Maciej Jerzy Stuhr (ur. 23 czerwca 1975 w Krakowie) – polski aktor, reżyser i scenarzysta filmowy i teatralny, felietonista, konferansjer, psycholog, wykładowca akademicki.
Zadebiutował w 1988 rolą Piotrka w filmie Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog X. W kolejnych latach udzielał się na scenie kabaretowej, był aktorem Kabaretu Artura I i założonego przez siebie kabaretu Po Żarcie. Uznanie widzów i popularność zdobył dzięki kreacji Aleksa w filmie Fuks w reż. Macieja Dutkiewicza.
Do najważniejszych ról w jego aktorskiej karierze należą występy w filmach: Chłopaki nie płaczą, Poranek kojota, 33 sceny z życia, Listy do M., Pokłosie, Obława, Planeta singli, Czerwony kapitan i Sala samobójców. Hejter oraz w serialach: Glina, Bez tajemnic, Belfer, Diagnoza i Szadź. W latach 2004–2008 był aktorem Teatru Dramatycznego w Warszawie, od 2008 występuje w Nowym Teatrze w Warszawie. Z dubbingu został zapamiętany jako Kuzco z Nowych szat króla, Hector Rivera z Coco i Timon z Króla Lwa oraz tytułowi bohaterowie filmów Kurczak Mały, Gnomeo i Julia, Pokémon: Detektyw Pikachu i Roman barbarzyńca, a także gry komputerowej Szymek czarodziej.
Uhonorowany tytułem Mistrza Mowy Polskiej. Laureat Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego za rolę w 33 scenach z życia i Orła za pierwszoplanową rolę w Pokłosiu, jak też dwóch Róż Gali i Węża. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Prowadzi czynnie działalność charytatywną, angażuje się w liczne akcje społeczne.
Rodzina i wykształcenie
Jest synem aktora Jerzego Stuhra i skrzypaczki Barbary Kóski. Ma młodszą o siedem lat siostrę Mariannę[1] (ur. 1982). Jego przodkowie, Anna z domu Thill i Leopold Stuhr, przybyli do Krakowa z powiatu Mistelbach w Dolnej Austrii w 1879[2]. Jego pradziadkiem był Oskar Stuhr, adwokat i działacz Stronnictwa Narodowego[3][4]. Jego ojcem chrzestnym jest aktor Jan Nowicki[5].
4. Tadeusz Stuhr (1916–2000) |
|
|
|
|
|
2. Jerzy Stuhr (1947–) |
5. Maria Stuhr (z d. Chorąży) (1924–1984) |
|
|
|
|
|
|
|
1. Maciej Stuhr |
6. Stefan Kóska |
|
|
|
|
3. Barbara Stuhr |
|
|
7. Władysława Kóska |
|
|
|
|
Urodził się i wychował w Krakowie[6]. Uczęszczał do tamtejszego przedszkola muzycznego[6] i ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Muzyczną I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego[7] w klasie fortepianu[8]. Od dziecka fascynuje się aktorstwem[8], w młodości często obserwował w pracy ojca, który grał w spektaklach wystawianych w Starym Teatrze w Krakowie[9][10]. Był drużynowym w szczepie „Słowiki”[1]. Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie[11].
W 1999 ukończył studia psychologiczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego[12], broniąc pracy dyplomowej pt. „Reakcje publiczności kabaretowej”[13]. W 2003 został absolwentem PWST w Krakowie. W maju 2019 ukończył studia doktorskie na PWSFTviT im. Leona Schillera w Łodzi, broniąc pracy pt. „Ku reżyserii. Droga aktora do reżyserii poprzez nauczanie studentów”[14].
Kariera zawodowa
Debiut filmowy oraz początki działalności kabaretowej
Na wielkim ekranie debiutował rolą Piotrka w filmie Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog X (1988)[15].
Po maturze przez rok występował w Kabarecie Artura I w Rabce[16], z którym zdobył Grand Prix Akademickiego Forum Kultury[17]. W czasie studiów założył własny kabaret Po Żarcie[17], z którym otrzymał I nagrodę na przeglądzie PaKA 1997. Jest znany z parodii twórczości i zachowań innych artystów, takich jak Stanisław Sojka[16], Gustaw Holoubek[18] czy Mariusz Max Kolonko[18].
W 1998 wcielił się w Aleksa, głównego bohatera filmu Macieja Dutkiewicza Fuks (1999). Rozpoznawalność przyniosły mu także kreacje w filmach Olafa Lubaszenki: Kuby Brennera w Chłopaki nie płaczą (2000) i Kuby Aksera w Poranku kojota (2001). Jako aktor dubbingowy debiutował rolą Kuzco w filmie animowanym Nowe szaty króla (2000). Za kreację Hipolita Wielosławskiego w ekranizacji Przedwiośnia (2001) był nominowany do Orła w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska”[19]. W 2001 czytał wakacyjną powieść Kompletna plaża, czyli dziennik Adama Zawodnego w Radiu Zet w ramach cyklu opowiadań autorstwa Rafała Bryndala i Dariusza Hyski, a także został pierwszym laureatem nagrody „5.10. i co dalej” im. Marcina Kołodyńskiego, przyznawanej młodych ludziom, którzy „robią niezwykłe rzeczy i mogą być wzorem dla swoich rówieśników”[20].
W 2003 pojawił się w roli Mirosława „Newtona” w niskobudżetowej komedii wytwórni A’Yoy Baśń o ludziach stąd, użyczył głosu tytułowemu bohaterowi gry komputerowej Szymek czarodziej[21] i poprowadził 47. galę rozdania Złotych Kaczek[22].
Lata 2004–2009
Wystąpił w roli podkomisarza Artura Banasia w serialu kryminalnym Glina (2004, 2008)[23][24]. Za „wyrafikowane poczucie humoru” odebrał statuetkę Grubej Ryby, przyznawaną przez słuchaczy Radia Kolor[25].
