Imię i nazwisko |
Stanisław Ludwik Dygat |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
5 grudnia 1914 |
Data i miejsce śmierci |
29 stycznia 1978 |
Narodowość |
polska |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
| |
Odznaczenia | |
Stanisław Ludwik Dygat (ur. 5 grudnia 1914 w Warszawie, zm. 29 stycznia 1978 tamże) – polski autor powieści i opowiadań, felietonista, dramaturg oraz scenarzysta filmowy.
W swojej twórczości polemizował z polską tradycją romantyczną. Jest w polskiej prozie powojennej jednym z przedstawicieli nurtu prześmiewczo-rozrachunkowego.
Był praprawnukiem Ludwika Mierosławskiego (jednego z najpopularniejszych Polaków w Europie połowy XIX w.)[1], wnukiem powstańca 1863 Ludwika Dygata i synem architekta Antoniego Dygata. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja[2]. Studiował architekturę i filozofię.
Współpracował z pismami: „Kuźnica”, „Twórczość” i „Przegląd Kulturalny”. Zadebiutował w 1946 powieścią Jezioro Bodeńskie, w której można odnaleźć autobiograficzną inspirację (w 1939 Dygat z uwagi na francuskie obywatelstwo został internowany w obozie dla cudzoziemców nad Jeziorem Bodeńskim), a stanowiącą swoisty rozrachunek z Polską przedwojenną. Powieść ta została w 1986 przeniesiona na ekran przez Janusza Zaorskiego. Sfilmowano również kolejną powieść Dygata, której tematem są przemiany ustrojowe w powojennej Polsce – wydane w 1948 Pożegnania (1958, reż. Wojciech Jerzy Has). W 1967 Janusz Morgenstern nakręcił film Jowita, ekranizację powieści Dygata pt. Disneyland.
Był kierownikiem literackim w gdańskim Teatrze Wybrzeże[3].
Zajmował się twórczością przekładową, przetłumaczył na język polski m.in. Wieczór Trzech Króli Szekspira oraz Króla Edypa Sofoklesa.
Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4], z której wystąpił w listopadzie 1957 w proteście przeciwko odmówieniu przez władze zgody na wydawanie miesięcznika „Europa”. W styczniu 1976 był jednym z sygnatariuszy Memoriału 101, skierowanego do Komisji Sejmowej przeciwko planowanym zmianom w konstytucji[5].
Jeden z parków warszawskiego Mokotowa nosi od 2009 imię Stanisława Dygata (Park Stanisława Dygata w Warszawie). Imię Dygata nosi również jedna z ulic warszawskiego Żoliborza i jedna z ulic w Malborku.
Był w związku małżeńskim z Władysławą Nawrocką i Kaliną Jędrusik[6]. Z pierwszą żoną miał córkę Magdę[6], która napisała wspomnienia o ojcu w książce Rozstania. Jego siostra Maria Danuta Lutosławska (wcześniej Bogusławska), z domu Dygat, była żoną polskiego kompozytora Witolda Lutosławskiego.
Zmarł na atak serca[7][8]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (aleja zasłużonych, grób 100)[9].
Artykuł Stanisław Dygat w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2024-01-06 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=192860