Magdalena Fręch

Magdalena Fręch

Magdalena Fręch (2023)
Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 grudnia 1997 Łódź
Wzrost	171 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Andrzej Kobierski
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 1 WTA 125, 6 ITF
Najwyżej w rankingu	63 (6 listopada 2023)
Australian Open	4R (2024)
Roland Garros	2R (2018, 2023)
Wimbledon	3R (2022)
US Open	2R (2023)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 4 ITF
Najwyżej w rankingu	174 (8 sierpnia 2022)
Wimbledon	3R (2022)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Magdalena Fręch (ur. 15 grudnia 1997 w Łodzi) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Billie Jean King, wielokrotna mistrzyni Polski seniorów^{[1][2][3][4][5]}.

Fręch zwyciężyła w sześciu singlowych i czterech deblowych turniejach rangi ITF. 6 listopada 2023 awansowała na najwyższą pozycję rankingu WTA w singlu w karierze – 63., zaś 8 sierpnia 2022 miała najlepsze miejsce w deblu – 174.

Kariera tenisowa

Kariera juniorska

Fręch swoją karierę tenisową rozpoczęła w wieku 6 lat. W rozgrywkach juniorskich zadebiutowała podczas turnieju w Poznaniu w sierpniu 2011 roku, gdzie w pierwszej rundzie przegrała z Darją Kasatkiną 2:6, 1:6. Pierwszy znaczący sukces osiągnęła w trakcie turnieju w Szawle, gdzie w grze podwójnej dziewcząt w parze z Justyną Pająk dotarła do finału. Kolejnym ważnym osiągnięciem było dotarcie do ćwierćfinału gry pojedynczej podczas turnieju w Gdyni. W marcu 2013 roku podczas turnieju w Trnawie dotarła do finału w grze pojedynczej i pokonała w nim Annę Vrbenską 6:1, 6:3, osiągając tym samym pierwszy tytuł na kortach juniorskich. W styczniu 2014 roku podczas międzynarodowych mistrzostwach Czech juniorów dotarła do finału gry podwójnej w parze z Anastasiją Nefedową. Swoją karierę juniorską zakończyła udziałem w US Open 2015, gdzie w grze pojedynczej przegrała w 2. rundzie z Walendini Gramatikopulu, natomiast w grze podwójnej dziewcząt odpadła w 1. rundzie. 21 września 2015 roku osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu juniorskim – 332.

Kariera seniorska

2012

Swoją karierę zawodową rozpoczęła od udziału w turnieju rangi ITF w Antalyi w kwietniu 2012 roku, przegrywając w trzeciej rundzie kwalifikacji do drabinki głównej turnieju. Swój debiut w drabince głównej turnieju ITF zanotowała w maju 2012 roku podczas turnieju w Warszawie, gdzie w pierwszej rundzie pokonała Aleksandrę Buczyńską, przegrywając w 2. rundzie z Caitlin Whoriskey 2:6, 1:6. Do końca roku próbowała swoich sił w kilku turniejach o puli nagród 10 oraz 25 tysięcy dolarów, nie przechodząc eliminacji. W grudniu 2012 roku przebrnęła z sukcesem eliminacje do drabinki głównej w turnieju w Antalyi, przegrywając w 2. rundzie z Ksenią Pałkiną 2:6, 0:6.

