Krzysztof Kiersznowski

	Krzysztof Kiersznowski
	Krzysztof Kiersznowski
	; Krzysztof Kiersznowski (2008)
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1950 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 października 2021 ; Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1976–2021
Nagrody
	Nagroda na FPFF w Gdyni
	Najlepsza drugoplanowa rola męska; 2006: Statyści
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

{{Aktor infobox}} Przestarzałe pola: "nagrody". Krzysztof Kiersznowski (ur. 26 listopada 1950 w Warszawie, zm. 24 października 2021 tamże^[1]) – polski aktor filmowy, telewizyjny, teatralny i głosowy.

Wystąpił w filmach takich jak Vabank (1981), Wakacje z Madonną (1983), Vabank II, czyli riposta (1984), Kiler (1997), Kiler-ów 2-óch (1999), Cześć Tereska (2001) i Statyści (2006), Chwila nieuwagi, czyli drugi sztos (2011), a także w serialach: Samo życie, Twarzą w twarz, Barwy szczęścia i Blondynka.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Warszawie^[2]. Aktorstwem zainteresowała go matka, Wanda (z domu Banaszewska; 1926–2009), która pracowała jako referentka w wydziale spraw lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy i wydziale kultury Stołecznej Rady Narodowej^[3], a w czasie II wojny światowej jako łączniczka nosiła meldunki do majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”^[2]. Jego ojciec, Leopold Stanisław Kiersznowski (1920–1998)^[4] był żołnierzem AK, dostał awans na stopień majora i order Virtuti Militari za udział w Powstaniu warszawskim, a po wojnie trafił na kilka miesięcy do więzienia^[5]. Jego dziadek ze strony matki, Napoleon Banaszewski^[2] (1898–1978), przedwojenny oficer z Wilna, Sybirak, po wojnie znalazł pracę jako bileter w kinie „Świt”, dzięki czemu Kiersznowski chodził na wszystkie projekcje filmów, a potem także do Teatru Współczesnego^[5]. Kiedy jego rodzice rozwiedli się, Kiersznowski został pod opieką matki, a ojca widywał sporadycznie^[2]. Dopiero po latach, gdy sam założył rodzinę, naprawił relacje z ojcem^[2]. W latach 1957–1964 uczęszczał do warszawskiej Szkoły Podstawowej nr 48 im. Adama Próchnika^[6]. Do szesnastego roku życia bywał agresywny, dużo czasu spędzał na ulicy w środowisku, które nie stroniło od alkoholu, używek i nieodpowiedzialnych zabaw, powtarzał ostatnią klasę liceum^[7]. Jego podejście do życia zmieniła ówczesna przyjaciółka^[8]. W 1968, po maturze próbnej, zgłosił się do wojska^[3], a po odbyciu służby zdał maturę. Jako nastolatek zmagał się z jąkaniem^[7]. Chodził więc do logopedy, z tą dolegliwością pomógł mu też sąsiad, Andrzej Krasicki, ówczesny dyrektor Teatru Polskiego, który zlecił mu ćwiczenia^[8]. Kiersznowski zdał za pierwszym razem na Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi^[8]. Ukończył studia w 1977, a rok później uzyskał dyplom^[3].

Kariera

W wieku 26 lat trafił do filmu Andrzeja Wajdy Człowiek z marmuru (1976), gdzie jako towarzysz wręczał kwiaty i gratulował Birkutowi (Jerzy Radziwiłowicz) rekordu. W 1976 zadebiutował na scenie Ośrodka Kultury Teatralnej Teatru Ochoty w roli naczelnika w przedstawieniu Jana Pawła Gawlika Egzamin. W 1978 został dostrzeżony na XIX Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu i otrzymał wyróżnienie za rolę prokuratora w sztuce Krzywa płaska^[3] Jana Szymańskiego w reżyserii Jana Machulskiego w warszawskim Teatrze Ochoty, z którym był związany w latach 1977–1980 i 1989–1990. Występował także w teatrach warszawskich: Studio (1979–1987), Sceny Prezentacje (1980–1981), Komedia (1999, 2011), Rampa (2003), Rozmaitości (2006), Poloni (2008, 2016), Capitol (2014), tm (2016), IMKA i Kamienica (2020)^[9] oraz Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1988–1989), Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze (2006), Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (2007) i Teatrze Nowym w Łodzi (2010).

