Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej

Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej
Państwo	Rosja
	Historia
Data sformowania	7 maja 1992
Święto	23 lutego
	Dane podstawowe
Wiek poboru	18–27 lat
Obecny dowódca	Prezydent Rosji
Liczebność	1 013 628 (2018)
	Budżet wojskowy
Kwota	~64 miliardy USD (2018)
% PKB	4,1%
	Multimedia w Wikimedia Commons

Flaga SZ FR w latach 2000–2003

Flaga SZ FR z 2003 (prawa strona)

Flaga SZ FR z 2003 (lewa strona)

Okręgi Wojskowe

Rosyjscy spadochroniarze w Kazachstanie

Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej (ros. Вооружённые си́лы Росси́йской Федера́ции) – siły i środki wydzielone przez Federację Rosyjską do zabezpieczenia własnych interesów i prowadzenia walki zbrojnej zarówno na jej terytorium oraz poza nim.

Zostały utworzone po rozpadzie Związku Radzieckiego. W dniu 7 maja 1992 na mocy ustawy Prezydenta Federacji Borysa Jelcyna utworzone zostało rosyjskie Ministerstwo Obrony dla wszystkich oddziałów armii wchodzących w skład RFSRR. Federacja Rosyjska należy do mocarstw nuklearnych. Według rankingu Global Firepower (2021) rosyjskie siły zbrojne stanowią drugą (po USA) siłę militarną na świecie z rocznym budżetem na cele obronne w wysokości 42,1 mld dolarów (2021)^[3].

Głównodowodzącym Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej jest prezydent Rosji (obecnie Władimir Putin), któremu podporządkowany jest Minister Obrony (od 6 listopada 2012 generał armii Siergiej Szojgu).

Wojska federacji podzielone są na 5 okręgów wojskowych, tj. Zachodni Okręg Wojskowy, Południowy, Centralny, Wschodni i Flota Północna^[4] (uprzednio 4, a wcześniej 6 okręgów wojskowych – Leningradzki Okręg Wojskowy, Moskiewski, Północnokaukaski, Nadwołżańsko-Uralski, Syberyjski i Dalekowschodni – oraz Kaliningradzki Okręg Specjalny).

Szczególny status posiada utworzone w 2010 roku Zjednoczone Strategiczne Dowództwo Obrony Powietrzno-Kosmicznej.

W skład Marynarki Wojennej Federacji Rosyjskiej wchodzi 5 Flot – Bałtycka (dowództwo w Bałtijsku), Północna (dowództwo w Siewieromorsku), Oceanu Spokojnego (dowództwo we Władywostoku) i Czarnomorska (dowództwo w Sewastopolu) – oraz Flotylla Kaspijska (dowództwo w Astrachaniu).

Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej (2013)^[5]
	w tys.
Ogólna liczba żołnierzy	845
– wojska lądowe	250
– wojska powietrznodesantowe	35
– siły powietrzne	150
– marynarka wojenna	130
– wojska strategiczne	80
– wojska wsparcia	200
wydatki na zbrojenia 71 miliardy USD (2013)^[6]

Organizacja

Rodzaje sił zbrojnych i samodzielne rodzaje wojsk

Siły zbrojne Federacji Rosyjskiej dzielą się na:

Rodzaj sił zbrojnych	Dowództwo
Wojska Lądowe Federacji Rosyjskiej	Moskwa
Marynarka Wojenna Federacji Rosyjskiej	Moskwa
Siły Powietrzno-Kosmiczne Federacji Rosyjskiej	Kubinka

Samodzielny rodzaj wojsk	Dowództwo
Wojska Powietrznodesantowe Federacji Rosyjskiej	Moskwa
Wojska Rakietowe Przeznaczenia Strategicznego	Włodzimierz, Omsk, Rostocze

Okręg wojskowy	Weszły dawne okręgi
Zachodni Okręg Wojskowy	Kaliningradzki, Leningradzki i Moskiewski
Południowy Okręg Wojskowy	Północno-Kaukaski
Centralny Okręg Wojskowy	Nadwołżańsko-Uralski, część Syberyjskiego
Wschodni Okręg Wojskowy	Dalekowschodni, część Syberyjskiego
Flota Północna, spotykane również określenie to Wojska Arktyczne	część dawnego Zachodniego Okręgu Wojskowego

Uzbrojenie armii

Rakietowe pociski balistyczne

strategiczne pociski balistyczne:	stan (szt.)
R36M (SS-18), zasięg 16 000 km	60 wyrzutni, 585 głowic bojowych
UR-100 (SS-19), zasięg 10 000 km	77 wyrzutnie, 434 głowic bojowych
Topol (SS-25), zasięg 10 000 km	171 wyrzutni, 181 głowic bojowych
Topol M (SS-27), zasięg 11 000 km	77 wyrzutni, 77 głowic bojowych

pociski balistyczne krótkiego zasięgu (SRBM):	stan (szt.)
9K79 Toczka (BSRBM), zasięg 70–120 km	ok. 140-160 wyrzutni
9K72 Elbrus (Scud, z rakietą R-17, o zasięgu 300 km)	180 wyrzutni
9M72 Iskander/Iskander-E, o zasięgu 280–480 km, zależnie od wersji	ok. 30-60 wyrzutni

