Marta Olszewska

Marta Olszewska
Marta Miklaszewska
Ilustracja
Kapituła Orderu Odrodzenia Polski. Na zdjęciu od lewej: Sławomir Radoń, Bohdan Cywiński, Marta Olszewska, Lech Kaczyński, Zofia Romaszewska, Jerzy Kropiwnicki, Ryszard Bugaj i Krzysztof Kauba
Data i miejsce urodzenia 2 maja 1932
Warszawa
Data i miejsce śmierci 5 kwietnia 2020
Warszawa
Miejsce spoczynku cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie dziennikarka, reportażystka
Alma Mater Uniwersytet Warszawski
Rodzice Szczęsny Miklaszewski, Jadwiga z Nowaczyńskich
Małżeństwo Jan Olszewski
Dzieci Marek Majle
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Marta Olszewska z domu Miklaszewska (ur. 2 maja 1932 w Warszawie, zm. 5 kwietnia 2020[1] tamże[potrzebny przypis]) – polska dziennikarka, działaczka opozycji demokratycznej.

Życiorys

Córka Szczęsnego Miklaszewskiego, inżyniera rolnictwa, oficera AK, więźnia Pawiaka, zamordowanego w obozie na Majdanku i Jadwigi z Nowaczyńskich. Wnuczka Walentego Łukasza Miklaszewskiego (lekarza, antropologa, publicysty). Prawnuczka Walentego Miklaszewskiego, profesora prawa karnego Szkoły Głównej Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego.

Po ukończeniu studiów polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczęła pracę jako dziennikarka. Specjalizowała się w reportażu społeczno-obyczajowym i sądowym. Publikowała w „Kurierze Polskim”, „Prawie i Życiu” i tygodniku „Literatura”.

Należała do Klubu Krzywego Koła. Od połowy lat siedemdziesiątych związana z opozycją demokratyczną. Była autorką relacji z procesu robotników Ursusa w lipcu 1976, przekazanej działaczom opozycji, którzy nie zostali wpuszczeni na salę rozpraw. Dzięki niej ujawniona została skala bezprawia i dramatyczna sytuacja uwięzionych. Brała udział w zbieraniu podpisów pod listem do marszałka Sejmu, zawiadamiającego o powstaniu Komitetu Obrony Robotników. List został przez nią wysłany 23 września 1976. Po powołaniu Komitetu została jego współpracowniczką.

W stanie wojennym została negatywnie zweryfikowana i otrzymała zakaz publikowania. Od tamtego czasu związana z prasą podziemną. W 1989 została członkinią redakcji „Tygodnika Solidarność”. Publikowała pod nazwiskiem rodowym Marta Miklaszewska.

Była autorką sprawozdań z procesu po morderstwie Grzegorza Przemyka i z procesu zabójców ks. Jerzego Popiełuszki oraz autorką pierwszego wywiadu z płk. Ryszardem Kuklińskim.

W 2006 za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa i wolnych mediów w Polsce, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia i trud włożony w pracę w „Tygodniku Solidarność” została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2][3]. 11 czerwca 2007 powołana do Kapituły Orderu Odrodzenia Polski[4].

Żona Jana Olszewskiego (1930–2019), adwokata, działacza opozycji demokratycznej, prezesa Rady Ministrów w latach 1991–1992.

Matka Marka Majle (ur. 1952), współpracownika KOR, działacza Solidarności, internowanego w stanie wojennym.

Zmarła 5 kwietnia 2020[5]. Została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie w grobie rodzinnym.

Przypisy

  1. Zmarła wdowa po premierze Janie Olszewskim. interia.pl, 2020-04-05. [dostęp 2020-04-05].
  2. Waldemar Żyszkiewicz: Prezydent i ludzie Tysola. Tygodnik Solidarność, nr 26 (927) 30 czerwca 2006. [dostęp 2010-11-04].
  3. M.P. z 2006 r. nr 62, poz. 647.
  4. Kapituły orderów / Ordery i odznaczenia / Kompetencje / Prezydent / Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, prezydent.pl, 8 listopada 2011 [dostęp 2020-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-08].
  5. Zmarła Marta Olszewska, wdowa po premierze Janie Olszewskim, TVN24, 5 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-05].

Bibliografia

Informacja

Artykuł Marta Olszewska w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=980229