Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci

  1. Strona główna
  2. Polska Wikipedia
  3. Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci
Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci / Konkurs Piosenki Eurowizji Junior
Junior Eurovision Song Contest
Rodzaj programu konkurs piosenki
Kraj produkcji Lista państw
Język angielski
Wydawca Eurowizja
Data premiery 15 listopada 2003
Lata emisji od 2003
Czas trwania odcinka 2 godziny i 15 minut (2003-13)
2 godziny i 30 minut
(od 2013)
Format nadawania 720i (SDTV) (od 2003)
1080i (HDTV) (od 2006)
4K (UHDTV) (od 2012)
Produkcja
Produkcja Europejska Unia Nadawców (EBU)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci (ang. Junior Eurovision Song Contest), znany również jako Konkurs Piosenki Eurowizji Junior – coroczny konkurs muzyczny organizowany od 2003 przez Europejską Unię Nadawców, w którym udział biorą młodzi wykonawcy (w wieku od 9 do 14 lat) reprezentujący kraje członkowskie EBU[1].

Geneza konkursu

Początki Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci sięgają 2000 roku, kiedy to duński nadawca publiczny Danmarks Radio zorganizował w kraju lokalny konkurs piosenki dla dzieci[2][3]. Pierwsze pilotażowe próby organizacji konkursu pod nadzorem EBU miały miejsce w latach 2001–2002 podczas organizowanego w ramach Międzynarodowego Festiwalu Piosenki i Tańca w Koninie, widowiska zwanego EuroKonkursem. W konkursie prezentowali się przedstawiciele telewizji europejskich zrzeszonych w EBU, a współorganizatorem przedsięwzięcia była Telewizja Polska. W 2002 wspomniany konkurs wymyślony i zorganizowany przez duńskiego nadawcę publicznego został rozszerzony do Festiwalu Piosenki Nordyckiej, w którym udział wzięli także reprezentanci Norwegii i Szwecji[4][5].

Ksienija Sitnik, reprezentantka Białorusi, laureatka konkursu w 2005

W 2003 stacja DR zrezygnowała z udziału w wspomnianym nordyckim konkursie dziecięcym[6]. Europejska Unia Nadawców (EBU) postanowiła wówczas wykorzystać pomysł obu telewizji, rozważając organizację ogólnoeuropejskiego konkursu piosenki dla dzieci, w którym będą mogli uczestniczyć aktywni nadawcy wszystkich krajów członkowskich organizacji[7]. Konkurs miał nosić nazwę Eurovision Song Contest for Children, która nawiązywała do Konkursu Piosenki Eurowizji (Eurovision Song Contest), również organizowanego przez EBU[8], ostatecznie przyjęto nazwę Junior Eurovision Song Contest.

Z powodu braku odpowiedniej na Eurowizję hali, konkurs został przeniesiony z Polski do Danii, gdzie odbył się już pod nazwą Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. Gospodarzem pierwszego konkursu była telewizja DR[9], która zorganizowała finał w Forum Copenhagen[10]. Nadawca duński Danmarks Radio przy tworzeniu Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci skorzystał z polskiego pomysłu, łącząc go ze swoją koncepcją przy współpracy z TVP i EBU[11].

Organizatorem drugiego konkursu miał być brytyjski nadawca ITV[12], a konkurs miał odbyć się w Londynie[13]. Telewizja zrezygnowała z prawa do przygotowań z powodów finansowych i ramówkowych[14] oraz niezadowalających wyników oglądalności kanału[15]. Wówczas EBU zleciła przygotowanie konkursu telewizji HRT z Chorwacji, której reprezentant zwyciężył w finale pierwszego konkursu piosenki dla dzieci[16]. Pomimo potwierdzenia chęci organizacji, stacja nie zarezerwowała na czas odpowiedniej hali, przez co prawa do przygotowania konkursu trafiły do norweskiego nadawcy Norsk Rikskringkasting, który przygotował konkurs w Lillehammer[17]. Od 2004 każdy nadawca publiczny może uczestniczyć w przetargu na organizację konkursu. Pierwszym nadawcą, który został w ten sposób organizatorem imprezy, była telewizja belgijska.

