Lionel Messi

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Lionel Messi
Lionel Messi
Ilustracja
Lionel Messi podczas MŚ 2018
Pełne imię i nazwisko

Lionel Andrés Messi Cuccittini

Data i miejsce urodzenia

24 czerwca 1987
Rosario

Wzrost

169 cm[1]

Pozycja

napastnik, pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Inter Miami CF

Numer w klubie

10

Kariera juniorska
Lata Klub
1992–1994 Grandoli
1994–2000 Newell’s Old Boys
2001–2003 FC Barcelona
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2004 FC Barcelona C 10 (5)
2004–2005 FC Barcelona B 22 (6)
2004–2021 FC Barcelona 520 (474)
2021–2023 Paris Saint-Germain 58 (22)
2023 – Inter Miami CF 0 (0)
W sumie: 610 (507)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005  Argentyna U-20 16 (11)
2008  Argentyna U-23 5 (2)
2005–  Argentyna 174 (102)
W sumie: 195 (115)
  1. ↑ Aktualne na: Początek sezonu 2023/2024.
  2. ↑ Aktualne na: 29 marca 2023.
Faksymile
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
złoto Katar 2022
srebro Brazylia 2014
Copa América
złoto Brazylia 2021
srebro Wenezuela 2007
srebro Chile 2015
srebro Stany Zjednoczone 2016
brąz Brazylia 2019
Superpuchar CONMEBOL–UEFA
złoto Anglia 2022
Letnie igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008
Mistrzostwa Świata U-20
złoto Holandia 2005
Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20
brąz Kolumbia 2005
Odznaczenia
Medal Zasługi dla Sportu (Boliwia) Krzyż św. Jerzego
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Lionel Messi, Leo Messi, właśc. Lionel Andrés Messi Cuccittini (wym. [ljoˈnel anˈdɾes ˈmesi kut.tʃitˈtini]; ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) – argentyński piłkarz, występujący na pozycji napastnika lub ofensywnego pomocnika w klubie Inter Miami. Wieloletni zawodnik FC Barcelona. Kapitan reprezentacji Argentyny.

Karierę seniorską rozpoczął w młodzieżowym zespole FC Barcelony (FC Barcelona C), skąd przeszedł do drugiego zespołu katalońskiego klubu. W 2004 zanotował debiut dla pierwszej drużyny[2]. W sezonie 2008/2009 stał się kluczowym piłkarzem swojej drużyny[3], która po raz pierwszy w historii sięgnęła po potrójną koronę, zdobywając mistrzostwo Hiszpanii, puchar Hiszpanii i rozgrywki Ligi Mistrzów UEFA. W sezonie 2014/2015 powtórzył osiągnięcie z 2008/2009. W 2018 został kapitanem FC Barcelony[4]. Pozostaje zawodnikiem z największą liczbą strzelonych goli i występów w historii FC Barcelony[5][6]. Do 2021 zdobył z klubem 35 trofeów[7]: 10 tytułów Mistrza Hiszpanii, cztery puchary Ligi Mistrzów UEFA, siedem Pucharów Króla, ponadto siedmiokrotnie wygrał Superpuchar Hiszpanii, trzykrotnie Superpuchar Europy UEFA i trzy razy Klubowe Mistrzostwa Świata. W 2021 został zawodnikiem francuskiego klubu Paris Saint-Germain. W barwach paryskiej drużyny rozegrał łącznie 58 spotkań, w których zaliczył 22 gole. Brak awansu do finału Ligi Mistrzów UEFA oraz zawieszenie przez klub spowodowane wyjazdem piłkarza do Arabii Saudyjskiej w 2023 roku[8], spowodowały, iż Messi zdecydował się opuścić Paryż w ramach wolnego transferu. Po rozpatrzeniu ofert saudyjskiego Al-Hilal, hiszpańskiej FC Barcelony oraz grającego w MLS Interu Miami, Lionel Messi podjął decyzję o dołączeniu do tego ostatniego.[9]

Od 2005 występuje w reprezentacji Argentyny[10], a od 2011 jest jej kapitanem[11]. Z 174 występami i 102 bramkami jest rekordzistą pod względem liczby występów w reprezentacji Argentyny i jej najlepszym strzelcem w historii[12][13]. Zwycięzca i król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata 2005[14], a także zwycięzca, najlepszy piłkarz i król strzelców Copa América 2021[15][16][17], trzykrotny finalista Copa América z 2007, 2015, i 2016[18][19][20], laureat trzeciego miejsca w edycji z 2019 oraz uczestnik Copa América 2011. Z Argentyną został mistrzem świata i najlepszym piłkarzem na Mistrzostwach Świata 2022[21], a finalistą i najlepszym piłkarzem Mistrzostw Świata 2014[22], a także wystąpił z nią na MŚ 2006, 2010, 2018. Pozostaje najmłodszym Argentyńczykiem, który zagrał na mistrzostwach świata[23]. Złoty medalista Igrzysk Olimpijskich 2008[24].

Siedmiokrotny zdobywca Złotej Piłki[25][26][27][28][29]. Najlepszy piłkarz 25-lecia 1994-2019 według magazynu „FourFourTwo”[30], najlepszy piłkarz i najlepszy rozgrywający dekady 2011-2020 wg IFFHS[31][32]. Strzelec największej liczby goli w ciągu jednego roku kalendarzowego (91) oraz w sezonie (73) w historii piłki nożnej[33], a także strzelec największej liczby goli dla jednego klubu piłkarskiego w historii[34], dwukrotny Piłkarz Roku w Europie według UEFA[35]. Sześciokrotnie otrzymał nagrodę Europejskiego Złotego Buta[36]. Powszechnie uważany za jednego z najlepszych piłkarzy wszech czasów[37][38][39][40][41][42].

W 2017 prawomocnie skazany przez hiszpański sąd za oszustwa podatkowe[43].

Dzieciństwo

Lionel Messi urodził się 24 czerwca 1987 w Rosario, w prowincji Santa Fe, jako dziecko Jorge Horácio Messiego, pracownika huty oraz Celii Maríi (z domu Cuccittini), pracującej na pół etatu sprzątaczki[44][45][46]. Rodzina piłkarza ze strony ojca pochodzi z włoskiego miasta Ankona, skąd jeden z przodków, Angelo Messi, wyemigrował w 1883 do Argentyny. Piłkarz ma starsze rodzeństwo: braci Rodrigo i Matíasa oraz siostrę Marię Sol. Mając pięć lat, Messi zaczął grać w piłkę w lokalnym zespole Grandoli, który to prowadził jego ojciec Jorge[47][48]. W 1995 trafił do Newell’s Old Boys, klubu mającego siedzibę w Rosario, rodzinnym mieście piłkarza[47].

W wieku 11 lat zdiagnozowano u niego karłowatość przysadkową. Występujące w argentyńskiej Primera División River Plate zainteresowało się jego pozyskaniem, jednak klubu nie było stać na leczenie, którego miesięczne koszty wynosiły 900 dolarów[46]. Ojciec piłkarza skontaktował się ze skautami hiszpańskiej Barcelony, którzy po obserwacji gry Messiego zgodzili się opłacać koszty kuracji[47][48][49]. Dyrektor sportowy klubu Carles Rexach zaproponował Messiemu kontrakt na serwetce, ponieważ nie miał przy sobie innego papieru[46][49]. Piłkarz wraz z ojcem przeprowadził się do Hiszpanii i zaczął występować w młodzieżowych drużynach klubu[47][49].

Kariera klubowa

FC Barcelona

„Nigdy nie zapomnę tego, że to on rozpoczął moją karierę. Nie bał się na mnie postawić, mimo iż miałem 16 czy 17 lat.”

Messi o Franku Rijkaardzie[50]

Początki

W latach 2000–2003 występował w zespołach Infantil B oraz Cadete B i A (w tym ostatnim zdobył 37 bramek w 30 meczach). W sezonie 2003/2004 pobił rekord, występując w aż pięciu drużynach[51]. Rozegrał jedno spotkanie w Juvenil B, na którym zdobył bramkę i otrzymał szansę gry w Juvenil A, gdzie strzelił 21 goli w 14 meczach, a 29 listopada 2003 zadebiutował w meczu Tercera División w Barcelonie C. 6 marca 2004 rozegrał pierwsze spotkanie w Segunda División B w barwach zespołu B. Przez cały sezon grał w obydwu tych drużynach (kolejno osiem meczów, pięć goli i pięć spotkań bez żadnej bramki)[52].

Jeszcze wcześniej, bo 16 listopada 2003, w wieku 16 lat i 145 dni, zadebiutował w pierwszej drużynie Barcelony w towarzyskim meczu z FC Porto[53][54].

16 października 2004 wystąpił po raz pierwszy w Primera División, w wygranym 1:0 derbowym spotkaniu z Espanyolem[55]. W czasie występu miał 17 lat i 114 dni, stając się trzecim najmłodszym piłkarzem w historii klubu oraz najmłodszym, który zadebiutował w Primera División[53][a]. 1 maja 2005 w meczu z Albacete Balompié zdobył swojego pierwszego gola w lidze, co uczyniło go najmłodszym strzelcem ligowej bramki dla klubu (17 lat i 311 dni)[56][57][b]. W tamtym sezonie grał także w zespole B, dla którego zdobył 6 bramek w 17 ligowych spotkaniach.

Sezon 2005/2006

16 września, po raz drugi w ciągu trzech miesięcy, klub zmienił warunki kontraktu piłkarza – Messi zaczął być opłacany jak pełnoprawny członek pierwszego zespołu, a samą umowę przedłużono do czerwca 2014[47]. 26 września uzyskał hiszpańskie obywatelstwo[58], dzięki czemu mógł grać w Primera División (wcześniej nie mógł wcześniej zagrać w lidze, bo Barcelona miała wyczerpany limit posiadania w drużynie zawodników spoza Unii Europejskiej). Pierwszym spotkaniem Ligi Mistrzów rozegranym na Camp Nou, w którym wziął udział Messi, był pojedynek z Udinese Calcio[53]. Wchodząc na boisko, otrzymał od fanów owacje, a w czasie meczu imponował spokojem oraz udaną współpracą z Ronaldinho[59].

Zdobył sześć bramek w 17 ligowych występach, a w sześciu rozegranych meczach w Lidze Mistrzów strzelił jednego gola. 7 marca 2006 w meczu z Chelsea doznał naderwania mięśnia w prawym udzie, przez co nie mógł grać do końca sezonu[60]. Barcelona zakończyła rozgrywki, zwyciężając w Primera División oraz w Lidze Mistrzów[61][62].

Sezon 2006/2007

Messi w meczu z Rangers w 2007

W sezonie 2006/07 był podstawowym zawodnikiem Barcelony, zdobywając 14 bramek w 26 ligowych spotkaniach[63]. 12 listopada w spotkaniu z Realem Saragossa doznał kontuzji kości śródstopia, która wyeliminowała go z gry na trzy miesiące[64]. 11 marca odegrał kluczową rolę w El Clásico, zdobywając hat-tricka, dzięki czemu grająca z jednym zawodnikiem mniej Barcelona zremisowała z Realem 3:3. Ostatnią bramkę Messi zdobył w doliczonym czasie gry[65], stał się tym samym pierwszym piłkarzem od czasu Ivána Zamorano oraz pierwszym zawodnikiem Barcelony od czasu Romário, któremu udało się zdobyć trzy bramki w El Clásico. Jest również najmłodszym piłkarzem, który zdobył bramkę w tych spotkaniach. Im bliżej było końca sezonu, tym Messi uzyskiwał więcej trafień – 11 z 14 ligowych goli zdobył w ostatnich 13 spotkaniach[66].

Messi na krótko przed zdobyciem gola w meczu z Getafe

Starał się udowodnić, że porównania do Maradony nie były przesadzone, zdobywając na przestrzeni jednego sezonu bramki podobne do najsłynniejszych trafień byłego napastnika[67]. 18 kwietnia 2007 strzelił dwie bramki w półfinałowym meczu Copa del Rey przeciwko Getafe CF, a jeden z goli przypominał bramkę Maradony w ćwierćfinałowym meczu Mistrzostw Świata 1986 przeciwko Anglii[68]. Dziennikarze sportowi wnikliwie doszukiwali się podobieństwa do gola Maradony, a hiszpańska prasa nazwała Messiego „Messidona”[69]. Przebiegł ten sam dystans co Maradona (62 metry), minął tę samą liczbę przeciwników (sześciu, w tym bramkarza), oddał strzał z podobnej pozycji, a – celebrując bramkę – również podbiegł do bocznej chorągiewki boiska[67]. Na pomeczowej konferencji, kolega z drużyny, Deco, powiedział: „Nie ma takiego drugiego jak Leo”[70]. W meczu z RCD Espanyol zdobył bramkę podobną do tej strzelonej przez Maradonę w spotkaniu z Anglią – ręką przerzucił piłkę nad interweniującym bramkarzem, Carlosem Kamenim[71], lecz mimo powtórek zagrania i protestów piłkarzy Espanyolu gol został uznany.

Sezon 2007/2008

W rozegranym 22 września spotkaniu z Sevillą dwukrotnie wpisał się na listę strzelców[72]. Kilka dni wcześniej strzelił gola w wygranym 3:0 meczu Ligi Mistrzów z Olympique Lyon[73], z kolei 26 września zdobył dwie bramki w zwycięskiej potyczce (4:1) z Realem Zaragoza[74]. 27 lutego, przeciwko Valencii, rozegrał swój 100. oficjalny mecz w barwach klubu[75].

Został nominowany do nagrody FIFPro w kategorii Napastnik[76]. W internetowym sondażu hiszpańskiej gazety „Marca” został wybrany najlepszym piłkarzem na świecie, uzyskując 77 procent wszystkich głosów[77]. Zdaniem felietonistów katalońskich gazet „El Mundo Deportivo” i „Sport” oraz byłego niemieckiego piłkarza, Franza Beckenbauera, Messi powinien otrzymać Złotą Piłkę[78]. Wiele piłkarskich osobistości, m.in. Ronaldinho, Samuel Eto’o, Frank Rijkaard, Bernd Schuster, Raúl, Gianluca Zambrotta, Francesco Totti, Alfredo Di Stéfano, Diego Maradona oraz Pelé przyznało, że uważają Messiego za jednego z najlepszych obecnie piłkarzy świata[79][80].

Po raz czwarty w ciągu trzech sezonów doznał kontuzji kości śródstopia, tym razem 4 marca w meczu Ligi Mistrzów z Celtikiem Glasgow, przez co musiał pauzować przez kolejne sześć tygodni[81].

Sezon 2008/2009

Messi w meczu z UD Almería

Po tym, jak Ronaldinho odszedł z klubu, Messi przejął po nim numer „10” na koszulce[82]. 1 października 2008 w meczu Ligi Mistrzów z Szachtarem Donieck zmienił na boisku Thierry’ego Henry’ego i po siedmiu minutach zdołał dwukrotnie wpisać się na listę strzelców, dzięki czemu Barcelona, przegrywająca 0:1, zdołała ostatecznie zwyciężyć 2:1[83]. Następna ligowa potyczka przeciwko Atlético Madryt określana była mianem „przyjacielskiej rywalizacji” pomiędzy Messim i jego przyjacielem, Sergio Agüero[84]. Messi zdobył w tym meczu gola z rzutu wolnego oraz asystował przy jednej z bramek, a Barcelona wygrała spotkanie 6:1[85]. Kolejny dobry występ zaliczył w meczu z Sevillą, zdobywając dwie bramki – jedną z woleja z odległości 23 metrów, a przy kolejnej ominął bramkarza i oddał strzał z ostrego kąta boiska[86]. 13 grudnia w El Clásico Barcelona zwyciężyła 2:0, a Messi zdobył drugiego gola dla zespołu[87]. Argentyńczyk został wybrany drugim piłkarzem świata podczas gali FIFA, gromadząc 678 punktów[88].

