Marcin Dorociński na festiwalu filmowym Kino na Granicy w Cieszynie 2019 | |
Imię i nazwisko |
Marcin Grzegorz Dorociński |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 czerwca 1973 |
Zawód |
aktor |
Współmałżonek |
Monika Sudół |
Lata aktywności |
od 1994 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Ateneum w Warszawie | |
Odznaczenia | |
Marcin Grzegorz Dorociński[1] (ur. 22 czerwca 1973 w Milanówku) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy oraz działacz społeczny.
Sześciokrotnie nominowany do Orłów za role w filmach: Boisko bezdomnych (2008), Rewers (2009), Róża (2011), Obława (2012), Jack Strong (2014) i Moje córki krowy (2015). Laureat Paszportu Polityki za 2012 rok w kategorii „film”[2]. Wystąpił m.in. w Torowisku (1999) Urszuli Urbaniak, jako „Despero” w Pitbullu (2005) Patryka Vegi, Barbórce (2005) Macieja Pieprzycy i Ogrodzie Luizy (2007) Macieja Wojtyszki[3]. Na scenie warszawskiego Teatru Dramatycznego pracował m.in. z Grzegorzem Jarzyną, Krystianem Lupą, Krzysztofem Warlikowskim i Agnieszką Glińską.
Urodził się w Milanówku[4] pod Warszawą. Jego ojciec Czesław[5] był kowalem[6][7], a matka była gospodynią domową[8]. Dorastał w Kłudzienku[9] z trzema braćmi – dwoma starszymi, którzy zostali policjantami, i jednym młodszym, który pracuje jako kontroler pojazdów.
Ukończył Szkołę Podstawową nr 4 w Grodzisku Mazowieckim[10]. Od dzieciństwa lubił grać w piłkę nożną i reprezentował szkołę w zawodach sportowych w piłce nożnej i siatkówce[10], ale marzenia o karierze piłkarskiej pokrzyżowała mu kontuzja kolana[8]. Chciał zostać strażakiem, aby pomagać ludziom. Ukończył Technikum Mechaniczne w grodziskim Zespole Szkół Technicznych i Licealnych nr 2 z tytułem technika obróbki skrawaniem. O szkole aktorskiej zaczął myśleć pod koniec nauki w technikum, gdzie brał udział w akademiach szkolnych. W podjęciu decyzji pomogła mu Izabela Kust, nauczycielka historii i Ewa Różbicka, która przygotowywała grupkę przyszłych aktorów oraz jego przyjaciel Gerard Położyński, dzięki któremu kilka tygodni przed egzaminami na studia wystąpił na festynie w Młodzieżowym Domu Kultury w Pruszkowie[11]. W piątej klasie technikum dojeżdżał do Warszawy na zajęcia w Ognisku Teatralnym Haliny i Jana Machulskich[10] przy warszawskim Teatrze Ochota.
Dorabiał jako ochroniarz w klubie „Blue Velvet”[6], prowadził prezentację szamponu i golarki, był kelnerem w Qchni Artystycznej[6].
W 1993 został studentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie[5]. Już w latach studiów, ze względu na swój atrakcyjny wygląd, otrzymał etykietę „uroczy”[8]. Na drugim roku studiów Krystyna Janda powierzyła mu główną rolę Dona Rodryga w telewizyjnej wersji Cyda (1995) Pierre’a Corneille’a w tłumaczeniu Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze Telewizji. Na trzecim roku studiów zadebiutował na kinowym ekranie niewielką rolą studenta w kontrowersyjnym filmie Andrzeja Żuławskiego Szamanka (1996) z Bogusławem Lindą, a w telewizji był studentem w serialu Jana Łomnickiego Dom (1996).
W 1997 na XV Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył wyróżnienie za rolę Kreona w spektaklu Sofoklesa Antygona i ukończył warszawską Akademię Teatralną.
W latach 1997–2011 występował w warszawskim Teatrze Dramatycznym w sztuce Niezidentyfikowane szczątki ludzkie i prawdziwa natura miłości (1997) Brada Frasera w reżyserii Grzegorza Jarzyny w roli Roberta, Poskromieniu złośnicy (1998) Szekspira w reż. Krzysztofa Warlikowskiego jako Lucencjo, Powrocie Odysa (1999) Wyspiańskiego w reż. Krystiana Lupy w roli Antinoosa, Operze żebraczej (1999) według Václava Havla w reż. Piotra Cieślaka jako kapitan Macheath, Zazum (2000) Dariusza Rzontkowskiego w reż. Łukasza Kosa, Płatonowie (2002) Czechowa w reż. Pawła Miśkiewicza w roli Sergiusza oraz Opowieściach o zwyczajnym szaleństwie (2005) Petra Zelenki w reż. Agnieszki Glińskiej jako Alesz. W 1998 grał gościnnie w Opętanym Bolesława Leśmiana w reż. Małgorzaty Boratyńskiej w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza, z którym związał się na stałe we wrześniu 2011[12].
