Maria Andrejczyk (10.08.2019) | |||||||||||||||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Maria Magdalena Andrejczyk | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 marca 1996 | ||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
174 cm | ||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||
Klub |
LUKS Hańcza Suwałki[1] | ||||||||||||||||||||||||
Trener |
Karol Sikorski[1] | ||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||
Maria Magdalena Andrejczyk (ur. 9 marca 1996 w Suwałkach) – polska lekkoatletka specjalizująca się w rzucie oszczepem, trzykrotna olimpijka (2016, 2020, 2024), wicemistrzyni olimpijska.
Medalistka mistrzostw Polski we wszystkich kategoriach wiekowych oraz ogólnopolskiej olimpiady młodzieży. Rekordzistka Polski seniorek (71,40 m, 9 maja 2021 roku w Splicie – 3. wynik w historii światowej lekkoatletyki) i juniorek (62,11 m, 1 sierpnia 2015 roku w Cetniewie[2]).
Urodziła się 9 marca 1996 w Suwałkach[3]. Jest córką Małgorzaty z domu Karłowicz (była kulomiotka) i Tomasza, ma czterech braci[4]. Pochodzi z miejscowości Kukle w powiecie sejneńskim. Treningi lekkoatletyczne rozpoczęła w piątej klasie szkoły podstawowej pod okiem nauczyciela wychowania fizycznego Karola Sikorskiego[5]. W czasie nauki w Gimnazjum nr 2 w Sejnach reprezentowała w latach 2010–2011 tamtejszy Uczniowski Klub Sportowy przy Liceum Ogólnokształcącym, w ostatniej klasie została zawodniczką Hańczy Suwałki. W Liceum Ogólnokształcącym w Sejnach łączyła naukę i grę w siatkówkę z treningami lekkoatletycznymi[6]. Po zdaniu matury w 2015 roku, w 2016 roku podjęła studia na filologii angielskiej na Uniwersytecie w Białymstoku[7], rok później przeniosła się na filologię angielsko-rosyjską (specjalizacja translatorska) w PWSZ w Suwałkach, którą ukończyła w 2019 roku[8][9].
W 2011 roku zdobyła pierwszy medal imprezy rangi mistrzostw Polski – złoto czempionatu młodzików w Kielcach[10]. Pierwszą imprezą międzynarodową, w jakiej wystartowała, były mistrzostwa świata juniorów młodszych w Doniecku w 2013 roku, które ukończyła na etapie eliminacji[11]. Rok później zajęła 5. miejsce na juniorskich mistrzostwach świata w Eugene[12][13]. W 2015 na zawodach w Eskilstunie została mistrzynią Europy juniorów[14][15].
W czerwcu 2016 roku zdobyła pierwsze miejsce w mistrzostwach Polski seniorów[16]. W lipcu wzięła udział w mistrzostwach Europy w Amsterdamie, jednakże występ zakończyła na eliminacjach, w których zajęła 13. miejsce (do awansu do finału zabrakło 20 cm[17][18]).
16 sierpnia na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro ustanowiła nowy rekord Polski w rzucie oszczepem z wynikiem 67,11 m, wygrywając eliminacje[19][20]. Dwa dni później w konkursie finałowym zajęła 4. miejsce przegrywając rywalizację o brązowy medal o 2 cm z dwukrotną mistrzynią olimpijską, Czeszką Barborą Špotákovą[21]. Tuż po konkursie olimpijskim, zaczęła odczuwać zmęczeniowe pęknięcie barku, które operowano w grudniu 2016 roku[22].
W 82. Plebiscycie na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2016 roku uznano ją za Odkrycie Roku. Z powodu rehabilitacji opuściła sezon 2017, a w kolejnym roku nie powróciła do pełni formy (5. miejsce na mistrzostwach Polski w Lublinie). W październiku 2018 roku zdiagnozowano u niej kostniakomięsaka, którego szybko wyleczono[23].
23 sierpnia 2019 zdobyła po raz drugi mistrzostwo Polski seniorów wynikiem 59,00 m[24]. Nieudane były dla niej późniejsze mistrzostwa świata w Dosze, na których nie przeszła eliminacji[25].
9 maja 2021 podczas Pucharu Europy Miotaczy w Splicie ponownie pobiła rekord Polski wynikiem 71,40. Był to trzeci wynik w historii tej dyscypliny i najlepszy wynik w ciągu dziesięciu lat[26][27].
6 sierpnia 2021 z wynikiem 64,61 m zdobyła srebrny medal podczas igrzysk olimpijskich w Tokio.[28]
Reprezentantka Polski w pucharze Europy w rzutach.
W 2021 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[29].
Rok | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 |
Odległość | 28,51 | 41,21 | 44,58 | 41,24 | 56,53 | 62,11 | 67,11 | 54,24 | 63,39 | 65,70 | 71,40 | 57,53 | 55,89 | 65,52 |
Rok | Impreza | Miejsce | Lokata | Wynik |
---|---|---|---|---|
2013 | Mistrzostwa świata juniorów młodszych | Donieck | el. – 26. miejsce | 45,14[a] |
2014 | Mistrzostwa świata juniorów | Eugene | 5. miejsce | 53,66 |
2015 | Mistrzostwa Europy juniorów | Eskilstuna | 1. miejsce | 59,73 |
Mistrzostwa świata | Pekin | el. – 28. miejsce | 56,75 | |
2016 | Mistrzostwa Europy | Amsterdam | el. – 13. miejsce | 57,93 |
Igrzyska olimpijskie | Rio de Janeiro | 4. miejsce | 64,78 | |
2019 | Puchar Europy w rzutach | Šamorín | 1. miejsce (grupa B) | 60,56 |
Superliga drużynowych mistrzostw Europy | Bydgoszcz | 2. miejsce | 63,39 | |
Mistrzostwa świata | Doha | el. – 22. miejsce | 57,68 | |
2021 | Puchar Europy w rzutach | Split | 1. miejsce | 71,40 |
Igrzyska olimpijskie | Tokio | 2. miejsce | 64,61 | |
2022 | Mistrzostwa świata | Eugene | el. – 21. miejsce | 55,47 |
2024 | Puchar Europy w rzutach | Leiria | 9. miejsce | 55,04 |
Mistrzostwa Europy | Rzym | 10. miejsce | 58,29 |
Artykuł Maria Andrejczyk w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2024-08-24 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3515684