Magdalena Ogórek

Magdalena Ogórek
Magdalena Ogórek (2018)
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1979 Rybnik
Zawód, zajęcie	prezenterka telewizyjna, historyk, była nauczycielka akademicka
Alma Mater	Uniwersytet Opolski
Uczelnia	Małopolska Szkoła Wyższa im. J. Dietla w Krakowie
Małżeństwo	Piotr Mochnaczewski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Magdalena Agnieszka Ogórek (ur. 23 lutego 1979 w Rybniku^[1][2][a]) – polska prezenterka telewizyjna, działaczka polityczna, historyk, doktor nauk humanistycznych^[3] oraz kandydatka SLD na prezydenta RP w 2015.

Życiorys

Pochodzi z Rybnika^[4], gdzie ukończyła II Liceum Ogólnokształcące im. Hanki Sawickiej^[4]. W 2002 ukończyła studia magisterskie na kierunku historii Uniwersytetu Opolskiego, w 2003 studia podyplomowe na kierunku integracja europejska na Uniwersytecie Warszawskim, a w 2005 studia tematyczne w European Institute of Public Administration w Maastricht. W 2009 na Uniwersytecie Opolskim uzyskała stopień naukowy doktora na podstawie pracy zatytułowanej Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku^[3].

Była nauczycielem akademickim w Wyższej Szkole Cła i Logistyki w Warszawie^[5], pracowała też jako starszy wykładowca w Małopolskiej Szkole Wyższej im. J. Dietla w Krakowie^[3].

Działalność zawodowa i polityczna

Odbywała kilkutygodniowe staże i praktyki zawodowe w Biurze Integracji Europejskiej w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz w Kancelarii Premiera. W 2004 została zatrudniona w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, gdzie pracowała dwa lata^[6]. W latach 2008–2010 zatrudniona w klubie poselskim Sojuszu Lewicy Demokratycznej (pierwotnie pod nazwą Lewica)^[1]. Przez trzy lata była współpracowniczką przewodniczącego SLD Grzegorza Napieralskiego^[7], w 2010 była członkinią jego sztabu wyborczego w wyborach prezydenckich^[8].

W wyborach parlamentarnych w 2011 bezskutecznie kandydowała do Sejmu z ramienia SLD^[9].

Od sierpnia 2012 do października 2014 na podstawie umów cywilnoprawnych współpracowała z Narodowym Bankiem Polskim, m.in. przy realizacji zamówionych przez NBP filmów i jako redaktor w pracowniczym magazynie „Jak w banku”^[6].

9 stycznia 2015 została zatwierdzona przez zarząd SLD jako kandydatka tej partii na prezydenta RP w wyborach 10 maja tego samego roku^[10]. Zajęła w nich 5. miejsce, zdobywając 353 883 głosy, co stanowiło 2,38% głosów ważnych^[11]. Po wyborach zakończyła się jej współpraca z SLD, z którym związana była jako bezpartyjna.

Kariera medialna

Zagrała epizodyczne role w produkcjach telewizyjnych i filmowych, tj. w Lokatorzy (2002), Los Chłopacos (2003) i Czego się boją faceci, czyli seks w mniejszym mieście (2003). W latach 2002–2014 zagrała pielęgniarkę Magdę w kilkudziesięciu odcinkach serialu Na dobre i na złe^[2]. W 2014 prowadziła program Atlas świata w TVN24 Biznes i Świat^[12].

We wrześniu 2016 została publicystką konserwatywnego tygodnika „Do Rzeczy”^[13]. Prowadziła audycję w Polskim Radiu 24 Utracone, odzyskane o zaginionych dziełach sztuki (2017)^[14].

Od 3 listopada 2016 współprowadzi program W tyle wizji w TVP Info^[15]. W lutym 2017 zaczęła prowadzić program Studio Polska w TVP Info na zmianę z Katarzyną Matuszewską, następnie po ustąpieniu Katarzyny Matuszewskiej prowadziła ten program do 7 marca 2020 wspólnie z Jackiem Łęskim. Od września 2017 jest także jedną z prowadzących program O co chodzi w TVP Info. Przez krótki okres była gospodynią programu Minęła dwudziesta w TVP Info. Od kwietnia 2020 do czerwca 2020 prowadziła Raport Polityczny oraz Pakiet Wyborczy (wybory prezydenckie 2020). Od lipca 2020 ponownie jest prowadzącą program Minęła dwudziesta, a od sierpnia współprowadzi z Jarosławem Jakimowiczem program społeczno-polityczny W kontrze.

Życie prywatne

Magdalena Ogórek jest żoną byłego posła SLD Piotra Mochnaczewskiego^[16]. Mają córkę Magdę (ur. 2005)^[17][7].

Publikacje

• Polscy templariusze. Mity i rzeczywistość, Warszawa: Interwest, 2005, ​ISBN 83-89845-10-5​ (ISBN nieprawidłowo nadany przez wydawcę). Recenzje: Dariusz Wybranowski, „Przegląd Zachodniopomorski” 21 (2006), z. 1, s. 244–253; Sławomir Majoch, portal historyczny „Szlak templariuszy”; dział: Recenzje.
• Beginki i waldensi na Śląsku i Morawach do końca XIV wieku (praca doktorska), Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW Grzegorz Wawoczny, 2012, ​ISBN 978-83-62608-28-7​^[18]. Recenzje: Paweł Kras, „Roczniki Historyczne” 79 (2013), s. 238–243; Edyta Pluta, „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”, t. 69, z. 4 (2014); Jarosław Szymański, „Kwartalnik Historyczny” CXXII (2015/1), s. 171–178^[19].
• Magdalena Ogórek: Lista Wächtera – generał SS, który ograbił Kraków. Warszawa: Zona Zero, 2017. ISBN 978-83-948743-2-2.

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• blog Magdaleny Ogórek