Pojawiał się w serialach: Ekstradycja 3 (1998), Na dobre i na złe (1999, 2007), Dom (2000), Rodzina zastępcza (2000) i Sfora (2002). W adaptacji powieści Stefana Żeromskiego Przedwiośnie (2001) w reżyserii Filipa Bajona wcielił się w postać Antoniego Lulka. W 2001 na II Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Estradowej w Warszawie otrzymał Grand Prix im. Ludwika Sempolińskiego za wykonanie piosenki „Kiedy Łukasz się zamyśli”. W sitcomie Lokatorzy (2003) wystąpił jako Feliks Benta, gwiazdor serialu „Życie na bieżąco”.
Rozpoznawalność zapewniła mu rola podkomisarza Sławomira „Despero” Desperskiego w sensacyjnym filmie kryminalnym Patryka Vegi Pitbull (2005), za którą odebrał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego i nagrodę Jantar 2005 za najlepszą rolę męską na Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie. 12 kwietnia 2006 otrzymał list gratulacyjny od prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego. Za postać gangstera Fabiana „Fabio” Sawickiego w komediodramacie Macieja Wojtyszki Ogród Luizy (2007) otrzymał Specjalną Nagrodę Aktorską na 32. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Był nominowany do Offskara, Polskiej Nagrody Kina Niezależnego jako sierżant Rafalski w komedii offowej Boda Koxa Nie panikuj! (2007). Popularność wśród telewidzów zyskał jako Roman Trojański, były mąż Heli i ojciec jej dzieci w sitcomie TVN Hela w opałach (2007) z Anną Guzik w roli tytułowej[13].
W 2008 magazyn „Elle” przyznał mu nagrodę Elle Style Awards w kategorii aktorskich objawień roku. Za rolę sierżanta Władysława w komedii Piotra Matwiejczyka Kup teraz (2008) zdobył wyróżnienie na 5. Festiwalu Filmów Niezależnych „Bartoszki Film Festiwal” w Tarnobrzegu. Aby zagrać romantycznego kucharza Bartka w komedii romantycznej Macieja Żaka Rozmowy nocą (2008) zdecydował się przytyć parę kilo. Rola Jacka Mroza, niespełnionej nadziei piłki polskiej, któremu kontuzja złamała życie, zmaga się z alkoholizmem i zostaje trenerem drużyny bezdomnych w komedii Kasi Adamik Boisko bezdomnych (2008) przyniosła mu nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. „To wiarygodna, wyważona kreacja” – pisała Dominika Kaszuba na łamach Megafonu.pl[14]. W 2009 otrzymał „Honorową Rybę” za „wspieranie polskiego kina niezależnego” na 7. Multimedia Happy End Festiwalu Filmów Optymistycznych w Rzeszowie. Jako diaboliczny Bronisław Falski vel Toporek, stylizowany na stalinowskiego Humphreya Bogarta, funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa w czarnej komedii Borysa Lankosza Rewers (2009) u boku Agaty Buzek, Krystyny Jandy i Anny Polony zdobył Złotego Lwa za drugoplanową rolę męską na 39. Festiwalu Filmym w Gdyni i był nominowany nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska.
W dramacie wojennym Wojciecha Smarzowskiego Róża (2011) wcielił się w postać Tadeusza, oficera Armii Krajowej i uczestnika powstania warszawskiego, za którą otrzymał po raz drugi Złotego Lwa za za rolę męską na 36. FPFF w Gdyni[15], nagrodę aktorską w konkursie Directors Week na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Fantastycznych „Fantasporto” (Porto), „Srebrnego Pawia” za najlepszą główną rolę męską na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Goa i nagrodę im. Elżbiety Czyżewskiej dla najlepszego aktora na Nowojorskim Festiwalu Filmów Polskich oraz był nominowany nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska[16]. Uznanie wśród telewidzów zdobyła postać dyrektora ośrodka pomocy społecznej Wiktora Okulickiego w serialu Magdaleny Łazarkiewicz Głęboka woda (2011), który zdobył Złote Tablice na prestiżowym konkursie produkcji telewizyjnych Hugo TV Awards w Chicago i Nagrodę Prix Italia 2012. Był organizatorem koncertu w głośnym dramacie Leszka Dawida Jesteś Bogiem (2011). W nastrojowym i bogatym emocjonalnie dramacie psychologicznym Lęk wysokości (2011) wcielił się w postać Tomka Janickiego, którego spokojne i poukładane życie przerywa wiadomość o złym stanie chorego psychicznie ojca (Krzysztof Stroiński), z którym od lat nie utrzymywał żadnych kontaktów. W pierwszym sezonie psychologicznego serialu stacji HBO Bez tajemnic (2011) wystąpił jako Szymon Kowalczyk, oficer wojsk specjalnych służący na misji w Afganistanie, który trafia na terapię po tym, jak w czasie omyłkowego ostrzału zabija grupę cywilów. Jako kapral Armii Krajowej o pseudonimie „Wydra”, postać inspirowana wojennymi losami Adama Krzyształowicza, w dramacie wojennym / dreszczowcu Marcina Krzyształowicza Obława (2012) i za rolę w filmie Róża został uhonorowany Paszportem „Polityki” za „absolutny słuch aktorski, który chroni go przed komercją i tandetą. I za to, że rozwija się z roku na rok, z filmu na film” i po raz kolejny zdobył nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. Był pułkownikiem Antonim Pakulskim w serialu Szpiedzy w Warszawie (2012), zrealizowanym przez brytyjską BBC i Telewizję Polską.
