|
Pseudonim
|
Franek Kimono, Crazy Zdzich, Pan Kimono
|
Miejsce urodzenia
|
Łódź
|
Typ głosu
|
baryton
|
Gatunki
|
piosenka satyryczna, piosenka aktorska, disco, ballada, hip-hop
|
Wydawnictwo
|
Arston, Polskie Nagrania Muza, Alcom, Columbia Records, Sony Music Entertainment, Sony BMG Music Entertainment, Vega, Polmark, Polton, Savitor, Brawo, Polskie Radio/Pomaton EMI
|
Powiązania
|
Jan Pietrzak, TPWC
|
|
Piotr Fronczewski (ur. 8 czerwca 1946 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, piosenkarz, satyryk, reżyser teatralny oraz pedagog.
Ma w swoim dorobku artystycznym blisko 120 ról filmowych w serialach telewizyjnych i filmach fabularnych. Grał rozmaite role filmowe, poczynając od roli ojca (Rodzina zastępcza), czarodzieja (Akademia pana Kleksa), lekarza (Cesarskie cięcie), a kończąc na rolach gangsterskich. Obdarzony charakterystycznym głosem występował w słuchowiskach radiowych (np. W Jezioranach, Rodzina Poszepszyńskich). Użyczał głosu bohaterom gier komputerowych (m.in. Wrota Baldura) oraz filmów animowanych (m.in. Diego z Epoki lodowcowej).
Absolwent, reżyser i profesor nauk teatralnych PWST w Warszawie. Uznawany za jednego z najwybitniejszych i najwszechstronniejszych aktorów w historii polskiej kinematografii[1][2][3]. Przez Gustawa Holoubka, Tadeusza Łomnickiego i Zbigniewa Zapasiewicza został w 1990 uznany za jednego z trzech największych polskich aktorów dramatycznych po 1965 (obok Wojciecha Pszoniaka i Andrzeja Seweryna)[4]. Laureat ponad 20 nagród filmowych[5]. W rankingu czytelników tygodnika „Polityka” zajął 15. miejsce na liście najwybitniejszych polskich aktorów[6].
Życiorys
Syn Władysława (1900–1969) i Bogny z domu Duszyńskiej (1912–2016)[7]. Jego ojciec pochodził z rodziny żydowskiej, był synem Izraela i Natalii Finkelsztejnów, przed II wojną światową przyjął chrzest i zmienił nazwisko na Fronczewski[8]. Po wojnie był organizatorem widowni w Teatrze Syrena[9].
Urodził się w Łodzi, gdzie spędził kilka pierwszych lat życia, a następnie przeprowadził się z rodziną do Komorowa, a później do Warszawy[10]. Jako dziecko zafascynował się teatrem[10]. W latach 50. występował w spektaklach Teatru Telewizji Żołnierz królowej Madagaskaru, Szymon Chrząszcz znieważa sakrament małżeństwa, One dwie i on jeden, Koniec świata o godzinie ósmej i Pół godziny na stacji[11], a także grał w spektaklach Teatru Syrena Pan Vincenzo jest moim ojcem u boku Adolfa Dymszy[12] i Madame Sans-Gêne[11]. Na wielkim ekranie debiutował jako 12-latek rolą Bogusia, syna listonosza w filmie Stanisława Różewicza Wolne miasto (1958)[13]. Na początku lat 60. występował w roli Bolka Jabłońskiego w słuchowisku W Jezioranach[14]. Niedługo później, z powodu złych ocen w szkole, zaniechał działalności aktorskiej, by skupić się na nauce – uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna w Warszawie[14], a w dziewiątej klasie przeniósł się do XXXIV LO im. Karola Świerczewskiego[15]. W 1964 rozpoczął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie[16].
Po ukończeniu studiów z wyróżnieniem w 1968[17] zaczął grać w warszawskim Teatrze Narodowym, z którego po roku odszedł[18], by rozpocząć pracę w Teatrze Współczesnym[19]. W 1973 przeszedł do kierowanego przez Gustawa Holoubka Teatru Dramatycznego[20], w którym występował przez kolejne dziesięć lat[21] – grał m.in. Henryka w Ślubie, księcia Filipa w Iwonie, księżniczce Burgundy, hrabiego Szarmę w Operetce, Błazna w Król Lear czy tytułowych bohaterów w Bartleby, Hamlecie i Kaliguli[22]. W tym czasie występował również w kabaretach, m.in. w Kabarecie Pod Egidą Jana Pietrzaka i Kabarecie Olgi Lipińskiej[23][24].