W latach 2004–2008 był aktorem Teatru Dramatycznego w Warszawie, zagrał m.in. Iwana Chlestaskowa w Rewizorze[26] i Ilję Iljicza Obłomowa w spektaklu Obłom-off (oba w reżyserii Andrzeja Domalika). Od 2004 prowadzi ceremonie wręczenia Orłów w latach parzystych[27][28], w listopadzie poprowadził ceremonię rozdania Effie Awards[29]. W 2005 został uhonorowany tytułem Mistrza Mowy Polskiej[30], a za dubbing tytułowego bohatera animacji Kurczak Mały[31] uzyskał statuetkę Kłapa[32]. W tym czasie dodatkowo użyczył głosu Pasiowi, tytułowemu bohaterowi Zebry z klasą[33], Kajko w animacji Kajko i Kokosz[34] i Kuzco w Nowych szatach króla 2. W 2006 współprowadził z Sophie Marceau ceremonię wręczenia Europejskich Nagród Filmowych w Warszawie oraz z Grażyną Torbicką galę zamknięcia 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni[35], a także czytał ze swym ojcem powieść Edwarda Redlińskiego Telefrenia w radiowej Trójce[36] oraz zdubbingował Szczycika w filmie 7 krasnoludków – historia prawdziwa[37] i Trendiksa w Asteriksie i wikingach[38].
W 2007 zadebiutował w roli homoseksualnego Joe Portera Pitta w sztuce Anioły w Ameryce Tony’ego Kushnera, wystawianej w warszawskim Teatrze Rozmaitości w reż. Krzysztofa Warlikowskiego, a także wykreował postać Cosme McMoona, pianisty Florence Foster Jenkins w spektaklu Boska! Petera Quiltera, prezentowanej na deskach stołecznego Teatru „Polonia” w reż. Andrzeja Domalika. W tym samym roku pojawił się na wielkim ekranie w dwóch filmach: jako Tomek w Korowodzie i Sebastian Tretyn w Testosteronie[39].
W 2008 został aktorem Nowego Teatru w Warszawie, od tamtej pory zagrał w sztukach, takich jak np. (A)pollonia[40], Koniec i Kabaret warszawski w reż. Krzysztofa Warlikowskiego (za rolę w Kabarecie... był nominowany do Róży Gali w kategorii „teatr”[41]), Krzysztof M. Hipnoza w reż. Krzysztofa Materny i Życie seksualne dzikich w reż. Krzysztofa Garbaczewskiego. Ponadto został okrzyknięty Honorowym Ambasadorem Polszczyzny i czytał powieść Marcina Świetlickiego Jedenaście w Trójce.
W 2009 za wykreowanie postaci Piotra w 33 scenach z życia (2008) Małgorzaty Szumowskiej odebrał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego[42] oraz był nominowany do Złotej Kaczki za najlepszą rolę męską i Polskiej Nagrody Filmowej za najlepszą główną rolę męską[43]. Również w 2009 został felietonistą półrocznika „Royal Magazyn”[44] oraz czasopisma „Zwierciadło”[45]. Jego teksty publikowane na łamach miesięcznika ukazały się w formie książek wydanych przez Wydawnictwo Zwierciadło: „W krzywym zwierciadle” (2013), „W krzywym zwierciadle. Ciąg dalszy nastąpił” (2015) i „Tata Tadzika” (2018).
Lata 2010–2019
W 2010 premierę miały kolejne dwa filmy z jego udziałem, Śluby panieńskie[46] i Mistyfikacja[47][48], za występ w których był nominowany do Złotych Kaczek za najlepszą główną rolę męską, kolejno w 2010 i 2011. Również w 2010 użyczył głosu Znajdzie w filmie animowanym Jak uratować mamę (2016)[49] i Flynnowi Riderowi w Zaplątanych (2010)[50], współprowadził z Grażyną Torbicką galę z okaji 40-lecia TVP2 organizowaną Teatrze Polskim w Warszawie[51] oraz został nagrodzony Różą Gali w kategorii „aktor”[52]. W 2011 wystąpił w roli Mikołaja Koniecznego, prezentera radiowego w Listach do M.[53][54], a w ramach promocji filmu prowadził w Radio Zet program Listy do M[55]. Ponadto użyczył głosu głównemu bohaterowi animacji Gnomeo i Julia (2011)[56], odebrał Wiktora w kategorii „osobowość telewizyjna roku”[57] i wyreżyserował widowisko telewizyjne Smuteczek, czyli ostatni naiwni, za które odegrał Różę Gali w kategorii „media”. W 2012 użyczył głosu tytułowemu bohaterowi animacji Roman barbarzyńca (2011)[58] i pojawił się w roli Jacka, pracownika Urzędu Bezpieczeństwa w czesko-słowackim kryminale Konfident.
Za występ w roli Józefa Kaliny w Pokłosiu (2012) Władysława Pasikowskiego odebrał Polską Nagrodę Filmową za najlepszą główną rolę męską podczas gali wręczenia Orłów 2013[59], do których zdobycia był nominowany też w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska” za rolę Henryka Kondolewicza, czarnego charakteru w Obławie (2012) Marcina Krzyształowicza[60]. Za rolę w Pokłosiu był też nominowany w plebiscycie Gwarancje Kultury 2013 w kategorii „film”[61]. Po premierze Pokłosia włączył się w dyskusję dotyczącą stosunków polsko-żydowskich, co było szeroko komentowane w mediach[62][63] i za co był nominowany do Nagrody Radia Tok FM im. Anny Laszuk[64]. Po premierze Pokłosia odrzucił propozycję zagrania w Demonie (2015) Marcina Wrony[65]. Od 5 września 2012 do 29 maja 2013 współprowadził z Kubą Wojewódzkim poranną audycję Zwolnienie z WF-u w Esce Rock[66][67]. W 2013 dołączył do obsady serialu HBO Bez tajemnic w roli Tomasza[68], zagrał w teledysku do utworu Pati Sokół „Neverland”[69] oraz odebrał Kryształowego Zwierciadła za „oddanie szpiku kostnego chorej na białaczkę dziewczynce, za talent felietonisty i poczucie humoru”[70].