2013

Sezon 2013 w karierze seniorskiej rozpoczęła dopiero w kwietniu, otrzymując od organizatorów dziką kartę w kwalifikacjach do turnieju rangi WTA Tour w Katowicach, przegrywając w 1. rundzie z Ralucą Olaru 0:6, 3:6. Fręch wystąpiła również w parze z Katarzyną Pyką w grze podwójnej turnieju w Katowicach, oddając walkowerem mecz parze Marta Domachowska i Alicja Rosolska. Był to debiut w rozgrywkach z cyklu WTA Tour zarówno w singlu, jak i deblu. W maju dotarła do ćwierćfinału gry pojedynczej w turnieju o puli nagród 10 tysięcy dolarów w Szarm el-Szejk, przegrywając w nim z Başak Eraydın 2:6, 1:6, równocześnie dochodząc do ćwierćfinału gry podwójnej tej imprezy w parze z Dagmarą Baskovą. W czerwcu przebrnęła kwalifikacje do turnieju o puli nagród 25 tysięcy dolarów w Ystad, przegrywając w 1. rundzie z Cornelią Lister. W lipcu otrzymała od organizatorów turnieju w Toruniu dziką kartę do turnieju głównego gry pojedynczej, przegrywając w 1. rundzie z Margalitą Czachnaszwili 4:6, 3:6. Do listopada brała udział w turniejach niższej rangi, nie przechodząc do ćwierćfinału tych imprez. W połowie listopada dotarła do ćwierćfinału gry pojedynczej turnieju w Zawadzie, przegrywając w nim z późniejszą triumfatorką Kateřiną Siniakovą.

Sezon 2013 zakończyła na 775. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej.

2014

Sezon 2014 rozpoczęła w marcu od udziału w turnieju w Heraklionie, dochodząc do ćwierćfinału tej imprezy, przegrywając w nim z późniejszą triumfatorką Deniz Khazaniuk 4:6, 6:4, 6:7(2). Dzięki zwycięstwu w mistrzostwach Polski, otrzymała dziką kartę do turnieju singlowego cyklu WTA Katowicach. W pierwszej rundzie przegrała z Yvonne Meusburger 3:6, 1:6. W deblu wystartowała w turnieju głównym razem z Zuzanną Maciejewską, lecz w pierwszym meczu przegrały z parą Shūko Aoyama i Renata Voráčová 1:6, 3:6. W maju dotarła w Zielonej Górze do ćwierćfinału gry pojedynczej oraz do półfinału gry podwójnej w parze z Maciejewską. Próbowała swoich sił w kilku turniejach o puli nagród 25 tysięcy dolarów, otrzymując od organizatorów dziką kartę w turnieju w La Marsie. W pierwszej rundzie oddała mecz przez krecz przy wyniku 1:6, 0:2, rywalizując z Izabełłą Szinikową. W lipcu dzięki dzikiej karcie wzięła udział w turnieju o puli nagród 50 tysięcy dolarów w Sobocie, ulegając w pierwszej rundzie Renacie Voráčovej 2:6, 2:6. W październiku dotarła do półfinału turnieju w Hamamatsu, przegrywając w nim z Junri Namigatą 1:6, 3:6.

Sezon 2014 zakończyła na 520. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 631. miejscu w grze podwójnej.

2015

Sezon 2015 rozpoczęła od udziału w kwalifikacjach do turnieju głównego w Andrézieux-Bouthéon, przegrywając w pierwszej rundzie z Kristýną Plíškovą. W 2015 roku tytuł mistrzyni kraju ponownie pozwolił jej na występ w turnieju rangi WTA w Katowicach. W spotkaniu pierwszej rundy uległa An-Sophie Mestach 3:6, 1:6. W deblu razem z Katarzyną Kawą w pierwszej rundzie pokonały Ralucę Olaru i Wierę Zwonariową 7:6(7), 7:6(5), zaś w ćwierćfinale przegrały z Nadiją i Ludmyłą Kiczenok 4:6, 6:4, 10–12. W maju z sukcesem przebrnęła kwalifikacje do turnieju w Fukuoce, gdzie w pierwszej rundzie turnieju głównego przegrała z Junri Namigatą 3:6, 3:6. W lipcu dotarła do finału gry podwójnej w parze z Kathariną Lehnert w Toruniu, przegrywając w nim z parą Ekaterine Gorgodze i Sopia Szapatawa 4:6, 4:6. W sierpniu dzięki dzikiej karcie wystąpiła w turnieju w Sobocie o puli nagród 75 tysięcy dolarów, przegrywając w pierwszej rundzie z Rominą Oprandi 7:6(6), 2:6, 6:7(4).

