Piotr Wawrzyk (2022) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1967 |
Doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
Specjalność: prawo wspólnotowe, europejskie procedury decyzyjne, polityka wewnętrzna i wymiar sprawiedliwości UE, polityka azylowa i migracyjna UE | |
Alma Mater | |
Doktorat |
2006 – nauki o polityce |
Habilitacja |
2014 – nauki o polityce |
Nauczyciel akademicki | |
instytut |
Instytut Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego |
Piotr Sylwester Wawrzyk (ur. 31 grudnia 1967 w Kielcach[1]) – polski politolog, prawnik, nauczyciel akademicki, publicysta i polityk, doktor habilitowany nauk społecznych, wykładowca Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2018–2019 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, następnie do 2023 sekretarz stanu w tym ministerstwie, poseł na Sejm RP IX kadencji.
Ukończył studia na kierunkach stosunki międzynarodowe i prawo na Uniwersytecie Warszawskim[2]. W 2006 został doktorem nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Polityka wewnętrzna Unii Europejskiej, stopień ten uzyskał w Wyższej Szkole Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[3].
W trakcie pierwszego przewodu habilitacyjnego pojawiły się zarzuty, że w 2011 w pracy Sądy cywilne w procesie integracji europejskiej, mającej być jego rozprawą, skopiował jeden z rozdziałów bezpośrednio z pracy swojej studentki[4]. Powołana na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW komisja kierowana przez Tadeusza Mołdawę uznała, że sporny fragment miał tylko wartość informacyjną, a nie naukową, a tym samym trudno określać to jako plagiat[5]. W 2013 rada wydziału podjęła uchwałę o zamknięciu przewodu habilitacyjnego[4].
Stopień doktora habilitowanego nauk społecznych uzyskał na tym wydziale w 2014 na podstawie rozprawy Problemy modernizacji procesów integracji europejskiej w ramach działań Unii na rzecz współpracy państw członkowskich w zwalczaniu przestępczości międzynarodowej[3]. Został adiunktem w Instytucie Europeistyki na Wydziale Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował również na uczelniach w Kielcach i Pułtusku[3].
W pracy naukowej i badawczej specjalizuje się w problematyce współpracy międzynarodowej i europejskiej w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego, międzynarodowego, a także europejskiego prawa cywilnego i rodzinnego oraz systemów prawnych państw europejskich[6].
Pracował m.in. w Biurze Komisji Sejmowych Kancelarii Sejmu oraz Zespole Prawnym Departamentu Integracji Europejskiej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Uczestniczył w negocjacjach akcesyjnych z Unią Europejską[2], pełnił funkcję eksperta do spraw realizacji zobowiązań akcesyjnych. Współpracował z Departamentem Legislacji Europejskiej Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej. Brał udział w pracach komisji sejmowych i senackich zajmujących się wdrażaniem prawa Unii Europejskiej do polskiego porządku prawnego. Do 2009 był ekspertem Komisji do Spraw Unii Europejskiej[7].
Był częstym komentatorem w głównym wydaniu Wiadomości, w wieczornym paśmie informacyjnym TVP Info oraz w Telewizji Republika. Jego felietony pojawiały się na łamach tygodnika „Sieci” oraz dzienników „Rzeczpospolita” i „Super Express”.
Przez kilkanaście lat należał do Polskiego Stronnictwa Ludowego[8]. 2 lutego 2018[9] został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, odpowiadał za sprawy parlamentarne, prawne, traktatowe, konsularne, dotyczące Narodów Zjednoczonych oraz praw człowieka[2]. W wyborach parlamentarnych w 2019 uzyskał mandat posła IX kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu kieleckim, otrzymując 6750 głosów[10]. W związku z tym wyborem ustąpił z funkcji w MSZ. 27 listopada 2019 powrócił do MSZ w randze sekretarza stanu. Powierzono mu sprawy związane z członkostwem Polski w UE, prawne, prawno-traktatowe, dotyczące Narodów Zjednoczonych oraz konsularne i parlamentarne[11].
W grudniu 2020 został kandydatem na stanowisko rzecznika praw obywatelskich rekomendowanym przez Prawo i Sprawiedliwość[12]. 21 stycznia 2021 jego kandydatura została zaakceptowana przez Sejm („za” zagłosowało 233 posłów, „przeciw” 219, a 1 wstrzymał się od głosu)[13]. Senat odrzucił jego kandydaturę 18 lutego 2021 („przeciw” zagłosowało 51 senatorów, „za” 48, a 1 wstrzymał się od głosu)[14]. W marcu 2021 wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości[15].
31 sierpnia 2023 premier Mateusz Morawiecki odwołał go z funkcji wiceministra spraw zagranicznych[16]. Wawrzyk nie wystartował w wyborach parlamentarnych 15 października 2023 roku. Według oficjalnego oświadczenia powodem odwołania go z funkcji wiceministra spraw zagranicznych był „brak satysfakcjonującej współpracy”[17]. Według informacji medialnych odwołanie miało być związane z aferą wizową[18][19][20], w której zarzuca się korupcję podczas przyznawania wiz do Polski[21]. Według innych doniesień medialnych (m.in. Gazety Wyborczej) Wawrzyk miał być jedynie kozłem ofiarnym[22]. Przed próbą samobójczą Wawrzyk napisał w liście pożegnalnym, że "nie zrobił nic złego, chciał pomagać ludziom bez względu na barwy polityczne i zapłacił za to najwyższą cenę", oraz że "nie jest łapówkarzem". W nocy z 14 na 15 września 2023 roku trafił do szpitala po usiłowaniu popełnienia samobójstwa przez podcięcie sobie żył nadgarstków[23][24]. W styczniu 2024 po przedstawieniu mu przez prokuratora delegatury Prokuratury Krajowej w Lublinie zarzutów przekroczenia uprawnień w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez inną osobę oraz udostępnienia informacji osobie nieuprawnionej, został zatrzymany przez funkcjonariuszy CBA[25] w ramach śledztwa dotyczącego płatnej protekcji w związku z przyspieszaniem procedur wizowych.
Artykuł Piotr Wawrzyk w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2024-03-04 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=4008179