W 2014 zagrał młodego Jana Bratka w filmie Jerzego Stuhra Obywatel i pojawił się w rosyjskim serialu Bezsenność w roli Igora Wołkowa[71]. W kwietniu został odznaczony srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[72], we wrześniu dołączył do rady programowej kanału filmowego Stopklatka TV[73], a w październiku nakładem wydawnictwa Znak ukazała się książka pt. „Obywatel Stuhr”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym z Maciejem i Jerzym Stuhrami przez Ewę Winnicką. W 2015 powrócił na ekran jako Mikołaj Konieczny w komedii romantycznej Listy do M. 2[74][75], a w ramach promocji filmu ponownie poprowadził audycję Listy do M w Radiu Zet. W październiku 2015 premierę miała książka pt. „Stuhrmówka, czyli wewnętrzny gen wolności”, będąca wywiadem-rzeką przeprowadzonym z aktorem przez Beatę Nowicką.
Za rolę Fabiana Apanowicza w komedii Janusza Majewskiego Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy (2016)[76] był nominowany do Orła w kategorii „najlepsza główna rola męska”[77]. W lutym 2016 premierę miała komedia romantyczna Planeta singli, w której zagrał Tomka Wilczyńskiego[78]. W marcu 2016 wywołał kontrowersje politycznym przemówieniem na 16. ceremonii wręczenia Orłów, w którym nawiązał m.in. do katastrofy w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[79][80]. W wywiadzie dla NaTemat.pl skomentował przemowę słowami: Nie śmieję się z tragedii, śmieję się z tego, do czego pewne środowisko polityczne tragedię smoleńską sprowadziło[81]. Zagrał porucznika Richarda Krauza, głównego bohatera czesko-słowacko-polskiego filmu kryminalnego Czerwony kapitan (2016)[82][83], za dubbing postaci odebrał antynagrodę Węża w kategorii „efekt specjalnej troski”[84]. W latach 2016–2017 występował w roli nauczyciela języka polskiego Pawła Zawidzkiego w serialu kryminalnym Belfer[85][86][87][88][89]. W 2016 użyczył głosu głównemu bohaterowi animacji Miś Uszatek[90] (film nigdy nie ujrzał światła dziennego) oraz był nominowany do Róży Gali w kategorii „online”[91]. W grudniu poprowadził 29. ceremonię wręczenia Europejskich Nagród Filmowych w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu[92].
W 2017 zadebiutował jako reżyser i scenarzysta, pracując na planie fabularnego filmu krótkometrażowego Milczenie polskich owiec, który zrealizował ze studentami Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie[93], której wykładowcą jest od 2014[93]. Film zdobył nominację do nagrody na 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni[94] i znalazł się w konkursie 33. Warszawskiego Festiwalu Filmowego[95]. W kolejnych latach premierę miały jeszcze trzy wyreżyserowane przez niego filmy z udziałem studentów: Ding dong (2018), Krwawy dziekan (2019) oraz II symfonia na wiolonczelę i orkiestrę (2019). Również w 2017 odebrał Złotego Anioła za niepokorność twórczą na festiwalu Tofifest[96].
W marcu 2018 ponownie wywołał kontrowersje wystąpieniem podczas 20. gali wręczenia Orłów[97]. W 2018 dołączył do obsady serialu Diagnoza[98], zagrał Pawła Rudnickiego, kandydata na prezydenta Warszawy w filmie Jana Komasy Sala samobójców. Hejter (2020) i ponownie wcielił się w Tomka Wilczyńskiego, tym razem w Planecie singli 2[99][100] i Planecie singli 3 (2019)[101][102]. W 2019 współprowadził z Agnieszką Więdłochą audycję Planeta singli w Radiu Zet[103]. Również w 2019 zagrał prokuratora Słotę w Na bank się uda Szymona Jakubowskiego[104][105] i masażystę Bartka w Polityce Patryka Vegi[106][107], ponadto występował z Magdaleną Cielecką w krótkometrażowym serialu Pisarze. Serial na krótko[108][109] i użyczył głosu Timonowi w polskiej wersji językowej filmu Król Lew[110]. W październiku premierę miała książka pt. „Stuhrmówka. A imię jego czterdzieści i cztery”, będąca kolejnym wywiadem-rzeką przeprowadzonym z aktorem przez Beatę Nowicką.
Lata 2020–
W lutym 2020 zadebiutował jako reżyser teatralny, przygotowując sztukę Inni ludzie[111], będącą spektaklem dyplomowym jego studentów z Wydziału Aktorskiego we Wrocławiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie[112]. Ponadto pojawił się w roli Piotra w filmie Bad Boy Patryka Vegi[113][114]. W marcu poprowadził 22. galę wręczenia Orłów – jego wyjście na scenę w kostiumie papieża wywołało kontrowersje w mediach[115]. Zagrał Piotra Wolnickiego, seryjnego mordercę w serialu Playera Szadź (2020)[116].
Styl gry
Na początku kariery aktorskiej grywał głównie role komediowe[117], z czasem zaczął kreować też postacie dramatyczne[118][119]. Często występuje w komediach romantycznych[120][121], jak i w dramatach wojennych[122][123] oraz w serialach kryminalnych[124]. W początkowym okresie kariery kreował m.in. postacie młodych, bezpretensjonalnych chłopaków[125], później obsadzany był też np. w rolach mundurowych[124].
Debiutował w filmie Krzysztofa Kieślowskiego[120], w kolejnych latach zagrał też w produkcjach m.in. Olafa Lubaszenki, Filipa Bajona, Agnieszki Holland, Wojciecha Smarzowskiego, Małgorzaty Szumowskiej, Mitji Okorna, Władysława Pasikowskiego, Andrzeja Wajdy i Patryka Vegi[120][117][119]. Wystąpił u boku swego ojca Jerzego w kilku wyreżyserowanych przez niego filmach (Historie miłosne, Pogoda na jutro, Korowód, Obywatel)[126][127].
Zagrał w wielu sztukach teatralnych, m.in. u Andrzeja Domalika i Krzysztofa Warlikowskiego[125], jak też w spektaklu wyreżyserowanym przez Jerzego Stuhra.
Za swoich aktorskich idoli uznaje Krzysztofa Globisza i Anthony’ego Hopkinsa[128], podziwia też aktorstwo Brada Pitta[119].
Wpływ na popkulturę
W 2003 fraza „Maciej Stuhr” znalazła się na piątym miejscu w kategorii najpopularniejszych polskich aktorów w opublikowanym przez Google Zeitgeist rankingu najczęściej wyszukiwanych haseł w polskim Internecie[129], a w 2016 znalazła się na dziesiątym miejscu w tejże kategorii[130].