Sezon 2015 zakończyła na 490. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 419. miejscu w grze podwójnej.

2016

Sezon 2016 rozpoczęła od występu w turnieju w Daytona Beach, przegrywając w drugiej rundzie z Natalją Wichlancewą 3:6, 4:6. W marcu dotarła do finału gry pojedynczej w Nishitamie, pokonując w nim Mai Minokoshi 7:5, 6:4. Był to pierwszy tytuł singlowy w karierze Fręch. W kwietniu Fręch zadebiutowała w rozgrywkach Fed Cup przeciwko reprezentacji Chińskiego Tajpej. Rozegrała dwa mecze w grze pojedynczej, wygrała z Lee Ya-hsuan 4:6, 6:0, 6:2, przegrała natomiast z Hsu Ching-wen 2:6, 6:4, 3:6. W maju dotarła do półfinału turnieju w Båstad, dochodząc do półfinału tej imprezy. W czerwcu dotarła do ćwierćfinału w Surbiton o puli nagród 50 tysięcy dolarów, przegrywając w nim ze Stéphanie Foretz 6:2, 3:6, 5:7. W kolejnym turnieju w Ystad dotarła do półfinału w grze pojedynczej. Podczas turnieju w Ołomuńcu dotarła do półfinału gry podwójnej w parze z Pernillą Mendesovą. W sierpniu dotarła do półfinału w Middelkerke, przegrywając w nim z Walendini Gramatikopulu. We wrześniu wzięła udział w eliminacjach do turnieju rangi WTA w Seulu, przegrywając w pierwszej rundzie z Eri Hozumi 0:6, 4:6. Podczas turnieju w Toyocie dotarła do ćwierćfinału tej imprezy, przegrywając z Shiho Akitą 3:6, 6:3, 4:6. W połowie grudnia wzięła udział w turnieju rangi ITF o puli nagród 100 tysięcy dolarów w Dubaju, przegrywając w drugiej rundzie kwalifikacji z Patty Schnyder 1:6, 2:6.

Sezon 2016 zakończyła na 291. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 509. miejscu w grze podwójnej.

2017

Sezon 2017 rozpoczęła od imprezy w Stuttgarcie, przegrywając w drugiej rundzie gry pojedynczej. W kolejnym turnieju z sukcesem przeszła kwalifikacje i wzięła udział w turnieju w Andrezieux-Boutheon, przegrywając w drugiej rundzie z Ivaną Jorović 4:6, 1:6. Fręch w lutym ponownie wzięła udział w rozgrywkach Fed Cup. Wystąpiła jedynie w meczu deblowym w parze z Paulą Kanią, przeciwko reprezentantkom Gruzji. W kwietniu dotarła do finału gry podwójnej w Croissy-Beaubourg o puli nagród 60 tysięcy dolarów w parze z Manon Arcangioli, przegrywając w nim z parą Wiera Łapko i Polina Monowa 3:6, 4:6. Podczas turnieju w Stambule o puli nagród 60 tysięcy dolarów dotarła do półfinału tej imprezy, przegrywając w nim z Başak Eraydın 3:6, 2:6. W maju podczas turnieju w Båstad osiągnęła półfinał tej imprezy. W czerwcu Fręch zdobyła tytuł gry podwójnej w Manchesterze o puli nagród 100 tysięcy dolarów w parze z An-Sophie Mestach, pokonując w finale Chang Kai-chen i Marinę Erakovic 6:4, 7:6(5). W lipcu wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju głównego rangi WTA w Bukareszcie. Pokonała w nich Anastasiję Piwowarową 6:2, 6:0, Varatchaya Wongteanchai 6:3, 6:4 oraz Tenę Lukas 6:4, 7:5, dzięki czemu zakwalifikowała się po raz pierwszy w karierze do drabinki głównej turnieju rangi WTA. W pierwszej rundzie spotkała się z Danką Kovinić i po trzysetowym pojedynku przegrała 3:6, 7:5, 3:6. Następnie wzięła udział w zawodach rangi ITF w Hechingen, gdzie dotarła do ćwierćfinału, w którym uległa Tamarze Korpatsch 2:6, 2:6. Zagrała również w turnieju tej samej rangi w Lipsku, ostatecznie triumfując w finale nad Richèl Hogenkamp 6:2, 7:6(3). Tydzień później wygrała turniej rangi ITF w Brunszwiku, w finale pokonując Olgę Saez Larrę 6:1, 2:6, 7:6(3).