W latach 70. wraz z Janem Pietrzakiem i Krystyną Jandą był inwigilowany przez SB w ramach akcji wymierzonej przeciwko twórcom Kabaretu Pod Egidą – oferowano wyjazdy zagraniczne w zamian za podpisanie tzw. lojalki, której jednak nigdy nie podpisał[25].
W 1983 wykreował postać muzyczną o pseudonimie Franek Kimono, która miała być parodią muzyki disco[26]. Pod tym pseudonimem wydał cztery żartobliwe albumy: Franek Kimono, Franek Kimono i goła prywatka, Drugie wejście smoka i Toczy się życie (powrót mistrza), a także wylansował m.in. przebój „King Bruce Lee karate mistrz”. Nagrał też utwór „W aucie”, wydany w grudniu 2007 na albumie zespołu TPWC pt. Teraz pieniądz w cenie. Jest także wykonawcą piosenki aktorskiej. Znany z wykonań przedwojennych szlagierów oraz piosenek do tekstów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Macieja Zembatego.
W latach 1984–1987 występował w Teatrze Studio. Od 1991 jest aktorem Teatru Ateneum[27].
Współprowadził z Piotrem Metzem program Koniec Wieku w RMF FM, poza tym na antenie rozgłośni czytał Harry’ego Pottera, a w Programie Trzecim Polskiego Radia – książki Z głowy i Good Night Dżerzi Janusza Głowackiego[28]. W wakacje 2004 w audycji Sekret na lato w RMF FM emitowano fragmenty książki Kod Leonarda da Vinci Dana Browna, czytanej przez Fronczewskiego[29].
2 listopada 2015 nakładem wydawnictwa Znak ukazała się książka Ja, Fronczewski – obszerny wywiad-rzeka przeprowadzony z aktorem przez Marcina Mastalerza, poruszający najważniejsze wątki biografii osobistej i zawodowej Fronczewskiego. W 2016 premierę miało słuchowisko „Biblia Audio Superprodukcja”, które współtworzył jako narrator w Ewangelii według św. Marka[30].
Życie prywatne
Od 1974 żonaty z Ewą[31], mają dwie córki: Katarzynę[32] i Magdalenę[33].
Filmografia
Filmy
- 1958: Wolne miasto – Boguś
- 1967: Raz, dwa, trzy – jako on sam
- 1967: Westerplatte – strzelec Mieczysław Krzak
- 1968: Wniebowstąpienie – znajomy Raisy w konserwatorium
- 1969: Jak rozpętałem II wojnę światową – włoski żołnierz poddający się Frankowi Dolasowi (cz. 2)
- 1969: Jarzębina czerwona – narrator
- 1970: Dzięcioł – nauczyciel w technikum wieczorowym
- 1970: Książę sezonu – listonosz Wicek
- 1970: Zapalniczka – Jacek Leman
- 1971: Trochę nadziei – żołnierz na przepustce
- 1971: Zabijcie czarną owcę – Tymon (głos)
- 1971: Agent nr 1 –
- więzień Bieliński,
- agent Charlie (głos)
- 1971: Bolesław Śmiały – brat Adalbertus
- 1972: Poślizg – pomocnik właściciela warsztatu samochodowego
- 1972: Ocalenie – lekarz
- 1972: Atlantyda – recytacja (głos)
- 1972: Trzeba zabić tę miłość – Andrzej (głos)
- 1973: Żółw – porucznik MO
- 1973: Na niebie i na ziemi – major Zygmunt Grela
- 1973: Sekret – Piotr
- 1974: Bilans kwartalny – Janek
- 1974: Godzina za godziną – porucznik MO
- 1974: Ziemia obiecana – von Horn
- 1975: Partita na instrument drewniany – porucznik Anton
- 1975: Doktor Judym – Wiktor Judym
- 1975: Noce i dnie – Kazimierz Sielski (głos)
- 1976: Skazany – prezes klubu (głos)
- 1976: Trędowata – hrabia Trestka
