Spotkanie zespołu Perfect z fanami w Empiku (od lewej: Dariusz Kozakiewicz, Grzegorz Markowski, Piotr Urbanek, Piotr Szkudelski) | |
Rok założenia | |
---|---|
Rok rozwiązania | |
Pochodzenie | |
Gatunek | |
Aktywność |
1977–1979 |
Wydawnictwo | |
Powiązania | |
Byli członkowie | |
Grzegorz Markowski, Dariusz Kozakiewicz, Piotr Urbanek, Jacek Krzaklewski, Piotr Szkudelski, Zbigniew Hołdys, Zdzisław Zawadzki, Basia Trzetrzelewska, Andrzej Urny, Ryszard Sygitowicz, Andrzej Nowicki, Wojciech Morawski, Paweł Tabaka, Ewa Konarzewska, Mieczysław Jurecki, Krzysztof Patocki, Sławomir Puchała | |
Współpracownicy | |
Bogdan Olewicz (1980–2014, 2020) | |
Strona internetowa |
Perfect – polski zespół rockowy, założony w 1980 roku w Warszawie[1]. Z pierwszego okresu działalności (do rozwiązania w 1983) pochodzą największe przeboje grupy, m.in.: „Nie płacz Ewka”, „Chcemy być sobą”, „Ale wkoło jest wesoło”, „Niewiele ci mogę dać” czy „Autobiografia”. W 1987 roku formacja wznowiła działalność na trzy koncerty, w latach 1989–1992 występowała bez Grzegorza Markowskiego (w tym okresie rolę wokalisty pełnił Zbigniew Hołdys)[2][3][4]. W 1993 zespół reaktywował się bez udziału Hołdysa, zaś działalność definitywnie zakończył w roku 2021[5][6][7].
Choć za oficjalną datę założenia Perfectu uważa się rok 1980, to jego początki sięgają przełomu lat 1977–1978. Grupa powstała w Warszawie z inicjatywy perkusisty Wojciecha Morawskiego i gitarzysty basowego Zdzisława Zawadzkiego, byłych członków Breakoutu[8], z którymi współpracowały wokalistki Ewa Konarzewska i Barbara Trzetrzelewska (dawniej Alibabki). Zespół wykonywał covery utworów popowych, grał w warszawskich lokalach rozrywkowych, towarzyszył znanym gwiazdom, m.in. Annie Jantar i Halinie Frąckowiak. Latem 1978 do grupy dołączył Zbigniew Hołdys, który już wkrótce napisał kilka utworów, m.in. „Co się stało z Magdą K.”, „Jego nie ma”, „Nie ma mogiły rock and rolla”. Wraz z końcem roku, zespół nawiązał współpracę z klawiszowcem Pawłem Tabaką[9][10]. Pierwotną nazwą grupy, zaproponowaną przez Tabakę, była Perfect Super Show and Disco Band. Pochodziła ona od nazwiska Christine Perfect-McVie, która w zespole Fleetwood Mac śpiewała i grała na instrumentach klawiszowych[11]. W ankiecie pisma „Non Stop” Perfect został uznany za debiut 1978, a utwór „Jego nie ma” za najlepszy utwór rockowy[12]. Autorem logo zespołu był plastyk Edward Lutczyn[13].
Grupa nagrała longplay Haliny Żytkowiak pt. Jestem tylko dziewczyną, w zamian otrzymując kontrakt na wyjazd do Stanów Zjednoczonych[14], gdzie występowała w polonijnych klubach nocnych i dzielnicach Chicago. Po powrocie do kraju w 1979[9], Hołdys rozwiązał współpracę z Konarzewską i Trzetrzelewską[15], następnie z zespołem pożegnali się Tabaka i Morawski – ten drugi przeszedł do Porter Bandu[9].