Sezon zakończyła na 161. miejscu w rankingu WTA.

2018

Sezon 2018 rozpoczęła od udziału w kwalifikacjach do Australian Open. W pierwszej rundzie kwalifikacji wygrała z Miyu Katō 6:4, 6:3. W drugiej rundzie pokonała Sofję Żuk 6:3, 4:6, 6:2. W trzeciej rundzie wygrała z Kaylą Day 6:3, 6:0 i tym samym zadebiutowała po raz pierwszy w drabince głównej Wielkiego Szlema. W 1. rundzie turnieju głównego przegrała z Carlą Suárez Navarro 7:5, 6:3. Drugi występ w turnieju wielkoszlemowym zanotowała we French Open, do którego dostała się po wygranych meczach w kwalifikacjach, pokonując w nich kolejno: Barbarę Haas, Witaliję Djaczenko i Rebekkę Šramkovą. W turnieju głównym w pierwszej rundzie pokonała wyżej notowaną Jekatierinę Aleksandrową 6:3, 3:6, 6:3, a w drugiej uległa faworytce Sloane Stephens 2:6, 2:6. Występ pozwolił jej na awans na 119. miejsce w rankingu.

Rok zakończyła na 160. miejscu w rankingu WTA.

2019

W sezonie 2019 miała serię udanych występów w turniejach niższej rangi już na początku roku (główne drabinki Dubai Championships rangi 1000 i Charleston Open rangi 500). Wystąpiła raz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego – podczas US Open. Awansowała tam po zwycięskich eliminacjach, w których pokonała kolejno: Lu Jiajing, Rebekkę Šramkovą i Paulę Badosę. Z turniejem głównym pożegnała się po pierwszej rundzie, przegrywając z Laurą Siegemund 7:5, 3:6, 4:6. W połowie roku zanotowała duży spadek w rankingu po stracie punktów z ubiegłorocznego Australian Open – w sierpniu spadła na 245. miejsce.

Rok zakończyła na 188. miejscu w rankingu WTA.

2020

W skróconym z powodu epidemii COVID-19 sezonie 2020 nie wystąpiła w żadnym turnieju wielkoszlemowym. Odniosła sukces w turnieju WTA w Pradze, dochodząc do ćwierćfinału jako tzw. szczęśliwa przegrana. W turnieju pokonała kolejno Elenę-Gabrielę Ruse 7:6(8), 6:3 oraz Arantxę Rus 6:3, 2:6, 6:4, a w ćwierćfinale uległa późniejszej zwyciężczyni Simonie Halep 2:6, 0:6. Były to jej pierwsze zwycięstwa z rzędu w turnieju głównym WTA. W zawodach cyklu ITF zdobyła swój czwarty tytuł w karierze, zwyciężając w turnieju rozgrywanym w Canberze.

Rok zakończyła na 156. miejscu w rankingu WTA.

2021

Podobnie jak rok wcześniej w sezonie 2021 nie wystąpiła w żadnym turnieju wielkoszlemowym. Tym razem także udane występy w innych turniejach dały jej, pierwszy raz w historii, awans do pierwszej setki rankingu – 17 października 2021 po występie w 2. rundzie turnieju w Indian Wells (w pierwszej rundzie pokonała Zheng Saisai 6:1, 6:4, a w drugiej uległa Karolínie Plíškovej 5:7, 2:6) zajmowała 99. miejsce. Wystąpiła w 2. rundzie w Charleston, gdzie pokonała Grace Min 6:2, 6:4. Odniosła zwycięstwo w turnieju WTA 125 w Concord, gdzie – nierozstawiona – pokonała kolejno 6 zawodniczek, w tym w półfinale byłą wiceliderkę rankingu, Wierę Zwonariową 7:5, 6:3, a w finale Renatę Zarazúę 6:3, 7:6(4). Wystąpiła w drabince głównej turnieju WTA 500 w Chicago.