Jest jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes”; jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 300–338 tys. zł w 2006[131], 393 tys. zł w 2008 (33. miejsce)[132], 475 tys. zł w 2010 (27. miejsce)[133], 506 tys. zł w 2012 (22. miejsce)[134], 428 tys. w 2013 (34. miejsce)[135], 323 810 zł w 2014 (36. miejsce)[136]. Wystąpił w kampanii wizerunkowej Raiffeisen Bank Polska (2008–2010)[137][138][139] oraz w kampaniach reklamujących sieć telekomunikacyjną Play (2013)[140][141][142], piwo Żywiec (2014)[143], napój mleczny Actimel (2016)[144], smartfon Sony Xperia XZ (2016)[145][146][147] i drażetki Tic Tac (2019)[148], ponadto w 2016 został ambasadorem marki samochodów Mitsubishi[149][150].
Wziął udział w sesjach zdjęciowych, których efekty opublikowano na okładkach czasopism, takich jak „Zwierciadło”[151], „Viva!”[152] czy „Newsweek Polska”[153].
Znany jest z publicznego komentowania wydarzeń politycznych[111][154][155][156]. W 2019 zapowiedział bojkot Telewizji Polskiej, nie zgadzając się na treści prezentowane przez nadawcę publicznego[157], a także podpisał się pod listem otwartym adresowanym do wicepremiera Piotra Glińskiego, nie zgadzając się na zatrudnienie Piotra Bernatowicza na dyrektora Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski[158].
Życie prywatne
W latach 1999–2014 był mężem Samanty z d. Janas[159], z którą ma córkę, Matyldę (ur. 2000). Rozstanie pary było szeroko komentowane przez prasę brukową, co Stuhr publicznie krytykował m.in. w wywiadzie dla magazynu „Newsweek Polska”[160]. W 2014 wraz z byłą żoną pozwali 24 wydawców prasy kolorowej i serwisów internetowych o show-biznesie za nieprawdziwe publikacje naruszające ich prywatność[161]; wygrali procesy m.in. z wydawcami serwisów Fakt24.pl i Pudelek.pl[162], a odszkodowanie od jednego z wydawców w wysokości 100 tys. zł przekazali na rzecz Łódzkiego Hospicjum dla Dzieci[161]. W 2015 poślubił dietetyczkę Katarzynę Błażejewską[163], z którą ma syna Tadeusza (ur. 2016). Mieszkają na warszawskim Żoliborzu[164].
Udziela się w kampaniach społecznych, dotyczących m.in. pomocy zwierzętom. W 2012 był zaangażowany w kampanię Fundacji „Psi Los” i Interia TV pod hasłem „Prawdziwa przyjaźń jest za darmo”[165]. Angażując się w sprawy społeczne[164], w 2009 został dawcą szpiku kostnego[166], w 2017 włączył się w kampanię poświęconą edukacji seksualnej „sexedpl”[167][168], w 2018 poparł akcję Kampanii Przeciw Homofobii „Ramię w ramię po równość”, zostając sojusznikiem osób LGBT[169], a w 2020 przyjął pod swój dach czeczeńską rodzinę[170] i zaangażował się w kampanię edukacyjną Fundacji Nutricia „Żywienie medyczne – Twoje posiłki w walce z chorobą”[171].
Udzielając się charytatywnie, w 2009 zagrał w meczu „Gra o życie” Fundacji Przyjaciółka[172], a w 2010 i 2019 zagrał w meczu Fundacji TVN „Nie jesteś sam”[173][174].
Trenuje triathlon[156][164]. W wolnych chwilach układa puzzle[164].
Filmografia
- 1988: Dekalog – Piotrek, syn Jerzego (odc. 10)
- 1991: V.I.P – małolat Maciek, kolega Romana
- 1991: Les enfants de la guerre – Olek
- 1993: Kolęda wigilijna (spektakl telewizyjny) – Scrooge-młodzian
- 1997: Historie miłosne – student Ikonowicz
- 1999: Wszystkie pieniądze świata – Burek
- 1999: O dwóch takich, co nic nie ukradli – Kiciuś
- 1999: Krugeradny – Sławek „Panicz” Wielchowski
- 1999: Fuks – Aleks Bagiński
- 2000: Przeprowadzki – Stefan Okrzeja (odc. 3)
- 2000: Chłopaki nie płaczą – Kuba Brenner
- 2001: Przedwiośnie – Hipolit Wielosławski
- 2001: Poranek kojota – Kuba Jan Akser
- 2002: Święta polskie – Stefan Kopański (odc. pt. „Wszyscy święci”)
- 2002: Julia wraca do domu – Piotr
- 2003: Pogoda na jutro – Marcin Kozioł, asystent Cichockiego
- 2003-2004, 2007-2008: Glina – podkomisarz Artur Banaś
- 2003: Baśń o ludziach stąd – Mirosław „Newton”
- 2004: Wesele – kamerzysta Mateusz
- 2005: Solidarność, Solidarność... – Tomek (odc. pt. Benzyna)
- 2006: Francuski numer – Chwastek
- 2007: Wino truskawkowe – Janek
- 2007: Testosteron – copywriter Sebastian Tretyn
- 2007: Korowód – Tomek
- 2008: 33 sceny z życia – Piotr Małkiewicz, mąż Julii
- 2009: Operacja Dunaj – działonowy Florian Sapieżyński
- 2010: Śluby panieńskie – Gustaw, bratanek Radosta
- 2010: Przebudzenie – mężczyzna
- 2010: Mistyfikacja – Łazowski
- 2011: Popatrz na mnie – Łukasz
- 2011: Listy do M. – Mikołaj Konieczny, dziennikarz Radia Zet
- 2011: Daas – cesarz Józef II
- 2012: eŠteBák – Jacek
- 2012: Vocuus – Paweł, ojciec Marty
- 2012: Pokłosie – Józef Kalina, brat Franciszka
- 2012: Obława – Henryk Kondolewicz
- 2012: Bez tajemnic – Tomasz, superwizor Andrzeja (odc. 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35)
- 2013: Drogówka – Zaręba
- 2013: Wałęsa. Człowiek z nadziei – ksiądz
- 2014: Obywatel – młody Jan Bratek
- 2014: Facet (nie)potrzebny od zaraz – Michał
- 2014: Biessonnica – Wołkow
- 2015: Listy do M. 2 – Mikołaj Konieczny
- 2015: Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy – Fabian Apanowicz
- 2016: Czerwony kapitan – porucznik Richard Krauz
- 2016: Planeta singli – Tomek Wilczyński
- 2016-2017: Belfer – Paweł Zawadzki
- 2018: Planeta singli 2 – Tomek Wilczyński
- 2018: Juliusz – Damian, wspólnik Doroty
- 2018-2019: Diagnoza – pediatra Szymon Brock
- 2019: Planeta singli 3 – Tomek Wilczyński
- 2019: Na bank się uda – prokurator Słota
- 2019: Polizeiruf 110: Tod einer Journalistin – sędzia Łukasz Franczak
- 2019: Polityka – fizjoterapeuta gej zakochany w prezesie partii
- 2020: Bad Boy – Piotr
- 2020: Sala samobójców. Hejter – polityk Paweł Rudnicki
- 2020: Szadź – Piotr Wolnicki
Polski dubbing
|
- 2009:
- 2010: Zaplątani – Flynn Rider / Julian Szczerbiec
- 2011:
- 2017:
- 2019:
|
Teatr
Teatr Telewizji
Dyskografia
Nagrody i nominacje
Odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 33. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ Wrastanie w Kraków; e-teatr.pl.
