Trzonolinowiec we Wrocławiu

Trzonolinowiec
Ilustracja
Widok od strony zachodniej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Tadeusza Kościuszki 72
50-441 Wrocław

Typ budynku

blok mieszkalny

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Jacek Burzyński, Andrzej Skorupa

Wysokość całkowita

41 m

Kondygnacje

12

Rozpoczęcie budowy

1961

Ukończenie budowy

1967

Ważniejsze przebudowy

1974

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Trzonolinowiec”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Trzonolinowiec”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Trzonolinowiec”
Ziemia51°06′05″N 17°02′25″E/51,101389 17,040278

Dom Trzonowo-Linowy („Trzonolinowiec”), czasem nazywany „Linowcem” – modernistyczny budynek we Wrocławiu przy ul. Tadeusza Kościuszki 72-74 (róg ul. Dworcowej), zbudowany w latach 1961–1967[1].

Opis

Trzonolinowiec ma 12 kondygnacji[2], na których mieszczą się 44 mieszkania. Budynek powstał na podstawie projektu Andrzeja Skorupy i Jacka Burzyńskiego[2], który został jednak znacznie zmodyfikowany i zubożony między innymi przez zmniejszenie przeszkleń[1]. Jest to jeden z niewielu tego typu budynków w Europie, podstawą jego konstrukcji jest żelbetowy trzon, przenoszący pionowe obciążenia ściskające na podstawę budynku. Na nim osadzone są stropy w postaci kwadratowych platform zawieszonych (w początkowej konfiguracji) na dwunastu stalowych linach. Liny – elementy rozciągane zamocowane są do szczytu trzonu i przenoszą na niego ciężar stropów, są także zakotwione na poziomie parteru dla usztywnienia konstrukcji. Najniższe piętro zawieszone jest nad niezabudowaną przestrzenią wokół trzonu. W przeciwieństwie do tradycyjnych budynków, które budowane są od dołu, trzonolinowiec budowany był od najwyższego piętra. Poszczególne kondygnacje, zbudowane na poziomie parteru z gotowych prefabrykatów, podnoszone były przez siłowniki hydrauliczne projektu T. Tenidowskiego[2].

Wisząca na linach konstrukcja została w 1974 roku usztywniona (projekt wzmocnienia trzonolinowca powstał na Politechnice Wrocławskiej). Liny obudowano betonem, a na parterze wzmocnione stalowymi słupami. Wymienione zostały również ściany osłonowe i wewnętrzne.

Budynek otrzymał tytuł Wrocławskiego Domu Roku za 1967[2].

Stan techniczny budynku

Po nakazie PINB z 26 stycznia 2023, wspólnota mieszkaniowa zleciła opracowanie opinii stanu technicznego elementów konstrukcyjnych budynku. Zarządca nieruchomości zwołał pilne zebranie wspólnoty mieszkaniowej na dzień 31 lipca 2023, gdyż ekspertyza, otrzymana przezeń 24 lipca 2023 zaleca[3] jak najszybsze opróżnienie budynku, ewakuację pozostających w nim mieszkańców, zabezpieczenie terenu, opracowanie projektu naprawy lub rozbiórki budynku. Jednak już 27 lipca PINB stwierdził, że ekspertyza jest nierzetelna, gdyż w ogóle nie spełnia warunków ekspertyzy, a konkluzja nakazująca opuszczenie budynku przedwczesna[4].

Przypisy

  1. a b Muzeum Architektury we Wrocławiu ul. Bernardyńska 5 50-156 Wrocław, Kolekcja; Oficjalna strona Muzeum Architektury we Wrocławiu w serwisie Facebook.com dnia 19 czerwca 2020 r.
  2. a b c d Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 921. ISBN 83-7384-561-5.
  3. Justyna Kościelna, Będzie ewakuacja Trzonolinowca? Mieszkańcy w szoku. „Nikt się tego nie spodziewał”, Radio Wrocław [dostęp 2023-07-25] (pol.).
  4. Wrocław. Nadzór budowlany uznał ekspertyzę ws. trzonolinowca za nierzetelną. tvn24.pl, 2023-07-27. [dostęp 2023-07-28]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Trzonolinowiec we Wrocławiu w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-09-17 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=66968