Gamrot podczas oficjalnego ważenia przed galą KSW 30 (20.02.2015) | |
Pseudonim |
Gamer |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Obywatelstwo | |
Wzrost |
178 cm |
Masa ciała |
70 kg |
Styl walki | |
Trenowany przez |
Andrzej Kościelski (dawniej) |
Debiut |
2012 |
Federacja | |
Kategoria wagowa | |
Klub |
Ankos MMA (przed 2017) |
Bilans walk zawodowych[a] | |
Liczba walk |
27 |
Zwycięstwa |
24 |
Przez nokauty |
8 |
Przez poddania |
5 |
Przez decyzje |
11 |
Porażki |
2 |
Remisy |
0 |
Nieodbyte |
1 |
| |
Strona internetowa |
Mateusz Gamrot (ur. 11 grudnia 1990 w Bielsku-Białej[1]) – polski zapaśnik i zawodnik MMA wagi lekkiej oraz piórkowej, dwukrotny mistrz Europy w amatorskim MMA z 2012 oraz 2013, w latach 2016–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze lekkiej, oraz mistrz kategorii piórkowej w latach 2018–2020. Od 2020 zawodnik UFC[2].
Gamrot urodził się w Bielsku-Białej, jednak dość szybko przeprowadził się z rodziną do Kudowy-Zdrój, gdzie mieszkał i dorastał. W gimnazjum przeniósł się z rodzinnej Kudowy do Milicza[3]. Jako 20-latek przeprowadził się na stałe do Poznania. W sierpniu 2021 poślubił żonę Agatę, z którą ma dwójkę dzieci[4].
W wieku gimnazjalnym przeprowadził się do internatu w Miliczu, by tam trenować zapasy w stylu wolnym. Ucząc się w technikum, należał do kadry narodowej, zdobywał medale juniorskich i młodzieżowych mistrzostw Polski.
Od 2002 roku rozpoczął przygodę ze sportami walki, zaczynając od zapasów. W tym okresie odniósł wiele sukcesów w Polsce i na arenie międzynarodowej. Stoczył ponad 300 pojedynków na macie, walcząc między innymi na Mistrzostwach Europy i Świata. Od 2011 roku trenuje mieszane sztuki walki (grappling, muay thai, brazylijskie jiu jitsu, zapasy, boks). Swoje doświadczenie treningowe zdobywał pod okiem doskonałego trenera Andrzeja Kościelskiego – Mistrza Świata w zapasach[5].
Dwa razy z rzędu (2013,2014) zdobywał złoty medal na Mistrzostwach Polski w brazylijskim jiu-jitsu w kat. purpurowych pasów (Luboń). W 2014 roku wygrał Mistrzostwa Europy ADCC w kat. do 77 kg[6].
18 lutego 2017 podczas gali Poznań Fight Night zremisował grapplerski pojedynek z przyjacielem Borysem Mańkowskim[7]. W lipcu 2021 roku został nominowany do czarnego pasa brazylijskiego jiu jitsu[8].
W 2012 zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w amatorskim MMA (Bruksela) a rok później obronił tytuł mistrzowski ponownie zdobywając złoto w kategorii 70 kg (Budapeszt)[9].
W zawodowym MMA zadebiutował 4 lutego 2012 na gali XFS – Night of Champions, wygrywając przed czasem z pochodzącym z Czeczenii – Arbim Szamajewem[10]. Do końca roku stoczył dla tej federacji jeszcze dwa zwycięskie pojedynki po czym związał się z KSW.
8 czerwca 2013 stoczył pierwszą walkę w KSW, pokonując Mateusza Zawadzkiego przez TKO[11].
28 września na KSW 24 zastąpił w karcie walk kontuzjowanego Macieja Jewtuszkę i zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Andre Winnerem[12][13]. Po zaciętym boju zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów[14].
Na gali KSW 27, które odbyło się 17 maja 2014 w Ergo Arenie zmierzył się z Jeffersonem Georgem[15]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów (2 x 30-27, 30-26)[16].
13 września 2014 stoczył swój pierwszy zagraniczny pojedynek dla brytyjskiej organizacji Cage Warriors[17]. Podczas Cage Warriors 72 w Newport pokonał Walijczyka Tima Newmana przez poddanie w 1 rundzie[18].
Do polskiej organizacji powrócił 6 grudnia 2014 roku[19]. Na gali KSW 29 pokonał Łukasza Chlewickiego przez jednogłośną decyzję sędziów[20].