- ↑ Polona, polona.pl [dostęp 2020-02-15] .
- ↑ Okiem Jerzego Stuhra: Chichot historii, czyli rzecz o moim dziadku, plus.gazetakrakowska.pl, 28 września 2019 [dostęp 2020-02-15] (pol.).
- ↑ Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 283. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ a b Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 12. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 49. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ a b Łukasz Smolarski: Maciej Stuhr: Róbmy swoje (wywiad) (pol.). pl.aleteia.org, 2017-12-17. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Joanna Sławińska: Maciej Stuhr: Jako aktor czuję się człowiekiem bardzo spełnionym (wywiad) (pol.). W: Gazeta Prawna [on-line]. kultura.gazetaprawna.pl, 2020-04-01. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Damian Gajda: Maciej Stuhr: „Nie lubię gadać bez sensu” (pol.). W: Gala [on-line]. gala.pl, 2016-02-21. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 58. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 124. ISBN 83-7337-452-3.
- ↑ Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 105. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ Recenzja pracy doktorskiej Macieja Stuhra (...) (pol.). akademia.at.edu.pl. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Nina Terentiew: Zwierzenia kontrolowane. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2004, s. 127. ISBN 83-7337-452-3.
- ↑ a b Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 112–113. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ a b Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 115. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ a b Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke. Maciej Stuhr. „Playboy Polska”, s. 64–71, 2007. Marquard Media Polska (pol.).
- ↑ a b Nominacje (pol.). pnf.pl. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b Maciej Stuhr laureatem nagrody „5.10. i dalej” (pol.). W: Interia.pl [on-line]. film.interia.pl, 2001-04-18. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ mik: Stuhr i Gołębiewski w grze komputerowej (pol.). filmweb.pl, 2002-12-12. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Aleksandra Salwa: „Edi” i „Władca pierścieni” laureatami Złotych Kaczek (pol.). filmweb.pl, 2003-02-25. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Nowe serial TVP 1 (pol.). wirtualnemedia.pl, 2003-10-29. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr: Nowe odcinki serialu ‘Glina’ w TVP1 – video (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-03-30. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Gruba Ruba dla Macieja Stuhra (pol.). filmweb.pl, 2004-01-26. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 217. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ Z wyjątkiem 18. gali wręczenia Orłów, którą poprowadził Michał Sufin.
- ↑ pr: Orły 2012 w TVP2 (pol.). wirtualnemedia.pl, 2012-02-27. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Effie 2004: Grand Prix dla agencji PZL (pol.). wirtualnemedia.pl, 2004-11-24. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr: Mistrz Mowy Polskiej (pol.). W: Interia.pl [on-line]. film.interia.pl, 2005-06-21. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Krzysztof Berenda: Stuhr, Szaranowicz, Grabowski i Pazura w „Kurczaku Małym” (pol.). filmweb.pl, 2005-09-23. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ a b Warszawa. Maciej Stuhr nagrodzony przez wytwórnię Disneya (pol.). e-teatr.pl, 2006-03-30. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr jako Zebra z klasą (pol.). filmweb.pl, 2005-01-27. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ rp: Kabareciarze napiszą scenariusz pełnometrażowego „Kajka i Kokosza” (pol.). W: Stop Klatka [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-06-23. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ kk: „Plac Zbawiciela” najlepszy według dziennikarzy (pol.). W: Onet.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-09-16. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ masz: Stuhrowie czytają w Trójce (pol.). wirtualnemedia.pl, 2006-02-10. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ rp: Czerwony Kapturek na okładce „Playboya” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2006-08-27. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Doda w polskiej wersji „Asteriksa i Wikingów” (pol.). W: Stop Klatka [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-04-11. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ iti: Rekordowy „Testosteron” (pol.). W: Onet.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2007-03-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Łukasz Brzezicki: „Brancz” i „Rewizor” jesienią w Teatrze Telewizji. Wraca „Studio Teatralne Dwójki” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2014-08-20. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b pp: Agata Młynarska, Doda, Edyta Górniak i Nergal mają szanse na “Róże Gali” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-10-25. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b Maciej Stuhr podwójnym laureatem Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego (pol.). nagrodacybulskiego.pl, 2008-12-09. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b Nominacje 2009 DO POLSKICH NAGRÓD FILMOWYCH ORŁY (pol.). www.pnf.pl. [dostęp 2015-07-16].
