Modern Talking

Modern Talking
Ilustracja
Modern Talking na pożegnalnym koncercie w Berlinie (2003)
Rok założenia 1983
Rok rozwiązania 2003
Pochodzenie  Niemcy
Gatunek pop[1][2], synth pop[2], euro disco[2], eurodance[2], dance[2]
Aktywność 1983–1987
1998–2003
Wydawnictwo muzyczne BMG, Hansa Records
Powiązania Eric Singleton
Skład
Thomas Anders
Dieter Bohlen
Współpracownicy
Luis Rodríguez, Birger Corleis, Rolf Köhler, Michael Scholz, Detlef Wiedeke, Eric Singleton
Strona internetowa
Logotyp zespołu

Modern Talkingniemiecki duet dance'owo-popowy, który zyskał popularność w latach 80. dzięki wydaniu takich przebojów, jak „You’re My Heart, You’re My Soul”, „Cheri, Cheri Lady”, „Brother Louie”, „You Can Win If You Want”, „Geronimo’s Cadillac” czy „Atlantis Is Calling (S.O.S. for Love)”.

Znakiem rozpoznawczym zespołu w większości utworów jest śpiewana falsetem druga część refrenu. Zespół działał w latach 1983–1987, kiedy to zdecydował się zawiesić działalność. W 1998 roku duet zdecydował się powrócić na scenę i zmienić gatunek granej przez siebie muzyki z euro disco na eurodance. Wydał wówczas nowe wersje słynnych przebojów, w tym m.in. „You’re My Heart, You’re My Soul ’98” czy „Brother Louie ’98”. Do 2003 roku zespół co roku wydawał nowe płyty z premierowym materiałem.

21 czerwca 2003 roku podczas pożegnalnego koncertu w Berlinie duet ogłosił zakończenie działalności.

Skład

  • ważniejsi współpracownicy[3]:
    • Luis Rodríguez – współproducent (1983–1987, 1998–2001)
    • Rolf Köhler – chórzysta (1983–1987, 1998–2000)
    • Michael Scholz – chórzysta (1983–1987, 1998–2000)
    • Detlef Wiedeke – chórzysta (1983–1987, 1998–2000)
    • Birger Corleis – chórzysta (1983–1987)

W latach 80. zespół nie koncertował, występował za to w telewizji będąc częstym gościem takich programów jak Peter’s Pop Show[4] czy Wetten, dass..?[5]. W 1998 roku został utworzony stały koncertowy skład, który towarzyszył Bohlenowi i Andersowi podczas występów na żywo w latach 1998–2003[6]. Większość jego członków koncertuje obecnie z Thomasem Andersem jako Modern Talking Band[7].

Historia

Zespół Modern Talking został założony w 1983 roku przez producenta i kompozytora Dietera Günthera Bohlena. Po długich poszukiwaniach wokalisty wybrał on Bernda Weidunga, który przyjął pseudonim Thomas Anders. Pierwszy singiel duetu, „You’re My Heart, You’re My Soul”, został wydany 29 października 1984 i stał się wielkim przebojem, który dotarł do pierwszej dziesiątki list przebojów w ponad 35 krajach. Niedługo potem premierę miał drugi singiel zespołu – „You Can Win If You Want”, który zapowiadał debiutancki album studyjny grupy zatytułowany The 1st Album wydany w kwietniu 1985 roku. Krążek osiągnął status platynowej płyty dzięki zyskaniu wyniku ponad 500 tys. sprzedanych egzemplarzy.

We wrześniu 1985 roku ukazał się trzeci singiel zespołu „Cheri, Cheri Lady”, który szybko dotarł na szczyt list przebojów w Niemczech, Szwajcarii, Austrii i Norwegii oraz do pierwszej dziesiątki notowań w Szwecji i Holandii. Utwór był jedyną piosenką promującą drugi album studyjny zatytułowany Let’s Talk About Love, który miał swoją premierę 14 października tego samego roku. Krążek uzyskał status platynowej płyty za sprzedaż w ponad 500 tys. nakładzie. Niedługo po ukazaniu się albumu zespół wydał single „Brother Louie” i „Atlantis Is Calling (S.O.S. for Love)”, które zapowiadały trzecią płytę studyjną duetu zatytułowaną Ready for Romance. Premiera krążka odbyła się 26 maja 1986 roku. W październiku ukazał się singiel „Geronimo’s Cadillac” wydany na czwartej płycie studyjnej duetu zatytułowanej In the Middle of Nowhere z listopada tego samego roku.