Stał się rozpoznawalny dzięki drugoplanowym rolom filmowym w produkcjach Juliusza Machulskiego: jako gangster nieudacznik „Nuta”, brat „Moksa” (Jacek Chmielnik) w Vabanku (1981) i Vabanku II (1984), gangster „Wąski” w Kilerze (1997) i Kiler-ach 2-óch (1999), porucznik Tarkowski, oficer Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Superprodukcji (2002) oraz ślusarz w Ile waży koń trojański? (2008). Kreacja ojca Tereski w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Cześć Tereska (2001) przyniosła mu Polską Nagrodę Filmową Orła 2002. Wystąpił też w dramacie historycznym Volkera Schlöndorffa Strajk (2006) i Ballada o Piotrowskim (2007) w roli tytułowej życiowego nieudacznika. Za drugoplanową rolę Edwarda Gralewskiego w komedii Michała Kwiecińskiego Statyści (2006) zdobył nagrodę na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i Orła 2007.

W 2007 przyjął rolę Stefana Górki, ojca Kasi (Katarzyna Glinka) w serialu TVP2 Barwy szczęścia. W serialu TVN Twarzą w twarz (2007) zagrał podinspektora Janusza Wnuka, który prowadzi śledztwo w sprawie śmierci policjanta^[10].

Życie prywatne

Był żonaty z Francuzką Martin, która pracowała w dyplomacji. Mieli dwoje dzieci – syna Maksa (ur. 1978), asystenta na wydziale prawa, i córkę Katarzynę (ur. 1984), która ukończyła architekturę wnętrz.

25 lipca 2018 na rondzie w centrum Warszawy przeżył wypadek drogowy. Jego samochód, po uderzeniu przez inny pojazd, został doszczętnie zniszczony^[8].

Śmierć

W sierpniu 2020 trafił do szpitala i przeszedł operację udrożnienia żył^[11]. Zmarł 24 października 2021 w Warszawie w wieku 70 lat. Powodem śmierci był nowotwór, z którym zmagał się od lat^[12].