- 1976–1978: Parada oszustów –
- narrator
- sekretarz Suliechina (odc. 1),
- Schutzbach (odc. 2),
- pracownik autosalonu „Gaborsky” (odc. 2),
- komisarz Schultz (odc. 2),
- kioskarz (odc. 3),
- aspirant policji (odc. 3),
- chirurg (odc. 4),
- hotelowy roznosiciel gazet (odc. 4),
- urzędnik dokonujący odprawy paszportowej na lotnisku (odc. 4),
- celnik Ben (odc. 4),
- krupier (odc. 4)
- 1977: Sam na sam – Witek Wyszomirski
- 1977: Pokój z widokiem na morze – doktor Krzysztof Kucharski
- 1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Fred Kampinos / Szpicbródka
- 1978: Bestia – Rzepecki
- 1978: Umarli rzucają cień – hauptsturmführer Hafer
- 1978: Zaległy urlop – nowy dyrektor
- 1979: Sekret Enigmy – Jerzy Różycki
- 1979: Terrarium – Piotruś
- 1979: Kung–Fu – Witek Markowski
- 1979: Hotel klasy lux –
- przesłuchujący Komorowskiego,
- pijak (głos)
- 1980: Ćma – lekarz psychiatra
- 1980: Głosy – Andrzej Domański
- 1981: Przypadki Piotra S. – kierownik Domu Dziecka
- 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – Fryderyk Jarosy
- 1981: Znachor – prof. Dobraniecki
- 1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... – Fryderyk
- 1983: Synteza – Marek Torlewski
- 1983: Szkatułka z Hongkongu – dziennikarz Joachim Renz
- 1983: Wedle wyroków twoich... – niemiecki urzędnik w klasztorze
- 1983: Akademia pana Kleksa –
- 1983: Przygody Błękitnego Rycerzyka – Giermek (głos)
- 1984: Szaleństwa panny Ewy – dr Hieronim Tyszowski
- 1984: Baryton – Artur Netz
- 1984: To tylko rock – kompozytor Lenczewski
- 1985: Podróże Pana Kleksa – prof. Ambroży Kleks
- 1986: Maskarada – minister
- 1986: Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie – Jimmy Pif-Paf (głos)
- 1987: Zabij mnie glino – ekspert milicyjny Zientara
- 1987: Zamknąć za sobą drzwi – porucznik Paweł (Paul) Kopiński
- 1987: Cesarskie cięcie – doktor Erdman
- 1988: Dotknięci – Jan Milewski
- 1988: Pan Kleks w kosmosie – prof. Ambroży Kleks
- 1989: Konsul – Czesław Wiśniak / Jacek Ben Silberstein
- 1989: Lawa – Jan Sobolewski
- 1990: Ucieczka z kina „Wolność” – sekretarz KW PZPR
- 1991: Szwedzi w Warszawie – gubernator
- 1993: Goodbye Rockefeller – Jacek Namolny
- 1993: Obcy musi fruwać – Max
- 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego – narrator (głos)
- 1995: Awantura o Basię – Stanisław Olszowski
- 1997: Cudze szczęście – Jerzy
- 1997: Łóżko Wierszynina – Wierszynin
- 1997: Musisz żyć – Adam Hyńczak
- 1997: Pułapka – Edward Wilk (głos)
- 1998: Billboard – „Kaleka”
- 1999: O dwóch takich, co nic nie ukradli – ojciec barmanki
- 1999: Ostatnia misja – Józef Muran
- 2000: Weiser – Piotr Korolewski
- 2000: Musisz żyć – Adam Hyńczak
- 2001: Tryumf pana Kleksa – prof. Ambroży Kleks (głos)
- 2002: Dzień świra – lekarz w telewizji
- 2002: Chopin. Pragnienie miłości – Nikołaj Nowosilcow
- 2002: Superprodukcja – prezes Jędrzej Koniecpolski
- 2002: Miss mokrego podkoszulka – Władysław
- 2007: Rozmowy z katem – Jurgen Stroop
- 2009: Ostatnia akcja – mecenas Szaro
- 2008: Po-lin. Okruchy pamięci – lektor (głos)