- ↑ pb: Magazyn sieci Royal Collection stał się bardziej lifestylowy (pol.). wirtualnemedia.pl, 2009-12-16. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: Nowi felietoniści, nowe rubryki i odświeżony layout w ‘Zwierciadle’ (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-12-18. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ masz: Borys Szyc w ekranizacji „Ślubów panieńskich” (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-09-19. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr: Jerzy i Maciej Stuhrowie w ‘Mistyfikacji’ (pol.). wirtualnemedia.pl, 2009-04-17. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ prtrw: Maciej Stuhr nie do poznania (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-02-18. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ wm: „Złote Krople” – polska baśń animowana w gwiazdorskiej obsadzie (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-02-18. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ masz: Maciej Stuhr jak Cary Grant (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-11-11. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Jubileusz 40-lecia Dwójki (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-11-04. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b pp: Anna Komorowska i Doda wśród laureatów “Róż Gali 2010” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-12-10. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: “Listy do M.” – świąteczny film TVN z Adamczykiem, Tyszkiewicz i Dygant (pol.). wirtualnemedia.pl, 2011-02-01. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr, zsam: „Listy do M.” biją rekordy popularności. Ponad 1,8 miliona widzów (pol.). wirtualnemedia.pl, 2011-12-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pkm: Maciej Stuhr poprowadzi „Listy do M.” w Radiu ZET (pol.). wirtualnemedia.pl, 2011-10-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr, zsam: Gnomeo i Julia: Natasza Urbańska i Maciej Stuhr gnomami (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2011-04-27. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Prezydent RP, Małgorzata Braunek i Maciej Stuhr – laureatami Wiktorów (pol.). gazetaprawna.pl, 2011-10-25. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ zero: Anna Mucha dziewicą w animacji „Roman Barbarzyńca” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2012-07-04. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b zero: Orły 2013: „Obława” najlepszym filmem, Roman Polański najlepszym reżyserem (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-03-04. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b Nominacje wg roku – 2013 (pol.). pnf.pl. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: Maria Peszek, Maciej Stuhr, obsada „Jesteś Bogiem” z szansami na Gwarancje Kultury (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-03-20. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr po „Pokłosiu”: Chcą mi przetrzepać skórę (pol.). W: TVN24 [on-line]. tvn24.pl, 2012-11-14. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ Damian Piwowarczyk: Maciej Stuhr: Po roli w „Pokłosiu” przestałem być uważany za Polaka (rozmowa) (pol.). W: Tok FM [on-line]. tokfm.pl, 2012-11-12. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ pp: Bortnowska, Pasikowski, Stuhr i Szymielewicz nominowani do Nagrody TOK FM (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-02-10. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr, Beata Nowicka: Stuhrmówka, czyli gen wewnętrznej wolności. Kraków: Znak, 2015, s. 205. ISBN 978-83-240-4051-3.
- ↑ Tomasz Wojtas: Kuba Wojewódzki w Esce Rock także z Maciejem Stuhrem (pol.). wirtualnemedia.pl, 2012-09-05. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Tomasz Wojtas: Stuhr i Szulim przyjęci lepiej niż Węglarczyk. Wojewódzki: to będzie „Dzień Dobry Eska Rock” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2012-09-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ zero: „Bez tajemnic 3” w HBO. Serial zostanie odkodowany w HBO GO (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-10-25. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr w teledysku Pati Sokół (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-03-06. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Wpadka Macieja Stuhra podczas gali rozdania Kryształowych Zwierciadeł (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-05-29. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Łukasz Knapik, Rafał Olchowik: „Bezsenność” – rosyjski serial z M. Stuhrem (wideo) (pol.). satkurier.pl, 2014-03-30. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ a b Największe gwiazdy polskiego kina na przyznaniu medali „Zasłużony Kulturze” (pol.). afterparty.pl. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ pp: Maciej Stuhr w radzie programowej Stopklatki TV (pol.). wirtualnemedia.pl, 2014-09-19. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: TVN kręci drugą część filmu „Listy do M.”. Kożuchowska i Zakościelny w obsadzie (pol.). wirtualnemedia.pl, 2015-02-26. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr: „Listy do M. 2" hitem. Lepsze od Bonda i „Pana Tadeusza” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2015-11-26. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr: „Ekscentrycy” – nowy film Janusza Majewskiego (pol.). wirtualnemedia.pl, 2015-08-28. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b pp: Polskie Nagrody Filmowe Orły 2016 – najwięcej nominacji dla dramatu „Body/Ciało” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-02-04. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr: Maciej Stuhr i Agnieszka Więdłocha w filmie „Planeta singli” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2015-11-28. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Orłów cień: zamieszanie wokół żartów Macieja Stuhra w oczach ludzi z branży (pol.). W: Onet.pl [on-line]. wiadomosci.onet.pl, 2016-03-10. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ Anna Dryjańska: „Przywołał bolesne wspomnienia”. „Wiadomości” TVP krytycznie o występie Macieja Stuhra na gali Orły 2016 (pol.). natemat.pl, 2016-03-09. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ Paweł Kalisz: „Dowcip muru nie przeskoczy”. Czyli, jak Maciej Stuhr udowodnił, że prawica śmiać się nie umie (pol.). natemat.pl, 2016-03-08. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ zero: Michał Kollar kręci w Krakowie film „Czerwony kapitan” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2014-07-31. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr: Maciej Stuhr z filmem „Czerwony kapitan” podbija Słowacje (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-03-21. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ mk: Węże 2017: „Smoleńsk” najgorszym filmem 2016 roku (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-04-03. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: Canal+ kręci serial „Belfer”. Maciej Stuhr w roli głównej (pol.). wirtualnemedia.pl, 2015-07-14. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Łukasz Brzezicki: „Belfer” zachwyca oryginalną historią, klimatem i grą aktorską (recenzja dwóch odcinków) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-10-01. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Michał Kurdupski: „Belfer” hitem Canal+. Serial gromadzi 340 tys. widzów (analiza minuta po minucie) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-10-28. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Łukasz Brzezicki: Serial „Belfer 2” jesienią w Canal+. Nowi aktorzy i nowy reżyser (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-03-15. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Michał Kurdupski: „Belfer 2” hitem Canal+. Premierowe odcinki śledziło 267 tys. widzów (szczegółowe dane) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-12-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ łb: Maciej Stuhr i Czesław Mozil jako miś i zajączek w animacji „Miś Uszatek” (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-03-07. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ mk: Agata Kulesza, Margaret, Katarzyna Grochola, „Artyści”, Małgorzata Kożuchowska i Magda Gessler z nominacjami do „Róż Gali” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-10-15. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ mk: Europejskie Nagrody Filmowe 2016 w TVN. Prowadzącym Maciej Stuhr (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-11-28. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b Milczenie polskich owiec (pol.). akademia.at.edu.pl, 2017-09-18. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ pr, zp: „Milczenie polskich owiec” Macieja Stuhra na 42. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-07-25. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr, zp: Film „Milczenie polskich owiec” Macieja Stuhra na Warszawskim Festiwalu Filmowym (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-10-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr: Krótkometrażówki stały się moją pasją [WYWIAD – TOFIFEST 2019], naEKRANIE.pl [dostęp 2020-11-01] (pol.).