21 lutego 2015 na gali KSW 30 stoczył walkę z Brazylijczykiem, Rodrigo Cavalheiro Correia[21]. Zwyciężył przez TKO na 6 sekund przed końcowym gongiem[22]. Po walce został nagrodzony pierwszym bonusem, w kategorii nokaut wieczoru[23].
Na gali KSW 32: Road to Wembley pokonał Marifa Pirajewa przez TKO w drugiej rundzie, odnosząc dziesiąte zwycięstwo z rzędu na początku swojej kariery[24].
27 maja 2016 na gali KSW 35 stoczył pojedynek o pas mistrza KSW w wadze lekkiej z byłym mistrzem brytyjskiej BAMMA i rosyjskiej M-1 Global Francuzem Mansourem Barnaouim[25]. Walkę zwyciężył po trzyrundowym pojedynku[26]. Pojedynek nagrodzono bonusem za najlepszą walkę wieczoru[27].
Do pierwszej obrony tytułu przystąpił 1 października 2016 roku na gali KSW 36: Materla vs. Palhares, mierząc się z Renato Gomesem Gabrielem[28]. Gamrot udanie obronił tytuł, pokonując Brazylijczyka przez poddanie drugiej rundzie[29].
27 maja 2017 roku zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Normanem Parke na gali KSW 39: Colosseum[30]. Wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[31].
W jego następnym pojedynku doszło do rewanżu z Normanem Parke na KSW 40: Dublin, które odbyło się 2 października 2017[32]. W czwartej rundzie walka została przerwana z powodu przypadkowych faulów w oczy, które uniemożliwiły Parke’owi kontynuowanie walki. Po walce Parke popchnął Borysa Mańkowskiego, który był w narożniku Gamrota. W odpowiedzi asystujący Gamrotowi Marcin Bilman uderzył Parke’a. W rezultacie Gamrot został ukarany zabraniem mu 30% gaży, a Bilman otrzymał dwuletni zakaz wstępu na gale KSW[33].
3 marca 2018 roku na gali KSW 42: Khalidov vs. Narkun, Gamrot pokonał Grzegorza Szulakowskiego przez poddanie (americane) w czwartej rundzie, broniąc mistrzostwa KSW w wadze lekkiej[34][35].
1 grudnia 2018 na gali KSW 46 zawalczył o drugi pas, tym razem kategorii piórkowej, ze specjalistą od poddań Kleberem Koike Erbstem[36]. Po pięciorundowej dominacji zwyciężył pojedynek, zdobywając drugą koronę organizacji[37].
17 maja 2019 w filmie na kanale Borysa Mańkowskiego na serwisie YouTube ogłosił, że zwakował swoje dwa pasy i nie przedłużył kontraktu z federacją KSW[38].
6 marca 2020 federacja KSW poinformowała o powrocie Gamrota do organizacji[39]. Podwójny mistrz KSW miał powrócić podczas gali KSW 53 w Łodzi, w pojedynku z Brazylijczykiem Edimilsonem Souzą, ale w związku z pandemią koronawirusa gala została odwołana[40].
11 lipca 2020 w walce wieczoru podczas gali KSW 53 stoczył trzeci pojedynek z Normanem Parke[41]. Polak zwyciężył pojedynek w 3. rundzie przez TKO (przerwanie przez lekarza)[42].
29 sierpnia 2020 na gali KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski stoczył swój ostatni w kontrakcie z KSW pojedynek z Marianem Ziółkowskim, który zastąpił kontuzjowanego Szamila Musajewa[43]. Po 5-rundowym pojedynku Gamrot wygrał jednogłośną decyzją sędziów[44].
Od 17 września 2020 zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)[45]. Podczas debiutu dla tej organizacji 17 października 2020 przegrał swój pierwszy pojedynek z Gruzinem – Guramem Kutateladze przez niejednogłośną decyzją sędziów[46]. Pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[47]. Pierwotnie podczas tej gali Gamrot miał się zmierzyć z Rosjaninem Magomiedem Mustafajewem, który wycofał się z walki z nieujawnionych powodów[48].
10 kwietnia 2021 na UFC on ABC: Vettori vs. Holland po raz drugi wszedł do klatki amerykańskiego giganta. Jego przeciwnikiem był Scott Holtzman[49]. Polak znokautował rywala w 2. rundzie ciosami w parterze, notując tym samym pierwsze zwycięstwo w UFC[50]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[51].
