Ludwika Wujec

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Ludwika Wujec
Ludwika Wujec
Ilustracja
Ludwika Wujec (2014)
Data i miejsce urodzenia 2 kwietnia 1941
Lwów
Zawód, zajęcie fizyk, nauczyciel, działacz samorządowy
Alma Mater Uniwersytet Łódzki
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Cytaty w Wikicytatach

Ludwika Wujec (ur. 2 kwietnia 1941 we Lwowie) – polska polityk, fizyk, urzędniczka samorządowa, działaczka opozycji w PRL.

Życiorys

Urodziła się we Lwowie w rodzinie żydowskiej, jako córka Oskara (zm. 1945) i Reginy (zm. 1991) Okrentów[1]. Studiowała fizykę na Uniwersytecie Warszawskim, w 1972 została absolwentką Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii na Uniwersytecie Łódzkim.

W latach 1965–1978 należała do PZPR. Od 1963 do 1981 pracowała jako nauczycielka fizyki i matematyki.

W 1970 zawarła związek małżeński z Henrykiem Wujcem[2] (zm. 2020). Ich syn Paweł pracował jako dziennikarz w „Gazecie Wyborczej”, a następnie w Agorze.

W 1976 została współpracowniczką Komitetu Obrony Robotników i następnie KSS „KOR”, zajmowała się organizacją wsparcia dla represjonowanych robotników m.in. z Ursusa i Radomia, redagowała „Robotnika”. W 1980 przystąpiła do „Solidarności”, w 1981 podjęła pracę w Agencji Prasowej „Solidarność”. W stanie wojennym została internowana, zwolniono ją w marcu 1982. Podjęła współpracę z Prymasowskim Komitetem Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom oraz niejawnymi strukturami związku.

Od 1982 współpracowała, a od 1984 do 1989 była członkinią redakcji podziemnego „Tygodnika Mazowsze”[3][4].

Pod koniec lat 80. była m.in. asystentką Tadeusza Mazowieckiego w czasie obrad Okrągłego Stołu i zastępczynią dyrektora Biura Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie. Od 1990 działała w ROAD, Unii Demokratycznej i Unii Wolności, pełniąc przez rok funkcję zastępcy sekretarza generalnego UD i UW. Od 1995 do 2002 zasiadała we władzach samorządu warszawskiego jako sekretarz i członkini zarządu gminy Warszawa-Centrum. W 1998 została także radną powiatu warszawskiego[5]. W 2002 przeszła na emeryturę. Od 2005 związana z Partią Demokratyczną, z której wystąpiła wraz z mężem w 2006.

Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przedterminowymi wyborami prezydenckimi w 2010[6] i przed wyborami prezydenckimi w 2015[7].

Odznaczenia

W 2006 prezydent Lech Kaczyński odznaczył ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[8]. W 2015 prezydent Bronisław Komorowski nadał jej Krzyż Wolności i Solidarności[9]. W 2016 wraz z mężem została laureatką Nagrody im. Prof. Zbigniewa Hołdy[10].

Przypisy

  1. ↑ Historii nie da się zakłamać... Z Ludwiką Wujec rozmawia Ewa Koźmińska-Frejlak, „Midrasz” nr 5(109)/2006, s. 14–19
  2. ↑ Porządny człowiek. polin.pl. [dostęp 17 lutego 2017].
  3. ↑ Jan Skórzyński (red.): Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89. T. 3. Warszawa: Ośrodek Karta, 2006, s. 307–309. ISBN 83-88288-23-7.
  4. ↑ Andrzej Friszke (red.): Solidarność Podziemna 1981–1989. Warszawa: ISP PAN, 2006, s. 443. ISBN 83-88490-45-1.
  5. ↑ Samorząd stolicy. rp.pl, 30 października 1998. [dostęp 26 kwietnia 2014].
  6. ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego. onet.pl, 16 maja 2010. [dostęp 26 kwietnia 2014].
  7. ↑ Barbara Sowa: Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała Lista. dziennik.pl, 16 marca 2015. [dostęp 21 marca 2015].
  8. ↑ M.P. z 2006 r. nr 62, poz. 647
  9. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 886
  10. ↑ Laureaci Nagrody. Stowarzyszenie im. Prof. Zbigniewa Hołdy. [dostęp 15 sierpnia 2020].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Informacja

Artykuł Ludwika Wujec w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=1220174