Tatjana Maria

Tatjana Maria
Państwo	Niemcy
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1987 ; Bad Saulgau
Wzrost	172 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny backhand
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Charles Edouard Maria
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3 WTA, 16 ITF
Najwyżej w rankingu	46 (6 listopada 2017)
Australian Open	2R (2009, 2016)
Roland Garros	2R (2016, 2017)
Wimbledon	SF (2022)
US Open	2R (2012, 2017, 2018)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	4 WTA, 15 ITF
Najwyżej w rankingu	54 (6 czerwca 2016)
Australian Open	2R (2017)
Roland Garros	3R (2016)
Wimbledon	QF (2018)
US Open	2R (2009, 2012)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Tatjana Maria, z domu Malek (ur. 8 sierpnia 1987 w Bad Saulgau) – niemiecka tenisistka pochodzenia polskiego^[1].

Kariera tenisowa

W 2003 roku wygrała turniej deblistek w Warszawie. Razem z Urszulą Radwańską osiągnęła ćwierćfinał w Galatinie, a z Magdaleną Kiszczyńską pierwszą rundę w Zwevegem, gdzie przegrały z deblem belgijskim Caroline Maes/Leslie Butkiewicz. W 2006 roku w Poitiers razem z Kristiną Barrois wyeliminowały parę polską Klaudia Jans–Alicja Rosolska. Wygrała również dwa turnieje tenisowe z cyklu ITF.

W roku 2007 osiągnęła ćwierćfinał juniorskiego turnieju w Capriolo, przegrany z Maret Ani. Doszła do półfinału w Ortisei, gdzie przegrała z Caroline Wozniacki (wcześniej wygrała z Evą Birnerovą). Otrzymała dziką kartę do turnieju Berlinie, ale odpadła w drugiej rundzie, pokonana przez liderkę rankingu światowego, Justine Henin.

W 2009 roku osiągnęła pierwszy finał cyklu WTA Tour w grze podwójnej. Razem z Andreą Petković przegrały w finale zawodów w Bad Gastein z Andreą Hlaváčkovą i Lucie Hradecką 2:6, 4:6.

W 2012 roku zwyciężyła w pierwszym turnieju w grze podwójnej. W Québecu występowała razem z Kristiną Mladenovic, a w finale pokonały 7:6(5), 6:7(6), 10–7 Alicję Rosolską i Heather Watson.

W sezonie 2014 razem z Larą Arruabarreną przegrały w meczu mistrzowskim rozgrywek w Osace z deblem Shūko Aoyama–Renata Voráčová wynikiem 1:6, 2:6.

W 2015 roku Maria wspólnie z Olhą Sawczuk przegrały w finale turnieju w Båstad z Kiki Bertens oraz Johanną Larsson 5:7, 4:6. Została finalistką zawodów deblowych cyklu WTA 125K series w Carlsbadzie.

Rok później Niemka zwyciężyła w drugim deblowym turnieju w karierze, tym razem w Bogocie, wspólnie z Larą Arruabarreną. W tym samym roku w parze z Ralucą Olaru awansowały do finału zawodów w Rabacie.

W sezonie 2018 razem z Heather Watson zdobyły tytuł podczas rozgrywek w Acapulco. W czerwcu wywalczyła pierwsze trofeum cyklu WTA Tour w grze pojedynczej – w meczu mistrzowskim zawodów w Santa Ponça pokonała Anastasiję Sevastovą 6:4, 7:5.

W kolejnym sezonie wygrała zawody deblowe w Seulu, grając w parze z Arruabarreną. W finale zwyciężyły 7:6(7), 3:6, 10–7 z Hayley Carter i Luisą Stefani.

Drugi mistrzowski tytuł singlowy uzyskała w 2022 roku w Bogocie, gdzie pokonała w ostatnim spotkaniu Laurę Pigossi 6:3, 4:6, 6:2.

Trzeci mistrzowski tytuł singlowy również wywalczyła w Bogocie w 2023, broniąc tytuł sprzed roku, pokonując Peyton Stearns 6:3, 2:6, 6:4.

Życie prywatne

Ojciec tenisistki, Heinrich Malek (Henryk Małek) był piłkarzem ręcznym, Polakiem urodzonym w Zabrzu^[2]^[3]. Tatjana przeżyła mocno śmierć ojca w 2008. Konsekwencją była depresja. W tym samym roku doznała zatoru płucnego^[3].

Maria nie posługuje się jednak językiem polskim^{[potrzebny przypis]}. 8 kwietnia 2013 roku Tatjana Malek i Charles Edouard Maria wzięli ślub. Tenisistka przyjęła nazwisko swojego męża, także tenisisty i jej trenera. 20 grudnia 2013 urodziła córkę – Charlotte. 2 kwietnia 2021 urodziła drugą córkę – Cecilię.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

W, wygrany turniej

F, przegrana w finale

SF, przegrana w półfinale

QF, przegrana w ćwierćfinale

xR, przegrana w x rundzie

Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

A, brak startu

NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	Q1	1R	2R	1R	Q1	A	Q3	A	1R	2R	Q1	1R	1R	1R	A	1R	1R	0 / 10	2 – 10
French Open	A	A	A	A	A	A	Q3	1R	Q1	Q3	1R	A	1R	2R	2R	1R	1R	A	A	1R	1R	0 / 9	2 – 9
Wimbledon	A	A	A	A	1R	A	2R	1R	Q1	Q2	1R	A	3R	1R	2R	2R	1R	NH	A	SF		0 / 10	10 – 10
US Open	A	A	A	A	1R	A	1R	Q1	Q2	2R	A	Q2	1R	Q3	2R	2R	1R	1R	Q1	1R		0 / 9	3 – 9

