Mick Jagger (2018) | |
Imię i nazwisko |
Michael Philip Jagger[1] |
---|---|
Pseudonim |
„Mick” |
Data i miejsce urodzenia | |
Instrumenty | |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1962 |
Wydawnictwo |
CBS Records, Atlantic Records, Virgin Records, Rhino Records |
Powiązania |
Little Boy Blue, Blue Boys, David A. Stewart |
Zespoły | |
The Rolling Stones (od 1962) SuperHeavy (2011) | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Sir Michael Philip ‘Mick’ Jagger[4][5] (ur. 26 lipca 1943 w Dartford[6]) – brytyjski wokalista, kompozytor i autor tekstów, który wykonuje piosenki oparte na bluesie i soulu.
Współzałożyciel i lider rockowego zespołu The Rolling Stones, którego płyty rozeszły się w ponad 200 milionach egzemplarzy w ciągu pięciu dekad kariery[7]. Wraz z grupą odniósł jeden z największych sukcesów komercyjnych w historii muzyki spośród wszystkich zespołów rockowych świata[8][9]. Jest współtwórcą większości repertuaru grupy (wraz z gitarzystą Keithem Richardsem)[10]. Jako solista wydał pięć albumów, które cieszyły się umiarkowanym powodzeniem, a także próbował kariery aktorskiej, ale bez większego powodzenia.
12 grudnia 2003 królowa brytyjska Elżbieta II uhonorowała go brytyjskim tytułem szlacheckim i Orderem Imperium Brytyjskiego[11].
W 2006 został sklasyfikowany na 15. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[12]. Wartość jego majątku pod koniec XX wieku oszacowano na ponad 230 mln dolarów.
Urodził się w Dartford[13] w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford, w przeciętnej rodzinie klasy średniej jako syn nauczyciela wychowania fizycznego[14] Basila Fanshawe „Joego” Jaggera i fryzjerki Evy Ensley Mary (z domu Scutts) urodzonej w Nowej Południowej Walii[15]. Od dzieciństwa kochał śpiewać w chórze kościelnym, a później zafascynował się głównie czarnoskórymi artystami, takimi jak Chuck Berry czy Muddy Waters[16].
Choć jego stopnie pogorszyły się w Dartford Maypole County Primary School[17], gdy poświęcał więcej czasu muzyce, to jednak w 1960, po otrzymaniu stypendium socjalnego, wybrał kierunek rachunkowość i finanse na London School of Economics.
W październiku 1961 jadąc pociągiem, przypadkowo odnowił znajomość z Keithem Richardsem, którego poznał w wieku sześciu lat na przedszkolnym boisku, po czym stracili kontakt, gdy poszli do innych szkół[18]. Ich przyjaźń scementowało zamiłowanie do amerykańskiej muzyki i elektronicznego bluesa[19]. Jagger wówczas śpiewał w bluesowym zespole Little Boy Blue And The Blue Boys, który założył z Dickiem Taylorem[20]. W tym czasie wskutek wypadku podczas gry w koszykówkę mocno ugryzł się w język, co sprowokowało u niego zmianę sposobu śpiewania, z czego później uczynił swój atut i cechę charakterystyczną[21].
Na przełomie 1961 i 1962 regularnie występował w klubie „G Club”, w którym śpiewał utwory bluesowe[22]. W czerwcu 1962 wybrał się z Richardsem na jedną z prób zespołu Briana Jonesa, wkrótce potem przyłączyli się do jego zespołu[23]. 12 lipca 1962 zagrali pierwszy wspólny koncert w Marquee Club, wystąpili pod nazwą The Rollin’ Stones[24][25]. Po występie w Marquee Club zaczęlo grywać w Ealing Jazz Club. Nadal poszukiwali perkusisty, gdyż Jones uważał, że tylko z bardzo dobrym perkusistą będą dobrze brzmieć, tymczasowo wykorzystywali do tego celu Tony’ego Chapmana, z którego jednak nie byli zadowoleni. W sierpniu 1962 Jagger (a później i Richards) wprowadził się do Jonesa, który samotnie wynajmował mieszkanie w londyńskiej Chelsea przy Edith Grove 102[26]. Wynajmowali mieszkanie bez ogrzewania i z jednym łóżkiem, za 17 funtów tygodniowo (w większości opłacane przez Jaggera ze stypendium naukowego)[26]. W wolnych chwilach słuchali płyt (najczęściej Muddy’go Watersa) oraz grali i śpiewali bluesa[25][27][28][29][30][31]. Jagger jesienią 1963 przerwał studia w londyńskim LSE, by kontynuować karierę muzyczną[32].
W połowie lat 80. pokłócił się z Keithem Richardsem o treści zawarte w jego autobiografii Życie oraz o dominację w The Rolling Stones[33]. Po zawieszeniu działalności zespołu zaczął wydawać solowe albumy, nagrał płyty: She’s the Boss (wyd. Columbia, 1985), Primitive Cool (1987), Wandering Spirit (wyd. Atlantic, 1993) i Goddess in the Doorway (wyd. Virgin, 2001), a także wydał single: „Just Another Night of You” (1985), „Dancin’ in the Streets” (1985) w duecie z Davidem Bowie[34][35], za który odebrał MTV Video Music Award – występ ogólny w teledysku czy „Let’s Work” (1987).
Ze względu na nikłą sprzedaż solowych albumôw, w 1988 pogodził się z Richardsem i wznowił działalność The Rolling Stones[36]. W 1994 jako zespół otrzymali nagrodę Grammy za najlepszy album rockowy – Voodoo Lounge.
