Maja Chwalińska

Maja Chwalińska
Ilustracja
Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

11 października 2001
Dąbrowa Górnicza

Gra

leworęczna, oburęczny backhand

Trener

Jaroslav Machovsky

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 5 ITF

Najwyżej w rankingu

170 (27 czerwca 2022)

Australian Open

1Q (2020, 2021)

Roland Garros

1Q (2021)

Wimbledon

2R (2022)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

238 (23 maja 2022)

Maja Chwalińska (ur. 11 października 2001 w Dąbrowie Górniczej) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.

Kariera tenisowa

Kariera juniorska

Grać w tenisa zaczęła w wieku 7 lat. Wychowanka i zawodniczka sekcji tenisowej Centrum Sportu i Rekreacji w Dąbrowie Górniczej. Reprezentuje klub BKT Advantage Bielsko-Biała. Od 2008 do 2020 roku jej trenerem był Paweł Kałuża[1].

W 2015 reprezentacja Polski z Chwalińską w składzie triumfowała w halowych mistrzostwach Europy do lat 14. Chwalińska wygrała wszystkie pięć meczów, w których brała udział – trzech singlowych oraz dwóch deblowych[2][3]. W letniej edycji tych zawodów Polki z Chwalińską w składzie zdobyły brązowe medale[4].

W 2015 roku w parze z Igą Świątek zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[5]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[6][7].

W 2016 była członkinią reprezentacji, która triumfowała w rozgrywkach Junior Fed Cup[8][9].

W styczniu 2017 wygrała AGL Loy Yang Traralgon Junior International (Grade 1) w grze podwójnej w parze z Igą Świątek, a w Australian Open z tą samą partnerką przegrały mecz finałowy.

W lipcu 2017 triumfowała (bez straty seta) w mistrzostwach Europy kadetów w grze pojedynczej[10][11].

Rok później zdobyła srebro (w grze pojedynczej) i brąz (w deblu, z Weroniką Falkowską) podczas mistrzostw Europy juniorów[12][13].

Kariera zawodowa

W 2017 dotarła do finału turnieju ITF w Wirralu (15 000 $), gdzie przegrała z Maią Lumsden 4:6, 1:6. W lipcu 2019 roku wygrała swój pierwszy turniej ITF, rozegrany w Bytomiu, w którym w finale pokonała Ninę Potočnik 6:3, 6:4.

30 czerwca 2021 roku Polka poinformowała o zawieszeniu kariery tenisowej z powodów zdrowotnych. Przyznała, że od półtora roku cierpi na depresję[14]. Po paru miesiącach powróciła do treningów oraz udziału w zawodach[15][16].

W karierze wygrała pięć turniejów singlowych i siedem deblowych rangi ITF. 27 czerwca 2022 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 170. pozycję, natomiast 23 maja 2022 osiągnęła najwyższą lokatę w deblu – 238. miejsce.

W 2019 roku po raz pierwszy reprezentowała kraj w zmaganiach o Puchar Federacji.

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q1 Q1 A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A Q1 A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH Q1 2R 0 / 1 1 – 1
US Open A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Ranking na koniec roku 900 588 336 220 220 343 0 / 1 1 – 1

Występy w grze podwójnej

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH A A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Ranking na koniec roku 828 344 372 429 397 0 / 0 0 – 0

Występy w grze mieszanej

Maja Chwalińska nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 80 000 $
turnieje z pulą nagród 60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 7 (5–2)

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 1. 18/02/2017 Wielka Brytania Wirral 15 000 Twarda (hala) Wielka Brytania Maia Lumsden 4:6, 1:6
Zwyciężczyni 1. 28/07/2019 Polska Bytom 25 000 Ceglana Słowenia Nina Potočnik 6:3, 6:4
Zwyciężczyni 2. 04/08/2019 Polska Grodzisk Mazowiecki 25 000 Ceglana Serbia Dejana Radanović 7:6(5), 6:4
Zwyciężczyni 3. 11/08/2019 Polska Warszawa 60 000 Ceglana Rosja Anastasija Komardina 6:3, 6:0
Zwyciężczyni 4. 16/01/2022 Tunezja Monastyr 25 000 Ceglana Francja Carole Monnet 6:4, 6:4
Finalistka 2. 13/02/2022 Portugalia Porto 25 000 Twarda (hala) Austria Julia Grabher 3:6, 7:6(2), 5:7
Zwyciężczyni 5. 08/05/2022 Czechy Praga 60 000 Ceglana Gruzja Ekaterine Gorgodze 7:5, 6:3

Gra podwójna 13 (6–7)

