Marcin Tybura

Marcin Tybura
Pseudonim Tybur
Data i miejsce urodzenia 9 listopada 1985
Turek
Obywatelstwo  Polska
Wzrost 191 cm
Masa ciała 114 kg
Debiut 2011
Federacja UFC
Kategoria wagowa ciężka
Klub Jackson-Wink MMA (dawniej)

Syndicate MMA (od 2019) Ankos MMA (od 2020)

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk 29
Zwycięstwa 22
Przez nokauty 9
Przez poddania 6
Przez decyzje 7
Porażki 7
Remisy 0
Nieodbyte 0
  1. Bilans walk aktualny na 30.10.2021.

Marcin Tybura (ur. 9 listopada 1985 w Turku) – polski zawodnik mieszanych sztuk walki wagi ciężkiej, zwycięzca turnieju M-1 Grand Prix 2013 oraz mistrz M-1 Global wagi ciężkiej w latach 2014–2015, od 2015 związany z Ultimate Fighting Championship.

Wczesne życie

Treningi MMA rozpoczął w 2006 roku po tym, jak przyjaciel zapoznał go z tym sportem. W ciągu kilku tygodni zaczął odczuwać potrzebę rywalizacji. Zawodowo zadebiutował jednak dopiero kilka lat później.

Uzyskał tytuł magistra wychowania fizycznego na Uniwersytecie Łódzkim[1].

Kariera MMA

Wczesna kariera

Marcin zadebiutował w MMA w listopadzie 2011 roku, wygrywając turniej na Mistrzostwach Polski MMA, które odbywały się w Chorzowie. Kilkanaście dni później wziął udział w kolejnym turnieju Carphatian Primus Belt, który miał miejsce tym razem w Rzeszowie – Tybura zwyciężył w eliminacyjnym pojedynku przed czasem i zakwalifikował się do ćwierćfinału. Na początku 2012 roku zorganizowano ćwierćfinały turnieju. Tybura swój pojedynek wygrał, również przed czasem dusząc rywala, ale do półfinałów nie doszło z niewiadomego powodu (nie zorganizowano kolejnej gali na których miały się odbyć półfinały turnieju), zamiast tego zmierzył się w walce wieczoru z Szymonem Bajorem na Prime FC 1 w Mielcu (niedaleko Rzeszowa), którą wygrał na punkty po dogrywce.

Start w turnieju M-1

21 stycznia 2013 roku związał się z czołową europejską organizacją M-1 Global na okres 2 lat, czyli według kontraktu ma mieć zagwarantowane min. sześć walk[2]. Do pierwszej jego walki doszło niecały miesiąc później na M-1 Challenge 37, zmierzył się w walce o prawo bycia rezerwowym na kwietniowym turnieju wagi ciężkiej M-1 Grad Prix 2013 z Dienisem Komkinem. Polak wygrał pojedynek kompletnie demolując rywala ciosami który w przerwie między rundami poddał walkę.

