Elizabeth Truss (2022) | |
Pełne imię i nazwisko |
Mary Elisabeth Truss |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
26 lipca 1975 |
Premier Wielkiej Brytanii | |
Okres |
od 6 września 2022 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Lider Partii Konserwatywnej | |
Okres |
od 5 września 2022 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii | |
Okres |
od 15 września 2021 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister ds. kobiet i równości Wielkiej Brytanii | |
Okres |
od 10 września 2019 |
Przynależność polityczna |
Partia Konserwatywna |
Poprzednik | |
Minister handlu międzynarodowego | |
Okres |
od 24 lipca 2019 |
Przynależność polityczna |
Partia Konserwatywna |
Poprzednik | |
Następca | |
Główny Minister Skarbu Państwa Wielkiej Brytanii | |
Okres |
od 11 czerwca 2017 |
Przynależność polityczna |
Partia Konserwatywna |
Poprzednik | |
Następca | |
Lord Kanclerz, Minister sprawiedliwości Wielkiej Brytanii | |
Okres |
od 14 lipca 2016 |
Przynależność polityczna |
Partia Konserwatywna |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister środowiska, żywności i spraw wsi | |
Okres |
od 15 lipca 2014 |
Przynależność polityczna |
Partia Konserwatywna |
Poprzednik | |
Następca |
Liz Truss, właśc. Mary Elizabeth Truss (ur. 26 lipca 1975 w Oksfordzie) – brytyjska polityk, w 2022 przewodnicząca Partii Konserwatywnej i premier Wielkiej Brytanii.
Od 2010 posłanka do Izby Gmin. W latach 2014–2016 minister środowiska, żywności i spraw wsi w gabinecie Davida Camerona. Od lipca 2016 do czerwca 2017 minister sprawiedliwości i lord kanclerz, od 11 czerwca 2017 do 24 lipca 2019 główny minister skarbu państwa w gabinecie Theresy May. Od 24 lipca 2019 do 15 września 2021 minister handlu międzynarodowego w gabinecie Borisa Johnsona. Od 2019 do 2022 roku minister ds. kobiet i równości. Od 2021 do 2022 minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii.
Elizabeth Mary Truss urodziła się 26 lipca 1975 roku w Oksfordzie, na terenie Anglii, jako córka Johna Kennetha i Priscilli Mary Truss[1]. W młodości uczęszczała do szkoły podstawowej w Paisley, a następnie do szkoły w Roundhay[2][3]. W 1998 roku ukończyła Uniwersytet Oksfordzki, gdzie studiowała tzw. PPE (politics, philosophy and economics), czyli studia łączące w sobie nauki polityczne, filozofię i ekonomię[4].
W latach 1996–2000 Truss pracowała dla koncernu Royal Dutch Shell. W tym czasie zdobyła kwalifikacje księgowego zarządczego, a w latach 2000–2005 była dyrektorem ekonomicznym w firmie Cable & Wireless[5]. Od 2008 roku pracowała jako zastępca dyrektora w think tanku Reform[6].
Początkowo Liz Truss była działaczką Liberalnych Demokratów. Pełniła funkcję przewodniczącej koła partyjnego na Uniwersytecie Oksfordzkim oraz zasiadała w komitecie wykonawczym partyjnej młodzieżówki[7][8]. W 1996 roku przystąpiła do Partii Konserwatywnej[9]. W latach 2006−2010 była radną Royal Borough of Greenwich, jednej z gmin Wielkiego Londynu[10][1].
W 2001 i 2005 roku kandydowała bez powodzenia do Izby Gmin[11]. Mandat posła otrzymała w 2010 roku[12]. Do czasu objęcia funkcji ministra zasiadała w Komisji Sprawiedliwości. Otrzymała reelekcję w latach: 2015, 2017 i 2019.
4 września 2012 roku została powołana na stanowisko podsekretarza stanu w Departamencie Edukacji (Ministerstwo Edukacji)[13]. W związku ze zmianami w rządzie Camerona, 15 lipca Truss objęła tekę ministra środowiska Wielkiej Brytanii, stając się najmłodszym ministrem w historii Wielkiej Brytanii[14][15]. 14 lipca 2016 zakończyła pełnienie funkcji ministra w rządzie Davida Camerona, jednocześnie obejmując urząd ministra sprawiedliwości i lorda kanclerza w pierwszym gabinecie Theresy May[16]. Po wyborach w 2017 roku, 11 czerwca Truss objęła funkcję sekretarza generalnego skarbu państwa, co przez komentatorów zostało odebrane jako degradacja[17].
Po rezygnacji premier Theresy May, Liz Truss wyraziła chęć kandydowania na stanowisko przewodniczącej Partii Konserwatywnej, jednak ostatecznie poparła Borisa Johnsona[18]. Po utworzeniu rządu przez Johnsona, Truss otrzymała funkcję minister handlu międzynarodowego oraz prezesa Zarządu Handlowego[19]. 10 września 2019 roku objęła dodatkową funkcję ministra ds. kobiet i równości[20]. 15 września 2021 Truss przestała pełnić nadzór nad handlem międzynarodowym, jednocześnie obejmując urząd ministra spraw zagranicznych[21].
10 lipca 2022 roku ogłosiła swoją kandydaturę na przewodniczącą Partii Konserwatywnej[22]. Po przejściu wszystkich dotychczasowych tur, podobnie jak Rishi Sunak, dotarła do ostatniej rundy wyborów[23]. 5 września ogłoszono, że Liz Truss wygrała wybory na przewodniczącą, uzyskując 81 326 głosów (57,4%), wobec 60 399 głosów (42,6%) zdobytych przez jej kontrkandydata Rishiego Sunaka[24].
6 września 2022 z rąk brytyjskiej królowej Elżbiety II otrzymała misję stworzenia gabinetu . Tym samym stała się trzecią kobietą (po Margaret Thatcher i Theresie May) na stanowisku premiera Wielkiej Brytanii[25]. Pierwsze posiedzenie rządu odbyło się 7 września 2022[26], na dzień przed śmiercią monarchini. Truss stała się ostatnim premierem Elżbiety II i pierwszym szefem rządu podczas panowania jej następcy, króla Karola III[27].
20 października 2022 roku, wśród trwającego kryzysu gospodarczego i politycznego(ang.), Truss ogłosiła zamiar rezygnacji z funkcji premiera po 44 dniach urzędowania. Jej rezygnacja uczyniła ją najkrócej urzędującym premierem w historii Wielkiej Brytanii(ang.)[28][29]. 24 października 2022 ogłoszono, że wybory w Partii Konserwatywnej wygrał Rishi Sunak, tym samym przejmując władzę w partii po Liz Truss[30].
W 2000 roku Truss poślubiła księgowego Hugh O'Leary'ego. Para ma dwie córki[31].
Artykuł Liz Truss w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2022-10-30 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=3480175