| ||
Data i miejsce urodzenia | 14 czerwca 1958 Osnabrück | |
---|---|---|
Kanclerz Niemiec | ||
Okres | od 8 grudnia 2021 | |
Przynależność polityczna | SPD | |
Poprzednik | Angela Merkel | |
Wicekanclerz Niemiec | ||
Okres | od 14 marca 2018 do 8 grudnia 2021 | |
Przynależność polityczna | SPD | |
Poprzednik | Sigmar Gabriel | |
Następca | Robert Habeck | |
Minister finansów Niemiec | ||
Okres | od 14 marca 2018 do 8 grudnia 2021 | |
Przynależność polityczna | SPD | |
Poprzednik | Peter Altmaier (p.o.) | |
Następca | Christian Lindner | |
Burmistrz Hamburga | ||
Okres | od 7 marca 2011 do 13 marca 2018 | |
Przynależność polityczna | SPD | |
Poprzednik | Christoph Ahlhaus | |
Następca | Peter Tschentscher | |
Minister pracy i spraw społecznych Niemiec | ||
Okres | od 21 listopada 2007 do 28 października 2009 | |
Przynależność polityczna | SPD | |
Poprzednik | Franz Müntefering | |
Następca | Franz Josef Jung | |
Olaf Scholz (ur. 14 czerwca 1958 w Osnabrück) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), jej sekretarz generalny w latach 2002–2004 i p.o. przewodniczącego w 2018, deputowany do Bundestagu, od 2007 do 2009 minister pracy i spraw społecznych, w latach 2011–2018 burmistrz Hamburga, w latach 2018–2021 wicekanclerz oraz minister finansów, od 2021 kanclerz Niemiec.
Urodził się w rodzinie od pokoleń związanej z Hamburgiem, jego rodzice byli kupcami tekstylnymi, mieszkali w dzielnicy Altona. Po uzyskaniu matury w Gymnasium Heegen studiował prawo na Uniwersytecie Hamburskim. W 1985 podjął praktykę w zawodzie adwokata w ramach kancelarii prawniczej Zimmermann, Scholz und Partner w Hamburgu, specjalizował się w prawie pracy. W latach 1990–1998 pracował także w Zentralverband deutscher Konsumgenossenschaften, organizacji zrzeszającej spółdzielnie konsumenckie.
W 1975 przystąpił do SPD, angażując się również w działalność w jej młodzieżówce Jusos, w której w latach 1982–1988 pełnił obowiązki wiceprzewodniczącego. Od 1987 do 1989 pełnił również obowiązki wiceprezesa IUSY. Od 1994 do 2000 stał na czele organizacji partyjnej w dzielnicy Altona, a w latach 2000–2004 był przewodniczącym SPD w Hamburgu. W 2001 wybrano go do zarządu federalnego partii, a od 2002 do 2004 sprawował funkcję jej sekretarza generalnego (ustąpił po tym, jak z przywództwa w partii zrezygnował Gerhard Schröder). W latach 1998–2001 i 2002–2011 zasiadał w Bundestagu, uzyskując mandat w okręgu jednomandatowym Hamburg-Altona. Był przewodniczącym frakcji SPD w komisji ds. zbadania tzw. afery wizowej. W 2001 przez krótki okres pełnił obowiązki senatora ds. wewnętrznych w administracji Hamburga.
Po wyborach w 2005 objął funkcję przewodniczącego klubu parlamentarnego SPD. W listopadzie 2007 otrzymał nominację na urząd ministra pracy i spraw społecznych w rządzie Angeli Merkel, zastąpił na tym stanowisku Franza Münteferinga. Po porażce wyborczej SPD w wyborach w 2009 objął ponownie obowiązki przewodniczącego partii w Hamburgu[1], a w listopadzie tegoż roku zakończył pełnienie funkcji ministra.
Od 2011 był wybierany na posła do hamburskiego parlamentu. 7 marca 2011 został burmistrzem Hamburga[2]. Utrzymał to stanowisko również po wyborach regionalnych w 2015. W lutym 2018, po rezygnacji złożonej przez Martina Schulza, został komisarycznym przewodniczącym SPD[3]. Pełnił tę funkcję do kwietnia 2018, gdy na czele partii stanęła Andrea Nahles.
W marcu 2018 został wicekanclerzem oraz ministrem finansów w czwartym rządzie Angeli Merkel[4], pełnił te funkcje przez cały okres działania tego gabinetu (do grudnia 2021). W 2019 ubiegał się o przywództwo w SPD (w parze z Klarą Geywitz), przegrywając jednak w drugiej turze partyjnych wyborów[5].
W sierpniu 2020 został przez władze SPD mianowany kandydatem na kanclerza w wyborach do Bundestagu w 2021[6]. W głosowaniu z września 2021 socjaldemokraci uzyskali najwięcej mandatów w Bundestagu, Olaf Scholz został wybrany na posła z Brandenburgii[7].
SPD podjęła rozmowy koalicyjne z Zielonymi i Wolną Partią Demokratyczną celem utworzenia tzw. koalicji sygnalizacji świetlnej[8] i powołania rządu z Olafem Scholzem na czele. Szczegóły zawartego porozumienia upubliczniono 24 listopada 2021[9][10], a umowa koalicyjna została ostatecznie podpisana 7 grudnia 2021[11]. 8 grudnia 2021 Bundestag zatwierdził powołanie Olafa Scholza na urząd kanclerza; za głosowało 395 członków tej izby, przeciw 303, a 6 wstrzymało się od głosu[12]. Tego samego dnia dokonano zaprzysiężenia członków nowego rządu, który w konsekwencji rozpoczął urzędowanie[13].
Żonaty z Brittą Ernst, polityk SPD z Hamburga. Para mieszkała w Altonie, w 2018 przeprowadziła się do Poczdamu[14].
Artykuł Olaf Scholz w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-12-15 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=1790537