Do kwietniowego turnieju wagi ciężkiej M-1 Grad Prix 2013 zostali zaproszeni: mistrz M-1 w wadze ciężkiej Kenny Garner, Konstantīns Gluhovs, Magomied Malikow, weteran światowych ringów Jeff Monson, wielokrotny mistrz w kickboxingu oraz zawodnik Bellatora Aleksiej Kudin, Francuski grappler Chaban Ka, Ibragim Ibragimow, Denis Smoldariew oraz jako rezerwowy na wypadek kontuzji któregoś zawodnika Marcin Tybura. W ćwierćfinałach zwyciężali Gluhovs, Malikow, Smoldariev oraz Chaban Ka. Do pierwszego półfinału miało dojść 21 sierpnia między Malikowem a Chaban Ka ale kontuzja wykluczyła Malikowa z turnieju. Natychmiast na jego miejsce wskoczył rezerwowy Tybura[3] który w półfinale pokonał Francuza przez TKO w 1. rundzie kwalifikując się do finału. Drugi półfinał również nie obył się bez problemów, rywal Gluhovsa, Estończyk Smoldariev został kontuzjowany i nie mógł zmierzyć się z Łotyszem więc organizatorzy postanowili anulować drugi półfinał i automatycznie przenieść Gluhovsa do finału[4]. Finał miał miejsce 20 października na M-1 Challenge 42. Tybura zaraz po rozpoczęciu pojedynku sprowadził na ziemie Gluhovsa, zachodząc go przy tym zza plecy i próbując go natychmiast poddać duszeniem. Początkowo Łotysz sukcesywnie się bronił przed próbami poddań, więc Tybura zaczął uderzać krótkimi ciosami co w pewnym momencie poskutkowało i pozwoliło na zapięcie ciasnego duszenia, które Łotysz musiał poddać pod koniec 1. rundy. Tybura zwyciężył w całym turnieju inkasując czek na 1. milion rubli (ok 95 tys. zł) oraz prawo do pojedynku o pas mistrzowski w wadze ciężkiej[5].

Drabinka turnieju:

  Ćwierćfinały Półfinały Finał
                           
  Francja  Chaban Ka POD1  
Białoruś  Aleksiej Kudin  
  Polska  Marcin Tybura TKO1  
  Francja  Chaban Ka  
Rosja  Magomied Malikow TKO2
  Stany Zjednoczone  Jeff Monson kont.  
    Polska  Marcin Tybura POD1
  Łotwa  Konstantīns Gluhovs
  Łotwa  Konstantīns Gluhovs DEC3  
Stany Zjednoczone  Kenny Garner  
  Estonia  Denis Smoldariew kont.
  Łotwa  Konstantīns Gluhovs w/o  
Estonia  Denis Smoldariew TKO1
  Rosja  Ibragim Ibragimow  

Walka rezerwowa:

  • Polska Marcin Tybura vs Rosja Dienis Komkin – zwycięstwo Tybury przez TKO w 1. rundzie

Mistrzostwo M-1

Rywalem Tybury który zapewnił sobie prawo walki o pas wygrywając turniej M-1 Grand Prix okazał się inny Polak – Damian Grabowski który zdobył mistrzostwo pod koniec 2013 roku, zwyciężając ówczesnego mistrza Amerykanina Kenny’ego Garnera. 23 stycznia 2014 została ogłoszona walka o tytuł, starcie zaplanowano na 14 marca 2014[6] lecz ostatecznie nie doszło do niego z powodu kontuzji szyi u Grabowskiego której nabawił się na kilkanaście dni przed walką. Postanowiono przełożyć pojedynek na lato 2014[7]. By przygotowania Tybury nie poszły na marne, organizatorzy zestawili go z Chorwatem Maro Perakiem z którym się zmierzył 4 kwietnia na gali M-1 Challenge 47[8]. Perak postawił duże wymagania m.in. trafiając kilkukrotnie mocnymi ciosami w stójce ale Polak posiadał lepsze umiejętności zapaśnicze i grapplerskie, co przełożyło się na dominację w parterze i ostateczną wygraną przez TKO w 3. rundzie po wycieńczającym pojedynku.

15 sierpnia 2014 stoczył przełożony „Polsko-polski” pojedynek o pas mistrza wagi ciężkiej z Damianem Grabowskim na 50 numerowanej gali M-1. Tybura nieoczekiwanie poddał faworyzowanego Grabowskiego już na początku 1. rundy duszeniem rękoma i odebrał mu tytuł mistrza zostając jednocześnie jednym z najbardziej utytułowanych zawodników M-1 w historii tej organizacji (pas mistrzowski i wygrany turniej Grand Prix). 2 maja 2015 stoczył „superfight” z mistrzem M-1 wagi półciężkiej Niemcem Stephanem Pützem. Tybura przegrał pojedynek wskutek otrzymanych obrażeń przez które nie został dopuszczony do kontynuowania pojedynku notując tym samym pierwszą zawodową porażkę.