W meczu z Atlético Madryt zdobył swojego pierwszego hat-tricka w 2009, a Barcelona wygrała spotkanie 3:1[89]. Niespełna miesiąc później po wejściu na zmianę w potyczce z Racingiem Santander, przy stanie 1:0 dla Racingu, zdobył dwie bramki, zapewniając swojej drużynie zwycięstwo. Strzelony przez niego drugi gol w tym meczu był zarazem 5000. bramką Barcelony w historii jej ligowych występów[90]. Messi w 28. kolejce rozgrywek ligowych zdobył swojego 30. gola w sezonie (we wszystkich rozgrywkach), przyczyniając się do wygranej 6:0 nad Málagą[91]. 8 kwietnia 2009 uzyskał dwa trafienia w spotkaniu Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium[92]. Dziesięć dni później, zdobywając 20. gola w sezonie, zapewnił drużynie zwycięstwo w meczu z Getafe, dzięki czemu Barcelona utrzymała sześć punktów przewagi nad drugim w tabeli Realem Madryt[93].

Michael Carrick (z tyłu) obserwuje strzał Messiego – finał Ligi Mistrzów 2009.

Pieczętując dominację klubu w sezonie, Messi dwukrotnie wpisał się na listę strzelców w zwycięskiej 6:2 potyczce z Realem Madryt rozegranej na Santiago Bernabéu[94]; była to najwyższa porażka madryckiego klubu od 1930[95] Po zdobyciu tych bramek podbiegł do kibiców i przed kamerami zdjął koszulkę, pokazując podkoszulek z napisem Síndrome X Fràgil (pol. Zespół łamliwego chromosomu X), by wesprzeć dzieci cierpiące na tę dolegliwość[96]. 13 maja po raz pierwszy zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Króla, zdobywając bramkę i asystując przy kolejnych dwóch, prowadząc zespół do wygranej 4:1 przeciwko Athletic Bilbao[97]. 27 maja w finale Ligi Mistrzów Barcelona wygrała z Manchesterem United 2:0, a Messi strzałem głową w 70. minucie spotkania zdobył drugą bramkę[98]. Z dziewięcioma trafieniami został królem strzelców rozgrywek[98]. Barcelona sezon zakończyła, triumfując w Copa del Rey, Primera División i Lidze Mistrzów[99], dzięki czemu stała się pierwszym hiszpańskim klubem w historii, któremu udało się zdobyć potrójną koronę[100].

Sezon 2009/2010

Messi w czasie treningu

Przed rozpoczęciem sezonu przedłużył kontrakt z klubem do 2016, stając się najwyżej opłacanym zawodnikiem w lidze hiszpańskiej – miał zarabiać ok. 9,5 mln euro rocznie przy klauzuli wykupu wynoszącej 250 mln euro[101]. W rozegranym 28 sierpnia meczu o Superpuchar Europy z Szachtarem Donieck asystował przy bramce Pedro, dającej drużynie zwycięstwo 1:0[102]. Po tym spotkaniu Josep Guardiola powiedział, że Messi jest „prawdopodobnie najlepszym piłkarzem, jakiego kiedykolwiek widział”[103]. Wcześniej zdobył dwie bramki w finale Superpucharu Hiszpanii, przyczyniając się tym samym do zwycięstwa w tych rozgrywkach. Udanie rozpoczął zmagania ligowe, strzelając gola w wygranym 2:0 meczu z Getafe oraz zaliczając po dwa trafienia i jednej asyście podczas spotkań z Atlético Madryt i Racingiem Santander. W półfinałowym meczu Klubowych Mistrzostw Świata przeciwko Atlante FC wszedł na boisko w 55. minucie, a dwie minuty później strzelił bramkę na 2:1; był to jego pierwszy kontakt z piłką w tym spotkaniu. Barcelona ostatecznie zwyciężyła 3:1[104]. W finale Klubowych Mistrzostw Świata Duma Katalonii z Messim w składzie pokonała po dogrywce Estudiantes La Plata 2:1, a Argentyńczyk klatką piersiową strzelił gola dającego swojej drużynie tytuł najlepszej drużyny globu[105]. Został również wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju. Kilka tygodni później w meczu z Sevillą na Camp Nou (4:0) strzelił dwie bramki, zdobywając tym samym setnego gola dla FC Barcelony.

Podczas kolejnych czterech meczów ligowych z Malagą, Almerią, Valencią i Saragossą strzelił łącznie dziewięć bramek. W przerwie pomiędzy nimi w rewanżu Ligi Mistrzów z VFB Stuttgart zdobył dwa gole. Zagrał też w następnej fazie Champions League i stał się bohaterem spotkania z Arsenalem, któremu strzelił cztery bramki, niwecząc tym samym marzenia Anglików o awansie do półfinału[106]. Rozegrał również udane zawody podczas Klasyku w Madrycie i zdobył bramkę na 1:0 dla Barcelony[107]. W Lidze Mistrzów FC Barcelona z Messim w składzie dotarła do półfinału, gdzie w kontrowersyjnych okolicznościach przegrała z Interem[108][109]. Messi został królem strzelców turnieju z ośmioma trafieniami na koncie, w tym sześcioma w fazie pucharowej. Sezon 2009/10 zakończył się dla klubu z Katalonii zwycięstwem w lidze z dorobkiem 99 punktów[110]. Messi zdołał wyrównać rekord Ronaldo z sezonu 1996/97 (któremu udało się zdobyć 34 bramki), za co otrzymał pierwszego w swojej karierze Europejskiego Złotego Buta[111].

Sezon 2010/2011

21 sierpnia 2010 strzelił hat-tricka w swoim pierwszym meczu sezonu, a Barcelona wygrała 4:0 z Sevillą w Superpucharze Hiszpanii. Sezon ligowy rozpoczął od zdobycia gola po zaledwie trzech minutach w meczu przeciw Racingowi Santander. 19 września 2010 przez interwencję obrońcy Atlético Madryt, Tomáša Ujfalusiego, doznał skręcenia wewnętrznych wiązadeł prawej kostki. Kiedy wrócił do gry, zdobył gola na 1:1 przeciwko RCD Mallorca. Później zdobył kolejne bramki w rozgrywkach Ligi Mistrzów przeciwko København i pomógł zespołowi wygrać 2:0 na Camp Nou. Przeciwko Almerii zdobył swój drugi hat-trick w sezonie w imponującym zwycięstwie 8:0 na wyjeździe. 29 listopada na Camp Nou Barcelona z Messim w składzie pokonała odwiecznego rywala – Real Madryt – 5:0, a Messi w tym meczu zaliczył dwie asysty.

W styczniu 2011 otrzymał Złotą Piłkę, nagrodę dla najlepszego piłkarza 2010. Dwa dni po otrzymaniu nagrody skompletował swojego pierwszego hat-tricka w roku i trzeciego w sezonie, przeciwko Realowi Betis. Barcelona m.in. dzięki Messiemu dotarła do finału Pucharu Hiszpanii, w którym po dogrywce uległa 0:1 Realowi Madryt. 11 maja 2011 FC Barcelona zdobyła kolejne Mistrzostwo Hiszpanii; w półfinale Ligi Mistrzów Messi zdobył dwa gole na Santiago Bernabéu przeciw Realowi Madryt, a jego bramki dały Barcelonie awans do finału (0:2 w pierwszym meczu i 1:1 w drugim), który został rozegrany 28 maja przeciwko Manchesterowi United. Hiszpanie wygrali Ligę Mistrzów, zwyciężając w spotkaniu 3:1, a jednego z goli strzelił Messi, który został królem strzelców rozgrywek. Został również wicekrólem strzelców La Liga.

Sezon 2011/2012

Messi wraz z kolegami świętujący zdobycie Klubowego Mistrzostwa Świata 2011.
Messi w sezonie 2011/12 podczas spotkania Copa Del Rey.

Messi zaczął sezon od występów w Superpucharze Hiszpanii. W dwumeczu przeciwko Realowi Madryt (5:4) strzelił trzy gole i zaliczył dwie asysty, zapewniając FC Barcelonie zwycięstwo i zdobycie pierwszego trofeum w sezonie[112]. Wraz z FC Barceloną jako zwycięzca Ligi Mistrzów rozegrał także spotkanie ze zwycięzcą Ligi Europejskiej, portugalskim FC Porto, w ramach Superpucharu Europy[113]. W tym meczu strzelił gola oraz asystował przy bramce Cesca Fàbregasa, który ustalił wynik na 2:0 dla Barcelony, tym samym zapewniając klubowi drugie trofeum w sezonie. W sierpniu, w meczu Ligi Mistrzów przeciwko BATE Borysów, strzelił 195. gola, bijąc klubowy rekord pod względem strzelonych bramek, który ustanowił Ladislao Kubala[113]. W kolejnym meczu Ligi Mistrzów przeciwko Viktorii Pilzno strzelił swojego 200. gola w oficjalnych rozgrywkach. Podczas finału Klubowych Mistrzostw Świata strzelił dwa gole brazylijskiemu klubowi Santos FC (4:0), zdobywając trzecie trofeum w sezonie dla FC Barcelony. Został również wybrany najlepszym zawodnikiem tego turnieju, a także zdobył nagrodę dla najlepszego piłkarza Europy[114]. Wygrał też Złotą Piłkę, stając się tym samym czwartym zawodnikiem, który trzy razy zdobył tę statuetkę[115]. 19 stycznia 2011 w ligowym meczu z Valencią CF (5:1) strzelił swojego 200. gola w Primera División. 7 marca w meczu z Bayernem Leverkusen (7:1) stał się zawodnikiem, który jako pierwszy w historii Ligi Mistrzów strzelił pięć goli w jednym meczu. 20 marca, strzelając hat-tricka w meczu ligowym przeciwko Granada CF, pobił klubowy rekord 232 goli ustanowiony przez Césara Rodrígueza i stał się najlepszym strzelcem w historii FC Barcelony. 2 maja, strzelając hat-tricka z Málagą, pobił rekord w liczbie goli strzelonych w sezonie, wcześniej ustanowiony przez Gerda Müllera (67 trafień). 5 maja w derbach Barcelony z Espanyolem strzelił cztery gole, a sezon zakończył z 73 golami i 28 asystami w 60 meczach[116].

Sezon 2012/2013

Sezon 2012/13 zaczął od porażki w Superpucharze Hiszpanii z Realem Madryt 4:4 (o wygranej zdecydowała liczba bramek strzelonych na wyjeździe). Podczas tych finałów dwa razy wpisywał się na listę strzelców. W pierwszym meczu Primera División FC Barcelona zmierzyła się z Realem Sociedad i wygrała 5:1, a Messi zaliczył dwie bramki[117]. 19 września rozegrał pierwszy mecz fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA ze Spartakiem Moskwa (3:2), w którym zanotował dwa trafienia[118]. 7 października strzelił dwa gole w zremisowanym 2:2 meczu z Realem Madryt[119]. 20 października w ligowym meczu z Deportivo La Coruña, Messi zanotował pierwszego hat-tricka w sezonie 2012/2013[120]. 11 listopada w meczu 11. kolejki La Liga strzelił dwie bramki przeciwko zespołowi RCD Mallorca (4:2) i tym samym rozpoczął serię 21 ligowych meczów z golem[121][122]. W meczu 15. kolejki, rozegranym 9 grudnia przeciwko Real Betis, Messi notując dublet pobił rekord Césara Rodrígueza i stał się najskuteczniejszym strzelcem Primera División jako piłkarz Barcelony (190 goli), a także pobił rekord Gerda Müllera, który wynosił 85 bramek i stał się piłkarzem z największą liczbą bramek w roku kalendarzowym[123]. Messi zdołał strzelić jeszcze 5 bramek i ustanowił nowy rekord na 91 goli[124]. Za wspomniany rekord został wpisany do Księgi rekordów Guinnessa[125].

Zgodnie z przewidywaniami wygrał Złotą Piłkę FIFA 2012[126]. Plebiscyt wygrał po raz czwarty i tym samym został zawodnikiem z największą liczbą zwycięstw, bijąc osiągnięcie Johana Cruyffa, Michela Platiniego, Marco van Bastena i siebie samego[127]. 27 stycznia 2013 strzelił 4 gole w meczu z Osasuną (5:1)[128]. 12 marca strzelił dwa gole w wygranym 4:0 meczu rewanżowym 1/8 finału Ligi Mistrzów UEFA z AC Milan (w dwumeczu 4:2)[129]. 23 kwietnia wystąpił w przegranym 4:0 meczu półfinału Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium[130]. W drugim meczu Barcelona ponownie przegrała (0:3) i tym samym odpadła, a Bayern później został triumfatorem, pokonując w finale Borussię Dortmund[131]. 12 maja w meczu Primera División z Atlético Madryt, Messi nie zanotował trafienia, tym samym kończąc serię meczów z golem[132]. Łącznie w sezonie rozegrał 50 meczów, zanotował 17 asyst i strzelił 60 goli, z czego 46 w lidze i tym samym został królem strzelców, a także dostał nagrodę Europejskiego Złotego Buta, zdobywając wyróżnienie trzeci raz[133]. W Lidze Mistrzów strzelił osiem bramek, co dało mu trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców.

Sezon 2013/2014

Sezon rozpoczął od Superpucharu Hiszpanii, w którym drużyna FC Barcelony wygrała z Atlético Madryt[134]. W pierwszej kolejce Barcelona ograła Levante UD 7:0, a Messi strzelił dwie bramki i zaliczył asystę[135]. Następnie w spotkaniu 3. kolejki Primera División z Valencią CF zdobył trzy bramki w wygranym 3:2 meczu[136]. 18 września strzelił hat-tricka w meczu fazy grupowej Pucharu Europy z AFC Ajax (4:0)[137]. Z powodu kontuzji Messi nie rozegrał meczów: 2. kolejki, 8. kolejki, a także od 14. do 18. kolejki La Liga[138]. Kontuzje wykluczyły go również z części meczów rozgrywek Ligi Mistrzów (2. kolejka oraz 5. i 6.); pauzował również w rozgrywkach krajowego pucharu[138].

