Mirosław Piotrowski

Ten artykuł dotyczy historyka i polityka. Zobacz też: Mirosław Piotrowski – grafik.

Mirosław Piotrowski
Pełne imię i nazwisko	Mirosław Mariusz Piotrowski
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1966 Zielona Góra
Zawód, zajęcie	historyk, nauczyciel akademicki, polityk
Alma Mater	Katolicki Uniwersytet Lubelski
Stanowisko	poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2019), prezes Ruchu Prawdziwa Europa (od 2019)
Partia	Ruch Prawdziwa Europa
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Mirosław Mariusz Piotrowski (ur. 9 stycznia 1966 w Zielonej Górze) – polski historyk, nauczyciel akademicki i polityk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2019), założyciel i przewodniczący ugrupowania Ruch Prawdziwa Europa. Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020.

Życiorys

W 1990 ukończył studia na KUL, w 1993 obronił na tej samej uczelni doktorat, w 2001 habilitował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2002 za rozprawę habilitacyjną na temat reemigracji Polaków z Niemiec w latach 1918–1939 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów^[1]. Był m.in. stypendystą Instytutu Herdera i Fundacji Adenauera. W 2003 objął stanowisko profesora KUL, został kierownikiem Katedry Historii Najnowszej w Instytucie Historii tej uczelni^[2]. Prowadzi wykłady w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Przez szereg lat regularnie współpracował z „Naszym Dziennikiem”, Telewizją Trwam i Radiem Maryja, do kwietnia 2020 jako felietonista w audycji Myśląc Ojczyzna^[3]. W pracy naukowej zajął się stosunkami polsko-niemieckimi w XX wieku, europejską chadecją, historią najnowszą Polski (w tym stosunkami państwo-Kościół), organami bezpieczeństwa PRL. Jest inicjatorem i prezesem Stowarzyszenia „Razem dla Lubelszczyzny”. W 2004 został wiceprezesem Klubu Inteligencji Katolickiej w Lublinie. Wszedł w skład Komitetu Obrony Dobrego Imienia Polski i Polaków^[4].

W 2004, otrzymawszy 48 365 głosów, został posłem do Parlamentu Europejskiego z ramienia Ligi Polskich Rodzin z okręgu obejmującego województwo lubelskie. Brał udział w pracach Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji ds. Rozwoju Regionalnego. Rozpoczął organizowanie corocznego konkursu na największy absurd prawny uchwalony przez instytucje Unii Europejskiej. Należał do frakcji Niepodległość i Demokracja, z której w grudniu 2006 przeszedł do Unii na rzecz Europy Narodów (rezygnując też z reprezentowania LPR). W 2009 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, uzyskując 84 904 głosy^[5]. W VII kadencji został członkiem grupy Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy. Nie przystąpił do PiS, a w styczniu 2012 opuścił delegację tej partii w PE. W 2014 został jednak ponownie jej kandydatem, z powodzeniem ubiegając się o poselską reelekcję z wynikiem ponad 73 tys. głosów^[6]. Niespełna cztery miesiące po wyborach, podobnie jak w poprzedniej kadencji, wystąpił z delegacji PiS^[7].

W 2018 założył partię Ruch Prawdziwa Europa^[8] (zarejestrowaną w lutym 2019). W 2019 lubelska lista kandydatów jego ugrupowania do PE została wykreślona przed dniem głosowania. W 2019 bezskutecznie próbował się zarejestrować jako kandydat na senatora w okręgu nr 16^[9] (z ramienia KWW Lista Mirosława Piotrowskiego do Senatu, który wystawił trzech innych kandydatów w tych wyborach). Zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich w 2020^[10]. W kwietniu tegoż roku Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę^[11]. W tym samym miesiącu Telewizja Trwam i Radio Maryja zakończyły z nim współpracę. Od tej pory swoje felietony Mirosław Piotrowski zaczął udostępniać w serwisie YouTube, profilu na portalu Facebook i oficjalnej stronie internetowej. Przedstawiciele toruńskich mediów założonych przez ojca Tadeusza Rydzyka tłumaczyli, że miało to związek z zarejestrowaniem profesora jako kandydata w wyborach prezydenckich przewidzianych na maj 2020. Uznano, że kandydat na ten urząd nie powinien mieć stałej cotygodniowej audycji, która byłaby przez PKW zapewne uznana za agitację wyborczą^[12]. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na kolejne wybory w tymże miesiącu^[13]. W pierwszej turze otrzymał 21 065 głosów (0,11%), zajmując ostatnie, 11. miejsce^[14]. W drugiej turze nie udzielił poparcia żadnemu z kandydatów.

W 2010 skierował prywatny akt oskarżenia o zniesławienie przeciwko Sławomirowi Poleszakowi w związku z nieprzychylną recenzją jego książki^[15], zarzucając mu świadome podawanie nieprawdy^[16]. Postępowanie karne w tej sprawie zostało umorzone decyzją sądu rejonowego^[17] wobec braku znamion przestępstwa. Na łamach „Gazety Wyborczej” został opublikowany list otwarty krytykujący takie postępowanie Mirosława Piotrowskiego, podpisany przez naukowców z różnych ośrodków akademickich^[17]. Głosami czytelników „Kuriera Lubelskiego” wybrany został „Człowiekiem Roku 2014”^[18].

Życie prywatne

Mirosław Piotrowski jest żonaty, ma czworo dzieci.

Wybrane publikacje

• Służba idei czy serwilizm? Zygmunt Felczak i Feliks Widy-Wirski w najnowszych dziejach Polski (1994).
• Reemigracja Polaków z Niemiec 1918−1939 (2000).
• Pro Fide et Patriae. Stronnictwo Pracy i Duchowieństwo Kościoła Katolickiego na Lubelszczyźnie po II wojnie światowej (2001).
• Syndrom PRL-u. Wybór artykułów (2004).
• Narodowe Siły Zbrojne na Lubelszczyźnie w latach 1944–1947 (2009).
• Unia jak Titanic. Myśląc Ojczyzna z Parlamentu Europejskiego (2013).
• Rozmawiajmy o Europie. Myśląc Ojczyzna z Parlamentu Europejskiego (2014).

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2012-01-14].
• Mirosław Piotrowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-01-14] .