Po dwóch udanych obronach pasa (przeciwko Denisowi Smoldariewowi i Ante Deliji) 13 grudnia 2015 zwakował mistrzostwo wagi ciężkiej z powodu wygasającego kontraktu na początku 2016[9], a 21 stycznia 2016 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship[10].

UFC

W debiucie dla UFC, 10 kwietnia 2016 przegrał z Amerykaninem Timothym Johnsonem jednogłośnie na punkty[11].

W kolejnej walce dla amerykańskiej organizacji 6 sierpnia 2016 na UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres, znokautował w 2. rundzie wysokim kopnięciem w głowę Czecha Viktora Pestę, otrzymując za tę wygraną również dodatkowy bonus finansowy w ramach występu wieczoru, w wysokości 50 tys. USD[12].

W kolejnym starciu stoczył na UFC 209 4 marca 2017 roku zmierzył się z Luisem Henrique i wygrał walkę przez TKO w trzeciej rundzie[13].

17 czerwca 2017 podczas gali UFC Fight Night: Holm vs. Correia pokonał byłego mistrza UFC wagi ciężkiej Białorusina Andreja Arłouskiego jednogłośnie na punkty[14].

19 listopada 2017 roku na gali UFC Fight Night: Hunt vs. Tybura miał zmierzyć się z Markiem Huntem, ale rywal został wycofany z walki przez urzędników UFC powołując się na "medyczne obawy" na niedawnym oświadczeniu Hunta w wywiadzie w pierwszej osobie, a Hunt został zastąpiony przez Fabrício Werduma. Walkę przegrał przez jednogłośną decyzję[15].

Kolejną porażkę odnotował w walce z Derrickiem Lewisem 18 lutego 2018 roku na gali UFC Fight Night 126 przez techniczny nokaut[16].

22 lipca 2018 roku na gali UFC Fight Night 134 zmierzył się ze Stefanem Struve. Walkę wygrał przez jednogłośną decyzję[17].

Marcin zmierzył się z Szamilem Abdurakhimovem 20 kwietnia 2019 roku na gali UFC Fight Night 149. Przegrał przez TKO w drugiej rundzie[18].

Tybura zmierzył się z Augusto Sakai 14 września 2019 roku na UFC on ESPN+ 16. Walkę przegrał przez nokaut w pierwszej rundzie[19].

29 lutego 2020 roku na gali UFC Fight Night 169 zmierzył się z Sergeyem Spivakiem i wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[20].

Tybura miał zmierzyć się z Alexandrem Romanovem 11 lipca 2020 roku na UFC 251. Romanov został jednak wycofany z gali z powodu zarażenia się wirusem COVID-19 i został zastąpiony przez debiutującego w UFC Maxima Grishina. Tybura wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[21].

11 października 2020 roku na gali UFC Fight Night 179 pokonał Bena Rothwella przez jednogłośną decyzję[22].

19 grudnia 2020 roku doszło do walki Marcina z Gregiem Hardy'm podczas UFC Fight Night 183. Walkę wygrał w drugiej rundzie przez techniczny nokaut. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę za występ wieczoru[23].

Tybura miał się zmierzyć z Blagoyem Ivanovem 27 marca 2021 roku na UFC 260, jednak Ivanov został wycofany z walki z powodu kontuzji. Następnie Tybura zmierzył się z Waltem Harrisem 5 czerwca 2021 roku na gali UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai. Po przetrwaniu początkowej napaści Harrisa, Tybura obalił Harrisa i wykończył go za pomocą ground and pound[24]. Zwycięstwo to przyniosło mu nagrodę w postaci bonusu za występ wieczoru.

Podczas UFC 267 przegrał jednogłośną decyzją sędziów pojedynek z Rosjaninem Aleksandrem Wołkowem. Dwóch z sędziów punktowało go 30-27 na korzyść Wołkowa, a jeden z nich uznał, że Polak wygrał drugą rundę i punktował 29-28[25].