Ranking na koniec roku	651	552	284	146	88	272	68	137	191	112	258	214	68	126	46	79	90	109	279	68		0 / 38	17 – 38

Występy w grze podwójnej

Turniej	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	1R	1R	A	1R	A	1R	1R	2R	1R	1R	1R	A	1R	1R	0 / 11	1 – 11
French Open	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	1R	2R	2R	3R	A	2R	1R	A	A	1R	1R	0 / 9	5 – 9
Wimbledon	A	A	A	A	2R	A	1R	1R	A	Q1	1R	A	1R	2R	2R	QF	A	NH	A	1R		0 / 9	5 – 9
US Open	A	A	A	A	A	A	2R	1R	A	2R	A	A	1R	1R	1R	1R	1R	A	A	A		0 / 8	2 – 8

Ranking na koniec roku	–	560	371	245	121	372	87	101	138	80	131	107	80	63	206	87	163	165	309	542		0 / 37	13 – 37

Występy w grze mieszanej

Turniej	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 0	0 – 0
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	A	NH	A	A	A	0 / 1	0 – 1
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A		0 / 0	0 – 0
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	A		0 / 0	0 – 0

																						0 / 1	0 – 1

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Gra pojedyncza 3 (3–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	24 czerwca 2018	Santa Ponça	Trawiasta	Anastasija Sevastova	6:4, 7:5
Zwyciężczyni	2.	10 kwietnia 2022	Bogota	Ceglana	Laura Pigossi	6:3, 4:6, 6:2
Zwyciężczyni	3.	9 kwietnia 2023	Bogota	Ceglana	Peyton Stearns	6:3, 2:6, 6:4

Gra podwójna 8 (4–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	26 lipca 2009	Bad Gastein	Ceglana	Andrea Petković	Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	16 września 2012	Québec	Dywanowa (hala)	Kristina Mladenovic	Alicja Rosolska Heather Watson	7:6(5), 6:7(6), 10–7
Finalistka	2.	12 października 2014	Osaka	Twarda	Lara Arruabarrena	Shūko Aoyama Renata Voráčová	1:6, 2:6
Finalistka	3.	19 lipca 2015	Båstad	Ceglana	Olha Sawczuk	Kiki Bertens Johanna Larsson	5:7, 4:6
Zwyciężczyni	2.	16 kwietnia 2016	Bogota	Ceglana	Lara Arruabarrena	Gabriela Cé Andrea Gámiz	6:2, 4:6, 10–8
Finalistka	4.	29 kwietnia 2016	Rabat	Ceglana	Raluca Olaru	Xenia Knoll Aleksandra Krunić	3:6, 0:6
Zwyciężczyni	3.	3 marca 2018	Acapulco	Twarda	Heather Watson	Kaitlyn Christian Sabrina Santamaria	7:5, 2:6, 10–2
Zwyciężczyni	4.	22 września 2019	Seul	Twarda	Lara Arruabarrena	Hayley Carter Luisa Stefani	7:6(7), 3:6, 10–7

Finały turniejów WTA 125K Series

Gra podwójna 1 (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	27 listopada 2015	Carlsbad	Twarda	Oksana Kalasznikowa	Gabriela Cé Verónica Cepede Royg	6:1, 4:6, 8–10

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

W grze podwójnej

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
2016	Faza grupowa	Oksana Kalasznikowa	Andreja Klepač Arantxa Parra Santonja Yang Zhaoxuan You Xiaodi	1:6, 6:7(1) 1:6, 7:6(3), 10–7

Przypisy

↑ PAP: US Open. Tatjana Maria: Przepraszam, że pokonałam Radwańską. sport.interia.pl, 2018-08-28. [dostęp 2019-08-29]. (pol.).
↑ Krzysztof Rawa: Koniec passy Igi Świątek. Zapowiedziana porażka na Wimbledonie. Rzeczpospolita, 2022-07-03. [dostęp 2022-07-04]. (pol.).
↑ ^a ^b Ravi Ubha: Life on the professional tennis circuit with a four-year-old in tow. The Irish Times, 2017-12-29. [dostęp 2022-07-07]. (ang.).

Bibliografia

Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-09-15] (ang.).
Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-09-15] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-09-15] (ang.).

[1] PAP: US Open. Tatjana Maria: Przepraszam, że pokonałam Radwańską. sport.interia.pl, 2018-08-28. [dostęp 2019-08-29]. (pol.).

[Rzeczpospolita-2] Krzysztof Rawa: Koniec passy Igi Świątek. Zapowiedziana porażka na Wimbledonie. Rzeczpospolita, 2022-07-03. [dostęp 2022-07-04]. (pol.).

[The_Irish_Times-3] Ravi Ubha: Life on the professional tennis circuit with a four-year-old in tow. The Irish Times, 2017-12-29. [dostęp 2022-07-07]. (ang.).

[1]

[2]

[3]