W 1980 zespół zasilili dwaj warszawscy muzycy: gitarzysta Ryszard Sygitowicz oraz perkusista Piotr Szkudelski, obaj wcześniej grający z Hołdysem w grupie Dzikie Dziecko. Niedługo potem z grupą związał się wokalista Grzegorz Markowski, mający za sobą występy w grupie wokalnej Victoria Singers[16], z której wywodzi się zespół Vox. Jesienią tegoż roku formacja, pod artystycznym kierownictwem Hołdysa, zaczęła przybierać stricte rockowy charakter[9]. Pierwszy koncert w składzie: Hołdys, Markowski, Sygitowicz, Zawadzki i Szkudelski zagrali w drugiej połowie 1980 w jednym z akademickich klubów w Poznaniu. Po koncercie wraz z całą publicznością uczcili narodziny nowego Perfectu. W Sylwestra 1980 muzycy zadebiutowali w warszawskim klubie „Stodoła” z nowym repertuarem. W zaledwie kilka miesięcy stali się jedną z najpopularniejszych grup rockowych na polskiej scenie muzycznej.
W 1982 ukazała się pierwsza płyta zespołu tzw. biały album (od koloru okładki), na której znalazł się materiał nagrany w 1981 podczas kilku sesji zrealizowanych dla Polskiego Radia. Sprzedano ok. miliona egzemplarzy płyty. Z tego okresu pochodzą przeboje „Nie płacz Ewka”, „Chcemy być sobą”, „Ale wkoło jest wesoło” i „Niewiele ci mogę dać”. W grudniu 1981 zespół zawiesił działalność z powodu wprowadzenia stanu wojennego.
Rok 1982 przyniósł zmiany personalne w składzie grupy: nowym gitarzystą w zespole został Andrzej Urny, zajmując miejsce Ryszarda Sygitowicza, z kolei miejsce basisty Zdzisława Zawadzkiego zajął Andrzej Nowicki. W nowym składzie Perfect zarejestrował materiał na drugi studyjny album pt. UNU, który ukazał się wiosną 1983. Zespół nagrał też pierwszy koncertowy album pt. Live, który został zarejestrowany w czasie dwóch występów w warszawskiej „Stodole” jesienią 1982, a ukazał się na początku 1983. Z tego okresu pochodzą inne wielkie przeboje autorstwa Zbigniewa Hołdysa i Bogdana Olewicza, tj. „Autobiografia”, „Idź precz”, „Objazdowe nieme kino” i „Wyspa, drzewo, zamek”. Na wiosnę utwór „Pepe wróć”, krótko przed jego premierą, był promowany na antenie radiowej Trójki – puszczano sam wokal Grzegorza Markowskiego, wykonującego fragment:
Odkąd ciebie brak,
tracę dobry smak,
błagam, Pepe wróć.
Zespół był wówczas jedną z najpopularniejszych grup muzycznych w Polsce, odnosząc duże sukcesy na rynku płytowym oraz na listach przebojów[17].
W marcu 1983 Zbigniew Hołdys ogłosił decyzję o rozwiązaniu zespołu, który koncertował jeszcze przez trzy miesiące. Ostatni występ Perfectu miał miejsce w trakcie koncertu „Muzyka w serca wstąpi nam” podczas 20. KFPP w Opolu[16]. W 1987 grupa reaktywowała się na krótko, by zagrać koncerty w Hali Olivia w Gdańsku (1 kwietnia), w katowickim Spodku (23 maja), na Stadionie Dziesięciolecia w Warszawie dla 40 tys. osób (12 września)[16] oraz jeden kameralny w klubie Akant w Katowicach (wrzesień). Poza tymi czterema koncertami w Polsce Perfect zagrał też 1 sierpnia 1987 w Cieszynie. Plany zespołu związane z powrotem na scenę muzyczną związane były również z zarejestrowaniem nowego materiału i nagraniem płyty studyjnej. Hołdys jednak dość szybko stracił zainteresowanie tymi zamierzeniami.
