| ||
Data i miejsce urodzenia | 11 grudnia 1974 Gdańsk | |
Minister transportu, budownictwa i gospodarki morskiej | ||
Okres | od 18 listopada 2011 do 27 listopada 2013 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Cezary Grabarczyk[a] | |
Następca | Elżbieta Bieńkowska[b] | |
Szef Gabinetu Politycznego Prezesa Rady Ministrów | ||
Okres | od 16 listopada 2007 do 26 października 2009 | |
Przynależność polityczna | Platforma Obywatelska | |
Poprzednik | Adam Lipiński | |
Następca | Łukasz Broniewski[c] |
Sławomir Ryszard Nowak (ur. 11 grudnia 1974 w Gdańsku) – polski polityk, z wykształcenia politolog.
Poseł na Sejm IV, V, VI i VII kadencji (2004–2010, 2011–2015). W latach 2007–2009 sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i szef gabinetu politycznego premiera Donalda Tuska, w latach 2010–2011 sekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta ds. kontaktów z rządem i parlamentem, w latach 2011–2013 minister transportu, budownictwa i gospodarki morskiej. W 2016 uzyskał także obywatelstwo ukraińskie[1].
W 2000 ukończył studia magisterskie na kierunku stosunki międzynarodowe na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego oraz zarządzanie na Wydziale Administracyjnym Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni. Jako student założył w 1994 własną firmę reklamową, a w latach 1999–2002 był prezesem agencji reklamowej „Signum Promotion”. W 2002 objął funkcję wiceprezesa Radia Gdańsk.
Działalność społeczno-polityczną zaczynał od członkostwa w Kongresie Liberalno-Demokratycznym (1993–1994); po połączeniu z Unią Demokratyczną w 1994 przystąpił do Unii Wolności. Przez dwie kadencje (1998–2002) pełnił funkcję szefa młodzieżówki UW – Stowarzyszenia „Młodzi Demokraci”, którą wyprowadził z tej partii w 2001, podpisując jednocześnie umowę stowarzyszeniową z Platformą Obywatelską[2][3].
Jako kandydat PO w okręgu gdańskim w wyborach parlamentarnych w 2001 zdobył 2130 głosów i nie uzyskał mandatu poselskiego. W 2004 został posłem w miejsce wybranego do Parlamentu Europejskiego Janusza Lewandowskiego, gdy z objęcia mandatu zrezygnowali kolejno: Aleksander Hall, starosta kwidzyński Leszek Czarnobaj oraz prezydent Tczewa Zenon Odya. W wyborach w 2005 po zdobyciu 9061 głosów w okręgu gdańskim został wybrany na kolejną kadencję. Zasiadał w Komisji Obrony Narodowej.
W wyborach z 21 października 2007 był liderem listy PO w okręgu gdańskim. Z poparciem 65 993 głosów został wybrany na posła na Sejm VI kadencji, osiągając jednocześnie najwyższy wynik w swoim okręgu, przed Jarosławem Wałęsą i Maciejem Płażyńskim.
16 listopada 2007 został sekretarzem stanu w Kancelarii Premiera i szefem gabinetu politycznego premiera. 7 października 2009 podał się do dymisji. 26 października 2009 jego dymisja została przyjęta. Zasiadał w zarządzie krajowym Platformy Obywatelskiej. 21 października 2009 został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii. W 2010 został szefem sztabu wyborczego Bronisława Komorowskiego w wyborach prezydenckich. 22 maja 2010 zastąpił Jana Kozłowskiego na stanowisku przewodniczącego Regionu Pomorskiego PO. 5 sierpnia tego samego roku nie został ponownie wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego PO.
29 września 2010 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta ds. kontaktów z rządem i parlamentem[4], w związku z czym tego samego dnia wygasł jego mandat poselski[5].
W wyborach parlamentarnych w 2011 kandydował ponownie z listy Platformy Obywatelskiej do Sejmu z okręgu gdańskiego, zdobywając mandat poselski wynikiem 65 629 głosów[6]. 25 października tego samego roku odwołany został z funkcji ministerialnej w Kancelarii Prezydenta[7].