Broń pancerna

czołgi i wozy pancerne Dane na 30.12.2017	stan (szt.)
T-14 Armata	20 (planowane kilka tys. w celu zastąpienia T-72 i T-80)
T-90	ok. 1000 (część w rezerwie)
T-80BW,U,UD,UK,UM	1024 w służbie czynnej + 6000 w rezerwie
T-72B,B(M)	1990 w służbie czynnej + ok. 7000 w rezerwie
T-64BW	4000+ w rezerwie
T-62M1	100 (3500 w rezerwie)
BTR-90	280
BTR-80A	ok. 7300
BTR-70M1986/1	195
BTR-60PB	17 w służbie czynnej + ok. 3660 w rezerwie
MT-LB	ok. 1500 w służbie czynnej + 5000+ w rezerwie
BTR-D	514
BMP-2E	3000 w służbie czynnej + ok. 1500 w rezerwie
BMP-3	2693
BMP-1P	500 w służbie czynnej + 7000+ w rezerwie
BMP K-17 (Boomerang)	trafią do armii po testach w latach 2021/2022^[7]
BMD-3	123
BMD-2	849 w służbie czynnej + ok. 1500
BMD-1P	105 w służbie czynnej + ok. 2400
BRDM-2, MT-LBu	2080
czołgi	ok. 4040 (ok. 20500 w rezerwie)
transportery, bojowe wozy piechoty, etc.	ok. 19150 (ok. 21060 w rezerwie)

Samoloty bojowe

myśliwce, szturmowce	stan (szt.)
Su-27S/SM/SM2	421
MiG-29/SMT	281
MiG-31/B/BM	190
Su-35S	58
Su-24M/M2	260
Su-25/SM	200
Su-30M/SM	42
Su-34	110
Su-33 (Su-27K)	138
Su-24MR/MP	100
MiG-25	30

bombowce, bombowce strateg.	stan (szt.)
Tu-22M3	94
Tu-95, Tu-142	88
Tu-160	16

samoloty transportowe	stan (szt.)
Ił-76MD	119
An-72	20
An-124	25

Przypisy

↑ 2018 Russia Military Strength, globalfirepower.com [dostęp 2018-07-18] (ang.).
↑ Численность армии России на 2018 год, contract-army.ru [dostęp 2018-07-18] (ang.).
↑ 2021 Russia Military Strength, www.globalfirepower.com [dostęp 2021-01-26] .
↑ Указ Президента РФ от 05.06.2020 N 374 „О военно-административном делении Российской Федерации”.
↑ The Military Balance 2013 s. 225.
↑ Russian military spending.
↑ The internal structure of the BMP K-17 "Boomerang" was shown at the "Army-2020", Tek Deeps, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2022-03-12] (ang.).

Bibliografia

Ministerstwo Obrony FR, [1] oficjalna strona Armii Rosyjskiej.
Serwis „Global Security”, [www.globalsecurity.org.]
Serwis “Federation of American Scientists”, [www.fas.org.]
“Rosja 2002. Raport z transformacji”, Fundacja Instytut Studiów Wschodnich, [www.forum-ekonomiczne.pl.]
„Rosja 2005. Raport z transformacji”, Fundacja Instytut Studiów Wschodnich, [www.forum-ekonomiczne.pl.]
Pazura G., Współczesne konwencjonalne siły zbrojne Federacji Rosyjskiej, Lublin 2010.
Potyrała B., Szlufik W., Struktura terytorialna sił lądowych Związku Radzieckiego w latach 1945–1991, Częstochowa, 2003.
Topolski I., Siła militarna w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej, Lublin, 2004.
Феськов В.И., Калашников К.А., Голиков В.И. Советская армия в годы холодной войны, Tomsk, 2004.
Beasley K. D., Russian Military Reform from Perestroika to Putin: Implications for U. S. Policy, Maxwell Air Force Base, Alabama, 2004.
Dick, C. J., Russian Military Reform: Status and Prospects, czerwiec 1998, Conflict Studies Research Centre, [www.da.mod.uk/csrc.]
Giles, K., Russian Regional Commands, “Russian Series” 06/19, Conflict Studies Research Centre, [www.da.mod.uk/csrc.]
«Независимое военное обозрение», [www.nvo.ru.]

Linki zewnętrzne

[1] 2018 Russia Military Strength, globalfirepower.com [dostęp 2018-07-18] (ang.).

[2] Численность армии России на 2018 год, contract-army.ru [dostęp 2018-07-18] (ang.).

[3] 2021 Russia Military Strength, www.globalfirepower.com [dostęp 2021-01-26] .

[4] Указ Президента РФ от 05.06.2020 N 374 „О военно-административном делении Российской Федерации”.

[MilitaryBalance2013_225-5] The Military Balance 2013 s. 225.

[6] Russian military spending.

[7] The internal structure of the BMP K-17 "Boomerang" was shown at the "Army-2020", Tek Deeps, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2022-03-12] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]