- 2008: Niezawodny system – ojciec Marii
- 2009: Gwiazda Kopernika – Wojciech z Brudzewa (głos)
- 2010: Czarny czwartek – Zenon Kliszko
- 2013: Sęp – Krasucki
- 2014: Karol, który został świętym – dziadek Kacpra
- 2015: Król życia – lektor telewizyjny (głos)
- 2016: Wesele w kurnej chacie – Poeta
- 2016: Po prostu przyjaźń – profesor
- 2019: Ciemno, prawie noc – Marian Waszkiewicz
- 2020: Klecha – „Mistrzo”
Seriale
- 1970: Przygody psa Cywila –
- oficer jedzący obiad z Zubkiem (odc.1),
- major Bielski (głos, odc. 5),
- porucznik (głos, odc. 6),
- komendant MO (odc. 7)
- 1970: Kolumbowie – podchorąży Kmita (głos, odc. 5)
- 1973: Czarne chmury – narrator (głos)
- 1974: S.O.S. – major Szeliga (odc.5-7)
- 1975: Czterdziestolatek – bywalec z kawiarni (odc. 8)
- 1976: Znaki szczególne – prokurator (odc. 1)
- 1977: Lalka – Henryk Szlangbaum (odc. 3, 4, 7, 9)
- 1977: Polskie drogi – nauczyciel Stanisław Mrowiński (odc. 1, 5-9)
- 1979: Tajemnica Enigmy – Jerzy Różycki (odc. 1-5)
- 1980: Królowa Bona – Stańczyk (odc. 1-11)
- 1981, 1984, 1987: 07 zgłoś się –
- mężczyzna przy stoliku w „Klubie Aktora” (odc. 15),
- Robert Walasek, kierownik ośrodka (odc. 14)
- porucznik Paweł (Paul) Kopiński (odc. 19)
- 1983: Szaleństwa panny Ewy – doktor Hieronim Tyszowski
- 1983–1989: W krainie czarnoksiężnika Oza – Strach na Wróble (głos, odc. 1-7)
- 1984: 5 dni z życia emeryta – Marek, mąż Krystyny (odc. 2-4)
- 1992: Żegnaj, Rockefeller – Jacek Namolny
- 1992: Aby do świtu... – Władysław Jagiełło
- 1994–1999: Tata, a Marcin powiedział – ojciec
- 1995: Ekstradycja – wiceprezes Geobanku (odc. 1-3, 6-9)
- 1996: Awantura o Basię – Stanisław Olszowski (odc. 1-12)
- 1997–1998: Ulica Sezamkowa – interpretator wierszy
- 1998: 13 posterunek – właściciel piwnicy (odc. 12)
- 1999: Tygrysy Europy – Henryk Laskowski
- 1999: Lot 001 – kapitan
- 1999: Policjanci – generał policji (odc. 4, 6, 9)
- 1999–2009: Rodzina zastępcza – Jacek Kwiatkowski
- 2000: Sukces – prokurator Stefan Krzywań
- 2000: Dom – fotografik Adam Rygier (1996, 2000) (odc. 17–25)
- 2001: Garderoba damska – dyrektor teatru (odc. 1, 10)
- 2003: Na Wspólnej – Wiktor Brzozowski (głos, odc. 1-2)
- 2003: Psie serce – Janusz (odc. 19)
- 2003–2006: Defekt – insp. Witold Kosmala
- 2005: Pensjonat pod Różą – Witold Szymański (odc. 38-39)
- 2005–2007: Magda M. – Jerzy Miłowicz
- 2003–2009: Daleko od noszy – komentator sportowy Zdzisław Półpielec (odc. 160)
- 2008: Podróże na burzowej chmurze – Duende (głos, odc. 8)
- 2010: Hotel 52 – Frederik Giro (odc. 5)
- 2010: Duch w dom – duch teścia Jerzego
- 2011: Siła wyższa – ojciec Jan
- 2012–2013: Na krawędzi – prezes Mirosław Leszczyński (odc. 8-13)
- 2012–2013: Piąty Stadion – śp. wuj Borysa (odc. 16)
- 2014: Sama słodycz – Charles (głos)
- od 2017: W rytmie serca – Michał Zych
- 2018: Rojst – kierownik hotelu
- 2018–2019: Wiking Tappi – Tappi (głos)
Role dubbingowane
Filmy
Seriale
Gry komputerowe
Oprawa muzyczna
Jako aktor śpiewający był wykonawcą wielu utworów w filmach i serialach[5].