Do gry powrócił 8 stycznia 2014, strzelając dwa gole przeciwko Getafe w Pucharze Króla[139]. 13 stycznia zajął drugie miejsce w plebiscycie Złotej Piłki, za Cristiano Ronaldo[140]. 22 stycznia w ćwierćfinale Pucharu Króla z Levante (4:1) zaliczył hat-trick asyst. 16 marca w meczu ligowym przeciwko Osasunie strzelił hat-tricka, dzięki czemu stał się najskuteczniejszym strzelcem wszech czasów FC Barcelony z 371 bramkami na koncie (wliczając mecze towarzyskie), bijąc rekord Paulino Alcántary[141]. Tydzień później wystąpił w El Clásico przeciwko Realowi Madryt, w którym zdobył 3 gole i zanotował asystę, a jego zespół wygrał 4:3[142]. Dzięki hat-trickowi pobił rekord Alfredo di Stéfano i został najskuteczniejszym strzelcem w historii Klasyków[143]. Sezon zakończył z 41 golami i 14 asystami, rozgrywając łącznie 46 spotkań. Zdobył Superpuchar Hiszpanii, a na 2. miejscu zakończył rozgrywki ligowe, w finale Pucharu Króla przegrał z Realem Madryt, w Lidze Mistrzów odpadł na etapie ćwierćfinałów.

Sezon 2014/2015

Messi celebrujący trafienie przeciwko Granadzie (2014)

Sezon rozpoczął od strzelenia dwóch bramek w meczu 1. kolejki La Liga przeciwko Elche CF (3:0)[144]. 22 listopada w wygranym 5:1 meczu przeciwko Sevilli strzelił swojego pierwszego hat-tricka w sezonie[145]. Trzy gole pozwoliły mu wyprzedzić Telmo Zarrę w klasyfikacji strzelców hiszpańskiej ligi, który ustanowił rekord rozgrywek na 251 goli[146]. 25 listopada wystąpił z opaską kapitańską podczas meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA przeciwko APOEL FC. W czasie spotkania udało mu się skompletować, drugiego w sezonie, hat-tricka[147]. 7 grudnia w ligowym meczu z Espanyolem strzelił trzykrotnie do siatki, gole te pozwoliły mu stać się najlepszym strzelcem w historii derbów Barcelony (FC Barcelona-Espanyol)[148].

Na początku 2015 ogłoszono, że zajął drugie miejsce w plebiscycie Złotej Piłki, ustępując Cristiano Ronaldo. 18 stycznia 2015 w meczu ligi z Deportivo La Coruña zanotował pierwszego hat-tricka w 2015[149]. 15 lutego rozegrał swój 300. mecz w lidze hiszpańskiej, w którym ustrzelił hat-tricka drużynie Levante, a trafienia pozwoliły na wygraną 5:0[150]. 8 marca w meczu 26. kolejki przeciwko Rayo Vallecano (6:1) ponownie zanotował trzy trafienia, tym samym ustanawiając nowy rekord. Z 32 hat-trickami został samodzielnym rekordzistą w hiszpańskim futbolu przewyższając wyczyn Telmo Zarry[151]. 17 maja Barcelona wygrała mecz 37. kolejki z Atlético Madryt, zapewniając sobie mistrzostwo Hiszpanii[152]. 30 maja dwukrotnie zdobył gola przeciwko Athletic Bilbao w finale Pucharu Króla, który Barça wygrała 3:1[153].

6 maja w meczu półfinału Ligi Mistrzów UEFA przeciwko Bayernowi Monachium, dwukrotnie pokonał Manuela Neuera, a dzięki jego trafieniom Barcelona pokonała w pierwszym meczu Bayern 3:0. W meczu rewanżowym jego drużyna uległa Bayernowi 2:3, jednak rezultat z poprzedniego meczu oznaczał awans Barcelony. Finał Ligi Mistrzów UEFA 2014/2015 został rozegrany 6 czerwca w Berlinie. Przeciwnikiem Barcelony był Juventus, a mecz zakończył się zwycięstwem hiszpańskiego klubu 3:1, z czego Messi zanotował asystę przy golu Luisa Suáreza na 2:1[154].

Z 10 golami na koncie Messi został ex aequo królem strzelców edycji 2014/2015 (z Neymarem oraz Cristiano Ronaldo)[155]. Łącznie w sezonie rozegrał 57 meczów, w których strzelił 58 goli oraz zanotował 31 asyst[156].

Sezon 2015/2016

Lionel Messi podczas meczu Superpucharu Europy UEFA 2015

Messi rozpoczął sezon 2015/2016 od strzelenia dwóch goli przeciwko Sevilli w ramach Superpucharu Europy UEFA, który Barcelona wygrała po doliczonym czasie gry 5:4[157]. 17 sierpnia strzelił honorowego gola przeciwko Athletic Bilbao w Superpucharze Hiszpanii, przegranym w dwumeczu 1:5[158]. 20 grudnia wygrał Klubowe mistrzostwo świata 2015, zdobywając swoje piąte klubowe trofeum w 2015[159]. 9 stycznia, jako kapitan, strzelił hat-tricka w meczu 19. kolejki Primera División ze Granadą (4:0)[160].

11 stycznia 2016 został laureatem Złotej Piłki FIFA, wygrywając z Cristiano Ronaldo oraz Neymarem[161]. Była to jego piąta nagroda. 23 lutego ustrzelił dublet przeciwko Arsenalowi w 1/8 finałów Ligi Mistrzów UEFA. 3 marca, w wygranym 5:1 meczu ligi hiszpańskiej z Rayo Vallecano, Messi zdobył 3 gole[162]. 22 maja zanotował dwie asysty przy golach Jordiego Alby oraz Neymara i, pokonując 2:0 zespół Seviili FC, zdobył Puchar Króla[163].

Rozgrywki klubowe zakończył z dorobkiem 41 bramek i 24 asyst, uzyskanych w 49 występach, zdobywając mistrzostwo Hiszpanii, Puchar Hiszpanii, zdobywając Superpuchar Hiszpanii oraz Superpuchar Europy, a także zostając królem strzelców krajowego pucharu.

Sezon 2016/2017

Sezon 2016/2017 rozpoczął od wygrania w Superpucharze Hiszpanii, gdzie w drugim meczu przeciwko Sevilli strzelił bramkę[164]. 20 sierpnia strzelił dwa gole w meczu 1. kolejki La Liga przeciwko Realowi Betis (6:2)[165]. 13 września, w pierwszym meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA przeciwko szkockiemu klubowi Celtic, strzelił swojego szóstego hat-tricka w karierze w tych rozgrywkach[166][167]. 19 października, po trzytygodniowej kontuzji, Messi strzelił hat-tricka w wygranym 4:0 meczu Ligi Mistrzów z Manchesterem City[168]. 1 listopada strzelił swoją 54. bramkę w fazie grupowej tych rozgrywek, bijąc rekord Raúla wynoszący 53 trafienia[169].

Messi zajął 2. miejsce w plebiscycie Złotej Piłki, ustępując Cristiano Ronaldo. Na drugim miejscu znalazł się również w nagrodzie Piłkarza Roka FIFA, ponownie ustępując Portugalczykowi. 14 stycznia strzelił gola w meczu z Las Palmas (5:0). Był to 35. zespół w Primera División przeciwko, któremu strzelił bramkę-tym samym wyrównał osiągnięcie Raúla, który także strzelał przeciwko 35 zespołom[170]. 23 kwietnia w meczu 33. kolejki La Ligi z Realem Madryt (3:2), Messi strzelił dwa gole, a jego drugie trafienie było 500. dla Barcelony[171]. 27 maja strzelił gola i zanotował asystę w finale Pucharu Króla, wygranym przez Dumę Katalonii 3:1 z Deportivo Alavés[172]. W rozgrywkach Ligi Mistrzów jego zespół poległ w ćwierćfinale, gdzie przegrał 0:3 z Juventusem.

Łącznie w sezonie 2016/2017 strzelił 54 gole oraz zanotował 20 asyst w 52 meczach. Z klubem wygrał Puchar Króla oraz Superpuchar Hiszpanii. Z 37 golami został królem strzelców hiszpańskiej ligi, a także dostał nagrodę Europejskiego Złotego Buta dla najskuteczniejszego strzelca Europy.

Sezon 2017/2018

Na inaugurację sezonu Messi strzelił bramkę z rzutu karnego w przegranym 1:3 pierwszym meczu o Superpuchar Hiszpanii z Realem Madryt[173]. Kolejne trafienie zanotował 26 sierpnia w meczu 2. kolejki La Liga z Deportivo Alavés, kiedy to strzelił dublet[174]. 9 września podczas meczu z Espanyolem zdobył 3 gole, które pozwoliły zwyciężyć Barcelonie 5:0 nad lokalnym rywalem[175]. 12 września strzelił dwa gole Juventusowi w meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów[176]. 19 września w meczu z Eibarem (6:1) udało mu się strzelić 4 bramki, był to piąty raz w jego karierze, kiedy to uczynił[177]. 4 listopada rozgrywając mecz 11. kolejki z Sevillą (2:1), zanotował swój 600. występ dla Barcelony[178]. Takim dorobkiem mogło wtedy pochwalić się dwóch piłkarzy: Xavi i Andrés Iniesta[178]. 7 grudnia ogłoszono, że został laureatem 2. miejsca w plebiscycie Złotej Piłki (laureatem został Cristiano Ronaldo).

4 marca zdobył swoją 600. bramkę w karierze, strzelając z rzutu wolnego w meczu 27. kolejki Primera División przeciwko Atlético Madryt (1:0)[179]. 14 marca w wygranym 3:0 meczu 1/8 finałów Ligi Mistrzów UEFA z Chelsea zdobył dublet. Jego drugie trafienie było jego 100. w karierze w europejskich pucharach[180]. 7 kwietnia zdobył hat-tricka w meczu ligowym z Leganés (3:1), był to jego 40. hat-trick dla Barcelony we wszystkich rozgrywkach[181]. Wyczyn powtórzył 29 kwietnia, kiedy to trzykrotnie pokonał bramkarza Deportivo La Coruña, Rubéna Martíneza[182]. 21 kwietnia strzelił gola w finale Pucharu Króla przeciwko Sevilli, który został wygrany przez Katalończyków 5:0[183]. Triumf Barcelony w edycji 2017/2018 był łącznie 30. w historii.

W sezonie 2017/2018 zdobył 45 goli i zaliczył 20 asyst. W lidze strzelił 34 gole, zdobywając tym samym Trofeo Pichichi dla króla strzelców ligi hiszpańskiej. Prócz tego zdobył nagrodę Europejskiego Złotego Buta po raz piąty w swojej karierze[184]. Ze swoim zespołem został mistrzem Hiszpanii, zdobył również Puchar Króla. W Lidze Mistrzów UEFA poległ na etapie ćwierćfinałów, w których Barcelonę wyeliminowała AS Roma.

Sezon 2018/2019

Lionel Messi podczas meczu z Realem Valladolid (2018)

Po odejściu Andrésa Iniesty, Messi został mianowany nowym kapitanem Barcelony[4]. Pierwszym trofeum jakie wzniósł jako kapitan był Superpuchar Hiszpanii, który Barcelona wygrała 2:1 z Sevillą. 19 sierpnia w pierwszym ligowym meczu przeciwko Alavés strzelił dwie bramki[185]. 2 września w wygranym 8:2 meczu z Huescą strzelił dwa gole oraz zanotował dwie asysty[186]. 18 września w meczu przeciwko PSV Eindhoven (4:0) strzelił swojego ósmego hat-tricka w rozgrywkach Ligi Mistrzów UEFA, stając się samodzielnym liderem klasyfikacji[187]. W meczu 2. kolejki fazy grupowej Ligi Mistrzów z Tottenhamem (4:2) strzelił dwa gole[188]. 8 grudnia zanotował dublet przeciwko RCD Espanyol (4:0).

3 grudnia został sklasyfikowany na 5. miejscu w plebiscycie Złotej Piłki, było to jego najgorsze od 2006 r. miejsce w głosowaniu[189]. 16 grudnia zaliczył trzy trafienia w meczu Primera División z Levante (5:0). Nowy rok rozpoczął od zdobycia bramki przeciwo Getafe (2:1) w meczu 18. kolejki. 13 stycznia strzelił swoją 400. bramkę w lidze hiszpańskiej, stając się pierwszym, który tego dokonał spośród pięciu najmocniejszych lig Europy[190]. 23 lutego w meczu z Sevillą strzelił hat-tricka, który pozwolił mu przekroczyć granicę 650 goli w karierze seniorskiej[191]. 13 lutego, po bezbramkowym remisie w 1/8 finału Pucharu Europy z Lyon, strzelił dwie bramki i zanotował dwie asysty w wygranym 5:1 drugim meczu, zapewniając tym samym awans do ćwierćfinału rozgrywek[192]. Tam Barcelona pokonała w dwumeczu Manchester United 4:0, a Lionel Messi strzelił dublet w rewanżowym starciu[193]. 17 marca w meczu 28. kolejki strzelił trzy bramki przeciwko Realowi Betis (4:1). 1 maja dwukrotnie pokonał bramkarza Liverpoolu, Alissona w półfinale Ligi Mistrzów UEFA, a mecz pomiędzy Barceloną i angielskim klubem zakończył się zwycięstwem Katalończyków 3:0[194]. Jego drugi gol z rzutu wolnego był 600. dla FC Barcelony[195], a także został wybrany Golem Sezonu według UEFA.com[196]. W spotkaniu rewanżowym Barça przegrała 0:4 (dwumecz: 3:4), odpadając z walki o trofeum Ligi Mistrzów UEFA[197]. 25 maja Barcelona poległa w finale Copa del Rey 1:2 z Valencią, tym samym kończąc passę czterech zwycięstw Barcelony z rzędu w tych rozgrywkach.

Łącznie w sezonie strzelił 51 goli i zaliczył 22 asyst w 50 występach. W lidze hiszpańskiej strzelił 36 bramek, zostając królem strzelców ligi po raz szósty. W wyścigu o Europejski Złoty But przegonił Kyliana Mbappé, który zakończył kampanię ligową z 33 golami[198]. Był to jego szósty łącznie, a trzeci z rzędu triumf[199]. Z klubem zdobył mistrzostwo Hiszpanii, a także zdobył Superpuchar Hiszpanii.

Sezon 2019/2020

Z powodu kontuzji, jaką doznał przed tournée Barcelony do Stanów Zjednoczonych[200], Messi zaliczył swój pierwszy występ w sezonie 17 września, w meczu 1. kolejki fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA, bezbramkowo zremisowanym z Borussią Dortmund[201]. Pierwszego gola strzelił 6 października w meczu ligowym z Sevillą (4:0)[202]. 9 listopada w meczu 13. kolejki z Celtą Vigo (4:1) zanotował swojego 34. hat-tricka w lidze, dzięki czemu zrównał się w klasyfikacji hat-tricków La Liga z Cristiano Ronaldo[203]. 27 listopada rozegrał 700. mecz dla FC Barcelony, w którym zmierzył się z Borussią Dortmund. Messi zakończył jubileuszowy mecz z bramkę i dwiema asystami. Borussia była 34. zespołem przeciwko, któremu strzelił gola, tym samym Messi pobił wcześniejszy rekord Raúla i Cristiano Ronaldo[204].

