Brytania	Debiut na zawodowym ringu
2-0	Zwycięstwo	17 stycznia 2009	Marcel Zeller	TKO	3 (6) 2:30	Robin Park Centre, Wigan, Wielka Brytania
3-0	Zwycięstwo	28 lutego 2009	Daniel Peret	TKO	2 (6) 3:00	Norwich Showground, Norwich, Wielka Brytania
4-0	Zwycięstwo	14 marca 2009	Lee Swaby	TKO	4 (6) 3:00	Aston Events Centre, Birmingham, Wielka Brytania
5-0	Zwycięstwo	11 kwietnia 2009	Matthew Ellis	KO	1 (6) 0:48	York Hall, Londyn, Wielka Brytania
6-0	Zwycięstwo	23 maja 2009	Scott Belshaw	TKO	2 (8) 0:52	Colosseum, Watford, Wielka Brytania
7-0	Zwycięstwo	18 lipca 2009	Aleksandrs Selezens	TKO	3 (6) 0:48	York Hall, Londyn, Wielka Brytania
8-0	Zwycięstwo	11 września 2009	John McDermott	PTS	10	Brentwood Centre, Brentwood, Wielka Brytania	Zdobycie tytułu mistrza Anglii w wadze ciężkiej
9-0	Zwycięstwo	26 września 2009	Tomáš Mrázek	PTS	6	The O2, Dublin, Irlandia
10-0	Zwycięstwo	5 marca 2010	Hans-Joerg Blasko	TKO	1 (8) 2:14	Huddersfield Sports Centre, Huddersfield, Wielka Brytania
11-0	Zwycięstwo	25 czerwca 2010	John McDermott	TKO	9 (12) 1:08	Brentwood Centre, Brentwood, Wielka Brytania	Zdobycie wakującego tytułu mistrza Anglii w wadze ciężkiej Brytyjski Eliminator wagi ciężkiej
12-0	Zwycięstwo	10 września 2010	Rich Power	PTS	8	York Hall, Londyn, Wielka Brytania
13-0	Zwycięstwo	19 grudnia 2010	Zack Page	UD	8	Colisée Pepsi, Quebec City, Kanada
14-0	Zwycięstwo	19 lutego 2011	Marcelo Luiz Nascimento	KO	5 (10) 2:48	Wembley Arena, Londyn, Wielka Brytania
15-0	Zwycięstwo	23 lipca 2011	Dereck Chisora	UD	12	Wembley Arena, Londyn, Wielka Brytania	Zdobycie tytułów mistrza Wielkiej Brytanii oraz Wspólnoty Narodów w wadze ciężkiej
16-0	Zwycięstwo	18 września 2011	Nicolai Firtha	TKO	5 (12) 2:19	King's Hall, Belfast, Irlandia Północna
17-0	Zwycięstwo	12 listopada 2011	Neven Pajkic	TKO	3 (12) 2:44	Event City, Manchester, Wielka Brytania
18-0	Zwycięstwo	14 kwietnia 2012	Martin Rogan	TKO	5 (12) 3:00	Odyssey Arena, Belfast, Irlandia Północna	Zdobycie tytułu mistrza Irlandii w wadze ciężkiej
19-0	Zwycięstwo	7 lipca 2012	Vinny Maddalone	TKO	5 (12) 1:35	Hand Arena, Clevedon, Wielka Brytania	Zdobycie tytułu mistrza WBO Inter-Continental w wadze ciężkiej
20-0	Zwycięstwo	1 grudnia 2012	Kevin Johnson	UD	12	Odyssey Arena, Belfast, Northern Ireland	Eliminator WBC w wadze ciężkiej
21-0	Zwycięstwo	20 kwietnia 2013	Steve Cunningham	KO	7 (12) 2:55	Madison Square Garden, Nowy Jork, Nowy Jork, Stany Zjednoczone	Eliminator IBF w wadze ciężkiej
22-0	Zwycięstwo	15 lutego 2014	Joey Abell	TKO	4 (10) 1:48	Copper Box, Londyn, Wielka Brytania
23-0	Zwycięstwo	29 listopada 2014	Dereck Chisora	RTD (decyzja sędziego)	10 (12) 3:00	ExCeL, Londyn, Wielka Brytania	Zdobycie tytułu mistrza WBO International oraz Mistrza Europy w wadze ciężkiej
24-0	Zwycięstwo	28 lutego 2015	Christian Hammer	RTD (decyzja sędziego)	8 (12) 3:00	O2 Arena, Londyn, Wielka Brytania
25-0	Zwycięstwo	28 listopada 2015	Wladimir Klitschko	UD	12	Esprit Arena, Düsseldorf, Północna Nadrenia-Westfalia, Niemcy	Zdobycie tytułu mistrza WBA, WBO, IBF i IBO w wadze ciężkiej
26-0	Zwycięstwo	9 czerwca 2018	Sefer Seferi	RTD	4 (10) 3:00	Manchester Arena, Manchester, Wielka Brytania
27-0	Zwycięstwo	18 sierpnia 2018	Francesco Pianeta	PTS	10	Windsor Park, Belfast, Irlandia Północna
27-0-1	Remis	1 grudnia 2018	Deontay Wilder	SD	12	Staples Centre, Los Angeles, Stany Zjednoczone	Walka o tytuł mistrza WBC w wadze ciężkiej
28-0-1	Zwycięstwo	15 czerwca 2019	Tom Schwarz	TKO	2 (12) 2:54	MGM Grand Garden Arena, Las Vegas, Stany Zjednoczone
29-0-1	Zwycięstwo	14 września 2019	Otto Wallin	UD	12	T-Mobile Arena, Las Vegas, Stany Zjednoczone
30-0-1	Zwycięstwo	22 lutego 2020	Deontay Wilder	TKO	7 (12) 1:39	MGM Grand Garden Arena, Las Vegas, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej.	Zdobycie tytułu mistrza świata WBC w wadze ciężkiej
31-0-1	Zwycięstwo	9 października 2021[14]	Deontay Wilder	TKO	11 (12), 1:10	T-Mobile Arena, Las Vegas	Obronił pasy WBC i The Ring
32-0-1	Zwycięstwo	23 kwietnia 2022	Dillian Whyte	TKO	6	Wembley, Londyn	Obrona tytułu mistrza świata w WBC w wadzie ciężkiej