- 1977: Sam na sam – Ballada
- 1978: Hallo Spicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Ja nie chcę nic
- 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – Miłość ci wszystko wybaczy
- 1983: Wakacje z Madonną – Dysk dżokej
- 1983: Akademia Pana Kleksa
- Zoo
- Leń
- Na wyspach Bergamutach
- 1983: Piętno – Ja jestem King Buce Lee Karate Mistrz
- 1984: Przybłęda – Pies i jego człowiek
- 1985: Podróże Pana Kleksa – Z poradnika młodego zielarza
- 1986: Tulipan
- Crazy Zdzich
- Toczy się życie
- Asior Basior – Super As
- Na progu raju
- Nocy bure cienie
- 1988: Pan Kleks w kosmosie
- W labiryncie
- Jest tylko ekran
- 1992: Żegnaj, Rockefeller – Wspomnienie
- 1992: Aby do świtu... – Aby do świtu
- 1993: Goodbye Rockefeller – Wspomnienie
- 2001: Tryumf Pana Kleksa
- Lot balonem
- W instytucie spraw zmyślonych
- Ministerstwo pogody
- 2001: Garderoba damska – Komedia omyłek
- 2013: Jaskółka – King Bruce Lee Karate Mistrz
- 2016: Wesele w kurnej chacie – Starzejemy się
- 2018: Rojst – Dysk dżokej
- 2018: Generał – Gimnastyka
Teatr
Rok
|
Tytuł
|
Uwagi
|
Źródło
|
1967
|
Trzy siostry – Antoni Czechow
|
jako Czebutykin Iwan Romanowicz; reżyseria: Wyrzykowski Marian; PWST w Warszawie
|
[34]
|
1968
|
Kram z piosenkami – Schiller Leon
|
jako chłopiec; reżyseria: Fijewska Barbara, Teatr Narodowy w Warszawie
|
1969
|
Po górach, po chmurach – Bryll Ernest
|
jako żołnierz; reżyseria: Axer Erwin, Teatr Współczesny w Warszawie
|
Ryszard III – William Shakespeare
|
jako sir James Blount; reżyseria: Maciejowski Jan; Teatr Narodowy w Warszawie
|
Nieboska komedia – Zygmunt Krasiński
|
jako duch/rzemieślnik; reżyseria: Hanuszkiewicz Adam, Teatr Narodowy w Warszawie
|
Maria Stuart – Fryderyk Schiller
|
jako Mortimer; reżyseria: Axer Erwin; Teatr Współczesny w Warszawie
|
1970
|
Człowiek z kwiatem w ustach – Pirandello Luigi
|
jako konferansjer; reżyseria: Kajzar Helmut; Teatr Współczesny w Warszawie
|
Kretyn – Pirandello Luigi
|
jako redaktor; reżyseria: Kajzar Helmut; Teatr Współczesny w Warszawie
|
Akwarium 2 – Jerzy Gruza, Krzysztof Teodor Toeplitz
|
jako Winston Ryba; reżyseria: Łomnicki Tadeusz; Teatr Współczesny w Warszawie
|
1971
|
Potęga ciemności – Tołstoj Lew
|
jako strażnik; reżyseria: Axer Erwinw; Teatr Współczesny w Warszawie
|
1972
|
Litość Boga – Cau Jean
|
jako Aleks; reżyseria: Englert Maciej; Teatr Współczesny w Warszawie
|
Macbett – Eugène Ionescoforma
|
jako żołnierz, drzewo, chory, mężczyzna z ludu; reżyseria: Axer Erwin; Teatr Współczesny w Warszawie
|
Król Jeleń – Gozzi Carloforma
|
jako Truffaldino; reżyseria: Pampiglione Giovanni; Teatr Współczesny w Warszawie
|
Człowiek znikąd – Ignatij Dworiecki
|
jako Ryżuchin; reżyseria: René Ludwik; Teatr Dramatyczny w Warszawie
|
1973
|
Sama słodycz – Ireneusz Iredyński
|
jako pacjent; reżyseria: Hübner Zygmunt; Teatr Współczesny w Warszawie
|
Bartleby – Zawieyski Jerzy
|
jako Bartleby; reżyseria: Skaruch Witold; Teatr Dramatyczny w Warszawie
|
2001
|
Skąpiec – Molière
|
jako Harpagon; reżyseria: Zaleski Krzysztof; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
|
2003
|
Młynarski, czyli trzy elementy – Wojciech Młynarski
|
jako pacjent Mateusz Franciszek Weltszmerc-Markotny; reżyseria: Umer Magda; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
|
Frederick, czyli bulwar zbrodni – Eric-Emmanuel Schmitt
|