- ↑ Paweł Kalisz: Maciej Stuhr znów żartuje na gali rozdania Orłów. Tym razem było o „modlitwie” i „polskich obozach” (pol.). natemat.pl, 2018-03-26. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ łb: TVN szykuje 4. sezon „Diagnozy”. Maciej Stuhr dołącza do stałej obsady (zdjęcia) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2018-11-26. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: Ruszyły zdjęcia do filmu „Planeta singli 2". Zagrają Agnieszka Więdłocha i Maciej Stuhr (pol.). wirtualnemedia.pl, 2018-03-12. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pur: Ponad milion widzów zobaczyło film „Planeta singli 2" (pol.). wirtualnemedia.pl, 2018-11-20. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ jd: „Planeta Singli 3" w kinach od 8 lutego 2019 roku. Do obsady dołączą Linda, Szyc i Pakulnis (pol.). wirtualnemedia.pl, 2018-12-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Michał Kurdupski: 295 tys. widzów „Planety singli 3” w weekend otwarcia (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-02-12. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Planeta singli w Radiu ZET! Porozmawiaj o swoich miłosnych rozterkach z Agnieszką Więdłochą i Maciejem Stuhrem (pol.). radiozet.pl. [dostęp 2019-01-09].
- ↑ Michał Kurdupski: Maciej Stuhr, Marian Dziędziel, Adam Ferency i Lech Dyblik w nowej komedii kryminalnej „Na bank się uda” (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-04-17. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Michał Kurdupski: Maciej Stuhr prokuratorem broniącym prawa i sprawiedliwości w najnowszym spocie „Na bank się uda” (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-08-02. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ km: Zwiastun filmu „Polityka” przez 4 dni obejrzano na YouTubie i Facebooku 7 mln razy (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-08-16. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ jk: Ponad 930 tys. widzów „Polityki” w weekend otwarcia w kinach (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-09-10. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Michał Kurdupski: „Pisarze. Serial na krótko” nową krótkometrażową produkcją Canal+. Maciej Stuhr i Magdalena Cielecka w rolach głównych (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-05-27. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Michał Kurdupski: Nowe odcinki cyklu „Pisarze. Serial na krótko” w Canal+ (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-12-19. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Justyna Dąbrowska: Nowy „Król lew” zawładnie kinami. „Murowany kasowy hit” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-07-19. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b Beata Nowicka: Maciej Stuhr: „Na gali Orłów wdzieję na chwilę sutannę” (pol.). W: Viva! [on-line]. viva.pl, 2020-02-25. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Inni ludzie, reż. Maciej Stuhr (pol.). ast.wroc.pl. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ tw: Nowy film Patryka Vegi „Bad Boy” od 21 lutego w kinach, gościnnie zagrają Peszko i Grosicki (zwiastun) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-12-27. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ nb, tw: Maciej Stuhr i Antoni Królikowski w filmie „Bad Boy” (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2020-02-04. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Orły 2020. W tym przebraniu Maciej Stuhr zaskoczył wszystkich (pol.). onet.pl, 2020-03-03. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ Tomasz Gardziński: Maciej Stuhr o graniu seryjnego zabójcy w serialu „Szadź”, aktorstwie po pandemii i szukaniu w sobie zła – wywiad (pol.). spidersweb.pl, 2020-05-07. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ a b Paweł Piotrowicz: Maciej Stuhr: nikt artystów nie zatrzyma (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2016-02-03. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Maciej Stuhr: Zwykły człowiek, który chodzi po ziemniaki (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2016-03-08. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ a b c Maciej Stuhr (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2001-08-20. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ a b c Magda Fijołek: „Skandalista Maciej Stuhr” kończy dziś 45 lat (pol.). spidersweb.pl, 2020-06-23. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Maciej Stuhr: złoszczę się, jak Wojewódzki zaprasza osoby znane z tego, że mają biust (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2011-11-07. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Dagmara Romanowska: Potępić ojców? Co to da? (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-11-09. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Piotr Guszkowski: Maciej Stuhr się wstydzi (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-06-08. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ a b Wszystko o Macieju Stuhrze (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-10-23. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ a b Maciej Stuhr (pol.). culture.pl. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Stuhr kontra Stuhr w „Mistyfikacji” – aktorski pojedynek ojca i syna (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2010-02-12. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Jerzy Stuhr: Maciek u mnie gra i nie ma prawa dyskutować (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-12-16. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Zawsze marzyłem, żeby się jakoś wspaniale zakochać... (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2002-04-01. [dostęp 2020-09-13].