2 października, z 686 punktami, został laureatem Złotej Piłki 2019, wygrywając plebiscyt po raz szósty w karierze. Tym samym wyprzedził Cristiano Ronaldo, z którym dzielił rekord pod względem zdobytych Złotych Piłek[205]. 7 grudnia strzelił trzy gole przeciwko Mallorce (5:2)[206]. 25 lutego w meczu z Eibarem (5:0) strzelił 4 gole[207]. 7 marca w meczu 27. kolejki ligi hiszpańskiej z Realem Sociedad (1:0) strzelił ostatniego gola przed zawieszeniem rozgrywek, spowodowanym pandemią COVID-19. Do gry powrócił 13 czerwca, strzelając bramkę w meczu z Mallorcą, wygranym 4:0. 30 czerwca, w meczu z Atlético Madryt (2:2), zdobył swoją 700. bramkę w karierze seniorskiej[208]. 19 lipca strzelił swoją 24. i 25. bramkę w ligowym sezonie, dzięki czemu został królem strzelców Primera División[209]. Jednocześnie z 21 asystami, został drugim piłkarzem w historii (po Thierrym Henrym, który w sezonie 2002/2003 strzelił 24 bramek i zanotował 20 asyst), który strzelił 20 goli i zanotował 20 asyst w jednym sezonie w pięciu najsilniejszych ligach Europy. 9 lipca powrócił z Barceloną do rozgrywek Ligi Mistrzów UEFA. W meczu rewanżowym 1/8 finału z Napoli strzelił gola i wywalczył rzut karny, który wykorzystał Luis Suárez. Mecz zakończył się zwycięstwem Dumy Katalonii 3:1, a w dwumeczu 4:2[210]. W ćwierćfinale Barcelona przegrała 2:8 z Bayernem Monachium[211], późniejszym triumfatorem tej edycji[212].

Łącznie w sezonie, Messi zdobył 31 goli i zanotował 25 asyst, występując w 44 meczach. Z klubem nie zdobył żadnego trofeum, była to pierwsza taka sytuacja od sezonu 2007/2008[213].

Sezon 2020/2021

Pomimo narastających spekulacji odnośnie odejścia Messiego, Argentyńczyk ostatecznie pozostał w FC Barcelonie[214]. 27 sierpnia strzelił pierwszego gola w nowym sezonie, a spotkanie Primera División z Villarealem zakończyło się wygraną 4:0. 20 października strzelił gola z rzutu karnego w rozgrywkach Ligi Mistrzów UEFA przeciwko Ferencváros, tym samym stając pierwszym piłkarzem w historii, który zdobył gola 16 sezonach z rzędu Ligi Mistrzów[215]. 29 listopada, po strzeleniu gola przeciwko Osasunie (4:0), zdjął koszulkę meczową Barcelony i zaprezentował się z koszulką Newell's Old Boys w hołdzie dla Diego Maradony, który zmarł 4 dni wcześniej[216]. 23 grudnia w meczu z Realem Valladolid, Messi strzelił swoją 644. bramkę dla Dumy Katalonii, stając się tym samym zawodnikiem z największą liczbą bramek dla jednego klubu[217].

15 marca rozegrał 768. spotkanie w barwach Blaugrany, bijąc klubowy rekord Xaviego[218]. 17 kwietnia w finale Pucharu Króla z Atheltic Bilbao strzelił dwa gole, a jego zespół wygrał 4:0[219]. 16 maja strzelił gola przeciwko Celta Vigo, a jego występ okazał się później ostatnim w barwach katalońskiego klubu[220]. Z 30 trafieniami został po raz ósmy łącznie, a piąty z rzędu królem strzelców La Liga[221]. Sezon zakończył z 38 golami i 14 asystami, które zanotował występując w 47 meczach.

Z powodu problemów finansowych i organizacyjnych FC Barcelona zwlekała z przedłużeniem kontaktu z Lionelem Messim, wskutek czego 30 czerwca 2021 umowa wygasła i Messi stał się on wolnym zawodnikiem. Ta nietypowa sytuacja miała trwać do powrotu Messiego z Copa América 2021, w którym brał on udział z reprezentacją Argentyny. Około trzech tygodni po powrocie Messiego z wakacji wydawało się, że zostanie podpisana nowa umowa z Messim, jednak wieczorem 5 sierpnia 2021 roku zarząd FC Barcelony nieoczekiwanie poinformował, że z powodów finansowych nie jest w stanie podpisać umowy z Messim, co było ogromnym szokiem dla otoczenia piłkarza, jak i całego piłkarskiego świata. 8 sierpnia 2021 roku na stadionie Camp Nou zorganizowano pożegnalną konferencję prasową, podczas której Lionel Messi przemawiał i pożegnał się z kolegami z drużyny i z pracownikami klubu.

Messi podczas meczu Ligue 1 z Olympique Marsylia (2021)

Paris Saint-Germain

Sezon 2021/2022

10 sierpnia 2021 klub Paris Saint-Germain poinformował o podpisaniu kontraktu z Lionelem Messim na okres dwóch lat z opcją przedłużenia o rok[222][223]. 29 sierpnia 2021 zadebiutował w Ligue 1 w wygranym z Stade de Reims (2:0), gdzie wszedł w 66. minucie spotkania, a dwie bramki zdobył Kylian Mbappé[224][225]. 28 września podczas drugiej kolejki w sezonie Ligi Mistrzów (2021/2022) w wygranym meczu przeciw Manchester City F.C. (2:0) strzelił pierwszego gola w 74. minucie spotkania w barwach PSG[226]. 20 listopada 2021 w 14. kolejce ligi francuskiej strzelił pierwszego gola w 87. minucie w wygranym meczu (3:1) z FC Nantes[227]. 29 listopada 2021 odebrał swoją siódmą Złotą Piłkę[228]. 23 kwietnia strzelił gola w zremisowanym 1:1 meczu francuskiej ligi z Lens, który przypieczętował 10. ligowy tytuł PSG[229]. Messi zakończył sezon z 11 golami i 14 asystami, które zdobył rozgrywając 34 mecze. W Ligue 1 strzelił 6 goli, tym samym nie przekraczając granicy 10 ligowych trafień po raz pierwszy od sezonu 2005/2006[230].

Sezon 2022/2023

31 lipca 2022 w wygranym meczu o Superpuchar Francji (4:0) przeciwko FC Nantes strzelił gola w 22. minucie spotkania, a dwie bramki zdobył Neymar i jedną Sergio Ramos[231]. 6 sierpnia 2022 podczas 1. kolejki Lique 1 w sezonie (2022/2023) w wygranym meczu (5:0) przeciw Clermont Foot 63 strzelił dwie bramki w tym jedną z przewrotki[232]. 1 października w meczu z OGC Nice (2:1) strzelił swoją 60. bramkę z rzutu wolnego, a pierwszą w barwach paryskiego klubu[233]. 5 października zdobył bramkę w zremisowanym 1:1 meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA z Benfiką. Trafienie pozwoliło mu stać się pierwszym piłkarzem w historii rozgrywek, który strzelił gola przeciwko 40. drużynom[234]. 25 października dwukrotnie trafił w wygranym 7:2 meczu z Maccabi Hajfą w ramach fazy grupowej LM, tym samym zapewniając sobie awans do fazy pucharowej tych rozgrywek[235].

12 stycznia 2023 został nominowany do nagrody dla najlepszego piłkarza na świecie, którą przyznaje FIFA[236]. 10 lutego znalazł się w finałowej trójce plebiscytu, wraz z Kylianem Mbappé oraz Karimem Benzemą[237]. Przez media wymieniany był jako główny faworyt do zwycięstwa[238]. Wygrał plebiscyt, uzyskując 52 punkty, z przewagą ośmiu punktów nad laureatem 2. miejsca Kylianem Mbappé[239][240].

26 lutego w wygranym 3:0 meczu Ligue 1 z Olympique Marsylia zdobył gola i zanotował dwie asysty[241], a jego trafienie było 700. w karierze klubowej i tym samym został pierwszym piłkarzem w historii pięciu czołowych lig w Europie, który tego dokonał[242]. 8 kwietnia, trafiając przeciwko OGC Nice (2:0) w meczu 30. kolejki Ligue 1, strzelił swoją 702. bramkę w karierze klubowej i został najskuteczniejszym piłkarzem w historii europejskich rozgrywek klubowych, bijąc rekord, który dzielił z Cristiano Ronaldo[243]. 8 maja został wybrany sportowcem roku na Laureus World Sports Awards[244].

Rozgrywki klubowe zakończył z dorobkiem 21 bramek i 20 asyst uzyskanych w 41 meczach. W sezonie 2022/2023 zdobył mistrzostwo Francji oraz Superpuchar Francji.

W kwietniu pojawiły się informacje o możliwym przejściu zawodnika do swojego poprzedniego klubu – FC Barcelony[245]. Jednak w maju ujawniono, że Messi może przejść do saudyjskiego klubu Al-Hilal, który miałby mu zaoferować kontrakt w wysokości 400 milionów euro[246]. Później pojawiły się informacje o zwiększeniu oferty i zaoferowaniu 500 milionów euro za sezon[247]. 3 czerwca 2023 Paris Saint-Germain oficjalnie poinformował o odejściu Messiego[248].

Inter Miami

7 czerwca 2023 Lionel Messi potwierdził przenosiny do Major League Soccer, kiedy ogłosił osiągnięcie porozumienia z zespołem Inter Miami CF[249][250][251].

Kariera reprezentacyjna

Lata 2004–2008

W czerwcu 2004 zadebiutował w reprezentacji Argentyny U-20 w towarzyskim spotkaniu z rówieśnikami z Paragwaju[252]. Rok później zwyciężył z drużyną na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 2005 rozegranych w Holandii. Został królem strzelców i uznano go za najlepszego gracza turnieju[253].

4 sierpnia 2005 selekcjoner José Pekerman powołał Messiego do pierwszej reprezentacji. Zadebiutował w niej 17 sierpnia w spotkaniu z Węgrami; miał 18 lat i 54 dni. Został wprowadzony na boisko w 63. minucie, jednak 40 sekund później arbiter Markus Merk pokazał mu czerwoną kartkę za uderzenie łokciem węgierskiego obrońcy, Vilmosa Vanczáka. Decyzja sędziego wywołała kontrowersje, a Diego Maradona stwierdził, że arbiter postąpił zbyt pochopnie[10][254]. Messi powrócił do drużyny 3 września w przegranym 0:1 meczu z Paragwajem. Przed meczem powiedział: „Dzisiaj będzie mój prawdziwy debiut. Poprzedni mecz trwał dla mnie zbyt krótko...”[255]. Po kolejnym spotkaniu, przeciwko Peru, Pekerman nazwał Messiego „diamentem”[256].

Kontuzja odniesiona pod koniec sezonu 2005/2006 narażała Messiego na absencję na Mistrzostwach Świata 2006. Mimo to, 15 maja 2006 piłkarz otrzymał powołanie do kadry na turniej. Zagrał również swój ostatni mecz w barwach Argentyny U-20, zaś później wystąpił w towarzyskim spotkaniu z Angolą[257][258]. W pierwszym meczu Argentyny na mistrzostwach przeciwko Wybrzeżu Kości Słoniowej, Messi wszedł na boisko z ławki rezerwowych[259]. W następnym spotkaniu z Serbią i Czarnogórą zastąpił w 74 minucie Maxiego Rodrigueza, stając się tym samym najmłodszym reprezentantem Argentyny na Mistrzostwach Świata w historii. Asystował przy trafieniu Hernana Crespo oraz zdobył ostatnią bramkę w wygranym 6:0 meczu, dzięki czemu został najmłodszym strzelcem w turnieju oraz szóstym najmłodszym zdobywcą gola w historii Mistrzostw Świata[260]. Wystąpił w zakończonym bezbramkowym remisem spotkaniu z Holandią[261]. W kolejnym meczu z Meksykiem Messi pojawił się na murawie w 84. minucie przy stanie 1:1 i zdołał trafić do siatki, uczynił to jednak z pozycji spalonej i bramka nie została uznana[262][263], jednak drużyna zdołała w dogrywce strzelić gola dającego awans. Ćwierćfinałowe spotkanie z Niemcami spędził na ławce rezerwowych, a Argentyna przegrała w rzutach karnych 2:4[264].

Messi na Copa América 2007.

Messi został najmłodszym zawodnikiem powołanym na Copa América 2007. Pierwszy mecz rozegrał 29 czerwca, a jego drużyna wygrała 4:1 ze Stanami Zjednoczonymi. W tym spotkaniu pokazał swoje zdolności jako rozgrywający. Wypracował sytuację, dzięki której Hernán Crespo zdobył gola oraz sam kilkakrotnie oddał celne strzały na bramkę. Został zastąpiony w 79. minucie przez Carlosa Teveza, który kilka minut później wpisał się na listę strzelców[265].

W swoim drugim spotkaniu, przeciwko Kolumbii, wywalczył rzut karny, który wykorzystał Crespo, doprowadzając tym samym do remisu 1:1. Miał również udział przy drugiej bramce Argentyny, kiedy to po faulu na nim podyktowany został rzut wolny, z którego gola zdobył Juan Román Riquelme, podwyższając prowadzenie na 3:1. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Argentyny 4:2, dzięki czemu zespół awansował do ćwierćfinału turnieju[266].

W trzecim meczu z Paragwajem trener dał odpocząć Messiemu przed kolejną fazą rozgrywek. Na boisko wszedł w 64. minucie zastępując Estebana Cambiasso. W 79. minucie wypracował sytuację bramkową Javierowi Mascherano, którą ten wykorzystał[267]. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła z Peru 4:0, a Messi po podaniu Riquelme zdobył jedną z bramek[268]. W półfinałowej potyczce z Meksykiem, strzelił gola lobując bramkarza Oswaldo Sancheza, przyczyniając się do wygranej zespołu 3:0[269]. W finale Argentyna przegrała z Brazylią 0:3[270].

Messi w meczu z Brazylią podczas Igrzysk Olimpijskich 2008

Początkowo Messi nie otrzymał zgody klubu na wyjazd na Igrzyska Olimpijskie 2008[271], jednak po odbyciu rozmowy z trenerem Josepem Guardiolą ostatecznie dostał pozwolenie na uczestnictwo w zawodach[272]. Dołączył do kadry zespołu i pierwszą bramkę zdobył w wygranym 2:1 meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej[272]. W spotkaniu z Holandią otworzył wynik spotkania oraz asystował przy bramce Ángela Di Maríi, dzięki czemu Argentyna zwyciężyła spotkanie po dogrywce 2:1[273]. Zagrał również w wygranym 3:0 meczu z Brazylią[274]. W finale ponownie asystował przy trafieniu Di Maríi, dającemu zwycięstwo 1:0 nad Nigerią[275].

Lata 2009–2011

28 marca 2009 w spotkaniu z Wenezuelą rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata, Messi po raz pierwszy zagrał z numerem „10” na koszulce. Mecz ten był również debiutem Diego Maradony w roli selekcjonera reprezentacji. Argentyna zwyciężyła 4:0, a Messi w 25. minucie otworzył wynik spotkania[276].

Messi podczas przegranego ćwierćfinału z Niemcami.

Messi wystąpił w meczu otwarcia Mistrzostw Świata 2010, w którym Argentyna pokonała Nigerię 1:0. Argentyńczyk miał wiele okazji do strzelenia bramki, jednak został zatrzymany przez bramkarza Vincenta Enyeamę. Messi wyszedł w podstawowej jedenastce Argentyny w kolejnym meczu mistrzostw przeciwko Korei Południowej zakończonym zwycięstwem 4:1. Uczestniczył we wszystkich bramkowych akcjach zespołu, ponadto pomógł zdobyć hat-trick Gonzalo Higuaínowi. W trzecim, ostatnim meczu grupowym, Argentyna wygrała 2:0 z Grecją, a Messi był kapitanem drużyny oraz został wybrany „graczem meczu”. W pierwszym spotkaniu drugiej rundy, wygranym 3:1 z Meksykiem, Messi asystował przy bramce Carlosa Téveza. Argentyna zakończyła występ w mistrzostwach po przegranej w ćwierćfinale z Niemcami 0:4.