Filmografia

1976: Latarnik jako latarnik Józef Skawiński w młodości
1976: Człowiek z marmuru jako towarzysz gratulujący Birkutowi rekordu
1978: Umarli rzucają cień jako Mikołaj
1978: Bez znieczulenia jako student Michałowskiego
1978: Ty pójdziesz górą – Eliza Orzeszkowa jako Florenty Orzeszko, szwagier Elizy
1979: Zielone lata jako Józek, ojciec Wojtka
1979: Wolne chwile jako Mirek, kierownik teatru
1980: Gorączka jako bojowiec
1981: Vabank jako „Nuta”, brat „Moksa”
1983: Wakacje z Madonną jako Robert
1983: Dolina szczęścia jako pomywacz w pociągu
1984: Vabank II, czyli riposta jako „Nuta”, brat „Moksa”
1984: Ultimatum jako „Boniek”
1985: Kacperek jako tata Romek
1986: Weryfikacja jako „Wysoki”, przemytnik „Doktora”
1986: Nikt nie jest winien jako szofer Ryszarda
1986: Lucyna jako Franek Bylik
1988: Banda Rudego Pająka jako porucznik w czasie wojny (odc. 1 i 2)
1990: Pensjonat „Słoneczny Blask” jako funkcjonariusz MSW
1990: Napoleon jako oficer niemiecki (odc. 2)
1990: Kanalia jako Sykstus Buczyński
1993: Żywot człowieka rozbrojonego (odc. 2)
1993: Kraj świata jako mężczyzna w łańcuchu
1993: Ewangelia według Harry’ego jako Secret Service
1994: Ptaszka jako dostawca części do maszyny
1994: Miasto prywatne jako polityk współpracujący z „Alim”
1994: Jest jak jest jako klient Darka (odc. 15)
1995: Tato jako inspektor policji
1995: Sukces jako dziennikarz Robert, gość na przyjęciu w firmie Tekli (odc. 9)
1995, 1998: Matki, żony i kochanki jako Robert, były mąż Hanki
1995: Doktor Semmelweis jako lekarz
1996: Wezwanie jako oficer śledczy
1996: Niepisane prawa jako recepcjonista w motelu
1997: Sara jako komisarz
1997: Kiler jako „Wąski”, człowiek „Siary”
1997: Dom jako Świder, działacz sportowy ze Śląska (odc. 19)
1998: Żona przychodzi nocą
1998: Złoto dezerterów jako generał SS
1998: Nic jako lombardzista
1998: Demony wojny według Goi jako Ziarno, zastępca Kellera
1998: 13 posterunek jako juror (odc. 36 i 37)
1999: Policjanci jako Jurczyk
1999: Pierwszy milion jako „Rosół”, współaresztant „Kurtza” i „Pikiego”
1999: Moja Angelika jako gangster
1999: Kiler-ów 2-óch jako „Wąski”, człowiek „Siary”
1999–2000: Graczykowie różne role (odc. 12, 15, 29, 38, 53)
2000–2007: Świat według Kiepskich różne role (odc. 39, 42, 55, 58, 81, 87, 91, 116, 152, 172, 278)
2000: Mała Vilma jako Wilhelm Tirschler
2001: Tam, gdzie żyją Eskimosi jako Niemiec
2001: Przeprowadzki jako Michalski (odc. 7)
2001: M jak miłość jako Zenon, księgowy w przetwórni
2001: Cześć Tereska jako Stasiek, ojciec Tereski
2001: Casus belli
2001: Graczykowie, czyli Buła i spóła jako Kitaszewski kuzyn Wieśka Graczyka (odc. 6)
2002: Superprodukcja jako porucznik Tarkowski, oficer Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego
2002: Na dobre i na złe jako Tomasz Mirowski (odc. 115)
2002: Lokatorzy jako Stefan, stryjeczny brat Bogackiego (odc. 119)
2002: Król przedmieścia jako brat Śledzisław (odc. 7)
2002: Break Point
2002–2007: Samo życie jako Alfred Knapik, ojciec Antka
2004: Piekło niebo jako Kulawik, szwagier Marchwińskiego
2004: Pensjonat pod Różą jako Lesio Walczak „Elliot” (odc. 17 i 31)
2004–2005: Kryminalni jako Krzysztof Raszyński „Wtyka”, policjant wydziału ds. narkotyków (odc. 1 i 24)
2004: Fala zbrodni jako Leo Towariszcz (odc. 9)
2004: Pierwsza miłość jako „Piłkarz”, gangster, dla którego pracował Jakub Szwajewski
2005: Solidarność, Solidarność... jako starszy żul
2005: Siedem grzechów popcooltury jako Zdzisiek
2005: Lokatorzy jako komisarz Wronka z wydziału antykorupcyjnego (odc. 207)
2005: Dziki 2: Pojedynek jako Zygmunt Buśka „Sztywny”, mąż Irenki (odc. 10)
2005: Anioł Stróż jako kierownik sali (odc. 3)
2006: Strajk – Bohaterka z Gdańska jako Mateusz
2006: Statyści (serial) jako Edward Gralewski
2006: Statyści jako Edward Gralewski
2006: Nadzieja jako dostawca samochodu
2006–2007: Hela w opałach jako Zenek Trojański, były szwagier Heli (odc. 11 i 30)
2006: Francuski numer jako mechanik Bartkowiak
2006: Dublerzy (serial) jako agent Konarski
2006: Dublerzy jako agent Konarski
2007: Twarzą w twarz jako podinspektor Janusz Wnuk (odc. 1-12)
2007: Mamuśki jako Władzio (odc. 3)
2007: Jutro idziemy do kina jako podrywacz
2007–2008: Glina jako Moryc, informator Gajewskiego (odc. 14 i 24)
2007: Egzamin z życia jako dowódca (odc. 76)
2007–2021: Barwy szczęścia jako Stefan Górka, ojciec Kasi
2008: Ile waży koń trojański? jako ślusarz w 1987 roku
2008: Boisko bezdomnych jako Staszek
2009: Whisky z mlekiem
2009: Nigdy nie mów nigdy jako ochroniarz
2009: Fundacja kultura jako Piotrowski
2010, 2013–2020: Blondynka jako Czesław Kozyra „Pula Hula”
2010: Śniadanie do łóżka jako Ludwik, właściciel restauracji „Odjazd”
2010: Kołysanka jako Roman Łapszow
2011: Chwila nieuwagi, czyli drugi sztos jako Zdzisław „Bambaryła”, kierownik restauracji
2011: Ojciec Mateusz jako Wacław Gajda (odc. 68)
2012: Zdjęcie jako Roman Domański
2012: Bokser jako trener Przemka
2012: Być jak Kazimierz Deyna jako trener przeciwnej drużyny
2013: Podejrzani zakochani jako policjant „blondyn”
2013: Drogówka jako Oliwa
2014: Pod Mocnym Aniołem jako „Inżynier”
2015: Moje córki krowy jako brat ojca
2017: Pewnego razu w listopadzie jako Zdzisław
2017: Gotowi na wszystko. Exterminator jako pan Janek
2018: Pitbull. Ostatni pies jako Karwański
2018: Za marzenia jako kierownik jarmarku bożonarodzeniowego (odc. 10)
2019: Underdog jako Cieślak
2019: Futro z misia jako alkoholik Janusz
2020: Rozłam jako ochroniarz
2020: Czarny Młyn jako listonosz
2020: Asymetria jako taksówkarz
2021: Kowalscy kontra Kowalscy jako złodziej (odc. 15)
2022: Koniec świata, czyli kogel-mogel 4^[13]