- ↑ Czego szukali polscy internauci w 2003 (pol.). wirtualnemedia.pl, 2004-01-07. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ ps: Czego szukamy w Google? Robert Lewandowski, wybory prezydenckie w USA, Donald Trump, jak grać w Pokemon Go... (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-12-14. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ masz: Tomasz Lis wart 516 500 zł (pol.). W: Forbes (Polska) [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-07-31. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Patryk Pallus: Spadła wartość Lisa i Durczoka, zyskał Majewski – top 100 gwiazdshow biznesu (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-07-31. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Tomasz Lis i Monika Olejnik mniej cenni reklamowo (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-07-30. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Najcenniejsze polskie gwiazdy: na czele Radwańska – Durczok, Majewski i Wojewódzki w dół (pol.). wirtualnemedia.pl, 2012-07-27. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Patryk Pallus: Najcenniejsze polskie gwiazdy: na czele Robert Lewandowski – Wojewódzki i Prokop w górę (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-07-26. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Tomasz Wojtas: Lewandowski najcenniejszy reklamowo, skok Stocha – w dół Wojewódzki, Rubik, Janowicz i Boniek (TOP 100) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2014-08-01. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr: Jerzy i Maciej Stuhrowie w reklamie Raiffeisen Bank Polska – zobacz video (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-02-18. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Jerzy i Maciej Stuhrowie znów reklamują Raiffeisen Bank (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2009-03-24. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Jerzy i Maciej Stuhrowie w kampanii karty Class&Club (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2010-03-05. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Tomasz Wojtas: Kuba Wojewódzki w kampanii Play ze Stuhrem, Dygant i Różczką (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-01-18. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Maciej Stuhr i Agnieszka Dygant w reklamach Play (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-01-28. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Maciej Stuhr à la „Shrek” i „Pokłosie” reklamuje Formułę M w Play (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-06-07. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Stuhr, Koteluk i Raczkowski w kampanii „Żywcem dopełnij” (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2014-01-09. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Maciej Stuhr w kampanii Actimela śpiewa piosenki na poprawę humoru (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-06-09. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Maciej Stuhr jako vloger technologiczny i rapowy komunikat prasowy promują Sony Xperia XZ (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-09-28. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: „Bądź mistrzem chwili” – Maciej Stuhr reklamuje smartfon Sony Xperia XZ (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-10-16. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Maciej Stuhr w różnych okazjach reklamuje Sony Xperię XZ, w promocji głośnik gratis (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-02-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: Maciej Stuhr pokazuje „dekady świeżości” w kampanii Tic Taca (wideo) (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-09-03. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ bg: Anna Cieślak i Maciej Stuhr ambasadorami samochodów Mitsubishi (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-02-19. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ bg: .Anna Cieślak i Maciej Stuhr nadal będą promowali samochody Mitsubishi (pol.). wirtualnemedia.pl, 2018-04-16. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: 2000. wydanie miesięcznika “Zwierciadło” z Maciejem Stuhrem (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-05-23. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ łb: Dwie okładki z aktorami i aktorkami na 20. urodziny dwutygodnika „Viva!” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-02-09. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Wydanie: 45/2014 (pol.). wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Paweł Piotrowicz: Maciej Stuhr: trzeba robić swoje (wywiad) (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2018-11-09. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Robert Rient: Maciej Stuhr: Każde brutalne zakusy władzy na wolność, bolą mnie wręcz fizycznie (wywiad) (pol.). W: Focus [on-line]. focus.pl, 2019-08-13. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ a b Tomasz-Marcin Wrona: Maciej Stuhr: robi się ze mnie wichrzyciela i lewaka (pol.). W: TVN24 [on-line]. tvn24.pl. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Nikola Bochyńska: Maciej Stuhr zapowiedział bojkot Telewizji Polskiej, wspierają go inni artyści (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-01-25. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ nb: Protest artystów w sprawie zatrudnienia prezesa Radia Poznań Piotra Bernatowicza na dyrektora CSW (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-11-07. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr rozwód!, expressilustrowany.pl, [dostęp:] 15 marca 2014.
- ↑ tw: Maciej Stuhr do tabloidów: jesteście ludzkimi wszami, nienawidzę was (pol.). wirtualnemedia.pl, 2013-08-12. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ a b Tomasz Wojtas: Maciej Stuhr z żoną pozwali 24 wydawców za naruszenie prywatności. 100 tys. zł odszkodowania na cele charytatywne (pol.). wirtualnemedia.pl, 2014-06-04. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ tw: „Fakt” tak jak Pudelek.pl przeprosił byłą żonę Macieja Stuhra za naruszenie jej dóbr i nieprawdziwe informacje (pol.). wirtualnemedia.pl, 2016-07-25. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr ożenił się w tajemnicy. fakt.pl, 2015-12-13. [dostęp 2016-02-13].
- ↑ a b c d Mateusz Durlik: Maciej Stuhr: “Od kiedy zamieszkałem na Żoliborzu, po raz pierwszy poznałem smak życia trochę bardziej wspólnego” (pol.). W: Gazeta Żoliborza [on-line]. gazetazoliborza.pl, 2020-07-29. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ Prawdziwa przyjaźń jest za darmo (pol.). psilos.org. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ vinc: Szpik Stuhra pomaga chorej dziewczynce (pol.). W: Dziennik [on-line]. rozrywka.dziennik.pl, 2010-03-02. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pr, zp: Anja Rubik, Brodka i Maciej Stuhr uczą edukacji seksualnej (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-10-26. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ jd: Polska zacznie rozmawiać o edukacji seksualnej dzięki kampanii #sexedpl (pol.). wirtualnemedia.pl, 2017-10-27. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Maciej Stuhr wspiera środowisko LGBT. „Musimy mieć poczucie swojej tożsamości, swojej siły” (pol.). gwiazdy.wp.pl, 2018-01-30. [dostęp 2018-01-31].
- ↑ Ludmiła Anannikova: Maciej Stuhr: Zaprosiliśmy do naszego domu czeczeńską rodzinę (pol.). W: Wysokie Obcasy [on-line]. wyborcza.pl, 2020-06-08. [dostęp 2020-09-11].
- ↑ jd: Maciej Stuhr z mamą Barbarą w poruszającym spocie wspominają chorobę Jerzego Stuhra (pol.). wirtualnemedia.pl, 2020-03-12. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ ks: Lis, Orłoś, Kraśko kontra Mroczek, Maserak i Deląg (pol.). wirtualnemedia.pl, 2009-04-24. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ pp: Gwiazdy TVN zagrają z politykami na Pepsi Arenie zamiast na PGE Arenie (pol.). wirtualnemedia.pl, 2011-08-05. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Michał Kurdupski: 8 września kolejna edycja charytatywnego meczu TVN kontra WOŚP (pol.). wirtualnemedia.pl, 2019-07-02. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ www.polskieradio.pl – MO, czyli Mało Obiektywnie.
- ↑ Przyznano tytuły Medialne Osobowości Roku 2005 (pol.). W: Wirtualna Polska [on-line]. film.wp.pl, 2006-01-13. [dostęp 2020-09-12].
- ↑ Laureaci | Telekamery 2021 (pol.). www.telekamery.pl. [dostęp 2021-03-11].
- ↑ Nominowany do Orłów 2021
- ↑ M.P. z 2014 r. poz. 757.
- ↑ Prezydent: To dobre lata dla polskiej kultury. prezydent.pl, 2014-05-26. [dostęp 2014-05-26].
Bibliografia
Linki zewnętrzne
1990–1999 |
|
---|
2000–2009 |
|
---|
2010–2019 |
|
---|