W maju 1987 roku grupa wydała singiel „Jet Airliner”, który zapowiadał ich piąty album studyjny zatytułowany Romantic Warriors wydany w czerwcu. Pod koniec listopada ukazała się szósta płyta długogrająca zespołu zatytułowana In the Garden of Venus, niedługo później duet zawiesił swoją działalność. Głównym powodem rozpadu duetu była ówczesna żona Thomasa, Nora Balling, która wtrącała się w sprawy zespołu i skutecznie dezorganizowała jego pracę[8]. Po zakończeniu współpracy Dieter Bohlen założył własny zespół Blue System, z którym nagrał łącznie 13 płyt, a także komponował piosenki m.in. dla Bonnie Tyler, C. C. Catch i Chrisa Normana z grupy Smokie. Również Thomas Anders wydawał kolejne płyty, jednak bez większego sukcesu.

W 1998 zespół reaktywował się po 11-letniej przerwie, z okazji czego wydał nową płytę zatytułowaną Back for Good zawierającą nowe wersje największych przebojów oraz cztery premierowe nagrania. Album osiągnął sprzedaż w nakładzie ponad 10 milionów egzemplarzy. Kolejne płyty odniosły również spory sukces. W lutym kolejnego roku premierę miał ósmy album studyjny grupy zatytułowany Alone, zaś pod koniec lutego 2000 roku ukazała się płyta pt. Year of the Dragon. W marcu 2001 roku na rynku ukazała się dziesiąta płyta w dorobku Modern Talking zatytułowana America, a rok później – krążek zatytułowany Victory.

Pod koniec marca 2003 roku ukazała się dwunasta płyta długogrająca zespołu zatytułowana Universe. W tym samym roku stosunki między członkami zespołu uległy pogorszeniu, co ostatecznie doprowadziło do rozpadu grupy. Głównym tłem nieporozumień były kwestie podziału zysków z koncertów, na których Anders występował samodzielnie oraz zaangażowanie się Bohlena w niemiecką edycję programu Idol (Deutschland sucht den Superstar). Pożegnalny koncert odbył się 21 czerwca 2003 w parku Wuhlheide w Berlinie, zaś na początku sierpnia ukazała się płyta kompilacyjna zatytułowana The Final Album zawierająca największe przeboje duetu.

W latach 1998–2001 w singlowych utworach zespołu gościnnie pojawiał się raper Eric Singleton. Jego partie zastępowały wokalne zwrotki wykonywane oryginalnie przez Thomasa Andersa. Raper ten występował również w teledyskach oraz pojawił się na tylnej okładce singla „China in Her Eyes”.

Po rozpadzie grupy Thomas Anders kontynuował karierę solową, od momentu ponownego rozpadu Modern Talking wydał cztery płyty. Wraz z Uwe Fahrenkrogiem zaangażował się też w projekt muzyczny Anders & Fahrenkrog, w ramach którego wydał płytę i zagrał kilka koncertów. Największym komercyjnym sukcesem Andersa został wydany w Rosji album pt. Strong, który na tamtejszym rynku doczekał się statusu platynowej płyty[9]. W 2008 roku był gwiazdą Sopot Festival oraz Festiwalu Muzyki Tanecznej w Ostródzie[10].

Po zakończeniu działalności zespołu Dieter Bohlen został jurorem w niemieckiej wersji programów Idol oraz Mam Talent, zajmował się również komponowaniem i produkcją płyt dla innych wykonawców. W 2006 roku wznowił działalność solową dzięki wydaniu albumu ze ścieżką dźwiękową do autobiograficznego filmu rysunkowego. Kilkukrotnie koncertował w Rosji z repertuarem Modern Talking i Blue System.

W połowie 2014 roku pojawiły się w internecie informacje na temat reaktywacji zespołu z obydwoma muzykami. W tym samym roku ukazała się nowa płyta kompilacyjna duetu zatytułowana 30, która została wydana z okazji 30-lecia istnienia Modern Talking.

Dyskografia

Albumy studyjne

Albumy kompilacyjne

  • You’re My Heart, You’re My Soul (1988)
  • The Modern Talking Story (1988)
  • Best of Modern Talking (1988)
  • Romantic Dreams (1988)
  • Greatest Hits Mix (1988)
  • The ★ Collection (1991)
  • You Can Win, If You Want (Star Collection) (1991)
  • You Can Win, If You Want (1994)
  • Back for Good (1998)
  • Selected Singles '85 – '98 (2001)
  • We Still Have Dreams (The Greatest Love Ballads of Modern Talking) (2002)
  • The Golden Years (2002)
  • The Greatest Hits of Modern Talking (2003)
  • The Final Album (2003)
  • Les Les Indispensables (2006)
  • The Hits (2007)
  • Remix Album (2007)
  • All The Best – The Definitive Collection (2009)
  • 25 Years of Disco-Pop (2010)
  • 30 (2014)
  • Back for Gold (2017)

Single

Single dyskograficzne

Single lokalne i promocyjne

Przypisy

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Modern Talking w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-10-14 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=100439