17 lipca 2021 w trzeciej walce dla UFC zwyciężył pojedynek poddając w 1. rundzie kimurą wieloletniego weterana organizacji Jeremy’ego Stephens’a[52]. Kimura którą Gamer poddał Amerykanina okazała się najszybszą w historii federacji UFC[53]. Efektowne poddanie nagrodzono bonusem za występ wieczoru[54].
Podczas gali UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus, która odbyła się 18 grudnia 2021 roku zmierzył się z Brazylijczykiem Carlosem Diego Ferreirą[55]. Pojedynek zwyciężył przez techniczny nokaut w 2 rundzie, gdzie będąc za plecami posłał potężne kolano na żebra rywala odbierając mu chęci do kontynuowania pojedynku[56].
26 czerwca 2022 (wydarzenie rozpoczęło się dzień wcześniej) podczas walki wieczoru gali UFC Fight Night: Tsarukyan vs. Gamrot stoczył walkę z Armanem Carukjanem[57]. Po wyrównanej walce na pełnym dystansie pięciu rund pokonał Ormanina jednogłośną decyzją sędziów[58]. Po walce obaj otrzymali bonus za najlepszą walkę wieczoru[59]. Po wygranej znalazł się na 8. miejscu wśród pretendentów w rankingu kategorii lekkiej, wyprzedzając innymi Conora McGregora[60].
Podczas gali UFC 280, która odbyła się 22 października 2022 roku stoczył walkę z urodzonym w Iranie Amerykaninem, Beneilem Dariushem[61]. Po trzech rundach musiał uznać wyższość rywala, przegrywając przez jednogłośną decyzję sędziów, którzy punktowali 2 x 30-27 oraz 29-28 w stosunku dla Dariusha[62]. Mimo przegranej, Gamrot przesunął się z dziewiątego na ósme miejsce w rankingu kategorii lekkiej[63].
4 marca 2023 roku na UFC 285 zmierzył się z Amerykaninem Jalinem Turnerem, zastępując kontuzjowanego Dana Hookera[64]. Zwyciężył niejednogłośną decyzją sędziowską (29-28, 28-29, 30-27)[65].
W walce wieczoru gali UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot, która odbyła się 23 września 2023 w Las Vegas doszło do jego walki z Rafaelem Fizievem[66]. Wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, po tym, jak jego rywal nabawił się kontuzji kolana[67].
21 października 2023 miał zostać rezerwowym zastępstwem w razie wypadnięcia jednego z bohaterów walki mistrzowskiej na gali UFC 294[68]. 11 października po wypadnięciu Charlesa Oliveiry nieoczekiwanie nowym zawodnikiem, który zawalczy z Isłamem Machaczewem został nie Gamrot a Alexander Volkanovski[69].
9 marca 2024 podczas UFC 299 w Miami zmierzył się z byłym mistrzem kategorii lekkiej UFC, Rafaelem dos Anjosem[70]. Zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów[71]. Po tej wygranej Gamrot awansował do Top 5 oficjalnego rankingu UFC w wadze lekkiej[72].
Zawodowe
Amatorskie
Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wygrana | 24-2 (1) | Rafael dos Anjos (32-15) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 299 | 09.03.2024 | Miami | |
Wygrana | 23-2 (1) | Rafael Fiziev (12-2) | TKO (kontuzja kolana) | 2 | 2:58 | UFC Fight Night: Fiziev vs. Gamrot | 23.09.2023 | Las Vegas | Main Event |
Wygrana | 22-2 (1) | Jalin Turner (13-5) | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 285 | 04.03.2023 | Las Vegas | |
Przegrana | 21-2 (1) | Beneil Dariush (21-4-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 280 | 22.10.2022 | Abu Zabi | |
Wygrana | 21-1 (1) | Arman Carukjan (18-2) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC on ESPN: Tsarukyan vs. Gamrot | 26.06.2022 | Las Vegas | Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
Wygrana | 20-1 (1) | Carlos Diego Ferreira (17-4) | TKO (poddanie się po kolanie na korpus) | 2 | 3:26 | UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus | 18.12.2021 | Las Vegas | |
Wygrana | 19-1 (1) | Jeremy Stephens (28-18) | Poddanie (kimura) | 1 | 1:05 | UFC on ESPN: Makhachev vs. Moisés | 17.07.2021 | Las Vegas | Bonus za występ wieczoru. Najszybsze poddanie przez kimurę w historii UFC |
