Data i miejsce urodzenia |
1979 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
kulturoznawczyni, działaczka społeczna, pisarka |
Alma Mater |
Sylwia Magdalena Chutnik (ur. 12 lipca 1979 w Warszawie) – kulturoznawczyni, pisarka, feministka, działaczka społeczna, publicystka i promotorka czytelnictwa.
Laureatka Paszportu Polityki w kategorii Literatura za rok 2008, trzykrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike: w 2009 za Kieszonkowy atlas kobiet[1], w 2013 za Cwaniary[2] i w 2015 za W krainie czarów[3]. Do 2019 jej książki zostały wydane w dziewięciu państwach[4].
Córka Grażyny i Krzysztofa Chutników. Ma siostrę przyrodnią Abigail, która urodziła się i mieszka w USA. Ma dorosłego syna Bruna.
Jako nastolatka była członkinią prowadzonego przez Danutę Wawiłow KLANu – Klubu Ludzi Artystycznie Niewyżytych[5], gdzie uczyła się pisać poezję i prozę. W latach 90. XX w. była wolontariuszką Amnesty International i zaangażowała się w działalność anarchofeministycznych grup Emancypanx i Radykalne Czirliderki[6].
Jest absolwentką Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. 27 listopada 2018 roku obroniła doktorat w Zakładzie Historii Kultury Instytutu Kultury Polskiej UW pod kierunkiem prof. Małgorzaty Szpakowskiej rozprawą „Codzienność Warszawy w latach 1954-1955. Zmysły, ciało, obyczaje”[7]. Jako wykładowczyni rozpoczynała w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Współpracuje z Uniwersytetem Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, gdzie prowadzi wykłady i warsztaty pisarskie. Jej teksty i badania ukazały się w ponad dwudziestu antologiach[8]. Zainteresowania naukowe: antropologia codzienności, historia kultury, literatura XX wieku, historia ruchów emancypacyjnych, miasto i płeć.
Od listopada 2016, w duecie z Grażyną Plebanek publikuje felietony w „Polityce”[9]. Jest felietonistką „Wysokich Obcasów”[10] i miesięcznika „Pani“.
Założycielka, wokalistka i autorka tekstów piosenek queer-punkowego zespołu Zimny Maj[11]. Prowadzi podcast Radio Sylwia[12] i Elgiebete TV.
W 2019 dokonała apostazji[13][14]. W lipcu 2020 na łamach magazynu „Replika” zrobiła coming out jako lesbijka[15][16].
W 2008 zadebiutowała powieścią Kieszonkowy atlas kobiet, za którą otrzymała Paszport Polityki. Jej twórczość odwołuje się do tematów feministycznych oraz koncepcji płci kulturowej gender i herstorii. Porusza także tematy związane z historią i kulturą Polski[17].
Jej proza została przetłumaczona i wydana w Niemczech, Rosji, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Chorwacji, Ameryce Północnej, Serbii i Litwie.
Autorka sztuk dramatycznych Muranooo (w Teatrze Dramatycznym w Warszawie i Itim Theatre Ensemble w Tel Avivie), Aleksandra (w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu) i Wanda (współautorka z Patrycją Dołowy, w Teatrze Starym w Krakowie), ) „Gwałt. Głosy” (Teatr Powszechny) oraz słuchowiska radiowego „Piwnica” (premiera w Trójce 4.08.2014).
Na podstawie jej powieści wystawiono sztuki Kieszonkowy Atlas Kobiet (premiera 6 marca 2009, reż. Waldemar Śmigasiewicz) i Cwaniary (premiera 24 czerwca 2021, reż. Agnieszka Glińska, adaptacja: Marta Konarzewska i Agnieszka Glińska)[23].
Założycielka działającej w latach 2007-2019 Fundacji MaMa, zajmującej się prawami matek. Współorganizatorka pierwszej Warszawskiej Manify i współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca, w którym działała do 2015 roku. Z zamiłowania varsavianistka i przewodniczka miejska po Warszawie. Autorka kilku autorskich tras śladami kobiet i postaci literackich.
Od ponad dwudziestu lat nie je mięsa.
Zasiada w Kapitule Nagrody im. Olgi Rok, Kapitule Obywatelskiej Naukowych Nagród „Polityki” oraz w Radzie Funduszu Feministycznego. Jest członkinią Związku Literatów Polskich[24] oraz Stowarzyszenia Unia Literacka[25]. W ramach tego drugiego, kierowała komisją zapomóg powołaną w trakcie pandemii koronawirusa do redystrybucji środków finansowych na pomoc pisarkom i pisarzom, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji materialnej.
Od września 2014 do grudnia 2015 roku wraz z Karoliną Sulej prowadziła program literacki „Cappuccino z książką” na antenie TVP Kultura[26]. Zakończenie współpracy pisarka publicznie tłumaczyła zmianami w kierownictwie TVP po wygranych przez Prawo i Sprawiedliwość wyborach z 2015 roku[27]. W TVP Kultura prowadziła również program „Zapomniani-odzyskani”[28].
Po zakończeniu współpracy z telewizją publiczną z Karoliną Sulej kontynuowały rozmowy o literaturze w programie „Barłóg literacki” emitowanym w serwisie YouTube[29]. Produkcję materiałów wideo wspomagają finansowo widzowie przez portal Patronite[30].
Stypendystka: Homines Urbani (2008), Instytutu Books from Lithuania (2009), VII edycji Programu Stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska (2010)[31], Miasta Stołecznego Warszawy (2010) oraz Instytutu Goethego (2010)[32].
Nominowana do ,,Stołka”; nagrody Gazety Stołecznej 2008, do tytułu Polki Roku 2007 Gazety Wyborczej i Kobiety Glamour 2008 oraz Róży Gali w kategorii literatura w 2010 roku, do nagrody ,,3 X portalu ,,Onaonaona.com” oraz do „Okularów Równości 2012”. Dwukrotnie nominowana do nagrody Warszawianka Roku (2018, 2021).
Artykuł Sylwia Chutnik w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-06-07 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=1578387