Teledyski

Rok	Tytuł	Wykonawca	Rola
1985	„Nasze randez-vous”	Kombi	strażak
2012	„1000 metrów nad ziemią”	Mrozu	gość na imprezie
2013	„To nie przyjaźń tylko miłość”	Classic	ochroniarz^[14]
2015	„Miłego dnia”	Classic	ksiądz
2015	„Megiera”	Sławomir	uciśniony przez Megierę^[15]

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria	Tytuł
1978	XIX Festiwal Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu	Za rolę prokuratora	Krzywa płaska
2002	Orzeł (Polskie Nagrody Filmowe)	Najlepsza drugoplanowa rola męska za rok 2001	Cześć Tereska (2001)
2006	31. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni	Najlepsza drugoplanowa rola męska	Statyści (2006)
2007	Orzeł (Polskie Nagrody Filmowe)	Najlepsza drugoplanowa rola męska za rok 2006	Statyści (2006)

Przypisy

↑ Nie żyje aktor Krzysztof Kiersznowski, Onet.pl, 24 października 2021 [dostęp 2021-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-02] (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Moi rodzice nie umieli być razem (pol.). Interia.pl. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].
↑ ^a ^b ^c ^d erbe (2013-12-28): Moja twarz faktycznie jest jakaś bandycka (pol.). „Gazeta Olsztyńska”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].
↑ „Dobry Tydzień”, Godność do końca, Nr 44/2 listopada 2021 str. 7
↑ ^a ^b Krzysztof Kiersznowski: Spełnił marzenie mamy (pol.). „Styl”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].
↑ Szkoła Podstawowa nr 48 (Klasa A 1957–1964), nk.pl [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-13] (pol.).
↑ ^a ^b Gwiazdor „Barw szczęścia” jąkał się i powtarzał klasę (pol.). „Super Express”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].
↑ ^a ^b ^c ^d Gabriela Czernecka (2019-01-05): Mocne wyznanie Krzysztofa Kiersznowskiego: „Mogłem skończyć w więzieniu” (pol.). „Viva!”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].
↑ Krzysztof Kiersznowski (pol.). Teatr Kamienica. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].
↑ Policja rodzi się na naszych oczach (pol.). policja.pl. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].
↑ Krzysztof Kiersznowski nie żyje! Aktor walczył z chorobą… (pol.). Radio Eska. [dostęp 2021-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-02)].
↑ Krzysztof Kiersznowski miał świadomość, że umiera. Słowa jego przyjaciela chwytają za serce (pol.). „Super Express”, 2021-10-25. [dostęp 2021-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-02)].
↑ „Koniec świata, czyli Kogel Mogel 4”. Ostatni film z Krzysztofem Kiersznowskim, Wprost, 28 października 2021 [dostęp 2021-10-28] (pol.).
↑ Monika Ordowska w ramionach Krzysztofa Kiersznowskiego (pol.). Wirtualna Polska. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)].
↑ Sławomir – „Megiera” (pol.). Onet.pl. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-17)].