9 lutego 2011 strzelił bramkę oraz zanotował asystę w wygranym 2:1 meczu towarzyskim z reprezentacją Portugalii[277].

2 lipca 2011 rozegrał pierwszy mecz Copa América 2011, a spotkanie z Boliwią zakończyło się remisem 1:1. Po meczu został wybrany zawodnikiem meczu. W kolejnym meczu Argentyna również zremisowała (0:0), a Messi kilkukrotnie był wygwizdywany przez kibiców[278]. W ostatnim, kluczowym spotkaniu, Albiceleste wygrali 3:0 z Kostaryką, a Messi był jednym z wyróżniających się graczy, notując dwie asysty[279]. Za dobrą postawę został wybrany mvp starcia[280]. W ćwierćfinale przeciwko Urugwajowi zaliczył asystę przy golu Gonzalo Higuaína, ale reprezentacja Argentyny po zremisowanym 1:1 meczu, przegrała 4:5 w rzutach karnych[281]. Messi trafił w serii rzutów karnych; strzelał jako pierwszy[281]. Z 3 asystami został królem asyst turnieju (razem z Ganso).

28 sierpnia nowy selekcjoner reprezentacji Argentyny Alejandro Sabella poinformował o objęciu przez Messiego funkcji kapitana, którym dotychczas był Javier Mascherano[11].

Lata 2012–2014

Messi walczący o piłkę z Matsem Hummelsem podczas finału Mistrzostw Świata 2014

29 lutego 2012 w meczu towarzyskim z reprezentacją Szwajcarii (3:1) skompletował pierwszego hat-tricka dla Argentyny[282]. 9 czerwca ponownie strzelił trzy bramki, tym razem w wygranym 4:3 meczu z Brazylią[283]. 12 października zanotował dublet w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2014 z Urugwajem (3:0)[284]. Łącznie w 2012 wystąpił w 9 meczach, w których zdobył 12 bramek, co pozwoliło mu wyrównać rekord reprezentacji w liczbie goli w jednym roku kalendarzowym, który został ustanowiony w 1998 przez Gabriela Batistutę[285].

14 czerwca 2013 w meczu towarzyskim z Gwatemalą (4:0) strzelił kolejnego reprezentacyjnego hat-tricka, notując swoje 33, 34 i 35. trafienie i w klasyfikacji najskuteczniejszych zawodników reprezentacji Argentyny pobił Diego Maradonę[286]. 10 września, strzelając dwa gole w meczu eliminacji do MŚ 2014 z Paragwajem, zapewnił Argentynie awans na Mistrzostwa Świata 2014 w Brazylii. Dublet w meczu z Paragwajem pozwolił mu wyprzedzić o dwie bramki zdobywcę 35 goli dla Argentyny, Hernána Crespo, w klasyfikacji strzelców Argentyny i awansować na pozycję wicelidera tego rankingu – za zdobywcą 56 goli, Gabrielem Batistutą[287].

Łącznie w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014 strzelił 10 goli i został wicekrólem strzelców eliminacji, za zdobywcą 11 bramek, Luisem Suárezem[288].

Messi rozpoczął mundial w Brazylii od rozegrania meczu fazy grupowej z Bośnią i Hercegowiną. Starcie zakończyło się wygraną Argentyny 2:1, a Messi został strzelcem drugiej bramki swojego zespołu[289]. Był to jego pierwszy, od jego debiutu w 2006, gol na MŚ[289]. W drugim meczu (z Iranem), Messi strzelił swojego kolejnego gola. Do bramki trafił w pierwszej minucie doliczonego czasu; było to jedyne trafienie meczu[290]. 25 czerwca rozegrał ostatnie spotkanie fazy grupowej. W meczu przeciwko Nigerii (3:2) strzelił dwie bramki (w tym jedną z rzutu wolnego), tym samym zapewniając Argentynie awans do fazy pucharowej[291]. W każdym z trzech grupowych meczów, Lionel Messi był wybierany najlepszym zawodnikiem meczu[292]. W 1/8 finału zaliczył asystę przy golu Ángela Di Maríi w 118. minucie meczu i został wybrany mvp meczu[292]. W ćwierćfinale pokonał reprezentację Belgii 1:0, awansując pierwszy raz od 1990 do półfinału mundialu, gdzie zmierzył się z Holandią[293]. Po bezbramkowym remisie, Argentyna pokonała rywali 4:2 w konkursie rzutów karnych, a Messi strzelił pierwszego "karnego" dla swojej drużyny[294].

W finale Argentyna zmierzyła się z reprezentacją Niemiec, która na etapie półfinałów pokonała 7:1 gospodarzy. Mecz zakończył się porażką Albiceleste 0:1 po golu Mario Götzego w 113. minucie[295]. Po meczu odebrał statuetkę dla najlepszego zawodnika turnieju[296]. Z 4 bramkami zajął trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców (ex aequo z Neymarem i Robinem van Persiem).

Lata 2015–2017

Messi podczas meczu Copa América 2015 przeciwko Paragwajowi
Messi podczas spotkania z Ekwadorem (2017)

Copa América 2015 rozpoczął od remisu 2:2 z Paragwajem, gdzie strzelił jedyną bramkę w turnieju[297]. W drugim meczu Argentyna pokonała 1:0 mistrzów z 2011, reprezentację Urugwaju. Rozgrywając trzeci mecz fazy grupowej, Lionel Messi wystąpił po raz 100. dla narodowej drużyny, mając na koncie 46 goli, tym samym zostając piątym Argentyńczykiem, który rozegrał 100 meczów dla reprezentacji swojego kraju[298]. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła po doliczonym czasie gry w rzutach karnych (5:4) z Kolumbią. W półfinale, w którym Argentyna pokonała 6:1 reprezentację Paragwaju, Messi okazał się świetnym rozgrywającym, notując trzy asysty i zbierając owacje od kibiców[299]. Finał został rozegrany przeciwko Chile. Argentyna przystępowała do meczu jako faworyt, jednakże po zakończeniu meczu bezbramkowym remisem, Argentyńczycy polegli w konkursie rzutów karnych 1:4. Messi został jedynym ze swojego zespołu, który wykorzystał "jedenastkę"[300]. Po zakończonym turnieju został wybrany MVP Copa América 2015, które jednak odrzucił[301].

4 września w towarzyskim meczu z Boliwią (7:0) strzelił dwie bramki[302]. 29 marca 2016, strzelając gola przeciwko reprezentacji Boliwii (2:0), zanotował swoje 50. trafienie w narodowych barwach, czyniąc to jako drugi Argentyńczyk, po Gabrielu Batistucie[303].

Z powodu kontuzji, jaką Messi doznał w meczu towarzyskim z Hondurasem (1:0), jego występ na Copa América 2016 był zagrożony[304]. W pierwszym meczu fazy grupowej (przeciwko Chile), Messi przebywał na ławce rezerwowych, koncentrując się na przygotowaniach do kolejnego meczu[305]. W drugim spotkaniu, wygranym 5:0 z Panamą, Messi wszedł na boisko w 61. minucie, a zaledwie 19 minut później świętował zdobycie hat-tricka, później notując jeszcze asystę przy trafieniu Sergio Agüero[306]. Za znakomity występ został wybrany najlepszym zawodnikiem meczu. W ostatnim starciu fazy grupowej, Argentyna wygrała 3:0 z Boliwią[307]. Z 9 punktami Argentyńczycy pewnie awansowali do fazy pucharowej. 19 czerwca Argentyna rozegrała mecz ćwierćfinału z Wenezuelą. W trakcie spotkania, Messi strzelił gola i zanotował dwie asysty, czym zapracował na kolejny tytuł mvp spotkania[308]. Trafienie przeciwko Wenzueli było jego 54. w barwach narodowej drużyny; wyrównał tym samym rekord Gabriela Batistuty, który był dotychczasowym najskuteczniejszym zawodnikiem w historii reprezentacji Argentyny[308]. Rekord ten pobił 3 dni później, kiedy to w meczu półfinałowym ze Stanami Zjednoczonymi (4:0) strzelił gola z rzutu wolnego; w meczu zanotował także dwie asysty[309]. Za dobrą postawę został ponownie nagrodzony tytułem mvp meczu.

26 czerwca rozegrano finał turnieju, gdzie spotkały się te same drużyny (Argentyna i Chile) z poprzedniej edycji[310]. Spotkanie zakończyło się przegraną 2:4 w serii rzutów karnych, a Messi był jednym z dwóch Argentyczyków, którzy nie strzelili swojej "jedenastki"[311]. Był to jego trzeci z rzędu, a czwarty łącznie przegrany finał w barwach Argentyny[312]. Po przegranym meczu, Messi zdecydował się na rezygnację z gry dla reprezentacji Argentyny[312]. W oświadczeniu napisał: "To ciężka chwila do analizowania. Przede wszystkim jednak już wystarczy. Dla mnie skończyła się reprezentacja"[313]. Turniej zakończył z 5 golami, zostając wicekrólem strzelców, tuż za Eduardo Vargasem (6 goli), z 4 asystami został królem asyst (ex aequo z Jorge Valdivią). Łącznie uzbierał trzy nagrody najlepszego zawodnika meczu, lecz Złota Piłka dla najlepszego zawodnika turnieju trafiła do Alexisa Sáncheza[314].

Po ogłoszeniu decyzji o zakończeniu kariery reprezentacyjnej, w Argentynie rozpoczęła się kampania, która miała przekonać Messiego do powrotu do gry dla reprezentacji[315]. Po przyjeździe do Argentyny, Messi został powitany hasłami "Nie odchodź, Leo". W akcję włączył się także prezydent Argentyny Mauricio Macri oraz prezydent Buenos Aires Horacio Rodríguez Larreta[316]. Dopiero po spotkaniu z nowym selekcjonerem reprezentacji Argentyny, Edgardo Bauzą, zdecydował się wrócić do reprezentacji[317]. 1 września, w pierwszym meczu po powrocie do reprezentacji, strzelił zwycięską bramkę przeciwko reprezentacji Urugwaju (1:0) w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata 2018[318]. 10 października, w meczu rozgrywanym w Quito, skompletował hat tricka przeciwko reprezentacji Ekwadoru (3:1). Była to pierwsza od 2001 wygrana w stolicy Ekwadoru; zwycięstwo zapewniło także Argentynie awans na Mistrzostwa Świata 2018[319].

Lata 2018–2019

Messi celebrujący swoje trafienie przeciwko Nigerii podczas Mistrzostw Świata 2018

29 maja 2018 strzelił trzy gole w meczu towarzyskim z reprezentacją Haiti (4:0)[320].

12 czerwca znalazł się na liście powołanych przez Jorge Sampaoliego na Mistrzostwa Świata 2018[321]. Mundial w Rosji rozpoczął od meczu fazy grupowej z Islandią. Spotkanie zakończyło się remisem 1:1, a Messi nie wykorzystał rzutu karnego[322]. W drugim meczu Argentyna przegrała z reprezentacją Chorwacji 3:0[323]. Z 1 punktem po dwóch meczach, Argentyna musiała wygrać ostatni mecz fazy grupowej, aby awansować do fazy pucharowej. Decydujące starcie przeciwko Nigerii zakończyło się wygraną 2:1; Messi strzelił pierwszą bramkę (w 14. minucie) i dostał nagrodę dla najlepszego zawodnika meczu[324][325]. Z 4 punktami, Argentyna awansowała za Chorwacją (z 9 punktami) do fazy pucharowej[326].

30 czerwca rozegrał mecz 1/8 finału przeciwko Francji. W przegranym 3:4 spotkaniu, Lionel Messi dwukrotnie asystował (przy golach Gabriela Mercado i Sergio Agüero)[327]. Z dwoma asystami został królem asystentów (Ex aequo z Éverem Banegą, Kevinem De Bruyne, Edenem Hazardem, Thomasem Meunierem, Yourim Tielemansem, Philippe Coutinho, Juanem Fernando Quintero, Jamesem Rodríguezem, Antoinem Griezmannem, Lucasem Hernándezem, Artiomem Dziubą, Aleksandrem Gołowinem, Viktorem Claessonem, Wahbim Khazrim i Carlosem Sánchezem)[328].

Argentyna rozpoczęła Copa América 2019 od przegrania 2:0 z Kolumbią[329]. W drugim meczu fazy grupowej grupy B, Messi wykorzystał rzut karny w 57. minucie, tym samym zapewniając swojemu zespołowi remis 1:1 z reprezentacją Paragwaju; było to jego piąte trafienie przeciwko temu zespołowi – żadnej innej reprezentacji nie strzelał tak często[330]. W trzecim meczu Argentyna zwyciężyła z Katarem (2:0) i awansowała do fazy pucharowej turnieju[331].

W ćwierćfinale Albiceleste pokonali Wenezuelę 2:0, jednakże Messi był krytykowany za słaby występ, a sam stwierdził, że nie są to jego najlepsze mistrzostwa[332]. W czasie przegranego starcia o finał z Brazylią (0:2), Messi krytykował pracę sędziów[333], a później stwierdził, że rozgrywki zostały tak "ustawione", aby gospodarz je wygrał[334]. W starciu o trzecie miejsce, Messi asystował w 12. minucie przy bramce Sergio Agüero, lecz już w 37. minucie został wyrzucony z boiska za sprzeczkę z chijiskim obrońcą Gary Medelem[335]. Pomimo zwycięstwa 2:1, Messi odrzucił odebranie brązowego medalu, a w pomeczowym wywiadzie przyznał, że jego komentarze z poprzedniego spotkania poskutkowały czerwoną kartką[336]. Później Messi przeprosił za swoje komentarze, lecz CONMEBOL ukarał go grzywną 1500 $ i opuszczeniem jednego reprezentacyjnego meczu[337]. 15 listopada zdobył bramkę w wygranym 1:0 meczu Superclásico de las Américas z Brazylią[338].

Od 2020

8 października 2020 strzelił gola z rzutu karnego w meczu eliminacji do MŚ 2022 z Ekwadorem (1:0)[339].

10 czerwca 2021 został powołany przez Lionela Scaloniego na Copa América 2021[340]. Pierwszy mecz turnieju, Messi rozegrał 14 czerwca przeciwko reprezentacji Chile (1:1), jednocześnie strzelając swoją pierwszą bramkę na turnieju[341]; za dobry występ zgarnął później nagrodę mvp spotkania[342]. Wystąpił w drugim meczu fazy grupowej, gdzie Argentyna wygrała 1:0 z Urugwajem, a Messi asystował przy golu Guido Rodrígueza i ponownie został wyróżniony tytułem najlepszego zawodnika meczu[342][343]. W trzecim meczu Argentyna pokonała Paragwaj 1:0[344], a Messi rozgrywając spotkanie, zrównał się z Javierem Mascherano w liczbie występów dla reprezentacji (147 meczów)[345]. Rekord ten pobił 29 czerwca w ostatnim meczu fazy grupowej przeciwko Boliwii (4:1), gdzie strzelił dwa gole i zanotował asystę (przy golu Papu Gómeza)[346], a po meczu zdobył trzecią statuetkę dla mvp spotkania[342].