Osiągnięcia

Mieszane sztuki walki:

  • 2011: Mistrzostwa Polski w MMA – 1. miejsce w kat. open
  • 2012: Carphatian Primus Belt – półfinalista turnieju w turnieju wagi ciężkiej
  • 2013: M-1 Grand Prix 2013 – 1. miejsce w turnieju wagi ciężkiej
  • 2014–2015: mistrz M-1 Global w wadze ciężkiej

Brazylijskie jiu-jitsu:

  • I miejsce – VII Puchar Polski w BJJ (Konin 2009)[26]
  • II miejsce – World Pro BJJ Championship (Warszawa 2011)
  • I miejsce – Abu Dhabi World Pro Trials (Birmigham 2012)[27]
  • III miejsce – Mistrzostwa Europy IBJJF (Lizbona 2012)
  • II miejsce – Abu Dhabi World Pro (Abu Zabi 2013)[28]

Lista walk w MMA

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana 22-7 Rosja Aleksandr Wołkow (33-9) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 267 30.10.2021 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 22-6 Stany Zjednoczone Walt Harris (13-9) TKO (ciosy w parterze) 1 4:06 UFC Fight Night: Rozenstruik vs. Sakai 05.06.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Co-Main Event, Bonus za występ wieczoru[29]
Wygrana 21-6 Stany Zjednoczone Greg Hardy (7-2) TKO (ciosy w parterze) 2 4:31 UFC Fight Night: Thompson vs. Neal 19.12.2020 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru[30]
Wygrana 20-6 Stany Zjednoczone Ben Rothwell (38-12) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Moraes vs. Sandhagen 10.10.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 19-6 Rosja Maksim Griszyn (30-7-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 251 11.07.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi
Wygrana 18-6 Mołdawia Sergey Spivak (10-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on ESPN+ 27: Benavidez vs. Figueiredo 29.02.2020 Stany Zjednoczone Norfolk
Przegrana 17-6 Brazylia Augusto Sakai (13-1-1) KO (ciosy pięściami) 1 0:59 UFC on ESPN+ 16: Cowboy vs. Gaethje 14.09.2019 Kanada Vancouver
Przegrana 17-5 Rosja Szamil Abdurachimow (19-4) TKO (ciosy pięściami) 2 3:15 UFC on ESPN+ 7: Overeem vs. Oleinik 20.04.2019 Rosja Petersburg
Wygrana 17-4 Holandia Stefan Struve (28-10) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Shogun vs. Smith 22.07.2018 Niemcy Hamburg
Przegrana 16-4 Stany Zjednoczone Derrick Lewis (18-5) TKO (uderzenia w parterze) 3 2:48 UFC Fight Night: Cowboy vs. Medeiros 18.02.2018 Stany Zjednoczone Austin
Przegrana 16-3 Brazylia Fabricio Werdum (22-7-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC Fight Night: Werdum vs. Tybura 19.11.2017 Australia Sydney Main Event
Wygrana 16-2 Białoruś Andrej Arłouski (25-14) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Holm vs. Correia 17.06.2017 Singapur Kallang Co-Main Event
Wygrana 15-2 Brazylia Luis Henrique (10-2) TKO (ciosy w parterze) 3 3:46 UFC 209 04.03.2017 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 14-2 Czechy Viktor Pešta (10-2) KO (wysokie kopnięcie) 2 0:53 UFC Fight Night: Rodríguez vs Caceres 06.08.2016 Stany Zjednoczone Salt Lake City Bonus za występ wieczoru[12]
