| ||
Data i miejsce urodzenia | 4 października 1948 Warszawa | |
Zawód, zajęcie | dziennikarz | |
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
Stanowisko | prezes Polskiej Agencji Prasowej (1992), prezes Polskiej Agencji Informacyjnej (1999–2000), prezes zarządu Polskiego Radia (2006–2009), poseł na Sejm VIII kadencji (2015–2019), wiceminister kultury i dziedzictwa narodowego (2015–2016), przewodniczący Rady Mediów Narodowych (od 2016) | |
Partia | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (1967–1980) | |
Odznaczenia | ||
Krzysztof Czabański (ur. 4 października 1948 w Warszawie) – polski dziennikarz, publicysta i polityk.
W 1992 prezes Polskiej Agencji Prasowej, w latach 1999–2000 prezes Polskiej Agencji Informacyjnej, w latach 2006–2009 prezes zarządu Polskiego Radia, poseł na Sejm VIII kadencji, w latach 2015–2016 sekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, od 2016 przewodniczący Rady Mediów Narodowych.
Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie. W 1971 ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.
W latach 1967–1981 pracował jako reporter w czasopismach RSW Prasa-Książka-Ruch: „Sztandarze Młodych”, „Zarzewiu”, „Dookoła świata”, „Literaturze” i „Kulturze”. Był członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej[1]. W latach 1967–1980 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”. W 1981 był redaktorem „Tygodnika Solidarność”, a po wprowadzeniu stanu wojennego publikował w prasie podziemnej: „Tygodniku Wojennym”, „Przeglądzie Wiadomości Agencyjnych”, „Vacacie”.
Od jesieni 1989 był kolejno zastępcą redaktora naczelnego „Tygodnika Solidarność”, redaktorem naczelnym „Expressu Wieczornego”, prezesem PAP (w 1992) i ponownie redaktorem naczelnym „EW” (do 1995). W latach 1998–2001 był przewodniczącym Komisji Likwidacyjnej RSW Prasa-Książka-Ruch i równolegle w latach 1999–2000 prezesem PAI.
W 1993 wraz z Jarosławem Kaczyńskim i Sławomirem Siwkiem został oskarżony o działanie na szkodę wspólnie zakładanej Fundacji Prasową „Solidarność” poprzez domniemane nielegalne finansowanie z jej źródeł Porozumienia Centrum. Pierwszy proces zakończył się wyrokiem uniewinniającym, po skierowaniu sprawy do ponownego rozpoznania w 2000 postępowanie zostało prawomocnie umorzone[2].
Publikował artykuły, komentarze i felietony w „Tygodniku Solidarność”, „Życiu Warszawy”, „Życiu”, „Gazecie Wyborczej”, „Wprost” i „Rzeczpospolitej”. W latach 1990–1996 uczestniczył w licznych programach publicystycznych w TVP i Polskim Radiu. Był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w latach 1971–1990. Członkostwo w SDP ponownie uzyskał w 2010.
30 czerwca 2006 został wybrany na prezesa zarządu Polskiego Radia. Przeprowadził wówczas zwolnienia grupowe, w wyniku których zwolniono m.in. wieloletnich pracowników radia. Decyzje te niektórzy komentatorzy oceniali jako motywowane politycznie[3][4]. Sam Krzysztof Czabański uzasadniał je koniecznością restrukturyzacji zatrudnienia[5]. 10 stycznia 2009 został odwołany z zajmowanego w PR stanowiska. Od października 2007 do lipca 2009 zasiadał w radzie nadzorczej Telewizji Polskiej, a od 2007 do 2008 w radzie nadzorczej Polkomtela. Powrócił następnie do działalności publicystycznej m.in. w ramach współpracy z „Rzeczpospolitą”, „Uważam Rze”, „Niedzielą” i „W Sieci”.
W 2011 bez powodzenia kandydował z listy Prawa i Sprawiedliwości w wyborach do Sejmu w okręgu bielskim[6]. W 2015 wystartował ponownie na posła jako lider listy wyborczej PiS w okręgu toruńskim. Został wybrany do Sejmu VIII kadencji liczbą 16 546 głosów[7]. Następnie w grudniu tego samego roku powołano go na sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz pełnomocnika rządu ds. przygotowania reformy publicznej radiofonii i telewizji[8].
W lipcu 2016 został wybrany z rekomendacji PiS przez Sejm w skład Rady Mediów Narodowych[9], w związku w czym przestał pełnić funkcję w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W sierpniu 2016 powołany na przewodniczącego RMN[10]. W wyborach w 2019 nie uzyskał poselskiej reelekcji[11].
W 2008 wyróżniony Nagrodą im. św. Grzegorza I Wielkiego, przyznawaną przez miesięcznik „Niezależna Gazeta Polska”[12]. Został powołany w skład kapituły Nagrody im. Jacka Maziarskiego[13].
Jest autorem książek reporterskich i publicystycznych takich jak:
Artykuł Krzysztof Czabański w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-06-13 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=1185325