Sylwester Latkowski

Sylwester Latkowski
Ilustracja
Piotr Pytlakowski i Sylwester Latkowski (po prawej) na III Warszawskich Targach Książki (2012)
Data i miejsce urodzenia 13 lipca 1966
Elbląg
Zawód publicysta, reżyser, scenarzysta, producent filmowy, dziennikarz
Lata aktywności od 2000
Strona internetowa

Sylwester Latkowski (ur. 13 lipca 1966 w Elblągu) – polski reżyser filmów dokumentalnych, teledysków, scenarzysta, producent filmowy, autor i prezenter programów telewizyjnych, a także publicysta. W latach 2013–2015 redaktor naczelny tygodnika „Wprost”.

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Elblągu[1], gdzie ukończył Technikum Mechaniczne[2] o profilu obróbka skrawaniem[3]. Próbował dostać się na studia do łódzkiej PWSFTviT, jednak bez powodzenia[4]. Swoje prace literackie publikował w magazynie „Poezja”. Pod koniec lat 80 XX w. był konstruktorem w Wojskowych Zakładach Lotniczych, by uniknąć poboru do wojska[5]. Kształcił się w Instytucie Pielęgniarstwa, odbywając praktyki w Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Kocborowie[4]. W 1989 podjął pracę jako nauczyciel języka polskiego i fizyki w Szkole Podstawowej w Straszewie[5]. Ukończył studium nauczycielskie[6].

Pobyt w więzieniu

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX w. został skazany na karę 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności za wymuszenie rozbójnicze[7]. Latkowski twierdził, że w ten sposób chciał odzyskać pieniądze od byłego współpracownika. W latach 1993–1998 ukrywał się w Federacji Rosyjskiej. Na kanwie swojej ucieczki do tego kraju napisał powieść dokumentalną Wozacy[8][9]. Do Polski wrócił w 1998 i dobrowolnie poddał się karze. W więzieniu spędził 19 miesięcy[7]. Z więzienia wyszedł w 2000[10].

Kariera filmowa

Podczas pobytu w więzieniu, Latkowski poznał rugbistę Jakuba Szymańskiego[11]. Po wyjściu na wolność Latkowski zrealizował swój pierwszy film To my, rugbiści (2000), o drużynie Arki Gdynia w rugby. Film wywołał wiele kontrowersji, Latkowskiego oskarżono o gloryfikowanie przemocy czy wręcz zwykłego bandytyzmu[12].

Kolejny jego film, Blokersi, był pierwszym od lat dokumentem wyświetlanym na dużym ekranie i pierwszym polskim filmem o środowisku hip-hopowym. Latkowski w Blokersach zdiagnozował fenomen tej kultury, tworzonej zazwyczaj w obskurnych blokowiskach. Film, który miał być swoistą obroną młodych ludzi w nich mieszkających, a jednym z jego tematów była komercjalizacja ich muzyki, paradoksalnie stał się trampoliną promocyjną dla tego środowiska.

Późniejsze jego filmy, mimo iż podejmowały równie ważne społecznie lub medialnie tematy, nie odniosły już takiego sukcesu. Nakręcił dokument o Michale Wiśniewskim Gwiazdor (2002), a także o Leszku Możdżerze PUB 700 (2002). Za film dokumentalny Kamilianie (2003) zdobył nagrodę na II Przeglądzie Katolickich Programów Telewizyjnych i Radiowych Stowarzyszenia „Znaki Nadziei” w Łodzi.

Po obrazach o meandrach show biznesu przyszła kolej na drastyczniejsze tematy, co zaowocowało filmami – Śledczak (2004) o sytuacji aresztów śledczych oraz Pedofile (2005) ukazującym niemoc organów ścigania przy tego rodzaju przestępstwach oraz mechanizmy, które nie dopuszczają do ujawnienia prawdy o nich na przykładzie siatki pedofilskiej z Dworca Centralnego w Warszawie[13]. Inne produkcje to Zabić Papałę (2008) i Wszystkie ręce umyte. Sprawa Barbary Blidy (2010).

Działalność społeczna i polityczna

Latkowski prowadził własne przedsiębiorstwa, wydawał pisma lokalne, zajmował się konsultingiem, reklamą i marketingiem oraz prowadzeniem kampanii wyborczych polityków do Sejmu i Senatu[4]. Latkowski założył w Elblągu Komitet Obywatelski „Solidarność”, który wspierał kampanię wyborczą Porozumienia CentrumLecha Kaczyńskiego i Jarosława Kaczyńskiego, wówczas kandydata do Senatu, nagrywając pierwsze reklamówki.

Współtworzył programy na potrzeby Telewizji Polskiej. Był reżyserem i autorem pomysłu programu popkulturalno-muzycznego TVP2 pt. Nakręcona noc. W 2005 na antenie jego programu autorskiego (cyklicznego programu Konfrontacja) Jacek Kurski oskarżył Fakty o cenzurę i podjął temat przymusowego wcielenia dziadka Donalda Tuska do Wehrmachtu[4]. 30 sierpnia 2007 w mieszkaniu Latkowskiego został zatrzymany Janusz Kaczmarek[7]. Latkowski nagrał zatrzymanie telefonem komórkowym i opublikował amatorskie nagranie z akcji zatrzymania przez ABW ówczesnego ministra MSWiA. Był także autorem serii reportaży dla Polsatu.