W styczniu 2013 znalazł się na okładce miesięcznika „Film” w mundurze Ryszarda Kuklińskiego, oficera Ludowego Wojska Polskiego, zastępcy szefa Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego WP w czasach PRL-u z dreszczowca szpiegowskiego Władysława Pasikowskiego Jack Strong (2014). „To jeden z najbardziej prestiżowych występów w jego karierze, oraz jedno z jego największych aktorskich osiągnięć” – pisała Natalia Nowecka z Antyradia[17]. Rola Kuklińskiego była nominowana do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. W filmie Jana Jakuba Kolskiego Serce serduszko (2014) wcielił się w postać Mirka Milewskiego, alkoholika, który w imię miłości do córki Maszeńki podejmuje próbę wyjścia z nałogu. W dramacie Pod Mocnym Aniołem (2014) w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego, na podstawie powieści Jerzego Pilcha wystąpił jako Borys. W tragikomedii Kingi Dębskiej Moje córki krowy (2015) o chorobie i śmierci wystąpił w roli Grzegorza, wiecznie bezrobotnego, zapuszczonego męża Kasi (Gabriela Muskała), za którą otrzymał nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza drugoplanowa rola męska. W serialu kryminalnym HBO Pakt (2015) zagrał postać Piotra Grodeckiego, dziennikarza śledczego, który natrafia na trop oszustwa w międzynarodowej korporacji. W klimatycznym dreszczowcu Wojciecha Kasperskiego Na granicy (2016) zagrał tajemniczego, bezwzględnego i przerażającego przemytnika Konrada. Wystąpił też w dwóch głośnych zagranicznych produkcjach: miniserialu Cape Town (2016), adaptacji bestsellerowego kryminału południowoafrykańskiego pisarza Deona Meyera Dead Before Dying, jako Christian Coolidge z Trondem Espenem Seimem, Borisem Kodjoe i Arnoldem Vosloo oraz biograficznym dramacie wojennym Seana Ellisa Anthropoid (Operacja Anthropoid, 2016), ekranizacji powieści francuskiego pisarza Laurenta Bineta HHhH. Zamach na kata Pragi, jako Ladislav Vaněk u boku Jamiego Dornana, Cilliana Murphy’ego i Toby’ego Jonesa.
W 2018, po jedenastu latach, powrócił na kinowy ekran jako komisarz Sławomir Desperski „Despero” vel Mateusz Wółkowski „Hycel” w sensacyjnym filmie kryminalnym Pitbull. Ostatni pies w reż. Władysława Pasikowskiego, który zaangażował go potem do roli komisarza „Wita” Witkowskiego w filmie Psy 3. W imię zasad (2020)[18]. W tym samym roku Dorociński zagrał w głośnym serialu Netflixa Gambit królowej,gdzie wcielił się w postać Wasilija Borgowa[19]. W październiku 2022 aktor potwierdził informacje, że wystąpi w kolejnych częściach kinowego przeboju Mission Impossible, obok Toma Cruise'a[20].
W 2017 wziął udział w sesji zdjęciowej do kwietniowego „Men’s Health”[21]. Był też na okładkach magazynów: „Sens” (w kwietniu 2008), „Malemen” (w styczniu 2010), „Twój Styl” (w październiku 2010), „Exclusive” (w lutym 2013), „Zwierciadło” (w lutym 2014), „Logo” (w lutym 2014 i lutym 2018), „Elle Man” (w październiku 2015), „Esquire” (w listopadzie 2016), „Tele Magazyn” (w styczniu 2017) i „Twój Styl Man” (w październiku 2019)[21]. W 2020 był ambasadorem Santander Bank Polska[22], w kampanii reklamowej wcielił się we wszystkich bohaterów reklamy, skrajnie różniących się wiekiem, charakterem czy wykonywanym zawodem, a w 2021 został ambasadorem marki Kinley, w ramach kampanii reklamowej realizowanej pod hasłem „Smak, do którego dorastasz”[23].
W 2016 w plebiscycie „Gwiazdy Dobroczynności”, w kategorii ekologia, nominowany przez World Wide Fund for Nature, otrzymał nagrodę za działalność na rzecz ochrony przyrody, zwłaszcza zagrożonych gatunków zwierząt.
11 kwietnia 2014 został odznaczony srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w dziedzinie „film”[24][25].
Żonaty ze scenografką Moniką Sudół[26]; ma syna Stanisława (ur. 2006) i córkę Janinę (ur. 2008)[27].
Rok | Tytuł | Wykonawca |
---|---|---|
2001 | „Eliksir życia” | Patrycja Markowska |
2012 | „W taką noc” | Magda Femme |
2014 | „Reconcile” | Curly Heads |
Artykuł Marcin Dorociński w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-10-30 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=649891