W ćwierćfinale, rozegranym 4 lipca, Argentyna zmierzyła się z reprezentacją Ekwadoru. Argentyńczycy wygrali 3:0, a Lionel Messi brał udział we wszystkich bramkach swojego zespołu: gol z rzutu wolnego i dwie asysty[347]; po zakończeniu się spotkania czwarty raz dostał nagrodę mvp meczu[342]. 7 lipca w półfinale przeciwko Kolumbii rozegrał 150. mecz dla narodowej drużyny, w którym zanotował asystę przy golu Lautaro Martíneza, a Argentyna awansowała do finału po wygranym 3:2 konkursie rzutów karnych, w którym Messi wykorzystał swoją "jedenastkę"[348]. W finale Argentyna zmierzyła się z gospodarzem turnieju, Brazylią i wygrała 1:0 po golu Ángela Di Maríi[349]. Triumf na Copa América 2021 był pierwszym seniorskim reprezentacyjnym trofeum Messiego i pierwszym od 1993 triumfem Argentyny na Copa América[350]. Z 4 golami i 5 asystami został najlepszym zawodnikiem turnieju, królem strzelców (razem z Luisem Díazem), jednakże to Messi zgarnął nagrodę Złotego Buta dla najskuteczniejszego zawodnika (Luis Díaz nie dostał nagrody z uwagi na większą liczbę asyst Messiego) i został królem asyst[351].

9 września 2021 strzelił hat tricka w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2022 z Boliwią. Trzy trafienia pozwoliły mu wyprzedzić Pelégo i, z 79 golami, stać się najskuteczniejszym strzelcem w historii strefy CONMEBOL[352]. 1 czerwca 2022 zanotował dwie asysty w wygranym 3:0 meczu z reprezentacją Włoch o Superpuchar CONMEBOL–UEFA[353]. 5 czerwca w meczu towarzyskim z reprezentacją Estonii strzelił 5 bramek. Ten wyczyn pozwolił mu wyprzedzić Ferenca Puskása w klasyfikacji najskuteczniejszych strzelców reprezentacyjnych i awansować na 4. miejsce za: Moktarem Daharim (89 goli), Alim Daeim (109) i Cristiano Ronaldo (117)[354]. Został ponadto trzecim piłkarzem w historii reprezentacji Argentyny, który zdobył 5 goli w jednym meczu po: Juanie Marvezzim (w 1941) oraz José Manuelu Moreno (w 1942)[355]. 23 września zanotował dublet w meczu z Hondurasem (3:0)[356]. 27 września zdobył dwa gole w meczu z Jamajką (3:0) i dorobkiem 90. bramek awansował na 3. miejsce najlepszych strzelców reprezentacyjnych[357].

Messi podczas meczu z Meksykiem (2:0) na Mistrzostwach Świata 2022

21 października 2022 został powołany przez Lionela Scaloniego do szerokiej kadry na Mistrzostwa Świata 2022 w Katarze, a 11 listopada do ścisłego składu[358]. 22 listopada w pierwszym meczu fazy grupowej grupy C przeciwko Arabii Saudyjskiej (1:2) otworzył wynik, strzelając z rzutu karnego[359]. W drugim meczu fazy grupowej z Meksykiem ponownie otworzył wynik, strzelając gola z ok. 20 metrów, a starcie zakończyło się zwycięstwem 2:0[360]. W trzecim meczu, z reprezentacją Polski, nie strzelił bramki z rzutu karnego, który został obroniony przez Wojciecha Szczęsnego[361], ale jego drużyna wygrała 2:0, dzięki czemu awansowała do fazy pucharowej[362].

Messi podczas Mistrzostw Świata 2022

3 grudnia w wygranym 2:1 meczu 1/8 finału z Australią strzelił gola[363], a rozgrywając spotkanie, został zawodnikiem z 1000. meczów na koncie[364]; wyrównał również osiągnięcie Ivána Hurtado, z którym dotychczas dzierżył rekord największej liczby występów ze strefy CONMEBOL[365]. 9 grudnia wystąpił w meczu ćwierćfinału przeciwko reprezentacji Holandii, w którym strzelił gola i zanotował asystę przy trafieniu Nahuela Moliny, a później w serii rzutów karnych skutecznie wykorzystał swoją "jedenastkę" i dzięki wygranej 4:3 awansował do półfinału[366]. Tam zmierzył się z Chorwacją, a podczas spotkania strzelił gola z rzutu karnego w 34. minucie spotkania, a później asystował przy bramce Juliána Álvareza na 3:0, dzięki czemu dokonał znacznego wkładu w zwycięstwo 3:0[367]. Mecz półfinału był jego 25. na Mundialu, zrównał się tym samym z Lotharem Matthäusem w liczbie występów w Pucharze Świata[368]. Przed finałowym meczem zapowiedział, że będzie to jego ostatni mecz na Mistrzostwach Świata[369].

18 grudnia 2022 zmierzył się w finale z reprezentacją Francji[370]. Wyszedł w podstawowym składzie drużyny, a w 23. minucie, pokonując bramkarza rywali Hugo Llorisa, strzałem z rzutu karnego otworzył wynik spotkania[371]. Po remisie 2:2 w podstawowym czasie strzelił gola na 3:2 w 109. minucie[372]. Z powodu wyrównującej bramki Kyliana Mbappé doszło do konkursu rzutów karnych, w których Argentyna wygrała 4:2, a Messi strzelił gola jako pierwszy z drużyny[373]. Po meczu odebrał statuetkę dla najlepszego piłkarza turnieju[21], a później trofeum Pucharu Świata FIFA[374]. Turniej zakończył z 7 golami i 3 asystami, zostając wicekrólem strzelców (za Kylianem Mbappé, który zdobył 8 bramek) i królem asystentów (razem z Antoinem Griezmannem, Bruno Fernandesem, Harrym Kane'em, Ivanem Perišićem)[375].

23 marca 2023 strzelił bramkę z rzutu wolnego w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Panamy[376]. Było to jego 800. trafienie w karierze seniorskiej[377]. 28 marca, podczas wygranego 7:0 meczu towarzyskiego z reprezentacją Curaçao, Lionel Messi zanotował swoje 100, 101 i 102. trafienie w narodowej drużynie, tym samym zostając trzecim piłkarzem w historii, który strzelił 100 goli dla reprezentacji kraju[378].

Statystyki

Klubowe

Sezon Klub Liga Liga[c]
Mecze Gole
2003/2004 FC Barcelona C Tercera 10 5
2003/2004 FC Barcelona B Segunda B 5 0
2004/2005 17 6
Ogólnie 32 11

Gole w piłce klubowej

Reprezentacyjne

Gole w reprezentacji

Sukcesy

FC Barcelona

Koszulka Messiego w Muzeum San Siro

Paris Saint-Germain

Reprezentacyjne

Sześć Złotych Piłek zdobytych przez Messiego w Muzeum FC Barcelony

Indywidualne

Wyróżnienia

Rekordy

Barcelona

  • Najwięcej goli dla jednego klubu w historii piłki nożnej: 672 goli dla Barcelony
  • Najwięcej meczów dla Barcelony: 778
  • Najwięcej zwycięstw dla Barcelony: 542
  • Najwięcej asyst dla jednego klubu w historii piłki nożnej: 268 asyst dla Barcelony
  • Najwięcej trofeów zdobytych w barwach Barcelony: 35

Reprezentacja Argentyny

Rozgrywki klubowe w Hiszpanii

Rozgrywki klubowe we Francji

  • Jedyny zawodnik, który w Ligue 1 dwa razy w jednym sezonie zdobył 3 asysty w jednym meczu (2021/2022)
  • Najwięcej asyst w jednym roku kalendarzowym w Ligue 1: 20 w 2022

Liga Mistrzów

Mistrzostwa świata

Copa América

Inne

  • Najwięcej Złotych Piłek: 7
  • Najwięcej Złotych Butów: 6
  • Najwięcej goli klubowych z top 5 lig europejskich: 703 gole[492]
  • Najwięcej goli w roku kalendarzowym: 91 goli (2012)
  • Najwięcej goli w jednym sezonie: 73 gole (2011/2012)
  • Najwięcej goli na jednym stadionie (Camp Nou): 394 goli
  • Najwięcej asyst w piłce klubowej w XXI wieku: 302 asysty
  • Jedyny zawodnik, który strzelił bramkę w 7 różnych rozgrywkach w ciągu jednego roku (2015)
  • Jedyny zawodnik, który dwukrotnie strzelił bramkę w 6 różnych rozgrywkach klubowych w ciągu roku (2011 i 2015)
  • Jedyny zawodnik, który strzelił co najmniej 20 goli w lidze w 13 kolejnych sezonach
  • Jedyny zawodnik, który strzelił co najmniej 25 goli w lidze w 12 kolejnych sezonach
  • Jedyny zawodnik, który strzelił co najmniej 30 goli w 13 kolejnych sezonach
  • Jedyny zawodnik, który strzelił co najmniej 40 goli w 10 kolejnych sezonach
  • Jedyny zawodnik, który strzelił co najmniej 60 goli w 2 kolejnych sezonach
  • Jedyny zawodnik, który w 9 sezonach ligowych strzelił 30 goli
  • Jedyny zawodnik, który w co najmniej dwóch sezonach ligowych z rzędu został zarówno królem strzelców i asyst: 2017/2018, 2018/2019, 2019/2020
  • Jedyny zawodnik, który został królem strzelców ligi 8 razy w pięciu najsilniejszych ligach europejskich[379]
  • Jedyny zawodnik, który na głównych turniejach międzynarodowych brał udział przy co najmniej 50 golach (26 goli i 25 asyst)
  • Jeden z dwóch piłkarzy w historii, który w jednym sezonie ligowym zdobył co najmniej 20 goli i 20 asyst[al]
  • Jeden z dziewięciu piłkarzy w historii, który wygrywał Ligę Mistrzów, Mistrzostwo świata i Złotą Piłkę[am]
  • Najwięcej nagród MVP, na turniejach międzynarodowych: 4 (Mundial: 2014, 2022 i Copa América: 2015[w], 2021)
  • Najwięcej nagród indywidualnych, na turniejach międzynarodowych: 6 (MVP: 2014, 2015[w], 2021, 2022, Złoty But: 2021[k] i Najlepszy młody piłkarz: 2007)
  • Najwięcej nagród MOTM na turniejach międzynarodowych: 25
Nieaktualne
  • Najskuteczniejszy zawodnik w historii Ligi Mistrzów UEFA w pierwszych 50 meczach wyjazdowych: 34 gole[an][493]
  • Najwięcej goli w meczach kwalifikacyjnych CONMEBOL do Mistrzostw Świata: 28 goli[ao]
  • Najwięcej meczów w El Clásico: 45[ap][aq]

Odznaczenia

Życie prywatne

Od 2009 związany jest z modelką i dietetyczką Antonellą Roccuzzo, która – podobnie jak Messi – pochodzi z Rosario, a oboje znają się od dzieciństwa[496]. Pobrali się 30 czerwca 2017 w ich rodzinnym mieście. Mają trzech synów: Thiago (ur. 2 listopada 2012), Mateo (ur. 11 września 2015) i Ciro (ur. 10 marca 2018).

Ma dwóch kuzynów, z których jeden, Maxi Biancucchi, występował m.in. w paragwajskiej Olimpii Asunción, a karierę zakończył w 2017 z paragwajskim Rubio Ñú, a drugi, Emanuel Biancucchi, gra w brazylijskim Resende.

6 lipca 2016 wraz z ojcem Jorgem zostali skazani przez sąd w Barcelonie na karę 21 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na dwa lata i grzywnę (Lionel – 2 mln euro, Jorge – 1,5 mln). Obaj oskarżeni byli za narażenie skarbu państwa na stratę ponad 4,1 mln euro w latach 2007–2009[497]. 24 maja 2017 sąd najwyższy podtrzymał prawomocny wyrok. Zgodnie z hiszpańskim prawem piłkarzowi nie groziło więzienie, ponieważ był wcześniej niekarany, a kara była krótsza niż dwa lata[498].

Znalazł się na okładce gier video z serii Pro Evolution Soccer w latach 2009, 2010, 2011, 2017 i 2020, a także brał udział w kampanii promującej grę. Znalazł się też na okładkach gier FIFA Street i FIFA: 13, 14, 15, 16.

Jest również bohaterem kilku książek biograficznych:

  • Caioli L., 2011, Messi. Historia chłopca, który stał się legendą, Sine Qua Non;
  • Faccio L., 2012, Messi. Chłopiec, który zawsze się spóźniał (a dziś jest pierwszy), Sine Qua Non;
  • Balagué G., 2015, Messi. Biografia, Sine Qua Non;
  • Puntí J., 2020, Messi. G.O.A.T., Sine Qua Non.

Ma Zespół Aspergera[499].

Uwagi

  1. ↑ We wrześniu 2007 rekord został pobity przez Bojana Krkicia.
  2. ↑ W 2007 osiągnięcie to poprawił Bojan Krkić.
  3. ↑ W Hiszpanii zespoły rezerw biorą udział w seniorskich rozgrywkach ligowych, ale nie mogą grać przeciwko macierzystemu klubowi, więc nie grają w Pucharze Króla.
  4. ↑ Uwzględniono:
    Superpuchar Hiszpanii – 20 (14)
    Superpuchar Francji – 1 (1).
  5. ↑ Ex aequo z Luís Fabiano.
  6. ↑ Ex aequo z Cristiano Ronaldo.
  7. ↑ Ex aequo z Munir El Haddadi, John Guidetti, Álvaro Negredo i Luis Suárez.
  8. ↑ Ex aequo z Wissam Ben Yedder.
  9. ↑ Ex aequo z Adriano.
  10. ↑ Ex aequo z Cristiano Ronaldo i Neymar.
  11. ↑ a b Ex aequo z Luis Díaz.
  12. ↑ Ex aequo z Edinson Cavani.
  13. ↑ Ex aequo z Luis Suárez.
  14. ↑ Ex aequo z Luis Suárez i Pablo Fornals.
  15. ↑ Ex aequo z Pablo Sarabia.
  16. ↑ Ex aequo z James Rodríguez.
  17. ↑ Ex aequo z Kaká, Karim Benzema, Nicolás Gaitán i Franck Ribéry.
  18. ↑ Ex aequo z Éver Banega, Kevin De Bruyne, Eden Hazard, Thomas Meunier, Youri Tielemans, Philippe Coutinho, Juan Fernando Quintero, James Rodríguez, Antoine Griezmann, Lucas Hernández, Artiom Dziuba, Aleksandr Gołowin, Viktor Claesson, Wahbi Khazri i Carlos Sánchez.
  19. ↑ Ex aequo z Antoine Griezmann, Harry Kane, Bruno Fernandes i Ivan Perišić.
  20. ↑ Ex aequo z Ganso.
  21. ↑ Ex aequo z Jorge Valdivia.
  22. ↑ Ex aequo z Lewis Hamilton.
  23. ↑ a b c Messi został MVP turnieju, ale odrzucił nagrodę.
  24. ↑ Ex aequo z Diego Maradona
  25. ↑ Ex aequo z Cristiano Ronaldo.
  26. ↑ Ex aequo z Sergio Busquets.
  27. ↑ Ex aequo z Agustín Gaínza, Sergio Busquets i Gerard Piqué.
  28. ↑ Ex aequo z Sergio Busquets.
  29. ↑ Ex aequo z Luiz Adriano i Erling Haaland.
  30. ↑ Ex aequo z Cristiano Ronaldo.
  31. ↑ Ex aequo z Karim Benzema.
  32. ↑ Ex aequo z Miroslav Klose i Ronaldo.
  33. ↑ Ex aequo z Just Fontaine w 1958, Jairzinho w 1970, Salvatore Schillaci w 1990, Davor Šuker w 1998 i Ronaldo w 2002.
  34. ↑ Ex aequo z Andrés Guardado, Cristiano Ronaldo, Rafael Márquez, Antonio Carbajal i Lothar Matthäus.
  35. ↑ Ex aequo z Rafael Márquez i Lothar Matthäus.
  36. ↑ Pierwszym jest Nils Liedholm (35 lat i 264 dni) strzelec bramki na 1:0 w 1958 w przegranym meczu finałowym z Brazylią 2:5
  37. ↑ Ex aequo z: Sergio Livingstone.
  38. ↑ Ex aequo z Thierry Henry w sezonie 2002/2003.
  39. ↑ Inny to: Franz Beckenbauer, Bobby Charlton, Ronaldinho, Gerd Müller, Paolo Rossi, Zinédine Zidane, Rivaldo i Kaká.
  40. ↑ Pobity rekord przez Roberta Lewandowskiego – 37 goli.
  41. ↑ Pobity rekord przez Luisa Suáreza – 29 goli.
  42. ↑ Ex aequo z Sergio Ramos.
  43. ↑ Pobity rekord przez Sergio Busquetsa – 48 meczów.