jako Frederick Lemaitre; reżyseria: Adamczyk Wojciech; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
|
2004
|
Król Edyp – Sofokles
|
jako król Edyp; reżyseria: Holoubek Gustaw; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
|
2006
|
Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski
|
jako Porfiry; reżyseria: Sass Barbara; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
|
2008
|
Stacyjka Zdrój – Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski
|
jako Prezes Omega; reżyseria: Opatowicz Adam, Poniedzielski Andrzej; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
|
Odejścia – Václav Havel
|
jako dr Vilem Rieger; reżyseria: Cywińska Izabella; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie
|
2010
|
Skarpetki, opus 124 – Daniel Colas
|
jako Verdier; reżyseria: Englert Maciej, Teatr Współczesny w Warszawie
|
2011
|
Edukacja Rity – Willy Russell
|
jako dr Frank Bryant; reżyseria: Wojtyszko Maciej; Teatr 6. Piętro w Warszawie
|
2013
|
Ja, Feuerbach – Tankred Dorst
|
Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie; reżyseria: Fronczewski Piotr
|
Książki mówione
Piotr Fronczewski w 2018 roku
Rok
|
Tytuł
|
Uwagi
|
2006
|
Harry Potter i Książę Półkrwi – J.K. Rowling
|
Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-172-7
|
2007
|
Ferdydurke – Witold Gombrowicz
|
Wyd. Agora, ISBN 978-83-60225-69-1
|
Harry Potter i Zakon Feniksa – J.K. Rowling
|
Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-261-8
|
2008
|
Harry Potter i Insygnia Śmierci – J.K. Rowling
|
Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-284-7
|
Z głowy – Janusz Głowacki
|
Wyd. Świat Książki – Bertelsmann Media, ISBN 978-83-247-1318-9
|
Harry Potter i Komnata Tajemnic – J.K. Rowling
|
Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-341-7
|
2009
|
Aksamitny Królik, czyli jak zabawki stają się prawdziwe – Margery Williams
|
Wyd. Auditus, ISBN 978-83-924873-6-4
|
Najpiękniejsze mity greckie – Dimiter Inkiow
|
Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-383-7
|
2010
|
Akademia pana Kleksa – Jan Brzechwa
|
Wyd. Biblioteka Akustyczna, ISBN 978-83-61445-60-9
|
Książę mgły – Carlos Ruiz Zafón
|
Wyd. Muza, ISBN 978-83-7495-924-7
|
Harry Potter i więzień Azkabanu – J.K. Rowling
|
Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-499-5
|
Wiersze dla dzieci – Julian Tuwim
|
Wyd. Siedmioróg, ISBN 978-83-7568-508-4
|
2011
|
Pałac północy – Carlos Ruiz Zafón
|
Wyd. Muza, ISBN 978-83-7758-040-0
|
Gimnastyka dla języka – Małgorzata Strzałkowska
|
Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-513-8
|
Światła września – Carlos Ruiz Zafón
|
Wyd. Muza, ISBN 978-83-7758-037-0
|
2016
|
Mały świat – Mariusz Szwonder
|
Wyd. Stowarzyszenie Autorów Polskich, ISBN 978-83-64784-52-1
|
Dyskografia
- Albumy
Rok
|
Tytuł
|
Pozycja na liście
|
POL
|
1984
|
Franek Kimono (jako Franek Kimono lub jako Franek Kimono & S.M.A®)[35][36][37]
|
50[38]
|
Franek Kimono i „goła prywatka”[37]
|
–
|
1985
|
Panowie FP (Piotr Fronczewski i Jan Pietrzak)[39]
|
–
|
1986
|
Na progu raju (jako Piotr Fronczewski vel Crazy Zdzich)[40][37]
|
–
|
1990
|
Ale kryzys (jako Piotr Fronczewski)[41]
|
–
|
Hossa Bossa (jako Franek Kimono)[37]
|
–
|
1998
|
Toczy się życie (jako pan Kimono)[42][37]
|
–
|
2001
|
Złota kolekcja. Portret muzyczny (jako Piotr Fronczewski)[43]
|
–
|
„–” pozycja nie była notowana.