Rok zakończyła na 102. miejscu w rankingu WTA.

2022

W sezonie 2022 po dwóch latach przerwy znów zagrała w turniejach wielkoszlemowych, i to we wszystkich czterech. W styczniu wystąpiła w turnieju głównym Australian Open (po raz pierwszy nie musząc przechodzić przez kwalifikacje), gdzie od razu trafiła na jedną z faworytek Simonę Halep, z którą przegrała 4:6, 3:6. W kolejnych miesiącach zanotowała serię dobrych występów, osiągając 2. rundę w Indian Wells, gdzie pokonała Majar Szarif 6:2, 7:5 i przegrała z Markétą Vondroušovą 1:6, 3:6. Potem wystąpiła w głównych drabinkach w turniejach: WTA 1000 w Miami – 1. runda – i WTA 500 w Charleston – 2. runda po pokonaniu w pierwszej byłej wiceliderki rankingu Petry Kvitovej po kreczu przy stanie 7:6(6), 3:2. Następnie wystąpiła w głównej drabince French Open, gdzie przegrała z była liderką WTA Angelique Kerber 6:2, 3:6, 5:7. Po występie w 2. rundzie turnieju w Eastbourne, gdzie pokonała Zheng Qinwen 6:0, 6:3, przyszedł największy jak do tej pory sukces Magdaleny Fręch: w najstarszym i najbardziej prestiżowym turnieju wielkoszlemowym – Wimbledonie osiągnęła 3. rundę, wygrywając kolejno z rozstawioną Camilą Giorgi 7:6(4), 6:1, Anną Karolíną Schmiedlovą 6:4, 6:4, a skończyła przegrywając kolejny raz z Simoną Halep 4:6, 1:6. Po tym turnieju osiągnęła najwyższą w karierze pozycję w rankingu WTA – 82. miejsce. Wczesną jesienią wystąpiła w ostatnim w roku turnieju wielkoszlemowym – US Open, przegrywając w 1. rundzie z Rebeccą Marino 2:6, 3:6.

Pierwszy raz w karierze Magdalena Fręch zagrała w jednym roku w głównych drabinkach wszystkich czterech turniejów wielkoszlemowych, a zajmowana pozycja rankingowa pozwoliła jej każdorazowo uniknąć eliminacji. Rok zakończyła na 116. miejscu w rankingu WTA.