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty

Życie prywatne

Ojciec John „Gypsy” Fury był wielkim fanem Mike'a Tysona, dlatego nazwał syna na cześć słynnego amerykańskiego mistrza „Tyson”^[15]. Był zawodowym pięściarzem wagi ciężkiej i trenerem Tysona w początkowej fazie kariery. W lutym 2011 został skazany na jedenaście lat za udział w ulicznej bójce w 2010, w której pozbawił swojego „przeciwnika” oka. Został zwolniony 11 lutego 2014 r.^[16].

Irlandzki bokser Andy Lee jest kuzynem Tysona. W 2013 zadebiutował na zawodowym ringu drugi kuzyn Hughie Fury, syn trenera i wujka Tysona - Petera Fury′ego. Przed odwołaną walką rewanżową z Władimirem Kliczką w organizmie Anglika wykryto obecność kokainy. Sam bokser przyznał, że zażywa ją w dużych ilościach^[7].

Tyson Fury został wybrany bokserem 2018 roku według czytelników portalu World Boxing News^[17].

12 lutego 2020 odbyła się polska premiera książki "Tyson Fury. Bez maski. Autobiografia"^[18].

Przypisy

• Fury wygrywa z Wilderem^{[Do czego to przypis?]}
• Fury vs Paul^{[Do czego to przypis?]}

Linki zewnętrzne

• Lista walk zawodowych Tysona Fury'ego na Boxrec.com

Poprzednik Dereck Chisora

Mistrz Wielkiej Brytanii w wadze ciężkiej 23 lipca 2011 – 8 lutego 2012

Następca David Price

Poprzednik Dereck Chisora

Mistrz wagi ciężkiej federacji CBC 23 lipca 2011 – 8 lutego 2012

Następca David Price

Poprzednik Wołodymyr Kłyczko

Mistrz świata wagi ciężkiej IBF 28 listopada 2015 - grudzień 2015

Następca Charles Martin

Poprzednik Wołodymyr Kłyczko

Mistrz świata wagi ciężkiej WBO 23 lutego 2008 -

Następca

Poprzednik Wołodymyr Kłyczko

Mistrz świata wagi ciężkiej WBA 28 listopada 2015- (Super Champion)

Następca

Poprzednik Deontay Wilder

Mistrz świata wagi ciężkiej WBC 23 lutego 2020-

Następca