Parson Russell terrier

Parson Russell terrier
Pies rasy parson Russell terrier
Kraj patronacki	Wielka Brytania
Kraj pochodzenia	Wielka Brytania[1]
Wymiary
Wysokość	33-38 cm
Masa	6-10 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa III, Sekcja 1, nr wzorca 339
AKC	Terrier
ANKC	Grupa 2 - Terriers
CKC	Grupa 4 - Terriers
KC(UK)	Terrier
NZKC	Terrier
UKC	Grupa 7 - Terrier
Wzorce rasy
FCI AKC ANKC CKC KC(UK) NZKC UKC
Multimedia w Wikimedia Commons

Parson Russell terrier – jedna z ras psów, zaklasyfikowana do sekcji terierów dużych i średnich. Podlega próbom pracy^[1].

Rys historyczny

Parson Russell terrier został wyhodowany przez angielskiego pastora Johna "Jacka" Russella. Człowiek ten słynął z zamiłowania do polowań i psów, a w szczególności terrierów. Rasa ta została wyhodowana przede wszystkim do polowań na lisy. Nazwa "Parson Russell" została ustalona przez American Kennel Club.

Wygląd

Wygląd oraz użytkowość parson Russell terriera są określone wzorcem, który przedstawia go jako wytrwałego i mało wymagającego teriera pracującego, szczególnie przydatnego w polowaniu w funkcji norowca.

Ogon zwykle jest kopiowany. Ogon kopiowany: pozostaje w odpowiedniej proporcji do całości ciała. Powinien być takiej długości, by móc pewnie chwycić go w dłoń. Mocny, prosty, osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu. Ogon niekopiowany: średniej długości i tak prosty, jak to jest tylko możliwe. Gruby u nasady, cieńszy u końca. Osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu.

Szata i umaszczenie

Sierść twarda z natury, jest ścisła i gęsta tak jak u odmiany krótko i szorstkowłosej. Brzuch i spód tułowia są owłosione. Umaszczenie jest całkowicie białe lub dominująco białe z łatami barwy podpalanej (płoworudej), cytrynowej lub czarnej. Mogą występować wszelkie kombinacje tych trzech barw. Preferowane są kolorowe znaczenia nie wychodzące poza głowę i nasadę ogona.

Zachowanie i charakter

Parson Russell terrier to pies myśliwski, aktywny, czujny, wytrzymały, odważny, łatwy w szkoleniu i inteligentny. Uczy się chętnie i szybko, od szczenięcia wymagana jest konsekwencja w wychowaniu, gdyż później jako dorosły osobnik może podejmować próby zdominowania członków rodziny.

Użytkowość

Pierwotnie używane były do polowań na lisy w norach. Współcześnie są hodowane również jako psy towarzyszące, sprawdzają się w psich sportach agility oraz flyballu.

Zdrowie i pielęgnacja

Odmiana gładkowłosa gubi włos przez cały rok w znacznej ilości, natomiast szorstkowłosa wymaga trymowania.

Ciekawostki

• W 2001 roku nastąpił podział dawnego parson Jack Russell terriera na dwie odrębne rasy - krótkonogiego (bardziej rachitycznego) Jack Russell teriera oraz zgrabniejszego - na wyższych łapkach - parson Russell terriera. W Anglii, z której wywodzi się rasa, a także w kilku innych krajach, występuje i jest akceptowana jedynie pierwotnie wyhodowana odmiana, tj. parson Russell terrier.
• Według wzorca tej rasy, osobniki muszą mieć na tyle długi ogon, by można go było chwycić ręką i w razie niebezpieczeństwa wyciągnąć psa z nory.
• Osobniki tej rasy powinny mieć wąską klatkę piersiową, tak, by mogły zmieścić się w norze i mieć możliwość szybkiego wyjścia, bez ryzyka utknięcia.

Przypisy

Bibliografia

• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.

Linki zewnętrzne

• Informacje o terierach parson Russel na archiwalnej stronie teriery.info strona poświęcona terierom
• Parson Russell Terrier - opis rasy w Atlasie Psów