18 listopada 2011 prezydent Bronisław Komorowski powołał go na urząd ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej w drugim rządzie Donalda Tuska[8].
15 listopada 2013 prokurator generalny poinformował o zamiarze wystąpienia do Sejmu o uchylenie immunitetu Sławomira Nowaka celem przedstawienia zarzutów związanych z nieprawidłowościami w oświadczeniach majątkowych. Tego samego dnia polityk złożył dymisję ze stanowiska ministra, która została przyjęta przez premiera[9]. 27 listopada 2013 został odwołany przez prezydenta Bronisława Komorowskiego ze stanowiska ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej[10]. 9 stycznia 2014 na własną prośbę został zawieszony na trzy miesiące w prawach członka PO (po przedstawieniu mu zarzutów przez prokuratora)[11]; zawieszenie zostało później przedłużone na kolejne 3 miesiące[12].
16 czerwca 2014 Sławomir Nowak złożył rezygnację z członkostwa w partii. Stało się to po ujawnieniu przez tygodnik „Wprost” nagrania jego prywatnej rozmowy z byłym wiceministrem finansów Andrzejem Parafianowiczem, której przedmiotem była kontrola organów skarbowych dotycząca działalności gospodarczej jego żony[13] (tzw. afera podsłuchowa).
27 listopada 2014 został nieprawomocnie skazany na karę grzywny za składanie nieprawdziwych oświadczeń majątkowych. W tym samym dniu ogłosił rezygnację z członkostwa w klubie parlamentarnym PO i wydał oświadczenie o zrzeczeniu się mandatu poselskiego[14], składając rezygnację ze skutkiem na 2 stycznia 2015[15]. Na skutek apelacji 27 maja 2015 Sąd Okręgowy w Warszawie zmienił powyższy wyrok w ten sposób, że postępowanie karne wobec Sławomira Nowaka warunkowo umorzył, orzekając wobec niego również świadczenie pieniężne[16].
W październiku 2016 został prezesem Ukrawtodoru, ukraińskiej państwowej agencji drogowej[17][18]. Przyjął wówczas ukraińskie obywatelstwo[19]. We wrześniu 2019 Ukraińska Narodowa Agencja ds. Zapobiegania Korupcji poinformowała, iż skierowała do sądu sprawę w związku ze stwierdzeniem złożenia przez niego nieprawdziwego oświadczenia majątkowego za 2017, zarzucając, że polityk zaniżył wartość posiadanego samochodu oraz zataił środki posiadane na rachunkach bankowych[20]. Dwa tygodnie później Sławomir Nowak ustąpił z funkcji, podając jako przyczynę m.in. otrzymanie nowej propozycji pracy[21].
20 lipca 2020 przedstawiciele Prokuratury Okręgowej w Warszawie poinformowali o zatrzymaniu Sławomira Nowaka przez funkcjonariuszy z Centralnego Biura Antykorupcyjnego w związku z podejrzeniem korupcji, kierowania zorganizowaną grupą przestępczą i prania brudnych pieniędzy[22]. Był to wynik trwającego od 2019 polsko-ukraińskiego śledztwa, badającego m.in. przetargi opiewające na kwotę ponad 270 milionów euro[23]. W tym samym dniu szef Narodowego Biura Antykorupcyjnego Ukrainy poinformował, że Sławomir Nowak jako prezes Ukrawtodoru miał przyjmować korzyści majątkowe za zlecenia budowy dróg[23]. Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z 22 lipca 2020 został tymczasowo aresztowany na trzy miesiące[24]. Następnie tymczasowe aresztowanie zostało przedłużone o kolejne trzy miesiące[25] i ponownie o trzy miesiące, do 16 kwietnia 2021[26].
12 kwietnia 2021 Nowak opuścił areszt. Sąd Okręgowy w Warszawie odrzucił wniosek prokuratora o przedłużenie aresztu. Zostało ustanowione poręczenie majątkowe w wysokości 1 mln zł, dozór policyjny oraz zakaz opuszczania kraju[27].
Jest synem Ryszarda i Haliny. Żonaty z Moniką, ma córkę Natalię i syna Juliana.
Artykuł Sławomir Nowak w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=439607