Mirosław Piotrowski

Ten artykuł dotyczy historyka i polityka. Zobacz też: Mirosław Piotrowski – grafik.
Mirosław Piotrowski
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko Mirosław Mariusz Piotrowski
Data i miejsce urodzenia 9 stycznia 1966
Zielona Góra
Zawód, zajęcie historyk, nauczyciel akademicki, polityk
Alma Mater Katolicki Uniwersytet Lubelski
Stanowisko poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2019), prezes Ruchu Prawdziwa Europa (od 2019)
Partia Ruch Prawdziwa Europa

Mirosław Mariusz Piotrowski (ur. 9 stycznia 1966 w Zielonej Górze) – polski historyk, nauczyciel akademicki i polityk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2019), założyciel i przewodniczący ugrupowania Ruch Prawdziwa Europa. Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020.

Życiorys

W 1990 ukończył studia na KUL, w 1993 obronił na tej samej uczelni doktorat, w 2001 habilitował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2002 za rozprawę habilitacyjną na temat reemigracji Polaków z Niemiec w latach 1918–1939 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów[1]. Był m.in. stypendystą Instytutu Herdera i Fundacji Adenauera. W 2003 objął stanowisko profesora KUL, został kierownikiem Katedry Historii Najnowszej w Instytucie Historii tej uczelni[2]. Prowadzi wykłady w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Przez szereg lat regularnie współpracował z „Naszym Dziennikiem”, Telewizją Trwam i Radiem Maryja, do kwietnia 2020 jako felietonista w audycji Myśląc Ojczyzna[3]. W pracy naukowej zajął się stosunkami polsko-niemieckimi w XX wieku, europejską chadecją, historią najnowszą Polski (w tym stosunkami państwo-Kościół), organami bezpieczeństwa PRL. Jest inicjatorem i prezesem Stowarzyszenia „Razem dla Lubelszczyzny”. W 2004 został wiceprezesem Klubu Inteligencji Katolickiej w Lublinie. Wszedł w skład Komitetu Obrony Dobrego Imienia Polski i Polaków[4].

W 2004, otrzymawszy 48 365 głosów, został posłem do Parlamentu Europejskiego z ramienia Ligi Polskich Rodzin z okręgu obejmującego województwo lubelskie. Brał udział w pracach Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji ds. Rozwoju Regionalnego. Rozpoczął organizowanie corocznego konkursu na największy absurd prawny uchwalony przez instytucje Unii Europejskiej. Należał do frakcji Niepodległość i Demokracja, z której w grudniu 2006 przeszedł do Unii na rzecz Europy Narodów (rezygnując też z reprezentowania LPR). W 2009 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, uzyskując 84 904 głosy[5]. W VII kadencji został członkiem grupy Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy. Nie przystąpił do PiS, a w styczniu 2012 opuścił delegację tej partii w PE. W 2014 został jednak ponownie jej kandydatem, z powodzeniem ubiegając się o poselską reelekcję z wynikiem ponad 73 tys. głosów[6]. Niespełna cztery miesiące po wyborach, podobnie jak w poprzedniej kadencji, wystąpił z delegacji PiS[7].

W 2018 założył partię Ruch Prawdziwa Europa[8] (zarejestrowaną w lutym 2019). W 2019 lubelska lista kandydatów jego ugrupowania do PE została wykreślona przed dniem głosowania. W 2019 bezskutecznie próbował się zarejestrować jako kandydat na senatora w okręgu nr 16[9] (z ramienia KWW Lista Mirosława Piotrowskiego do Senatu, który wystawił trzech innych kandydatów w tych wyborach). Zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich w 2020[10]. W kwietniu tegoż roku Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę[11]. W tym samym miesiącu Telewizja Trwam i Radio Maryja zakończyły z nim współpracę. Od tej pory swoje felietony Mirosław Piotrowski zaczął udostępniać w serwisie YouTube, profilu na portalu Facebook i oficjalnej stronie internetowej. Przedstawiciele toruńskich mediów założonych przez ojca Tadeusza Rydzyka tłumaczyli, że miało to związek z zarejestrowaniem profesora jako kandydata w wyborach prezydenckich przewidzianych na maj 2020. Uznano, że kandydat na ten urząd nie powinien mieć stałej cotygodniowej audycji, która byłaby przez PKW zapewne uznana za agitację wyborczą[12]. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na kolejne wybory w tymże miesiącu[13]. W pierwszej turze otrzymał 21 065 głosów (0,11%), zajmując ostatnie, 11. miejsce[14]. W drugiej turze nie udzielił poparcia żadnemu z kandydatów.