|
- Single
Piotr Fronczewski z charakterystycznym noszonym przez niego
sygnetem (2007)
Rok
|
Tytuł
|
Pozycja na liście
|
Album
|
LP3 [44]
|
SLiP [45]
|
1977
|
„Sam na sam” (Piotr Fronczewski i Magda Umer)[46]
|
– |
–
|
–
|
1983
|
„Bruce Lee – karate mistrz”[47]
|
5 |
–
|
Franek Kimono
|
1984
|
„Break Dance”[48]
|
– |
–
|
–
|
1984
|
„Don’t Cry Mona Lisa”[49]
|
– |
–
|
–
|
1998
|
„Mega Mix'99”[50]
|
42 |
–
|
Franek Kimono (reedycja)
|
2008
|
Sokół feat. Pono – „W aucie” (gościnnie: Franek Kimono)[51]
|
– |
5
|
Teraz pieniądz w cenie
|
„–” pozycja nie była notowana.
|
- Inne notowane utwory
Rok
|
Tytuł
|
Pozycja na liście
|
Album
|
LP3 [44]
|
1983
|
„Dysko Story”
|
27
|
Franek Kimono
|
„Pola Monola + Coca-Cola”
|
7
|
Nagrody i wyróżnienia
- Nagroda Polskiego Radia Wielki Splendor – 2013[52]
- Nagroda im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za rolę w wyreżyserowanym przez siebie przedstawieniu Ja, Feuerbach – nagrodę przyznał zarząd polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych.
- Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za spektakl Skarpetki opus 124 w reżyserii Macieja Englerta – 2012. Spektakl był transmitowany na żywo.
Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Telewizji. Nagroda za spektakl na żywo Skarpetki opus 124 wspólnie razem z Wojciechem Pszoniakiem.
- Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2009” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Telewizji
- „Wiktor” w kategorii: Najpopularniejszy aktor telewizyjny – 2009
- Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za rolę Jürgena Stroopa w spektaklu Rozmowy z katem w reżyserii Macieja Englerta – 2007
- Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii: „Teatr” – 2007
- „Feliks Warszawski” za najlepszą rolę męską za role: Edypa w Królu Edypie, Fredericka we Fredericku, czyli Bulwarze Zbrodni w Teatrze Ateneum – 2004
- Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za rolę Syna w spektaklu Podróż w reżyserii Piotra Mikuckiego – 2001
- Podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd – 2000
- Superwiktor'96 za dorobek artystyczny – 1997
- Złoty Mikrofon – 1988
- „Wiktor” – nagroda telewidzów dla najpopularniejszej postaci TVP (za rok 1987) – 1988
- „Wiktor” dla osobowości telewizyjnej – 1986
- „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1985
- Tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” przyznany na XV LLF w Łagowie – 1985
- Nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość i działalność radiową i telewizyjną; za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji – 1984
- Nagroda Zespołowa I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia aktorskie, a w szczególności za przybliżenie postaci historycznych w serialu Królowa Bona – 1982
- Kalisz – XXi KST – w konkursie teatrów TV za role w Weselu i Kordianie – 1981
- Wrocław – XXI FPSW – za rolę hrabiego Szarma w Operetce Gombrowicza – 1980
- Olsztyn – FTTV – nagroda honorowa dziennikarzy za perfekcyjne aktorstwo w interpretacji wiersza „Lokomotywa” J. Tuwima – 1980
- Srebrny Gwóźdź Sezonu w plebiscycie „Kuriera Polskiego” – 1980
- Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za wybitne kreacje aktorskie w programach RiTV – 1979
- „Złote Grono” na XI LLF w Łagowie dla najpopularniejszego aktora sezonu – 1979
- Nagroda Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie – 1979
- Olsztyn – FTTV – za rolę w spektaklu TV Parady – 1979
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ Piotr Fronczewski skończył 70. lat. To dziś jeden z największych polskich aktorów, wpolityce.pl [dostęp 2019-07-21] .
- ↑ Piotr Fronczewski wraca na mały ekran., www.esquire.pl [dostęp 2019-07-21] (pol.).
- ↑ Aktor wszechstronny Encyklopedia teatru polskiego, encyklopediateatru.pl [dostęp 2019-07-21] (pol.).
- ↑ Trzech najlepszych – posłowie z mistrzami dramatu, Za Kulisami, 6 listopada 2017 [dostęp 2020-10-25] (pol.).