Przypisy

  1. ↑ Lionel Messi, PSG.FR [dostęp 2021-08-16] (fr.).
  2. ↑ 17 Years Ago Today, Lionel Messi Made His Barcelona Debut, SPORTbible [dostęp 2022-11-23] (ang.).
  3. ↑ Anurag Bhatt, Why Lionel Messi Deserves the Ballon D'Or, Bleacher Report [dostęp 2022-11-23] (ang.).
  4. ↑ a b Lionel Messi został nowym kapitanem Barcelony, Meczyki.pl [dostęp 2022-11-05] (pol.).
  5. ↑ Leo Messi surpasses Paulino Alcántara and becomes FC Barcelona all-time top scorer, fcbarcelona.fr [dostęp 2021-04-16] (fr.).
  6. ↑ From César to Leo Messi, fcbarcelona.com [dostęp 2021-06-27] (ang.).
  7. ↑ HONOURS AND ACHIEVEMENTS, messi.com [dostęp 2022-11-23].
  8. ↑ Messi zawieszony przez PSG! Znamy szczegóły. Wielka kara!, www.polsatsport.pl, 2 maja 2023 [dostęp 2023-06-10] (pol.).
  9. ↑ Lionel Messi announces MLS move, turning down Barcelona: 'I made the decision that I'm going to go to Miami', CBSSports.com, 8 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-10] (ang.).
  10. ↑ a b Tim Vickery: Messi handles ‘new Maradona’ tag. BBC Sport, 2005-08-22. [dostęp 2009-07-07]. (ang.).
  11. ↑ a b Messi kapitanem reprezentacji Argentyny › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2022-11-24] (pol.).
  12. ↑ Messi becomes Argentina’s all-time top scorer, fourfourtwo.com, 22 czerwca 2016 [dostęp 2021-04-16] (ang.).
  13. ↑ [Lionel...], twitter.com [dostęp 2021-07-01] (hiszp.).
  14. ↑ U20 World Cup 2005 Holland – Top Scorer, worldfootball.net [dostęp 2021-06-27] (ang.).
  15. ↑ [@Argentina...], Twitter [dostęp 2021-07-11] (pol.).
  16. ↑ [¡EL MEJOR!], Twitter [dostęp 2021-07-11] (hiszp.).
  17. ↑ Lionel Messi wins 2021 Copa America Golden Boot | Goal.com, goal.com [dostęp 2021-07-11].
  18. ↑ Brazylia – Argentyna, 15 lip 2007 – Copa América 2007, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-06-27].
  19. ↑ Chile – Argentyna, 4 lip 2015 – Copa América 2015, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-06-27].
  20. ↑ Argentyna – Chile, 27 cze 2016 – Copa América Centenario 2016, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-06-27].
  21. ↑ a b c Leo Messi najlepszym piłkarzem mundialu. Wyjątkowa nagroda dla argentyńskiego gwiazdora, Meczyki.pl [dostęp 2022-12-18] (pol.).
  22. ↑ Lionel Messi wins Golden Ball award for best player of World Cup, the Guardian, 13 lipca 2014 [dostęp 2021-06-04] (ang.).
  23. ↑ All time – Youngest appearances Argentina World Cup, Statbunker football [dostęp 2021-06-04] (ang.).
  24. ↑ FIFA.com, Olympic Football Tournaments 2008 – Men – News – Messi and Argentina grab gold in Beijing – FIFA.com, fifa.com [dostęp 2021-04-16] (ang.).
  25. ↑ UEFA.com, Messi wins 2009 Ballon d'Or, UEFA.com, 1 grudnia 2009 [dostęp 2022-11-23] (ang.).
  26. ↑ Lionel Messi wins 2012 Fifa Ballon d'Or | Goal.com, goal.com [dostęp 2022-11-23].
  27. ↑ Lionel Messi wins 2015 Ballon d'Or | Goal.com, goal.com [dostęp 2022-11-23].
  28. ↑ Messi tops Ronaldo, wins sixth Ballon d'Or award, ESPN.com, 2 grudnia 2019 [dostęp 2022-11-23] (ang.).
  29. ↑ Ballon d'Or: Lionel Messi wins award as best player in world football for seventh time, „BBC Sport” [dostęp 2021-11-29] (ang.).
  30. ↑ Ranked! The 101 greatest football players of the last 25 years: full list, fourfourtwo.com, 26 lipca 2019 [dostęp 2021-07-01] (ang.).
  31. ↑ IFFHS, iffhs.com [dostęp 2021-06-26].
  32. ↑ IFFHS, iffhs.com [dostęp 2021-06-26].
  33. ↑ 91 goals in a year, 73 in one season, four Golden Balls: All of Messi’s remarkable records | Goal.com, goal.com [dostęp 2021-06-27].
  34. ↑ Messi stands above Pele, Ronaldo as all-time top one-club goal scorer, espn.com, 22 grudnia 2020 [dostęp 2021-06-27] (ang.).
  35. ↑ Ap Reporter, Messi crowned UEFA Best Player in Europe ahead of Ronaldo and Suarz, dailymail.co.uk, 27 sierpnia 2015 [dostęp 2021-06-04].
  36. ↑ European Golden Shoe Winners List, www.topendsports.com [dostęp 2022-11-08].
  37. ↑ Messi wins World Cup to push claim to be soccer's GOAT, AP NEWS, 18 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-18] (ang.).
  38. ↑ Connor Smith, Why Is Lionel Messi Called The GOAT? (Here's Why), Soccerprime, 9 czerwca 2022 [dostęp 2022-12-18] (ang.).
  39. ↑ Messi wins the World Cup: G.O.A.T debate, settled?, The Indian Express, 19 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-18] (ang.).
  40. ↑ Top 10 najlepszych piłkarzy wszechczasów 2022 - Victor Mochere, 6 listopada 2018 [dostęp 2022-12-18] (pol.).
  41. ↑ Paweł Handzel, Najlepsi piłkarze wszech czasów | PEHA, Producent odzieży sportowej PEHA, 8 kwietnia 2020 [dostęp 2022-12-18] (pol.).
  42. ↑ Nnanna Mba, 5 stats that prove Lionel Messi is the GOAT, sportskeeda.com [dostęp 2022-12-18] (ang.).
  43. ↑ Leo Messi prawomocnie skazany na 21 miesięcy więzienia, rmf.fm [dostęp 2022-12-03].
  44. ↑ John Carlin: Lionel Messi: Magic in his feet. The Independent, 2010-03-27. [dostęp 2012-08-16]. (ang.).
  45. ↑ Gustavo Veiga: Los intereses de Messi. Página/12. [dostęp 2012-08-16]. (hiszp.).
  46. ↑ a b c Ian Hawkey: Lionel Messi on a mission. Times Online, 2008-04-30. [dostęp 2009-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
  47. ↑ a b c d e Richard Williams: Messi has all the qualities to take world by storm. The Guardian, 2006-02-26. [dostęp 2008-05-03]. (ang.).
  48. ↑ a b Kazimierz Oleszek, Kazimierz; Lionel Messi – Argentyńska Pchła; Piłka Nożna Plus; nr 11 (263), s. 41–43; listopad 2007, wyd. Profus Management, ISSN 1230-9737.
  49. ↑ a b c The new messiah. FIFA, 2006-03-05. [dostęp 2006-06-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-25)]. (ang.).
  50. ↑ Rijkaard gave us more freedom, SoccerNews, 10 grudnia 2009 [dostęp 2021-01-16] (ang.).
  51. ↑ Sandra Sarmiento, Jaume Marcet: From “Infantil B” to World number one. FC Barcelona, 2009-09-18. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  52. ↑ Messi estará en el stage de Peralada. El Mundo Deportivo, 2004-05-27. [dostęp 2012-08-19]. (hiszp.).
  53. ↑ a b c Lionel Andres Messi – FCBarcelona and Argentina. Football Database. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  54. ↑ Mark Tuttonm, Greg Duke: Profile: Lionel Messi. CNN, 2009-05-22. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  55. ↑ L. Messi, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [online] [dostęp 2012-08-19].
  56. ↑ Berta Brau: Meteoric rise in three years. FC Barcelona, 2007-10-16. [dostęp 2008-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-06)]. (ang.).
  57. ↑ Sergi Nogueras: Krkic enters the record books. FC Barcelona, 2007-10-21. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  58. ↑ Good news for Barcelona as Messi gets his Spanish passport. The Star, 2005-05-28. [dostęp 2012-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-30)]. (ang.).
  59. ↑ Ronaldinho scores the goals, Messi takes the plaudits. Rediff, 2005-09-28. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  60. ↑ Frustrated Messi suffers another injury setback. ESPN Soccernet, 2006-04-26. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  61. ↑ Sam Wallace: Arsenal 1 Barcelona 2: Barcelona crush heroic Arsenal in space of four brutal minutes. The Independent, 2006-05-18. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  62. ↑ Barca retain Spanish league title. BBC Sport, 2006-05-03. [dostęp 2012-08-19]. (ang.).
  63. ↑ Player – Lionel Messi. National Football Teams. [dostęp 2012-08-21]. (ang.).
  64. ↑ Doctors happy with Messi op. FC Barcelona, 2006-11-14. [dostęp 2012-08-21]. (ang.).
  65. ↑ Ben Hayward: Magical Messi is Barcelona’s hero. The Independent, 2007-03-11. [dostęp 2012-08-21]. (ang.).
  66. ↑ Lionel Messi Bio, Stats, News. ESPN Soccernet. [dostęp 2012-08-21]. (ang.).
  67. ↑ a b Sid Lowe: The greatest goal ever?. Daily Telegraph, 2007-04-20. [dostęp 2009-07-07]. (ang.).
  68. ↑ Messi dazzles as Barça reach Copa Final. ESPN Soccernet, 2007-04-18. (ang.).
  69. ↑ Can ‘Messidona’ beat Maradona?. The Hindu, 14 lipca 2007. [zarchiwizowane z tego adresu (14 października 2013)]. (ang.).
  70. ↑ Sid Lowe: The greatest goal ever?. Daily Telegraph, 2007-04-20. [dostęp 2007-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-13)]. (ang.).
  71. ↑ Andy Mitten: Hand of Messi saves Barcelona. Times Online, 2007-06-10. [dostęp 2008-01-12]. (ang.).
  72. ↑ FC Barcelona vs. Sevilla 2 – 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2009-05-29].
  73. ↑ Barcelona 3-0 Lyon: Messi orchestrates win. ESPN Soccernet, 19 września 2007. [dostęp 2009-05-27]. (ang.).
  74. ↑ Isaiah: Barcelona 4-1 Zaragoza. The Offside, 2007-09-26. [dostęp 2009-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-11)]. (ang.).
  75. ↑ FIFA: Xavi late show saves Barca. FIFA, 2008-02-27. [dostęp 2009-05-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 sierpnia 2014)]. (ang.).
  76. ↑ FIFPro World XI. FIFPro. [dostęp 2009-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 października 2011)]. (ang.).
  77. ↑ Fran Villalobos: El fútbol a sus pies. Marca, 2007-04-10. [dostęp 2009-07-07]. (hiszp.).
  78. ↑ Leandro Fest: Si Messi sigue trabajando así, será como Maradona y Pelé. Sport.es. [dostęp 2009-07-07]. (hiszp.).
  79. ↑ Fran Villalobos: La afición corona a Messi como el mejor. Marca, 27 września 2007. [dostęp 2009-07-07]. (hiszp.).
  80. ↑ Totti le daría el Balón de Oro a Messi antes que a Kaká. Marca, 29 listopada 2007. [dostęp 2009-07-07]. (hiszp.).
  81. ↑ Barcelona’s Lionel Messi sidelined with thigh injury. CBC.ca, 5 marca 2008. [dostęp 2009-06-14]. (ang.).
  82. ↑ Gregory Sica: Messi Inherits Ronaldinho’s No. 10 Shirt. Goal.com, 2008-08-04. [dostęp 2009-06-02]. (ang.).
  83. ↑ Late Messi brace nicks it. ESPN Soccernet, 2008-10-01. [dostęp 2009-05-29]. (ang.).
  84. ↑ Efosa Osaghae: Barcelona 6-1 Atletico Madrid. Bleacher Report, 2008-10-04. [dostęp 2009-05-31]. (ang.).
  85. ↑ Goal rush for Barcelona. ESPN Soccernet, 2008-10-04. [dostęp 2009-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 sierpnia 2014)]. (ang.).
  86. ↑ Messi magical, Real miserable. FIFA.com, 2008-11-29. [dostęp 2009-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 sierpnia 2014)]. (ang.).
  87. ↑ Barcelona 2-0 Real Madrid. BBC Sport, 2008-12-13. [dostęp 2009-05-29]. (ang.).
  88. ↑ FIFA World Player Gala 2008. FIFA.com. [dostęp 2009-07-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 maja 2019)]. (ang.).
  89. ↑ Messi gets hat trick for Barca in 3-1 Copa win. Deseret News, 7 stycznia 2009. [dostęp 2023-06-09]. (ang.).
  90. ↑ Supersub Messi fires 5,000-goal Barcelona to comeback victory. google.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-04)].. AFP (1 lutego 2009). [dostęp 1 lutego 2009].
  91. ↑ Barcelona hit Malaga for six. Al Jazeera English, 23 marca 2009. [dostęp 2009-06-02]. (ang.).
  92. ↑ Paul Logothetis: Barcelona returns to earth with league match. USA Today, 2009-04-09. [dostęp 2009-07-07]. (ang.).
  93. ↑ Messi leads Barcelona to 1-0 win over Getafe. Mid-Day, 19 kwietnia 2009. [dostęp 2023-06-09]. (ang.).
  94. ↑ Sid Lowe: Barcelona run riot at Real Madrid and put Chelsea on notice. The Guardian, 2009-05-02. [dostęp 2009-05-31]. (ang.).
  95. ↑ Real Madrid Fan Poll Says Barcelona Loss Is Most Painful In Club History. Goal.com, 2009-05-02. [dostęp 2009-05-31]. (ang.).
  96. ↑ Ewan Macdonald: What Lionel Messi’s T-Shirt At The Bernabeu Meant. Goal.com, 2009-05-02. [dostęp 2009-06-02]. (ang.).
  97. ↑ Barcelona defeat Athletic Bilbao to win Copa del Rey. Daily Telegraph, 2009-05-14. [dostęp 2009-05-28]. (ang.).
  98. ↑ a b Messi sweeps up goalscoring honours. uefa.com, 2009-05-27. [dostęp 2009-06-04]. (ang.).
  99. ↑ Barcelona win treble in style. Gulf Daily News, 28 maja 2009. [dostęp 2009-05-28]. (ang.).
  100. ↑ Phil Seery: Barcelona eclipse dream team with historic treble. The Sydney Morning Herald, 2009-06-01. [dostęp 2023-06-09]. (ang.).
  101. ↑ Messi signs new deal at Barcelona. BBC Sport, 18 września 2009. [dostęp 2023-06-09]. (ang.).
  102. ↑ Superpuchar Europy dla Barcelony, kolejne trofeum Katalończyków. onet.pl, 28 sierpnia 2009. [dostęp 2009-08-28]. (ang.).
  103. ↑ 'Messi es el mejor jugador que veré jamás’. El Mundo, 29 sierpnia 2009. [dostęp 2009-11-15]. (hiszp.).
  104. ↑ CF Atlante – FC Barcelona, 16 gru 2009 – Klubowe Mistrzostwa Świata, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-06-02].
  105. ↑ Club Estudiantes de La Plata – FC Barcelona, 19 gru 2009 – Klubowe Mistrzostwa Świata, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2021-06-02].