W 2010 skierował prywatny akt oskarżenia o zniesławienie przeciwko Sławomirowi Poleszakowi w związku z nieprzychylną recenzją jego książki[15], zarzucając mu świadome podawanie nieprawdy[16]. Postępowanie karne w tej sprawie zostało umorzone decyzją sądu rejonowego[17] wobec braku znamion przestępstwa. Na łamach „Gazety Wyborczej” został opublikowany list otwarty krytykujący takie postępowanie Mirosława Piotrowskiego, podpisany przez naukowców z różnych ośrodków akademickich[17]. Głosami czytelników „Kuriera Lubelskiego” wybrany został „Człowiekiem Roku 2014”[18].

Życie prywatne

Mirosław Piotrowski jest żonaty, ma czworo dzieci.

Wybrane publikacje

  • Służba idei czy serwilizm? Zygmunt Felczak i Feliks Widy-Wirski w najnowszych dziejach Polski (1994).
  • Reemigracja Polaków z Niemiec 1918−1939 (2000).
  • Pro Fide et Patriae. Stronnictwo Pracy i Duchowieństwo Kościoła Katolickiego na Lubelszczyźnie po II wojnie światowej (2001).
  • Syndrom PRL-u. Wybór artykułów (2004).
  • Narodowe Siły Zbrojne na Lubelszczyźnie w latach 1944–1947 (2009).
  • Unia jak Titanic. Myśląc Ojczyzna z Parlamentu Europejskiego (2013).
  • Rozmawiajmy o Europie. Myśląc Ojczyzna z Parlamentu Europejskiego (2014).

Przypisy

  1. Powtórka z historii. sprawynauki.waw.pl, 2003-11-25. [dostęp 2010-01-19].
  2. Pracownicy Instytutu Historii. kul.pl. [dostęp 2015-11-03].
  3. Magdalena Nałęcz: Wybory 2020. Mirosław Piotrowski bez programu w Telewizji Trwam. Wychodzą na jaw nowe wątki w sprawie. wp.pl, 2020-04-21. [dostęp 2020-05-18].
  4. Lista członków Komitetu Obrony Dobrego Imienia Polski i Polaków. bibula.com. [dostęp 2017-12-25].
  5. Obwieszczenie z 8 czerwca 2009 r. o wynikach wyborów posłów do PE przeprowadzonych w dniu 7 czerwca 2009 r. (Dz.U. z 2009 r. nr 88, poz. 729).
  6. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
  7. Mirosław Piotrowski o odejściu z delegacji PiS: „Zostałem wypchnięty”. dziennikwschodni.pl, 2014-09-17. [dostęp 2014-09-17].
  8. Europoseł z Lublina startował z listy PiS, teraz zakłada nową partię. „To może być gra polityczna”. dziennikwschodni.pl, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-04].
  9. Sąd Najwyższy oddalił skargę prof. Mirosława Piotrowskiego. piotrowski.org.pl, 2019-09-13. [dostęp 2019-09-15].
  10. Wybory prezydenckie. PKW zarejestrowała 15 komitetów wyborczych. tvp.pl, 2020-02-28. [dostęp 2020-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 marca 2020)].
  11. Radosław Opas: Wybory prezydenckie 2020. PKW zarejestrowała 4 ostatnich kandydatów. wp.pl, 2020-04-09. [dostęp 2020-04-09].
  12. Magdalena Nałęcz: Wybory 2020. Mirosław Piotrowski bez programu w Telewizji Trwam. Wychodzą na jaw nowe wątki w sprawie. wp.pl, 2020-04-21. [dostęp 2020-04-22].
  13. Obwieszczenie PKW z dnia 12 czerwca 2020 r. o kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach zarządzonych na dzień 28 czerwca 2020 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-06-13].
  14. Serwis PKW – Wybory 2020. [dostęp 2020-06-30].
  15. Czy recenzja naukowa może być podstawą oskarżenia o zniesławienie?. hfhr.pl, 2011-09-20. [dostęp 2013-02-04].
  16. Piotrowski – Poleszak: Spór lubelskich historyków w sądzie. kurierlubelski.pl, 2011-03-19. [dostęp 2013-02-04].
  17. a b Proces za recenzję. Proces za recenzję. Sąd umorzył sprawę historyka z IPN. gazeta.pl, 2011-11-09. [dostęp 2013-02-04].
  18. Prof. Mirosław Piotrowski Człowiekiem Roku 2014. kurierlubelski.pl, 2015-02-23. [dostęp 2015-02-24].

Bibliografia

Informacja

Artykuł Mirosław Piotrowski w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=246679