| ||
Marek Safjan jako sędzia TK | ||
Państwo działania | Polska | |
Data i miejsce urodzenia | 28 sierpnia 1949 Warszawa | |
Profesor nauk prawnych | ||
Specjalność: prawo cywilne, prawo europejskie, prawo handlowe, prawo medyczne | ||
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
Doktorat | 1980 – prawo Uniwersytet Warszawski | |
Habilitacja | 1990 – prawo Uniwersytet Warszawski | |
Profesura | 22 października 1998 | |
Doktor honoris causa (Europejski Instytut Uniwersytecki – 2012) | ||
Nauczyciel akademicki | ||
Uczelnia | Katolicki Uniwersytet Lubelski | |
Uczelnia | Uniwersytet Warszawski | |
Polski sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej | ||
Okres spraw. | od 2009 | |
Poprzednik | Jerzy Makarczyk | |
Prezes Trybunału Konstytucyjnego | ||
Okres spraw. | 1998–2006 | |
Poprzednik | Andrzej Zoll | |
Następca | Jerzy Stępień | |
Odznaczenia | ||
Marek Henryk Safjan (ur. 28 sierpnia 1949 w Warszawie) – polski prawnik, sędzia, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa cywilnego, w latach 1997–2006 sędzia, w latach 1998–2006 prezes Trybunału Konstytucyjnego, a od 2009 sędzia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, nieetatowy pracownik Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1971 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[1]. W 1973 zdał egzamin sędziowski[1]. Był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[2]. W 1980 uzyskał stopień doktora nauk prawnych, a w 1990 stopień doktora habilitowanego[3]. Za pracę habilitacyjną pt. Prawo wobec ingerencji w naturę ludzkiej prokreacji[4] otrzymał I nagrodę przyznaną przez czasopismo „Państwo i Prawo”[1]. W 1998 otrzymał tytuł naukowy profesora[4]. Jest również absolwentem studium prawa porównawczego w Strasburgu[3]. Specjalizuje się m.in. w prawie cywilnym i prawie medycznym[4].
W latach 80. przyjął otrzymaną od Adama Strzembosza propozycję pracy na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[5], dołączając m.in. do Wojciecha Łączkowskiego, Hanny Suchockiej, Wiesława Chrzanowskiego czy Alicji Grześkowiak – kadry tworzącej w późniejszych latach – jak sam stwierdził – „struktury nowego, demokratycznego państwa”[5]. Na lubelskim uniwersytecie pracował do 1998[6], kiedy to został prezesem Trybunału Konstytucyjnego. W latach 1993–1996 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Prawa Cywilnego Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1996–1997 funkcję prorektora tego uniwersytetu[3]. Był tutorem[7], a także członkiem rady naukowej[8] Collegium Invisibile. Pełnił też funkcję przewodniczącego rady naukowej Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości[3]. Na UW był zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego[4], a późniejszych latach został pracownikiem nieetatowym tej uczelni[9].
W latach 1994–1998 był sekretarzem generalnym sekcji polskiej Association Henri Capitant des amis de la culture juridique française, a w latach 1991–1997 przedstawicielem Polski w Komitecie ds. Bioetyki Rady Europy[10]. Od 1994 członek Académie internationale de droit comparé, a od 2010 jej wiceprzewodniczący[10]. W 1995 został członkiem Association internationale droit, éthique et science[10]. Członek krajowy korespondent Polskiej Akademii Umiejętności[11], członek Komitetu Etyki w Nauce Polskiej Akademii Nauk[12], a także rady Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka[13]. Wszedł w skład rad naukowych „Studiów Prawniczych KUL”[14] oraz „Roczników Nauk Prawnych”[15] wydawanych na Wydziale Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[16].
W listopadzie 1997 objął urząd sędziego Trybunału Konstytucyjnego, a w styczniu 1998 został powołany przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego na stanowisko prezesa TK[3]. 5 listopada 2006 zakończył dziewięcioletnią kadencję sędziego[17].
W lutym 2009 został nominowany do objęcia stanowiska polskiego sędziego w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej[18]. 6 października 2009 podczas uroczystej sesji inauguracyjnej złożył ślubowanie jako nowy sędzia TSUE, zastępując na tym stanowisku Jerzego Makarczyka[18]. W kwietniu 2015 otrzymał nominację na drugą sześcioletnią kadencję[19].
Wszedł w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie[20].
Jest synem Doroty i Zbigniewa Safjanów[21]. Jego żoną jest Dorota Safjan[22]. Włada językiem angielskim, francuskim i rosyjskim[23]. Publikował na łamach „Newsweeka”[12].
W 2003 otrzymał Nagrodę im. Księdza Idziego Radziszewskiego Towarzystwa Naukowego KUL[27]. W 2006 został laureatem Nagrody Kisiela[28], a w 2007 został uhonorowany w Strasburgu Medalem Pro merito za działalność jako prezes Trybunału Konstytucyjnego oraz za zaangażowanie w prace i działalność europejskich instytucji badawczych i akademickich[29].
Wyróżniony tytułem doktora honoris causa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji (2012)[30].
Artykuł Marek Safjan w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-08-06 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=155955