W 1989 Perfect bez Markowskiego, ale z Hołdysem jako głównym wokalistą, wyjechał do USA, gdzie zagrał szereg koncertów w amerykańskich klubach w Nowym Jorku, Los Angeles i San Francisco. Między innymi jako pierwszy zespół z Europy Środkowej wystąpił w nowojorskim klubie CBGB[18][19]. Skutkiem koncertów granych wyłącznie dla amerykańskiej publiczności były znakomite recenzje w mediach (telewizja ABC, dziennik „The New York Times”, magazyny „Newsweek”, „The Village Voice” i „Spin”). Zespół w składzie: Zbigniew Hołdys (gitara, śpiew), Mieczysław Jurecki (gitara basowa), Jacek Krzaklewski (gitara), Piotr Szkudelski (perkusja) zarejestrował anglojęzyczne wersje utworów „Niewiele ci mogę dać” („I wish I could give you more”)[20], „Po co?” („What for?”) i „Ale wkoło jest wesoło” („Golly Gee The Ball is Rolling”). Dwa ostatnie z nich zostały umieszczone na albumie kompilacyjnym 1977–1991 Historie Nieznane wydanym w 1993 nakładem firmy fonograficznej Intersonus, zawierającym niepublikowane dotąd nagrania zespołu, a także innych projektów muzycznych Zbigniewa Hołdysa. W zamierzeniach miał być ostatnią płytą zwieńczającą działalność zespołu Perfect. Niespełna rok przed premierą wydawnictwa, w 1992, Hołdys po raz kolejny rozwiązał zespół i na wiele lat wycofał się z życia muzycznego.
W 1993 grupa powróciła na stałe w składzie: Grzegorz Markowski (śpiew), Andrzej Nowicki (gitara basowa), Andrzej Urny (gitara), Ryszard Sygitowicz (gitara), Piotr Szkudelski (perkusja); dając koncerty w Hamilton, Toronto (dwukrotnie), Calgary, Edmonton i Vancouver. Inicjatorem reaktywacji był wieloletni menedżer zespołu Seweryn Reszka. W nowym składzie zabrakło Zbigniewa Hołdysa z powodu afery związanej z wydaniem albumu Live April 1’1987 na nośniku CD[21].
Okazało się, że firma Polton wydała na 2 CD nasze 3 LP Live. April 1, 1987. Afera polegała na tym, że Hołdys zgarnął całą kasę, twierdząc, że to jego nagrania. Tymczasem był[a] to nasza wspólna własność, wszak zapłaciliśmy za te nagrania pół miliona zł z honorarium za koncert w hali „Olivia” w Gdańsku. Istniał procentowy podział [...] Kiedy dotarły do mnie te dwa trefne CD oniemiałem. Inna okładka, moje nazwisko zniknęło, a w środku teksty o koncercie… na Stadionie X Lecia, który odbył się wszak 12 września, a nie 1 kwietnia 1987 r. Wyglądało na to, że mój były przyjaciel nie tylko mnie zdradził, ale i okradł. Byłem w szoku. Poza tym czułem się odpowiedzialny przed resztą zespołu. To ja byłem ostatnim managerem, to ja podpisałem i miałem umowę dotyczącą tych nagrań. Gdy ochłonąłem zacząłem na chłodno kalkulować. Pieniędzy nie odzyskamy. Sądy w Polsce? Nie działają. Pozostało mi samemu wymierzyć mu karę, a przy okazji zrobić coś dobrego dla polskiego rocka. – Seweryn Rzeszka
8 stycznia 1994 Perfect zagrał koncert w katowickim Spodku, który został zarejestrowany i wydany na płycie pt. Katowice Spodek Live ’94[22]. Zespół wydał także pierwszy po powrocie studyjny album z nowym materiałem pt. Jestem. Krążek cieszył się popularnością, czego wyrazem było uzyskanie statusu złotej płyty. Pochodzą z niego kolejne przeboje grupy, takie jak „Nie daj się zabić”, „Całkiem inny kraj”, czy „Kołysanka dla nieznajomej”.