Przegrana 13-2 Stany Zjednoczone Timothy Johnson (9-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Rothwell vs. dos Santos 10.04.2016 Chorwacja Zagrzeb Debiut w UFC
Wygrana 13-1 Chorwacja Ante Delija (14-2) TKO (kontuzja nogi - złamanie) 1 2:21 M-1 Challenge 61: Battle of Narts 20.09.2015 Rosja Nazrań Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej
Przegrana 12-1 Niemcy Stephan Pütz (12-1) TKO (zatrzymany przez lekarza) 3 3:48 M-1 Challenge 57 02.05.2015 Rosja Orenburg Superfight
Wygrana 12-0 Estonia Denis Smoldariew (9-0) Poddanie (duszenie za pleców) 1 1:24 M-1 Challenge 53 25.11.2014 Pekin Obronił pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej
Wygrana 11-0 Polska Damian Grabowski (19-2) Poddanie (duszenie północ-południe) 1 1:28 M-1 Challenge 50 15.08.2014 Rosja Petersburg Zdobył pas mistrzowski M-1 Global w wadze ciężkiej, poddanie wieczoru
Wygrana 10-0 Chorwacja Maro Perak (23-3-1) TKO (ciosy pięściami) 3 3:26 M-1 Challenge 47 04.04.2014 Rosja Orenburg
Wygrana 9-0 Łotwa Konstantīns Gluhovs (26-12) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:30 M-1 Challenge 42 20.10.2013 Rosja Petersburg Finał turnieju M-1 Grand Prix 2013, poddanie wieczoru
Wygrana 8-0 Francja Chaban Ka (6-1-1) TKO (ciosy pięściami) 1 2:05 M-1 Challenge 41 21.08.2013 Rosja Petersburg Półfinał turnieju M-1 Grand Prix 2013
Wygrana 7-0 Rosja Dienis Komkin (13-11) TKO (niezdolność do walki) 1 5:00 M-1 Challenge 37 27.02.2013 Rosja Orenburg Walka rezerwowa turnieju M-1 Grand Prix 2013
Wygrana 6-0 Polska Krystian Kopytowski (3-0) TKO (niezdolność do walki) 3 1:53 Gladiator Arena 4 08.12.2012 Polska Pyrzyce
Wygrana 5-0 Polska Szymon Bajor (9-1) Decyzja (niejednogłośna) 3 3:00 Prime FC 1 – Bajor vs. Tybura 01.06.2012 Polska Mielec Main Event
Wygrana 4-0 Polska Andrzej Kosecki (1-3) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:17 Carphatian Primus Belt – Runda 2 24.02.2012 Polska Rzeszów Ćwierćfinał turnieju
Wygrana 3-0 Polska Stanisław Ślusakowicz (1-1) Poddanie (duszenie trójkątne) 1 3:20 Carphatian Primus Belt – Runda 1 13.11.2011 Polska Rzeszów Pierwsza runda turnieju
Wygrana 2-0 Polska Adam Wieczorek (0-0) Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011 Polska Chorzów Finał turnieju
Wygrana 1-0 Polska Robert Marcok (0-0) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 3:48 Mistrzostwa Polski MMA – Finały 05.11.2011 Polska Chorzów Debiut w zawodowym MMA, Półfinał turnieju

Boks

26 kwietnia 2017 roku ukazała się informacja, że Tybura wystąpi 13 maja 2017 roku na charytatywnej IV Gali Biznes Boxing Polska, z której dochód w całości wesprze Szlachetną Paczkę. W pokazowej walce zmierzy się z redaktorem naczelnym „Super Expressu”, Sławomirem Jastrzębowskim[31].