2023

W sezonie 2023 po niezbyt udanym początku roku (m.in. odpadnięcie w eliminacjach Australian Open) przełom nastąpił w turniejach WTA 1000 w Stanach Zjednoczonych z cyklu Sunshine Double. Najpierw w Indian Wells osiągnęła 2. rundę po zwycięstwie z Maryną Zanewśką 4:6, 6:4, 6:2 i przegranej z Uns Dżabir 6:4, 4:6, 1:6. Następnie w turnieju w Miami osiągnęła 3. rundę, zwyciężając Erikę Andriejewą 4:6, 6:1, 6:1 (w 1. rundzie miała wolny los) i przegrywając z Warwarą Graczową 1:6, 2:6. Występy te pozwoliły jej wrócić do pierwszej setki rankingu WTA. Kolejne drugie rundy w turniejach WTA 1000 zanotowała w Madrycie, wygrywając z Jasmine Paolini 6:2, 6:3 i przegrywając z Jessicą Pegulą 6:7(3), 3:6 oraz w Rzymie, gdzie pokonała Matilde Paoletti 4:6, 6:2, 7:5, a przegrała z Madison Keys 3:6, 2:6. Następnie wystąpiła w głównej drabince French Open, gdzie po wygranej z Zhang Shuai 6:1, 6:1, odpadła po porażce z Kamillą Rachimową 3:6, 4:6. Kolejne dobre wyniki zanotowała w turniejach rangi WTA 250 w Wielkiej Brytanii, w obydwu dochodząc do ćwierćfinału: najpierw w Nottingham po zwycięstwach nad Sonay Kartal 6:3, 5:7, 6:2 i Zhu Lin 6:2, 6:4 i porażce z Jodie Burrage 2:6, 6:3, 5:7, a potem w Birmingham, gdzie wygrała z Barborą Strýcovą 7:6(3), 6:1 i notowaną wówczas w pierwszej dziesiątce WTA Soraną Cîrsteą 6:3, 6:7(1), 3:6, zaś przegrała z późniejszą zwyciężczynią turnieju Jeļeną Ostapenko 6:4, 5:7, 2:6. Po tych sukcesach awansowała na najwyższe w karierze 68. miejsce w rankingu WTA. W dwóch następnych turniejach wielkoszlemowych występowała w głównej drabince, ale nie odniosła sukcesów: w Wimbledonie odpadła w 1. rundzie z Uns Dżabir 3:6, 3:6, zaś w US Open dotarła do 2. rundy po zwycięstwie nad Emmą Navarro 7:6(10), 1:6, 6:2 i przegranej z Karolíną Muchovą 3:6, 3:6. Po tym turnieju oraz następnym w San Diego zanotowała kolejny rekord życiowy i awans na 66. pozycję rankingu WTA.

W październiku wygrała swój piąty turniej ITF rangi W100 w hiszpańskim Les Franqueses del Valles, pokonując Sarę Errani 7:5, 4:6, 6:4. Sukces ten pozwolił jej zakończyć sezon najwyższym w karierze 63. miejscem w rankingu WTA.

2024

Sezon 2024 rozpoczęła od startu w zawodach WTA 250 w Auckland, gdzie przegrała w 1. rundzie z Marie Bouzkovą^[6].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	1R	Q1	Q1	A	1R	Q2	4R	0 / 3	3 – 3
French Open	A	A	A	A	A	2R	Q1	Q1	Q3	1R	2R		0 / 3	2 – 3
Wimbledon	A	A	A	A	A	Q1	Q1	NH	Q2	3R	1R		0 / 2	2 – 2
US Open	A	A	A	A	A	Q1	1R	A	Q1	1R	2R		0 / 3	1 – 3
Ranking na koniec roku	1008	493	459	321	166	151	198	156	102	116	63		0 / 11	8 – 11

Występy w grze podwójnej

Turniej	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	2023	2024	Tytuły	Z-P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 0	0 – 0
French Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A		0 / 0	0 – 0
Wimbledon	A	A	A	A	A	A	A	NH	A	3R	A		0 / 1	2 – 1
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A		0 / 0	0 – 0
Ranking na koniec roku	–	642	418	542	251	425	870	262	227	525	388		0 / 1	2 – 1

Występy w grze mieszanej

Magdalena Fręch nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Finały turniejów WTA 125

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Gra pojedyncza 1 (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	8 sierpnia 2021	Concord	Twarda	Renata Zarazúa	6:3, 7:6(4)

Finały turniejów rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $

turnieje z pulą nagród 75/80 000 $

turnieje z pulą nagród 50/60 000 $

turnieje z pulą nagród 25 000 $

turnieje z pulą nagród 15 000 $

turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 9 (6–3)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Zwyciężczyni	1.	21/03/2016	Nishitama	10 000	Twarda	Mai Minokoshi	7:5, 6:4
Zwyciężczyni	2.	20/08/2017	Lipsk	25 000	Ceglana	Richèl Hogenkamp	6:2, 7:6(3)
Zwyciężczyni	3.	27/08/2017	Brunszwik	25 000	Ceglana	Olga Sáez Larra	6:1, 2:6, 7:6(3)
Finalistka	1.	15/10/2017	Óbidos	25 000	Dywanowa	Irina Chromaczowa	1:6, 6:4, 4:6
Finalistka	2.	22/10/2017	Óbidos	25 000	Dywanowa	Anna Kalinska	3:6, 3:6
Zwyciężczyni	4.	12/01/2020	Bendigo	25 000	Twarda	Patricia Maria Țig	walkower
Zwyciężczyni	5.	05/09/2021	Praga	60 000	Ceglana	Tereza Smitková	6:2, 6:1
Finalistka	3.	11/12/2022	Dubaj	100 000	Twarda	Elsa Jacquemot	5:7, 2:6
Zwyciężczyni	6.	30/10/2023	Les Franqueses del Valles	100 000	Twarda	Sara Errani	7:5, 4:6, 6:4