Wygrana | 18-1 (1) | Scott Holtzman (14-4) | KO (prawy krzyżowy i ciosy pięściami w parterze) | 2 | 1:22 | UFC on ABC: Vettori vs. Holland | 10.04.2021 | Las Vegas | Bonus za występ wieczoru |
Przegrana | 17-1 (1) | Guram Kutateladze (11-2) | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Ortega vs. Korean Zombie | 17.10.2020 | Abu Zabi | Debiut w UFC. Bonus za walkę wieczoru |
Wygrana | 17-0 (1) | Marian Ziółkowski (21-7-1. 1 NC) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski | 29.08.2020 | Warszawa | Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej. Main Event |
Wygrana | 16-0 (1) | Norman Parke (28-6-1. 1 NC) | TKO (niezdolność do kontynuowania walki – przerwanie przez lekarza) | 3 | 3:02 | KSW 53: Reborn | 11.07.2020 | Warszawa | Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Main Event |
Wygrana | 15-0 (1) | Kleber Koike Erbst (24-4-1) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | KSW 46: Narkun vs. Khalidov 2 | 01.12.2018 | Gliwice | Zdobył pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze piórkowej. Co-Main Event |
Wygrana | 14-0 (1) | Grzegorz Szulakowski (9-1) | Poddanie (americana) | 4 | 4:15 | KSW 42: Khalidov vs. Narkun | 03.03.2018 | Łódź | Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej |
Nieodbyta | 13-0 (1) | Norman Parke (23-6-1) | No contest (przypadkowe faule w oczy) | 2 | 4:15 | KSW 40: Dublin | 22.10.2017 | Dublin | Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Walka została przerwana po kolejnym faulu Gamrota (palce w oczy Parke’a), który został uznany przez sędziego za nieumyślny. Co-Main Event |
Wygrana | 13-0 | Norman Parke (23-5-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 39: Colosseum | 27.05.2017 | Warszawa | Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej |
Wygrana | 12-0 | Renato Gomes Gabriel (20-8) | Poddanie (dźwignia skrętowa na nogę) | 2 | 3:46 | KSW 36: Trzy Korony | 01.10.2016 | Zielona Góra | Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej |
Wygrana | 11-0 | Mansour Barnaoui (12-3) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu | 27.05.2016 | Gdańsk/Sopot | Zdobył pas mistrzowski KSW wadze lekkiej. Bonus za walkę wieczoru |
Wygrana | 10-0 | Marif Pirajew (18-0-1) | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:21 | KSW 32: Road to Wembley | 31.10.2015 | Londyn | |
Wygrana | 9-0 | Rodrigo Cavalheiro Correia (16-3) | TKO (ciosy pięściami) | 3 | 4:54 | KSW 30: Genesis | 21.02.2015 | Poznań | Bonus za nokaut wieczoru |
Wygrana | 8-0 | Łukasz Chlewicki (12-3-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 29: Reload | 06.12.2014 | Kraków | |
Wygrana | 7-0 | Tim Newman (13-4) | Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy) | 1 | 1:37 | Cage Warriors Fighting Championship 72 | 13.09.2014 | Newport | |
Wygrana | 6-0 | Jefferson George (4-2) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 27: Cage Time | 17.05.2014 | Gdańsk/Sopot | |
Wygrana | 5-0 | Andre Winner (16-7-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | KSW 24: Starcie Gigantów | 28.09.2013 | Łódź | |
Wygrana | 4-0 | Mateusz Zawadzki (9-1-1) | TKO (przerwanie przez narożnik) | 2 | 5:00 | KSW 23: Królewskie Rozdanie | 08.06.2013 | Gdańsk/Sopot | Debiut w KSW |
Wygrana | 3-0 | Tomas Deak (6-6) | Decyzja (jednogłośna) | 2 | 5:00 | XFS – Night of Champions 5 | 22.10.2012 | Poznań | Co-Main Event |
Wygrana | 2-0 | Tomasz Matuszewski (1-1) | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:11 | XFS – Night of Champions 4 | 21.04.2012 | Poznań | Main Event |
Wygrana | 1-0 | Arbi Szamajew (1-0) | TKO (przerwanie przez lekarza) | 2 | 3:57 | XFS – Night of Champions 3 | 04.02.2012 | Poznań | Debiut w zawodowym MMA |
Artykuł Mateusz Gamrot w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2024-03-21 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3380872