Linki zewnętrzne

Krzysztof Kiersznowski w bazie filmpolski.pl
Krzysztof Kiersznowski w bazie Filmweb
Krzysztof Kiersznowski w bazie IMDb (ang.)
Krzysztof Kiersznowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
Krzysztof Kiersznowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[1] Nie żyje aktor Krzysztof Kiersznowski, Onet.pl, 24 października 2021 [dostęp 2021-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-02] (pol.).

[kobieta-2] Moi rodzice nie umieli być razem (pol.). Interia.pl. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].

[olsztynska-3] rbe (2013-12-28): Moja twarz faktycznie jest jakaś bandycka (pol.). „Gazeta Olsztyńska”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].

[dt-4] „Dobry Tydzień”, Godność do końca, Nr 44/2 listopada 2021 str. 7

[styl-5] Krzysztof Kiersznowski: Spełnił marzenie mamy (pol.). „Styl”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].

[nk-6] Szkoła Podstawowa nr 48 (Klasa A 1957–1964), nk.pl [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-13] (pol.).

[se-7] Gwiazdor „Barw szczęścia” jąkał się i powtarzał klasę (pol.). „Super Express”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].

[viva-8] Gabriela Czernecka (2019-01-05): Mocne wyznanie Krzysztofa Kiersznowskiego: „Mogłem skończyć w więzieniu” (pol.). „Viva!”. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].

[kamienica-9] Krzysztof Kiersznowski (pol.). Teatr Kamienica. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].

[policja-10] Policja rodzi się na naszych oczach (pol.). policja.pl. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-13)].

[news-11] Krzysztof Kiersznowski nie żyje! Aktor walczył z chorobą… (pol.). Radio Eska. [dostęp 2021-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-02)].

[wie-12] Krzysztof Kiersznowski miał świadomość, że umiera. Słowa jego przyjaciela chwytają za serce (pol.). „Super Express”, 2021-10-25. [dostęp 2021-11-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-02)].

[13] „Koniec świata, czyli Kogel Mogel 4”. Ostatni film z Krzysztofem Kiersznowskim, Wprost, 28 października 2021 [dostęp 2021-10-28] (pol.).

[14] Monika Ordowska w ramionach Krzysztofa Kiersznowskiego (pol.). Wirtualna Polska. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-19)].

[15] Sławomir – „Megiera” (pol.). Onet.pl. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-17)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

1990–1999	Andrzej Chyra (1999)
2000–2009	Janusz Gajos (2000) Jerzy Trela (2001) Jacek Braciak (2002) Jan Frycz (2003) Jan Frycz (2004) Jerzy Stuhr (2005) Krzysztof Kiersznowski (2006) Tomasz Sapryk (2007) Robert Więckiewicz (2008) Janusz Gajos (2009)
2010–2019	Adam Woronowicz (2010) Jacek Braciak (2011) Arkadiusz Jakubik (2012) Arkadiusz Jakubik (2013) Piotr Głowacki (2014) Wojciech Pszoniak (2015) Arkadiusz Jakubik (2016) Arkadiusz Jakubik (2017) Janusz Gajos (2018) Łukasz Simlat / Robert Więckiewicz (2019)
2020–2029	Jan Frycz (2020)