Poliamoria

Serce z nieskończonością – najczęstszy symbol poliamorii

Poliamoria (gr. poly „wiele”, łac. amor „miłość”) – wielomiłość rozumiana jako praktyka lub pragnienie posiadania wielu romantycznych związków w tym samym czasie z pełną wiedzą zaangażowanych osób[1][2]; często klasyfikowana jako jedna z form etycznej, konsensualnej poligamii[1][2]. Osoby zamierzające być lub będące w takich relacjach określa się osobami poliamorycznymi lub w skrócie poli[1][2]. Poliamoryzm bywa interpretowany jako szczególna orientacja seksualna oraz forma tożsamości deklarowana przez część ludzi[3][4]. W krytycznej ocenie, poliamoria bywa traktowana jako część teorii queer, anarchistyczny projekt polityczny zwalczający przymus, dominację i kontrolę[5]. Większość definicji wskazuje na istnienie w systemach poliamorycznych wielu jednoczesnych związków miłosnych przy zachowaniu szczerości i otwartości[6][7].

Poliamoria to termin, który obejmuje wiele różnych form wieloosobowych; układy poliamoryczne są zróżnicowane odzwierciedlając wybory i filozofie zaangażowanych osób[8]. W przeciwieństwie do swingingu, w poliamorii kładzie się nacisk na więzi emocjonalne obejmujące partnerów. Termin powstał w latach 60. XX wieku jako nazwa związku niemonogamicznego opisanego w powieści Roberta Heinleina (1961) Stranger in a Strange Land[6]. Chociaż inni autorzy wskazują na sporadyczne używanie terminu od roku 1951[9].

Według danych z lipca 2009 roku liczba poliamorycznych związków w Stanach Zjednoczonych wynosi ponad pół miliona[10].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Blackwell 2016 ↓.
  2. a b c Veaux i Rickert 2014 ↓.
  3. Christian Klesse. Polyamory: Intimate practice, identity or sexual orientation?. „Sexualities”. 17 (1-2), s. 81-99, 2014. DOI: 10.1177/1363460713511096. 
  4. Tweedy Ann E.. Polyamory as a sexual orientation. „U. Cin. L. Rev.”. 79 (4), s. 1461, 2011. 
  5. D. Shannon, A. Willis. Theoretical polyamory: Some thoughts on loving, thinking, and queering anarchism. „Sexualities”. 13 (4), s. 433–443, 2010. DOI: 10.1177/1363460710370655. ISSN 1363-4607 (ang.). 
  6. a b Barker Meg. This is my partner, and this is my… partner's partner: Constructing a polyamorous identity in a monogamous world." Journal of Constructivist Psychology. „Journal of Constructivist Psychology”. 18 (1), s. 75-88, 2005. DOI: 10.1080/10720530590523107. 
  7. Cook Elaine S.: Commitment in polyamorous relationships. Diss. Regis University, 2005. [dostęp 2014-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  8. Anita Zuchora: Poliamoria: Miłość w sieci. Newsweek Polska, 2013-07-20. [dostęp 2014-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-24)].
  9. Cascais F. Daniel Cardoso: 'Loving many': polyamorous love, gender and identity. First Gender and Love Conference, Oxford, 2011. [dostęp 2014-12-08].
  10. Jessica Bennett. Polyamory—relationships with multiple, mutually consenting partners—has a coming-out party.. „Newsweek Magazine Online”, 2009-06-29. [dostęp 2011-07-12]. Cytat: Editor's note in TOC: "Polyamory is a thriving phenomenon in the United States, with over half a million families openly living in relationships that are between multiple consenting partners.". 

Bibliografia

  • NIKÓ ANTALFFY, LOLA D. HOUSTON, Polyamory, [w:] Nancy A. Naples (red.), The Wiley Blackwell Encyclopedia of Gender and Sexuality Studies., t. 1–4, 2016, DOI10.1002/9781118663219, ISBN 978-1-118-66321-9 (ang.).
  • Part 1: What is polyamory?, [w:] Franklin Veaux, Eve Rickert, More Than Two: A Practical Guide to Ethical Polyamory, 2014, ISBN 978-0-9913997-2-7 (ang.).

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Poliamoria w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=39401