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 23/09/2016 Czechy Brno 15 000 Ceglana Polska Paulina Czarnik Czechy Aneta Kladivová
Czechy Aneta Laboutková
6:7(5), 6:3, 10–12
Zwyciężczyni 1. 17/02/2017 Wielka Brytania Wirral 15 000 Twarda (hala) Japonia Miyabi Inoue Stany Zjednoczone Emina Bektas
Stany Zjednoczone Ronit Yurovsky
6:4, 6:4
Zwyciężczyni 2. 30/06/2018 Polska Toruń 25 000 Ceglana Polska Katarzyna Kawa Uzbekistan Albina Chabibulina
Belgia Hélène Scholsen
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 3. 11/08/2018 Polska Warszawa 25 000 Ceglana Polska Daria Kuczer Polska Martyna Kubka
Polska Stefania Rogozińska-Dzik
3:6, 7:6(5), 10–1
Finalistka 2. 04/11/2018 Kanada Toronto 60 000 Twarda (hala) Bułgaria Elica Kostowa Kanada Sharon Fichman
Stany Zjednoczone Maria Sanchez
0:6, 4:6
Finalistka 3. 16/02/2019 Słowacja Trnawa 25 000 Twarda (hala) Czechy Miriam Kolodziejová Rumunia Laura Ioana Andrei
Czechy Anastasia Zarycká
4:6, 3:6
Zwyciężczyni 4. 13/04/2019 Wielka Brytania Sunderland 25 000 Twarda (hala) Norwegia Ulrikke Eikeri Stany Zjednoczone Emina Bektas
Wielka Brytania Tara Moore
6:4, 3:6, 11–9
Zwyciężczyni 5. 10/08/2019 Polska Warszawa 60 000 Ceglana Norwegia Ulrikke Eikeri Polska Weronika Falkowska
Polska Martyna Kubka
6:4, 6:1
Finalistka 4. 18/12/2020 Włochy Sëlva 25 000 Twarda (hala) Czechy Linda Fruhvirtová Włochy Matilde Paoletti
Włochy Lisa Pigato
5:7, 1:6
Finalistka 5. 29/10/2021 Turcja Stambuł 25 000 Twarda (hala) Czechy Miriam Kolodziejová Holandia Jasmijn Gimbrere
Holandia Bibiane Schoofs
2:6, 4:6
Finalistka 6. 06/11/2021 Estonia Haabneeme 25 000 Twarda (hala) Węgry Adrienn Nagy Stany Zjednoczone Jessica Failla
Japonia Chihiro Muramatsu
3:6, 4:6
Finalistka 7. 27/11/2021 Czechy Milovice 25 000 Twarda (hala) Czechy Linda Nosková Japonia Sakura Hosogi
Japonia Misaki Matsuda
6:3, 2:6, 8–10
Zwyciężczyni 6. 04/12/2021 Czechy Jablonec nad Nysą 25 000 Dywanowa (hala) Kanada Katherine Sebov Czechy Lucie Havlíčková
Czechy Linda Klimovičová
7:5, 6:4
Zwyciężczyni 7. 01/05/2022 Turcja Stambuł 60 000 Ceglana Czechy Jesika Malečková Turcja Berfu Cengiz
Rosja Anastasija Tichonowa
2:6, 6:4, 10-7

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2017 Australia Australian Open Twarda Polska Iga Świątek Kanada Bianca Andreescu
Kanada Carson Branstine
1:6, 6:7(4)

Puchar Federacji

Gra podwójna

Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Partnerka Rywalki Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2019 Europa/Afryka Grupa I 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska
 Dania (3:0) Twarda (hala) Alicja Rosolska Maria Jespersen
Hannah Viller Møller
Zwycięstwo 6:0, 6:3
2020 5–8 lutego 2020
Esch-sur-Alzette, Luksemburg
 Słowenia (2:1) Kaja Juvan
Pia Lovrič
Porażka 5:7, 0:6
 Turcja (3:0) Magdalena Fręch Ayla Aksu
İpek Öz
Zwycięstwo 6:3, 6:4

Przypisy

  1. Rafał Smoliński: Wielkie zmiany u Mai Chwalińskiej. Tenisistka zakończyła współpracę z trenerem, który odkrył jej talent (pol.). Sportowe Fakty, 2020-06-11. [dostęp 2022-06-29].
  2. Polskie tenisistki wygrały Halowe Drużynowe Mistrzostwa Europy! (pol.). WP SportoweFakty. [dostęp 2017-01-21].
  3. Polki mistrzyniami Europy! Rosjanki pokonane (pol.). Polsat Sport. [dostęp 2017-01-21].
  4. Maja Chwalińska z zespołem narodowym wywalczyła brązowy medal (pol.). Dąbrowa Górnicza – NaszeMiasto.pl. [dostęp 2017-01-21].
  5. Maja Chwalińska i Iga Świątek Mistrzyniami Europy !!! (pol.). Tenis Bielsko. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 lutego 2017)].
  6. Iga Świątek i Kacper Żuk deblowymi mistrzami Europy! (pol.). Klub Tenisowy Legia Warszawa. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 marca 2017)].
  7. Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie (pol.). Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
  8. Junior Fed Cup by BNP Paribas (ang.). ITF. s. 8. [dostęp 2017-01-21].
  9. Junior Fed Cup – Polki mistrzyniami świata (pol.). Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
  10. Mistrzostwa Europy do lat 18, 16 i 14, Polski-Tenis.pl [dostęp 2017-07-30] (pol.).
  11. 2017 European Junior Championships 16 & Under: Girls Singles 16 Main Draw, Tennis Europe [dostęp 2017-07-30] (ang.).
  12. 2018 European Junior Championships, ITF Tennis [dostęp 2018-07-30] (ang.).
  13. Clara Tauson za mocna. Maja Chwalińska wicemistrzynią Europy juniorek, WP SportoweFakty [dostęp 2018-07-30] (pol.).
  14. Polska Agencja Prasowa, Polska tenisistka zawiesza karierę z powodów zdrowotnych, TVP Sport, 30 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-30] (pol.).
  15. Adam Barabasz: Maja Chwalińska: „Nie było treningu, żebym nie płakała”. Nikt nie zauważył podstępnej choroby (pol.). TVN, 2021-11-03. [dostęp 2022-01-16].
  16. Antoni Cichy: Maja Chwalińska o meczu z samą sobą i depresją. „Każde pytanie wywoływało łzy” (pol.). TVP, 2021-12-03. [dostęp 2022-01-16].

Bibliografia

Informacja

Artykuł Maja Chwalińska w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-07-03 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3893704