W 1970 zadebiutował na kinowym ekranie w roli australijskiego przestępcy Neda Kelly’ego w filmie biograficznym Tony’ego Richardsona Ned Kelly [37] oraz Turnera w filmie Donalda Cammella i Nicolasa Roega Przedstawienie[38]. Wystąpił też w thrillerze Freejack (1992), inspirowanym powieścią Korporacja „Nieśmiertelność” (Immortality Inc.) autorstwa Roberta Sheckleya i nominowanym do Nagrody Saturna w kategorii najlepszy film science fiction. Wspólnie z Lorne Michaelsem zajął się również produkcją dramatu sensacyjno-wojennego wg powieści Roberta Harrisa Enigma (2001), w którym pojawił się cameo jako oficer RAF. W 2016 na antenie HBO premierę miał serial Winyl, który współtworzył Jagger[39].
Jego pierwszą dziewczyną była Chrissie Shrimpton[40], którą poznał, będąc studentem. Planował ją poślubić, ale jego rosnąca sława stawała się powodem wielu kłótni pary. Od 1964 miał kochankę, piosenkarkę pop Marianne Faithfull[41][42]. Shrimpton, załamana rozstaniem z Jaggerem, przedawkowała tabletki nasenne, jednak artysta w porę ją znalazł i zabrał do szpitala[42]. Z kolei związek z Faithfull zakończył się w 1970 z uwagi na uzależnienie piosenkarki od leków i alkoholu[43]. Jeszcze przed rozstaniem z Faithfull nawiązał przelotny romans z Marshą Hunt, z którą ma córkę Karis (ur. 1970)[44].
12 maja 1971 w Kaplicy św. Anny w Saint-Tropez we Francji ożenił się z nikaraguańską modelką Biancą Pérez-Morą Macías[45][46]. Pięć miesięcy później w Paryżu urodziła się ich córka Jade Sheena Jezebel (ur. 21 października 1971)[45][47]. Bianca odmówiła podpisania intercyzy, a ich małżeństwo oficjalnie trwało zaledwie rok, jednak para została razem dla dobra córki. Rozwiedli się w 1979[48]. Jeszcze w 1977 muzyk związał się z teksańską modelką Jerry Hall[49][39], którą poślubił 21 listopada 1990 na Bali. Mają czwórkę dzieci: dwie córki – Elizabeth Scarlett (ur. 2 marca 1984) i Georgię May Ayeeshę (ur. 1992) oraz dwóch synów – Jamesa Leroya Augustina (ur. 1986) i Gabriela Luke’a Beauregarda (ur. 1997)[39][50]. Rozstali się w 1999[39]. Jeszcze w trakcie związku z Hall romansował z włoską modelką Carlą Bruni (1992)[51] w Tajlandii i czeską modelką Janą Rajlich (1996)[40]. W latach 1998–1999 był związany z modelką Lucianą Morad, z którą ma syna Lucasa Maurice’a (ur. w maju 1999)[39][52]. W 2001 związał się z amerykańską stylistką i projektantką mody, L’Wren Scott, a po jej samobójstwie w 2014[53] (spowodowanym depresją) ustanowił na lata 2015–2017 stypendium jej imienia, pokrywające roczne koszty studiów dla jednej osoby na kierunku projektowanie mody w szkole Central Saint Martins w Londynie[54][55]. Od 2014 związany jest z młodszą o 44 lata tancerką baletową Melanie Hamrick, z którą ma syna Deverauxa Octaviana Basila (ur. 8 grudnia 2016)[56][57][58].
W 1967 Jagger i Richards zostali aresztowani za posiadanie nielegalnej amfetaminy[59]. Jagger otrzymał karę trzech miesięcy pozbawienia wolności i został osadzony w więzieniu Lewes, z którego jednak wyszedł po zawieszeniu wyroku już następnego dnia[60].
W kwietniu 2019 przeszedł operację wymiany zastawki aortalnej serca[61].
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Certyfikat | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [62] |
GBR [63] |
DEU [64] |
AUT [65] |
CHE [66] |
FRA [67] |
NLD [68] |
NOR [69] | |||||||
1985 | She’s the Boss
|
13 | 6 | – | 7 | 3 | – | 2 | 4 | |||||
1987 | Primitive Cool
|
41 | 26 | – | 15 | 14 | – | 5 | 13 |
| ||||
1993 | Wandering Spirit
|
11 | 12 | 3 | 2 | 2 | – | 3 | 4 |
| ||||
2001 | Goddess in the Doorway
|
39 | 44 | 2 | 3 | 8 | 12 | 11 | 8 |
| ||||
„–” pozycja nie była notowana. |
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
USA [62] |
GBR [63] |
DEU [64] |
AUT [65] |
CHE [66] |
NLD [68] |
NOR [69] | ||
2008 | The Very Best of Mick Jagger
|
77 | 57 | 8 | 25 | 44 | 27 | 25 |
Rok | Tytuł |
---|---|
2004 | Alfie (oraz David A. Stewart)
|
Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
---|---|---|---|
1970 | Kreacja (Performance) | Turner | Donald Cammell, Nicolas Roeg |
Ned Kelly | Ned Kelly | Tony Richardson | |
1977 | The War Between the Tates (TV) | Joe Freedom | Lee Philips |
1992 | Freejack | Vacendak | Geoff Murphy |
1997 | Piętno (Bent) | Greta/George | Sean Mathias |
2001 | Gra w słowa (The Man from Elysian Fields) | Luther Fox | George Hickenlooper |
Enigma | żołnierz w barze | Michael Apted | |
2007 | Jak obrabować Micka Jaggera (The Knights of Prosperity) | w roli samego siebie | Rob Burnett, Jon Beckerman |
2008 | Angielska robota (The Bank Job) | pracownik banku – przy sejfie | Roger Donaldson |
Artykuł Mick Jagger w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2023-09-17 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=10084