W 1995 Perfect wraz z Budką Suflera wziął udział w ogólnopolskiej trasie koncertowej pod hasłem Giganci Rocka. W 1997 zespół wydał płytę pt. Geny, która zawiera przebój „Niepokonani”. Krążek otrzymał status złotej płyty. Po wydaniu albumu z zespołu odszedł Ryszard Sygitowicz, którego miejsce zajął Dariusz Kozakiewicz[23]. Chwilę potem zespół opuścił także Andrzej Nowicki, ustępując miejsca Piotrowi Urbankowi. W tym samym roku Grzegorz Markowski gościnnie wziął udział w nagraniu piosenki dla powodzian „Moja i twoja nadzieja”.
20 kwietnia 1998 na zapalenie opon mózgowych zmarł były basista grupy Zdzisław Zawadzki[24][25].
W 1999, już w nowym składzie, Perfect wydał płytę pt. Śmigło. Odbyła się również trasa koncertowa z okazji XX-lecia istnienia zespołu.
7 kwietnia 2000 na chorobę serca zmarł Andrzej Nowicki[26].
Pierwszą płytą XXI wieku w Polsce był koncertowy album pt. Live 2001. W 2002 zespół wydał płytę pt. Perfect Symfonicznie, nagraną z Polską Orkiestrą Radiową, która pobiła dotychczasowy polski rekord na rynku muzycznym, gdyż już po dwóch tygodniach od premiery uzyskała status platynowej płyty.
12 października 2003 zorganizowali happening, grając koncert o godzinie 8 rano na dachu pawilonu Cepelii w centrum Warszawy. Występ zakończył się sfingowanym zatrzymaniem Markowskiego przez policję[27].
W 2004 zespół wydał szóstą płytę studyjną pt. Schody. Opublikowana została za pośrednictwem portalu Interia.pl, a Perfect był pierwszym polskim zespołem, który zdecydował się na wydanie swej płyty wyłącznie w internecie[28]. Za ten krok zespół otrzymał statuetkę Światowego Dnia Telekomunikacji, którą otrzymują wyłącznie osoby i instytucje szczególnie zasłużone dla polskiej teleinformatyki. 1 kwietnia, w dniu wydania płyty, zespół promował swój najnowszy projekt koncertem w warszawskiej „Stodole”. 28 listopada tego samego roku wystąpił dla kilkuset tysięcy osób na specjalnie zorganizowanym Dniu Polskim na Placu Niepodległości w Kijowie, wraz z Piersiami i Edytą Górniak, podczas trwania pomarańczowej rewolucji[29]. Pod koniec roku Perfect zdecydował się wydać Schody na płycie kompaktowej i analogowej.
W 2006 Perfect obchodził swoje 25. urodziny. Podczas Festiwalu Jedynki Sopot 2006 zespół odebrał Honorowy Złoty Mikrofon przyznany przez Polskie Radio, a także odbył się koncert jubileuszowy.
W 2007 wydane zostało pierwsze koncertowe DVD Perfectu – Z wtorku na środę, zawierające sfilmowany występ z warszawskiej „Stodoły” z 11 kwietnia 2007, gdzie zagrali swoje największe przeboje. Z wtorku na środę dostało status złotej płyty, która została wręczona zespołowi 21 listopada podczas ponownego koncertu w tym samym miejscu. Perfect został również gwiazdą trasy Lata z radiem 2007, na której wykonywał specjalnie napisaną piosenkę „Lato z MP3”.
W 2008 miała miejsce reedycja płyty Symfonicznie pod nazwą Symfonicznie – Platinum, zawierającej jeden dodatkowy utwór – „Póki nam jeden sen”. Z kolei 10 listopada zespół otrzymał w Sali Kongresowej specjalną nagrodę Super Dziób Radia WAWA za całokształt twórczości oraz 30 lat istnienia.