- ↑ a b filmpolski.pl: Piotr Fronczewski.
- ↑ Najlepsi aktorzy w historii kina według czytelników „Polityki”. stopklatka.pl, 1998-08-12. [dostęp 2012-01-31].
- ↑ Piotr Fronczewski: Archiwa IPN.
- ↑ Kazimierz Snopek: Zmienianie nazwisk. Warszawa: Skład Główny w Domu Książki Polskiej, 1935, s. 34.
- ↑ Bohdan Łazuka: ...trzymam się!. Dom Wydawniczy Szczepan Szymański, 1993, s. 100. ISBN 83-85606-30-0.
- ↑ a b Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 10–11.
- ↑ a b Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 60–61.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 52.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 50–51.
- ↑ a b Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 68–69.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 71.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 123.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 156.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 168.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 177.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 212, 345.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 220.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 228, 233, 238–239, 240, 246.
- ↑ Kabaret pod Egidą, www.swiatksiazki.pl [dostęp 2020-10-25] (pol.).
- ↑ Piotr Fronczewski, Mistrz Mowy Polskiej [dostęp 2020-10-25] (pol.).
- ↑ Kabaret Pod Egidą na celowniku SB.
- ↑ Franek Kimono – „King Bruce Lee Karate Mistrz”. W: Miały być tylko żartem. Stały się hitami! [on-line]. muzyka.wp.pl, 2011-10-25. [dostęp 2011-10-25].
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 223.
- ↑ 30 lat RMF FM: Piotr Fronczewski, 30lat.rmf.fm [dostęp 2020-10-25] .
- ↑ 30 lat RMF FM: Kod Leonarda da Vinci, 30lat.rmf.fm [dostęp 2020-10-25] .
- ↑ Biblia Audio Superprodukcja [dostęp 2019-03-28] (pol.).
- ↑ Tygodnik Życie na Gorąco nr 43, 22 października 2015, s. 16–17.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 259.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 262.
- ↑ Piotr Fronczewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [online] [dostęp 2013-11-27] .
- ↑ Franek Kimono – Franek Kimono (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Franek Kimono – Franek Kimono (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ a b c d e Frenake Kimono Kasety. franekkimono.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 26.05.2008 – 01.06.2008. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-12-17].
- ↑ Piotr Fronczewski i Jan Pietrzak – Panowie FP (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Piotr Fronczewski – Na Progu Raju (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Piotr Fronczewski – Ale Kryzys; Label: Polmark – PK-196 (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Pan Kimono – Toczy Się Życie (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Piotr Fronczewski – Portret Muzyczny (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ a b LP3 – statystyki dla wykonawcy Franek Kimono. lp3.pl. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ SLiP – Statystyki dla wykonawcy TPWC. radioszczecin.pl. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Piotr Fronczewski / Magda Umer – Sam Na Sam (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Franek Kimono – Bruce Lee – Karate Mistrz / Dysk – Dżokej (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Franek Kimono – Break Dance / Gimnastyka Aerobic (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Franek Kimono – Don’t Cry Mona Lisa (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Franek Kimono – Mega Mix'99 (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Sokół featuring Pono & Franek Kimono – W Aucie (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Znamy laureatów „Splendorów” – nagród Teatru Polskiego Radia. Polskie Radio SA, 2013-12-02. [dostęp 2013-12-04].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 851.
- ↑ Prezydent: Dziękuję za zasługi dla Polski. prezydent.pl, 2015-08-03. [dostęp 2015-08-03].
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 34, poz. 445 – pkt 5.
- ↑ Odznaczenia dla zasłużonych pracowników Teatru Ateneum. prezydent.pl, 31 marca 2003.
- ↑ Medale „Gloria Artis” dla Kabaretu Pod Egidą. teatry.art.pl, 17 kwietnia 2007. [dostęp 11 stycznia 2010]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 stycznia 2012)].
- ↑ Gloria Artis dla Piotra Fronczewskiego i Mariusza Bonaszewskiego. W: Aktualności [on-line]. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2013-12-03. [dostęp 2013-12-04].
Bibliografia
Linki zewnętrzne
1957–1959 |
|
---|
1960–1969 |
|
---|
1970–1979 |
|
---|
1980–1989 |
|
---|
1990–1999 |
|
---|
2000–2009 |
|
---|
2010–2019 |
|
---|