  106. ↑ UEFA.com, Barcelona-Arsenal 2010 History | UEFA Champions League, UEFA.com [dostęp 2021-06-02] (ang.).
  107. ↑ Real Madrid 0 : 2 Barcelona, whoscored.com [dostęp 2021-06-02].
  108. ↑ Kontrowersyjne decyzje sędziów, gol Milito ze spalonego › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2021-07-07] (pol.).
  109. ↑ Champions League Comment: Referee Franck De Bleeckere’s Barcelona-Inter Decisions Revisited | Goal.com, goal.com [dostęp 2021-07-07].
  110. ↑ 10 years since the 99 point league campaign, www.fcbarcelona.com [dostęp 2021-06-02] (ang.).
  111. ↑ European Golden Shoe Winners, messi vs ronaldo [dostęp 2021-06-02] (ang.).
  112. ↑ 'Superpuchar Hiszpanii dla Barcelony. Barca wygrywa z Realem 3:2'. Polska Times, 2011-09-17. [dostęp 2012-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 września 2015)]. (pol.).
  113. ↑ a b 'Superpuchar Europy. Barcelona pokonała Porto’. Sport.pl, 26 września 2011. [dostęp 2012-05-08]. (pol.).
  114. ↑ 'Duma Katalonii gromi, Blaugrana mistrzem świata’. Onet.pl, 2011-12-18. [dostęp 2012-05-08]. (pol.).
  115. ↑ 'Złota Piłka FIFA dla Lionela Messiego’. Wp.pl, 2012-01-09. [dostęp 2012-05-08]. (pol.).
  116. ↑ Remembering Messi’s incredible 73-goal season | Football Whispers, footballwhispers.com [dostęp 2021-06-02] (ang.).
  117. ↑ Redakcja, Zwycięski debiut w La Liga: FC Barcelona 5-1 Real Sociedad - DumaKatalonii.pl- strona Barcelony, 19 sierpnia 2012 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  118. ↑ Telewizja Polska S.A, Na ratunek Messi! Barcelona – Spartak 3:2, sport.tvp.pl, 19 września 2012 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  119. ↑ Mecz FC Barcelona - Real Madryt CF 07.10.2012 › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  120. ↑ Redakcja, Emocje na El Riazor sięgnęły zenitu. Barcelona pokonała Deportivo 5:4 po fenomenalnym meczu, Gol24, 20 października 2012 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  121. ↑ Will Tidey, Analyzing Lionel Messi's Record-Breaking 18-Game La Liga Scoring Streak, Bleacher Report [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  122. ↑ Messi Stuff, Lionel Messi's record goal-scoring streak ends, www.sportskeeda.com [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  123. ↑ UEFA.com, Record-breaking Messi sees the bigger picture, UEFA.com, 10 grudnia 2012 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  124. ↑ 91 bramek Messiego w szczegółach, blaugrana.pl [dostęp 2022-12-23].
  125. ↑ Barcelona star Lionel Messi sets new goal-scoring record, Guinness World Records, 10 grudnia 2012 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  126. ↑ Telewizja Polska S.A, Czwarta Złota Piłka dla Leo Messiego!, sport.tvp.pl, 7 stycznia 2013 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  127. ↑ Czwarta Złota Piłka Messiego › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  128. ↑ Michael Cerna, Barcelona 5-1 Osasuna: Messi's Four Goals Lead to Big Win at Camp Nou, Bleacher Report [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  129. ↑ Redakcja, Historyczna remontada: FC Barcelona 4-0 AC Milan - DumaKatalonii.pl- strona Barcelony, 12 marca 2013 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  130. ↑ Telewizja Polska S.A, Siedem lat temu Bayern rozbił Barcelonę 4:0 w półfinale Ligi Mistrzów. Zobacz gole z tego meczu!, sport.tvp.pl, 23 kwietnia 2020 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  131. ↑ Niemiecka dominacja w Lidze Mistrzów. Sezon 2012/13 - Retro Futbol, rfbl.pl, 13 września 2019 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  132. ↑ Debangshu Biswas, Messi vs Ronaldo: Longest goal-scoring streak, SportzPoint, 3 sierpnia 2021 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  133. ↑ Wirtualna Polska Media, Złoty But po raz trzeci dla Leo Messiego, Lewandowski w czołowej dziesiątce, sportowefakty.wp.pl, 2 czerwca 2013 [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  134. ↑ Bostjan Cernensek, FC Barcelona News: 29 August 2013, Barca Blaugranes, 29 sierpnia 2013 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  135. ↑ Primera Division. Wystrzałowy początek sezonu Barcelony, Sport.pl [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  136. ↑ Arron Duckling, La Liga: FC Barcelona 3-2 Valencia CF: Highlights, Barca Blaugranes, 2 września 2013 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  137. ↑ Champions League Group H: Lionel Messi scores hat-trick as Barcelona beat Ajax 4-0, Sky Sports [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  138. ↑ a b Lionel Messi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–występy : 2013/2014) [online] [dostęp 2022-12-23].
  139. ↑ FC Barcelona vs Getafe: Killer instinct (4-0), www.catalannews.com, 9 stycznia 2014 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  140. ↑ Leo Messi finishes second in FIFA Ballon d’Or 2013, www.catalannews.com, 14 stycznia 2014 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  141. ↑ Messi pobił rekord Paulino Alcantary, PiłkaNożna.pl [dostęp 2022-12-23].
  142. ↑ El Clasico. Real - Barcelona 3:4. Hat trick Messiego i mecz, jakiego dawno nie było, Sport.pl [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  143. ↑ El Clasico. Leo Messi pobił rekord Alfredo Di Stefano, Sport.pl [dostęp 2022-12-23] (pol.).
  144. ↑ Barcelona 3-0 Elche, „BBC Sport” [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  145. ↑ Barcelona 5-1 Sevilla, „BBC Sport” [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  146. ↑ Messi will leave 'unreachable' record, „BBC Sport” [dostęp 2022-10-29] (ang.).
  147. ↑ Reuters, Apoel Nicosia 0-4 Barcelona | Champions League match report, the Guardian, 25 listopada 2014 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  148. ↑ Ramon Besa, El derbi es un monólogo de Messi, „El País”, Madrid, 7 grudnia 2014, ISSN 1134-6582 [dostęp 2022-10-29] (hiszp.).
  149. ↑ Pete Jenson, Deportivo 0-4 Barcelona: Messi nets 22nd La Liga hat-trick in win, Mail Online, 18 stycznia 2015 [dostęp 2022-12-23].
  150. ↑ Reuters, Barcelona 5-0 Levante | La Liga match report, the Guardian, 15 lutego 2015 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  151. ↑ Reuters, Barcelona 6-1 Rayo Vallecano | La Liga match report, the Guardian, 8 marca 2015 [dostęp 2022-12-23] (ang.).
  152. ↑ Barcelona win La Liga - but Ronaldo may still have a smile on face, The Independent, 18 maja 2015 [dostęp 2022-10-29] (ang.).
  153. ↑ Athletic Bilbao - FC Barcelona, 30 maj 2015 - Puchar Króla, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [online] [dostęp 2022-10-29].
  154. ↑ Liga Mistrzów UEFA - Przegląd kolejki 14/15, transfermarkt.pl [dostęp 2022-10-29] (pol.).
  155. ↑ UEFA Champions League Scoring Stats 2014-15, ESPN [dostęp 2022-10-29] (ang.).
  156. ↑ Lionel Messi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–występy : 2014/2015) [online] [dostęp 2022-10-29].
  157. ↑ UEFA.com, 2015 Super Cup: Barcelona down Sevilla for fifth win | UEFA Super Cup, UEFA.com, 1 maja 2016 [dostęp 2022-11-01] (ang.).
  158. ↑ Reuters, Barcelona 1-1 Athletic Bilbao (agg 1-5) | Spanish Super Cup report, the Guardian, 17 sierpnia 2015 [dostęp 2022-11-01] (ang.).
  159. ↑ Messi: CWC proves Barca are world's best, ESPN.com, 20 grudnia 2015 [dostęp 2022-11-01] (ang.).
  160. ↑ Barcelona vs. Granada - 9 January 2016 - Soccerway, za.soccerway.com [dostęp 2022-11-01].
  161. ↑ Lionel Messi wins 2015 Ballon d'Or | Goal.com, www.goal.com [dostęp 2022-11-01].
  162. ↑ Rayo Vallecano - FC Barcelona | La Liga Matchday 26 - FC Barcelona, fcbarcelona.com [dostęp 2022-11-01].
  163. ↑ Barcelona vs Sevilla: resumen, goles y resultado, MARCA.com, 20 maja 2016 [dostęp 2022-11-01].
  164. ↑ RFEF, actas.rfef.es [dostęp 2022-11-03].
  165. ↑ Barcelona 6-2 Real Betis, „BBC Sport” [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  166. ↑ Barcelona 7-0 Celtic: Lionel Messi hat-trick humbles Scots, Sky Sports [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  167. ↑ Lionel Messi overtakes Cristiano Ronaldo to top Champions League hat-trick list, Sky Sports [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  168. ↑ UEFA.com, Messi hat-trick punishes City slips, UEFA.com, 19 października 2016 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  169. ↑ Watch Lionel Messi score to pass Raul for most goals in the UCL group stage, FOX Sports [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  170. ↑ Watch Lionel Messi match record for the most La Liga teams scored against, FOX Sports [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  171. ↑ Messi nets 500th goal for Barcelona, ESPN.com, 23 kwietnia 2017 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  172. ↑ Barcelona win a third consecutive Copa del Rey title, Página web oficial de LaLiga | LaLiga [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  173. ↑ Barcelona vs. Real Madrid - Football Match Summary - August 13, 2017 - ESPN, ESPN.com [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  174. ↑ Mecz Deportivo Alavés - FC Barcelona 26.08.2017 › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  175. ↑ Gianni Verschueren, Lionel Messi Hat-Trick Leads Barcelona Past Espanyol in Catalan Derby, Bleacher Report [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  176. ↑ UEFA.com, Barcelona-Juventus | UEFA Champions League 2017/18, UEFA.com [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  177. ↑ Sport, The five times Lionel Messi's scored four goals for Barcelona, sport, 20 września 2017 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  178. ↑ a b 'Barbaric' Messi marks 600th Barca game, ESPN.com, 4 listopada 2017 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  179. ↑ Barcelona 1-0 Atletico Madrid, „BBC Sport” [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  180. ↑ Lionel Messi scores 100th Champions League goal in Barcelona's 3-0 victory over Chelsea, Los Angeles Times, 14 marca 2018 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  181. ↑ Barcelona 3-1 Leganes: Lionel Messi Hat-Trick Seals Record-Equalling Barca Win, 90min.com, 7 kwietnia 2018 [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  182. ↑ Messi zdobywa 41. hat-trick w barwach Barcelony w spotkaniu z Deportivo La Coruña › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  183. ↑ Wirtualna Polska Media, FC Barcelona - Sevilla FC - 5:0 – Wynik meczu i relacja na żywo - Terminarz Piłka nożna - 4/21/2018 - WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  184. ↑ Leo Messi receives his fifth Golden Shoe, fcbarcelona.com [dostęp 2022-11-03] (ang.).
  185. ↑ Mecz FC Barcelona - Deportivo Alavés 18.08.2018 › FCBarca.com, FCBarca.com [dostęp 2022-11-05] (pol.).
  186. ↑ Messi-inspired Barcelona thrash Huesca, „BBC Sport” [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  187. ↑ UEFA.com, 'Majestic' Messi leads way for Barcelona, UEFA.com, 18 września 2018 [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  188. ↑ UEFA.com, Tottenham-Barcelona | UEFA Champions League 2018/19, UEFA.com [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  189. ↑ Ballon d'Or 2018: Modric, Ronaldo, Messi & the 2018 final rankings | Goal.com, goal.com [dostęp 2022-11-05].
  190. ↑ John Sinnott, 'His goat-ness': Lionel Messi scores 400th league goal for Barcelona, CNN, 13 stycznia 2019 [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  191. ↑ Messi scores 50th hat-trick in Barca win, „BBC Sport” [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  192. ↑ Messi scores twice as Barca progress, „BBC Sport” [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  193. ↑ Man Utd crushed by Messi-inspired Barca, „BBC Sport” [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  194. ↑ UEFA.com, Barcelona-Liverpool | UEFA Champions League 2018/19, UEFA.com [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  195. ↑ Joseph Zucker, Video: Watch Lionel Messi's 600th Goal Off Spectacular Free Kick vs. Liverpool, Bleacher Report [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  196. ↑ Messi's free-kick goal vs Liverpool voted UEFA Goal of the Season| All Football, AllfootballOfficial [dostęp 2022-11-05] (ang.).
  197. ↑ LM: LFC Bez Salaha i Firmino. Znamy składy!, sport.interia.pl [dostęp 2022-11-05] (pol.).
  198. ↑ Golden Shoe 2018-19: Lionel Messi, Kylian Mbappe, Cristiano Ronaldo & Europe's top scorers | Goal.com, goal.com [dostęp 2022-11-05].
  199. ↑