17 października 2009 odbyła się premiera drugiego koncertowego DVD zespołu – Perfect Symfonicznie, które zawiera nagranie z wrocławskiej Hali Stulecia, zarejestrowane 26 kwietnia 2009. Tego samego dnia, na koncercie Symfonicznie promującym płytę w Sali Kongresowej, grupie Perfect, z towarzyszeniem Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Wojciecha Zielińskiego, uroczyście wręczono Złote Płyty[30]. 4 listopada ukazał się album Opera Nowohucka formacji Wu-Hae, na którym znalazł się cover przeboju „Nie patrz jak ja tańczę” z udziałem Grzegorza Markowskiego i Marcina Guzika.
13 marca 2010 odbył się koncert z okazji 30-lecia istnienia zespołu w katowickim Spodku. Występ nosił nazwę „odlotowy koncert” i składał się z trzech części: akustycznej, rockowej i symfonicznej[31]. 9 listopada zespół wydał siódmy album studyjny pt. XXX. Płyta promowana była singlem „Raz po raz (straszą nas)”. Sam album po pierwszym tygodniu sprzedaży znalazł się na szczycie cotygodniowego zestawienia sprzedaży płyt – OLiS[32]. Wkrótce płyta uzyskała status złotej. Wręczenie wyróżnienia odbyło się podczas koncertu w klubie „Stodoła” w Warszawie[33]. Drugim singlem z wydawnictwa była piosenka „Hej, Ty (Twój czas)”[34]. Ostatnim singlem promującym album był utwór „Czy to ja”[35].
12 czerwca 2011 grupa wystąpiła w opolskim Amfiteatrze Tysiąclecia z okazji 30. rocznicy działalności. Przed pojawieniem się muzyków na scenie, wystąpili artyści zaprzyjaźnieni z zespołem – Maciej Maleńczuk, który zaprezentował piosenkę „Autobiografia” w zupełnie nowej aranżacji reggae; oraz Patrycja Markowska, wykonująca utwór „Opanuj się” i „Trzeba żyć” w duecie ze swoim ojcem Grzegorzem[36].
25 marca 2013 ukazała się w sprzedaży reedycja debiutanckiego, tzw. „białego albumu” zespołu[37]. W związku z premierą wydawnictwa Grzegorz Markowski, Zbigniew Hołdys oraz Bogdan Olewicz gościli w programie Marka Niedźwieckiego na antenie radiowej Trójki[38][39]. 12 maja Perfect zagrał na dachu Galerii Korona Kielce w ramach piątych urodzin Festiwalu Scyzoryki[40][41]. 20 czerwca grupa wystąpiła na Wielkim Koncercie w Sali Kongresowej, podsumowującym ponad 30-letnią działalność artystyczną[42][43], a dwa dni później na czwartym Sabacie Czarownic w kieleckim Amfiteatrze Kadzielnia[44]. Następnie 28 czerwca zespół został gwiazdą wieczoru podczas Life Festival Oświęcim 2013, gdzie wystąpił z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej[45]. Z kolei 20 lipca zagrali swój jedyny koncert na ówczesnej trasie koncertowej Lata z radiem przy Parku Miejskim w Zamościu[46], a 29 lipca na terenie Pól Marsowych w Parku Śląskim w Chorzowie w ramach drugiego dnia XV Festiwalu Muzycznego im. Ryśka Riedla „Ku Przestrodze”[47]. Natomiast 18 listopada ukazała się reedycja albumu koncertowego Live, jako druga z serii reedycji płyt gramofonowych z nagraniami muzyki stworzonej przez Redakcję Nagrań Muzyki Rozrywkowej Polskiego Radia[48].
