Michał Żewłakow

Michał Żewłakow
Ilustracja
Michał Żewłakow (2011)
Pełne imię i nazwisko Michał Ryszard Żewłakow
Data i miejsce urodzenia 22 kwietnia 1976
Warszawa
Wzrost 182 cm
Pozycja obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub
1986–1987 Drukarz Warszawa
1987–1990 Marymont Warszawa
1990–1993 Polonia Warszawa
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1993–1998 Polonia Warszawa 125 (7)
1995 Hutnik Warszawa (wyp.) 4 (0)
1998–1999 KSK Beveren 24 (1)
1999–2002 Excelsior Mouscron 94 (1)
2002–2006 RSC Anderlecht 96 (3)
2006–2010 Olympiakos SFP 87 (3)
2010–2011 Ankaragücü 19 (1)
2011–2013 Legia Warszawa 44 (1)
W sumie: 493 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1999–2011  Polska 102 (3)
Faksymile

Michał Żewłakow (ur. 22 kwietnia 1976 w Warszawie) – były polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Polski, członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Jest jednym z czterech polskich piłkarzy (obok Grzegorza Laty, Jakuba Błaszczykowskiego i Roberta Lewandowskiego), który ma na koncie co najmniej 100 występów w reprezentacji narodowej. Karierę zakończył w 2013 roku, zdobywając z Legią Warszawa Mistrzostwo Polski. Menadżerem zawodnika był Tomasz Suwary. Ma brata bliźniaka, również byłego piłkarza - Marcina Żewłakowa.

Kariera klubowa

Pierwszym klubem w zawodowej karierze Żewłakowa była Polonia Warszawa, w której debiutował w sezonie 1993/1994 za kadencji Mirosława Jabłońskiego. Pierwszy sezon na boiskach polskiej Ekstraklasy okazał się nieudany dla piłkarza, jak i całej drużyny, która spadała do II Ligi, jednak udało się powrócić do Ekstraklasa w kolejnym sezonie. Na rundę jesienną tegoż sezonu Żewłakow został wypożyczony do, mającego siedzibę na warszawskich Bielanach, Hutnika Warszawa, także ówczesnego drugoligowca. Po powrocie z wypożyczenia na dobre grał w pierwszym składzie.

W sezonie 1997/1998 zadebiutował w Pucharze UEFA. Wystąpił we wszystkich czterech pojedynkach grupowych. Sezon 1998/1999 rozpoczął w barwach Polonii Warszawa. Zdążył zagrać w sześciu kolejkach polskiej Ekstraklasy oraz dwóch meczach kwalifikacyjnych Pucharu UEFA z Sadamem Tallinn oraz Dinamo Moskwa, po czym razem z bratem bliźniakiem Marcinem przeniósł się do belgijskiego pierwszoligowca – KSK Beveren. Ówczesnym trenerem zespołu ze wschodniej Flandrii był Polak Stanisław Gzil. Żewłakow w premierowym sezonie belgijskiej ekstraklasy rozegrał 24 spotkania oraz zdobył jedną bramkę. Drużyna KSK Beveren zakończyła sezon na bezpiecznym 15. miejscu i utrzymała się w elicie.

Wraz z Marcinem Żewłakowem zaprezentował dobrą formę co spowodowało możliwość transferu do czwartego zespołu belgijskiej ekstraklasy, Royal Excelsior Mouscron. Podczas trzyletniego pobytu w Mouscron Michał Żewłakow opuścił jedynie 8 spośród 102 meczów ligowych swojej drużyny. Drużyna przez trzy sezony plasowała się w czołówce belgijskiej ekstraklasy, zajmując kolejno 4., 7. oraz 6. miejsce w tabeli. Na pożegnanie z ekipą z Mouscron zagrał w finale Pucharu Belgii, który był rozgrywany 9 maja 2002 na stadionie Króla Baudouina I w Brukseli, gdzie przeciwnikiem była ekipa FC Brugge.

Przed sezonem 2002/2003 Żewłakow otrzymał ofertę przejścia do belgijskiego klubu RSC Anderlecht, z której skorzystał, inkasując ponad milion dolarów. Transfer odbiły się w Polsce szerokim echem. Debiut w barwach Anderlechtu Żewłakow zaliczył 10 sierpnia 2002 w Westerlo, gdzie przeciwnikiem drużyny było tamtejsze KVC Westerlo. Żewłakow zagrał pełne 90 minut, a jego nowy zespół wygrał 2:0. W pierwszym sezonie Żewłaków zagrał w Pucharze UEFA przeciwko zespołom, takim jak m.in. norweski Stabek, duński FC Midtjylland oraz francuskie Bordeaux. Z powodu kontuzji nie wystąpił w meczu przeciwko greckiemu klubowi Panatinaikos. Pierwszy sezon gry w Anderlechcie zakończył z dorobkiem 25 meczów ligowych, w których zdobył jedną bramkę w meczu z Royalem Antwerp.