Przypisy

  1. O mnie, marcintybura.pl [dostęp 2021-05-23].
  2. Marcin Tybura podpisał kontrakt z M-1 Global (pol.). Fightsport.pl, 2013-01-21.
  3. Karol Dabrowski: Marcin Tybura wystąpi w półfinale M-1 Grand Prix 2013 (pol.). mmarocks.pl, 2013-07-23.
  4. Denis Smoldarev wypada z M-1 Grand Prix 2013! (pol.). fightsport.pl, 2013-08-18.
  5. Wojslaw Rysiewski: Marcin Tybura wygrał Grand Prix M-1 w wadze ciężkiej (pol.). mmarocks.pl, 2013-10-20.
  6. Karol Dabrowski: Damian Grabowski vs. Marcin Tybura na M-1 Challenge 46 (pol.). mmarocks.pl, 2014-01-23.
  7. Walka Damian Grabowski vs. Marcin Tybura przełożona na lato 2014 (pol.). mmania.pl, 2014-03-06.
  8. Marcin Tybura vs. Maro Perak na M-1 Challenge 47 (pol.). fight24.pl, 2014-03-11.
  9. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  10. Mariusz Hewelt: Marcin Tybura podpisał kontrakt z UFC! (pol.). mmarocks.pl, 2016-01-21.
  11. k, UFC w Zagrzebiu: Marcin Tybura przegrał z Timothym Johnsonem | OK Poddębice - Regionalny Serwis Sportowo - Kulturalno - Polityczny [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  12. a b Tomasz Nowosielski: Marcin Tybura bogatszy o 50 tys. dolarów – bonusy po gali UFC Fight Night 92 (pol.). mmarocks.pl, 2016-08-07.
  13. Magdalena Dubert, Marcin Tybura wygrywa przed czasem z Luisem Henrique na UFC 209! | MMAROCKS, MMA Rocks!, 5 marca 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  14. Magdalena Dubert: UFC Fight Night 111 – wyniki na żywo (pol.). mmarocks.pl, 2017-06-17. [dostęp 2017-06-17].
  15. Wirtualna Polska Media, UFC: Marcin Tybura po wojnie w oktagonie przegrywa z Fabricio Werdumem - WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 19 listopada 2017 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  16. Polsatsport.pl, UFC: Tybura vs Lewis. Transmisja w Polsacie Sport! - Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  17. UFC Hamburg. Marcin Tybura - Stefan Struve. Polak wreszcie wygrał!, Sport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  18. UFC Fight Night 149: Marcin Tybura przegrywa przez TKO - STsport : STsport, stsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  19. Polsatsport.pl, UFC: Tybura boleśnie znokautowany w 59 sekund - Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  20. sergey spivak, MMA - BĄDŹ NA BIEŻĄCO [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  21. Tybura znowu zwycięski. Mimo niesprzyjających okoliczności przyrody pokonał na punkty debiutanta, Przegląd Sportowy, 12 lipca 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  22. Telewizja Polska S.A, UFC: znakomity występ Tybury. Polak pokonał Rothwella, sport.tvp.pl, 11 października 2020 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  23. Polsatsport.pl, UFC Fight Night 183: Doskonałe zamknięcie roku! Czwarta wygrana Marcina Tybury! - Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  24. Telewizja Polska S.A, UFC. Marcin Tybura z piątym zwycięstwem z rzędu. Walt Harris pokonany w pierwszej rundzie, sport.tvp.pl, 6 czerwca 2021 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  25. Wołkow bezlitośnie wykorzystał błędy Marcina Tybury na UFC 267, Sport.pl [dostęp 2021-10-31] (pol.).
  26. Wyniki VII Pucharu Polski BJJ. [dostęp 2013-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)].
  27. Marcin Tybura: Wygrana w Birmingham jest moim największym sukcesem... 2012-03-29.
  28. Marcin Tybura o starcie na World Pro. 2013-05-04.
  29. UFC News, Marcin Tybura (@MarcinTybura) announces the #UFCVegas28 bonuses. Read about each of the performances that warranted an extra $50K here ⬇️, 6 czerwca 2021.
  30. Grzegorz Nielubiak, Marcin Tybura z bonusem po gali UFC Vegas 17, InTheCage.pl, 20 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-20] (pol.).
  31. Mateusz Paczkowski: Marcin Tybura będzie walczył z… redaktorem naczelnym „Super Expressu” – wszystko w szczytnym celu! (pol.). mma.pl, 2017-04-26. [dostęp 2017-04-26].

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Marcin Tybura w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-11-10 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3047835