Gra podwójna 8 (4–4)

Rezultat		Data	Turniej	($)	Naw.	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Finalistka	1.	29/06/2015	Toruń	25 000	Ceglana	Katharina Lehnert	Ekaterine Gorgodze Sopia Szapatawa	4:6, 4:6
Finalistka	2.	27/03/2017	Croissy-Beaubourg	60 000	Twarda (hala)	Manon Arcangioli	Wiera Łapko Polina Monowa	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	1.	18/06/2017	Manchester	100 000	Trawiasta	An-Sophie Mestach	Chang Kai-chen Marina Erakovic	6:4, 7:6(5)
Zwyciężczyni	2.	21/10/2018	Joué-lès-Tours	25 000	Twarda (hala)	Bibiane Schoofs	Miriam Kolodziejová Jesika Malečková	5:7, 6:2, 10–3
Finalistka	3.	13/09/2020	Saint-Malo	60 000	Ceglana	Viktorija Golubic	Paula Kania Katarzyna Piter	2:6, 4:6
Zwyciężczyni	3.	24/10/2020	Macon	80 000	Twarda	Katarzyna Kawa	Francesca Di Lorenzo Jamie Loeb	7:5, 6:1
Zwyciężczyni	4.	07/11/2020	Charleston	100 000	Ceglana	Katarzyna Kawa	Astra Sharma Majar Szarif	4:6, 6:4, 10–2
Finalistka	4.	11/12/2022	Dubaj	100 000	Twarda	Kateryna Wołodko	Tímea Babos Kristina Mladenovic	1:6, 3:6

Puchar Federacji

Gra pojedyncza

Rok	Runda	Data i miejsce	Przeciwnik	Nawierzchnia	Rywal	Zwycięstwo/Porażka	Rezultat
2016	Grupa światowa II Play-off	16–17 kwietnia 2016 Inowrocław, Polska	Chińskie Tajpej (1:4)	Twarda (hala)	Lee Ya-hsuan	Zwycięstwo	4:6, 6:0, 6:2
					Hsu Ching-wen	Porażka	2:6, 6:4, 3:6
2018	Europa/Afryka Grupa I	7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia	Austria (2:1)	Twarda (hala)	Melanie Klaffner	Porażka	3:6, 4:6
			Łotwa (1:2)		Anastasija Sevastova	Porażka	1:6, 2:6
			Turcja (2:1)		Ayla Aksu	Zwycięstwo	6:2, 6:1
			Bułgaria (2:0)		Izabełła Szinikowa	Zwycięstwo	7:5, 6:4
2019		6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska	Ukraina (2:1)		Kateryna Kozłowa	Zwycięstwo	3:6, 7:5, 6:2

Gra podwójna

Rok	Runda	Data i miejsce	Przeciwnik	Nawierzchnia	Partnerka	Rywalki	Zwycięstwo/Porażka	Rezultat
2017	Europa/Afryka Grupa I	8–11 lutego 2017 Tallinn, Estonia	Gruzja (2:1)	Twarda (hala)	Paula Kania	Oksana Kalasznikowa Sopia Szapatawa	Porażka	walkower
2020	Europa/Afryka Grupa I	5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg	Turcja (3:0)		Maja Chwalińska	Ayla Aksu İpek Öz	Zwycięstwo	6:3, 6:4

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-10-24]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2020-10-24]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2020-10-24]  (ang.).