W następnym sezonie Żewłakow zanotował progres, wraz z drużyną wywalczył Mistrzostwo Belgii 2004, a także zakwalifikował się do fazy grupowej Champions League. W lidze belgijskie zagrał 24 mecze i zdobył dwa gole, natomiast w Lidze Mistrzów zagrał we wszystkich sześciu potyczkach grupowych. W następnym sezonie 2004/2005 doznał kolejnej kontuzji, która pozwoliła ma na grę jedynie w 16 spotkaniach ligowych. Sezon 2005/2006 był ostatnim w barwach Anderlechtu dla Żewłakowa. Na pożegnanie zdobył drugie Mistrzostwo Belgii, a także dołożył grę w następnej edycji Ligi Mistrzów. W lidze rozegrał 31 spotkań, w eliminacjach Ligi Mistrzów zagrał w trzech spotkaniach. W fazie grupowej wystąpił w czterech spotkaniach, gdzie przeciwnikiem byli odpowiednio: Real Betis, FC Liverpool oraz dwukrotnie Chelsea F.C.. Podczas pobytu w Brukseli Żewłakow rozegrał 96 spotkań ligowych, w których zdobył trzy bramki, zaliczył 24 gry w europejskich pucharach, z czego 14 w elitarnej Lidze Mistrzów, dołożył osiem gier w krajowym pucharze i jeden mecz w krajowym Superpucharze. Zdobył dwa Mistrzostwa Belgii 2004, 2006 i dwa wicemistrzostwa 2003, 2005.

Przed sezonem 2006/2007 Żewłakow podpisał kontrakt z greckim Olimpiakosem Pireus, którego trenerem był Norweg Trond Sollied. W greckiej Alpha Etniki debiutował 19 sierpnia 2006 roku w meczu pierwszej kolejki ze Skodą Xanthi. Rozegrał 90 minut, a Olimpiakos wygrał na swoim obiekcie 2:1. Sezon 2006/2007 drużyna Żewłakowa skończyła na szczycie ligowej tabeli i zdobyła 35. mistrzostwo Grecji. W Lidze Mistrzów ekipa z Pireusu zagrała bez eliminacji ze względu na wysoki współczynnik greckich klubów w rankingu UEFA. Grupowymi rywalami „czerwonych” była m.in. Valencia, AS Roma oraz ukraiński Szachtar Donieck. Olimpiakos zmagania w lidze Mistrzów zakończył na 4. miejscu z dorobkiem 3 punktów. Żewłakow rozegrał 5 meczów w fazie grupowej.

W sezonie 2007/2008 Żewłakow z drużyną awansował do 1/8 finału Ligi Mistrzów. W lidze greckiej rozegrał 20 meczów, a także zaliczył premierowe trafienie na greckiej ziemi. Bramkę zdobył w 29. kolejce w starciu ze Skodą Xanthi, które Olympiakos wygrał 4:1. Do mistrzostwa Grecji Żewłakow dołożył także krajowy puchar. Finałowy mecz został rozegrany 17 maja 2008 w Salonikach w obecności 20 tys. kibiców. W drodze do pucharu Żewłakow rozegrał pięć meczów i zdobył ważnego gola w finale. W tej edycji Ligi Mistrzów zagrał w siedmiu meczach, w tym w dwóch z Realem Madryt, w dwóch z S.S. Lazio, w dwóch z Chelsea F.C. oraz jednym z Werderem Brema.

Po kolejnym sezonie przeniósł się na zasadzie wolnego transferu do tureckiego MKE Ankaragucu. W lidze tureckiej debiutował 15 sierpnia 2010 w spotkaniu z Trabzonsporem. Jego drużyna przegrała mecz 0:2. W drużynie rozegrał 19 meczów ligowych i strzelił jedną bramkę w meczu z Antalyasporem. Do tego dorobku należy dodać trzy mecze w Pucharze Turcji.

15 kwietnia 2011 rozwiązał kontrakt z tureckim klubem. Latem 2011 uzgodnił warunki rocznego kontraktu z Legią Warszawa i po 13 latach gry na obczyźnie powrócił do polskiej ekstraklasy. W barwach „Wojskowych” zadebiutował 28 lipca 2011 w wyjazdowym meczu Ligi Europejskiej z tureckim Gaziantepsporem.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji zadebiutował 19 czerwca 1999 w meczu z Nową Zelandią.

W 2002 został powołany na Mistrzostwa Świata w Korei i Japonii, na których zagrał dwa mecze. Znalazł się także w kadrze na Mistrzostwa Świata w Niemczech.

28 maja 2008 został powołany, przez selekcjonera Leo Beenhakkera, do kadry na Euro 2008[1]. Na turnieju wystąpił we wszystkich meczach reprezentacji, a w jednym meczu wystąpił jako kapitan drużyny.

Występował w eliminacjach do Mistrzostw świata w 2010 roku, gdzie był kapitanem. 12 października 2010, w meczu z Ekwadorem, po raz 101. wystąpił w drużynie narodowej. Tym samym pobił należący do Grzegorza Laty rekord występów w reprezentacji.

29 marca 2011 zakończył karierę reprezentacyjną w meczu towarzyskim Grecja – Polska (0:0), rozegranym w Pireusie na stadionie swojego byłego klubu Olimpiakosu.

Mecze w reprezentacji Polski

Działalność zawodowa

Zaraz po zakończeniu kariery w 2013 został dyrektorem sportowym w Legii. Pracował na tym stanowisku do 2017[2].

Od czerwca 2018 do 31 grudnia 2019 był dyrektorem sportowym Zagłębia Lubin, będąc odpowiedzialnym za pion sportowy i dział skautingu[3].

W listopadzie 2020 roku został dyrektorem sportowym w Motorze Lublin.

Przypisy

  1. Powołania Leo Beenhakkera na Euro 2008. Serwis Onet.pl, 28 05 2008.
  2. Michał Żewłakow może wrócić do Legii Warszawa w nowej roli, Sport.pl [dostęp 2020-04-21] (pol.).
  3. Telewizja Polska S.A, Michał Żewłakow nie jest już dyrektorem sportowym Zagłębia Lubin, sport.tvp.pl [dostęp 2020-04-21] (pol.).

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Michał Żewłakow w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=184189