| ||
Data i miejsce urodzenia | 15 października 1917 Wilno | |
Pochodzenie | polskie | |
Data i miejsce śmierci | 10 kwietnia 2005 Warszawa | |
Gatunki | muzyka poważna | |
Zawód | tancerz, pedagog |
Mieczysław Jankowski (ur. 15 października 1917 w Wilnie, zm. 10 kwietnia 2005 w Warszawie)[1] – polski tancerz Opery i Teatru Wielkiego w Warszawie i pedagog w warszawskiej Państwowej Szkole Baletowej, długoletni partner życiowy Jerzego Waldorffa.
Urodził się w rodzinie wileńskiego sędziego sądu grodzkiego. Mając kilkanaście lat pobierał pierwsze lekcje tańca klasycznego w szkole pani Muraszowej. Podczas okupacji od grudnia 1939 mieszkał w Warszawie, gdzie uczęszczał do konspiracyjnej średniej szkoły baletowej mieszczącej się na rogu ulic Mokotowskiej i Wilczej. Ćwiczył w niej pod okiem tancerza Leona Wójcikowskiego. Jesienią 1943 złożył publiczny szkolny egzamin.
Tuż po wojnie został przyjęty do grupy tanecznej w nowo utworzonym Zespole Artystycznym Centralnego Domu Żołnierza, w którym występował przez kilka lat. W latach 50. występował w Operze i Filharmonii Warszawskiej, m.in. w Panu Twardowskim Ludomira Różyckiego (1951) i Jeziorze łabędzim Piotra Czajkowskiego (1956)[1].
Później został tancerzem i asystentem baletmistrza Teatru Wielkiego w Warszawie. Pełnił także funkcję inspektora baletu i wykładowcy tańca klasycznego w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie. Jego wychowankiem jest m.in. choreograf Andrzej Glegolski[2],
Mieczysław poznał Jerzego Waldorffa w 1938 podczas pobytu w Warszawie. Wkrótce wspólnie wyjechali do Krynicy i po tym wyjeździe postanowili poinformować o swoim związku rodzinę, co oficjalnie nastąpiło 1 maja 1939[3]. Matka Waldorffa zaakceptowała jego partnera, lecz część krewnych zareagowała ostracyzmem.
Późnym latem 1939 Mieczysław wrócił do Wilna, gdzie zastał go wybuch wojny. W październiku Jerzy przedostał się przez granicę okupacyjną i w grudniu sprowadził Mieczysława do Warszawy. Od tej pory do końca życia mieszkali razem.
Do związku i wzajemnego uczucia przyznawali się tylko wobec najbliższej rodziny i przyjaciół. Oficjalnie Mieczysław przedstawiany był jako kuzyn i przysposobiony przez matkę brat Jerzego. Według relacji przyjaciół to Jankowski prowadził ich wspólny dom. Zajmował się również Jerzym, gdy ten pod koniec życia wymagał stałej opieki.
Już w 1959 Waldorff sporządził testament, starając się zabezpieczyć przyszłość Mieczysława wobec braku wystarczających gwarancji dla związków partnerskich w polskim systemie prawnym. Dla pewności, że jego wola zostanie uszanowana, uzupełnił testament odręcznym, obszernym kodycylem, w którym wyjaśniał, że zapisu w akcie notarialnym nie należy traktować jako spadku na rzecz Mieczysława Jankowskiego, lecz jako spłatę długu z tytułu należności za pracę w jego domu przez 60 lat[3].
Mieczysław Jankowski zmarł 10 kwietnia 2005. Jego prochy złożono we wspólnym grobie z Jerzym Waldorffem na warszawskim cmentarzu Powązkowskim (aleja katakumbowa, grób 80)[4].
Artykuł Mieczysław Jankowski w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=1582391