Od stycznia 2013 do marca 2015 pełnił funkcję redaktora naczelnego tygodnika „Wprost”. Za jego kadencji pismo opublikowało materiały rozpoczynające tzw. aferę podsłuchową oraz zarzuty mobbingu w redakcji Faktów i molestowania seksualnego przez Kamila Durczoka[4]. W trakcie przeszukania biur tygodnika przez prokuraturę i ABW 18 czerwca 2014, Latkowski odmówił wydania komputera z nagraniami powołując się na konieczność zachowania tajemnicy dziennikarskiej.

Od 2015 był redaktorem naczelnym serwisu internetowego Kulisy24[14].

25 października 2017 został przesłuchany w charakterze świadka przed sejmową komisją śledczą w sprawie afery Amber Gold[15].

 Osobny artykuł: Afera podsłuchowa w Polsce.

Publikacje

Filmografia

Teledyski

Rok Tytuł Wykonawca
2001 „Szansa” Fenomen
„On jest za duży” Świntuch
„Nie ma skróconych dróg” Grammatik
„Lekcja” (Debiuty Opole) Camey Squad
„Wspólny przekaz” Robię Swoje 2
„Już dawno” Ascetoholix
„Stres” Eldo
2002 „Te słowa”
„Każdy ma chwile” Leszek Możdżer feat. Grammatik & Fenomen
„Mój rap, moja rzeczywistość” Peja / Slums Attack
„Mam już dość” Ich Troje
2003 „Klatka” Pc Park
„Zła dziewczyna” Decs
„Najlepsze dni” Eis
„Bez twarzy” Pezet
„Głucha noc” Peja / Slums Attack
„Islandia” Milkshop
2005 „Pomiędzy słowami”

Nagrody medialne

  • 2001: Wyróżnienie Fundacji Kultury za prozę w konkursie „Promocja najnowszej literatury polskiej” – książka Pamiętam jak… (2001)
  • 2002: Nagroda AS EMPIK – Wydarzenie roku 2001 – film Blokersi (2001)
  • 2002: Najlepszy polski film dokumentalny Festiwalu Filmowego w Kazimierzu Dolnym nad Wisłą „Dwa Brzegi” za PUB 700 (2001)
  • 2004: Nagroda II Ogólnopolskiego Przeglądu Katolickich Programów Telewizyjnych i Radiowych „Znaki Nadziei” dla filmu Kamilianie
  • 2013: Grand Press – nagroda w kategorii dziennikarstwo śledcze za teksty Nowak – złote dziecko Tuska i MInister Nowak ponad prawem
  • 2015: Grand Press – nagroda w kategorii News dla zespołu „Wprost” za Aferę Podsłuchową

Życie prywatne

Mieszka w Warszawie. Był trzykrotnie żonaty. Ma troje dzieci: syna i dwie córki. Obecną żoną reżysera jest Ewa Latkowska, z którą ma córkę Mariannę[4].

Przypisy

  1. Sylwester Latkowski (pol.). Stopklatka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-18)].
  2. Nasz absolwent: Rozmowa z Sylwestrem Latkowskim (pol.). ZSM.Elbląg.pl. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  3. Michał Gąsior (2013-01-22): Uczył w szkole, robił interesy, siedział w więzieniu, doradzał Kaczyńskim. To Sylwester Latkowski, nowy naczelny „Wprost” (pol.). NaTemat.pl. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  4. a b c d e f Kamila Meller (2020-05-21): Sylwester Latkowski: kim jest autor „Nic się nie stało”? (pol.). Wirtualna Polska. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  5. a b Sylwester Latkowski (pol.). Wywiadowcy.pl. [dostęp 2012-03-18].
  6. Sylwester Latkowski, reżyser (pol.). Canal+. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  7. a b c Wojciech Czuchnowski (2014-06-20): Latkowski, człowiek z przeszłością (pol.). „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  8. Sylwester Latkowski – podróże sławnych ludzi (pol.). odyssei.com. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  9. Wozacy (pol.). latkowski.com. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  10. Alex Kłoś (2004-09-03): Sylwester Latkowski. Piekło jest blisko (pol.). Gazeta.pl. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-22)].
  11. Katarzyna Głogowska: Skandalista Latkowski (pol.). „Wprost”. [dostęp 2012-03-18].
  12. To my rugbiści (pol.). arkowcy.pl. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-27)].
  13. Pedofile (pol.). Gildia.pl. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-17)].
  14. Redakcja Kulisy24. kulisy24.com. [dostęp 2020-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-06)].
  15. Sylwester Latkowski i Michał Majewski przed komisją ds. Amber Gold. „Wprost”, 2017-10-25. [dostęp 2017-10-26].

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Sylwester Latkowski w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=569453