5 maja 2014 zapowiedziana została premiera kolejnego albumu studyjnego grupy zatytułowanego DaDaDam. Tego samego dnia na antenie radiowej Trójki pojawił się premierowy utwór „Wszystko ma swój czas” z tekstem autorstwa Jacka Cygana. Premiera albumu miała miejsce miesiąc później, 9 czerwca, nakładem Agencji Muzycznej Polskiego Radia[49]. Płyta była zwrotem zespołu w kierunku cięższej, rockowej muzyki. Zawiera 12 kompozycji i była pierwszym albumem w historii grupy bez tekstów Bogdana Olewicza. 27 czerwca 2014 DaDaDam uzyskał oficjalnie status złotej[50], a następnie 25 lutego 2015 platynowej płyty[51]. Utwór „Wszystko ma swój czas” okazał się być przebojem na miarę pierwszych dokonań grupy. W czerwcu 2015 zdobyła nagrody podczas 52. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[52]. 8 marca tego samego roku zespół wystąpił w ramach jubileuszowego koncertu Niepokonani. 35-lecie Perfectu w Atlas Arenie w Łodzi, transmitowanego na żywo przez telewizję Polsat[53]. Gościnnie wystąpili również Patrycja Markowska, Igor Herbut oraz Ryszard Sygitowicz[54].
14 października 2016 ukazała się pierwsza akustyczna płyta zespołu pt. Muzyka. Album jest ukłonem w kierunku klasycznego rock and rolla, bluesa, a nawet jazzu. Wydawnictwo promowały single – „Dobre dni” oraz „Ludzie Niepowszedni”[55].
W 2019 zespół ogłosił ostatnią trasę koncertową, która częściowo odbyła się w 2020. Z powodu pandemii COVID-19 ostatnie występy zespołu zostały przeniesione na 2021. Koncerty były promowane hasłem: „Trzeba wiedzieć, kiedy ze sceny zejść”[6]. W październiku 2020 premierę miał pożegnalny utwór zespołu, „Głos”, do którego tekst napisał Bogdan Olewicz[56][57][58]. Wraz z końcem miesiąca, zespół na swojej oficjalnej stronie na Facebooku poinformował o przedwczesnym odejściu z grupy Piotra Szkudelskiego – wieloletniego perkusisty i jedynego muzyka łączącego wszystkie składy zespołu od 1980.
W kwietniu 2021 Grzegorz Markowski, za pośrednictwem oficjalnego konta Patrycji Markowskiej na Facebooku, poinformował swoich fanów, że ze względu na pogorszenie się stanu zdrowia nie jest w stanie dokończyć ostatniej trasy z zespołem. Członkowie grupy odnieśli się do wpisu wokalisty. W swoim oświadczeniu poinformowali o zmianie formuły ostatnich koncertów. Wraz z zaproszonymi gośćmi mieli zagrać pod hasłem „Gramy dalej dla Grzegorza”[59]. Do koncertów bez Grzegorza Markowskiego nie doszło. 24 maja zespół (w składzie: Dariusz Kozakiewicz, Jacek Krzaklewski i Piotr Urbanek) umieścił informacje na swoim profilu w portalu Facebook o definitywnym zakończeniu działalności[60].
1977 – 1979 |
|
---|---|
1979 – 1982 |
|
1982 – 1983; 1987 |
|
1989 – 1991 |
|
1993 – 1994 |
|
1994 – 1997 |
|
1997 – 1998 |
|
1998 – 2020 |
|
2020 – 2021 |
|
Rok | Kategoria | Nagroda | Uwagi |
---|---|---|---|
2011 | Album roku rock (za XXX) | Fryderyk | Nominacja[68] |
2015 | Muzyka (za DaDaDam) | Telekamera | 3. miejsce[69] |
2020 | Muzyka rozrywkowa | Złoty Fryderyk | Wygrana[70] |
Artykuł Perfect (zespół muzyczny) w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-08-31 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=86520