Wszystkie konkursy transmitowane są w rozdzielczości 16:9 oraz w technologii high definition[18]. Rokrocznie wydawana jest także płyta kompaktowa ze wszystkimi konkursowymi propozycjami. W latach 2003-2006 na rynku ukazywały się też płyty DVD z zapisem koncertu finałowego, w 2007 zaprzestano produkcji płyt z powodu słabych wyników sprzedaży[19].

W latach 2007-2008 zyski osiągnięte z głosowania telefonicznego były przeznaczone na rzecz UNICEF[20].

Konkurs był tematem filmu dokumentalnego pt. Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary z 2008, prezentującego przygotowania organizatorów i uczestników do koncertu finałowego[21]. Dokument został zaprezentowany podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto[22].

Współczesne reguły konkursu

Zasady konkursu wzorowane są na zasadach Konkursu Piosenki Eurowizji. W konkursie może wziąć udział nadawca publiczny państwa, będącego aktywnym członkiem EBU. Reprezentantem kraju może być wykonawca w wieku od 9 do 14 lat (od 2016), posiadający obywatelstwo reprezentowanego państwa lub zamieszkujący dany kraj przynajmniej przez dwa lata. Podczas występu na scenie może być maksymalnie ośmiu wykonawców.

Piosenka konkursowa nie może przekraczać trzech minut (do 2013 – 2:45), a autorem jej słów w języku ojczystym danego państwa lub sztucznym musi być dziecko lub zespół dziecięcy. Tekst danej propozycji może zawierać fragmenty wykonane w języku angielskim, nie mogą one stanowić więcej niż 40% tekstu (do 2016 – 25%).

Do 2015 o wynikach konkursu decydowała komisja jurorska oraz telewidzowie w stosunku głosów 50:50. W 2016 zrezygnowano z głosów widzów i postanowiono zastąpić je dziecięcą komisją jurorską powoływaną w każdym kraju. Punkty tej komisji były podawane osobno. W 2017 zrezygnowano z komisji dziecięcej, zastąpiono ją głosowaniem internetowym. Głosowanie zostanie podzielone na dwie tury: pierwsza ruszyła w piątek 24 listopada, a zakończyła się przed finałem 26 listopada. Druga zaczęła się podczas prezentacji pierwszego utworu konkursowego, a zakończyła się 15 minut po zakończeniu występu ostatniego uczestnika[23]. W latach 2005–2015, przed rozpoczęciem przyznawania punktów przez krajowych sekretarzy każdy uczestnik automatycznie otrzymywał 12 punktów. Na podstawie wyników głosowania ogłaszali liczbę punktów przyznanych najwyżej ocenionym piosenkom w tzw. skali eurowizyjnej (tj. 1-8, 10 i 12 punktów).

W przeciwieństwie do Konkursu Piosenki Eurowizji, w konkursie dla dzieci państwo zwycięskie nie otrzymuje automatycznego prawa do organizacji konkursu w kolejnym roku. W 2013 wprowadzono zasadę, że kraj ma jedynie pierwszeństwo w prawie do organizacji kolejnej imprezy.

Maksymalna liczba finalistów nie może przekraczać dwudziestu uczestników.

Państwa w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci

     Państwa, które brały udział

     Państwa, które nie brały udziału, ale mają taką możliwość

     Państwa, które brały udział ale wycofały się tuż przed finałem

Rok Państwa debiutujące
2003  Belgia,  Białoruś,  Chorwacja,  Cypr,  Dania,  Hiszpania,  Holandia,  Grecja,  Łotwa,  Macedonia Północna,  Malta,  Norwegia,  Polska,  Rumunia,  Szwecja,  Wielka Brytania
2004  Francja,  Szwajcaria
2005  Rosja,  Serbia i Czarnogóra
2006  Serbia,  Portugalia,  Ukraina
2007  Armenia,  Bułgaria,  Gruzja,  Litwa
2010  Mołdawia
2012 Albania Albania, Azerbejdżan Azerbejdżan, Izrael Izrael
2013  San Marino
2014  Czarnogóra,  Włochy,  Słowenia
2015  Irlandia,  Australia
2018  Walia,  Kazachstan
2020  Niemcy

Prowadzący

Złata Ogniewicz i Timur Mirosznyczenko, prowadzący konkurs w 2013
Poli Genowa, prowadząca konkurs w 2015
Valerie Vella i Ben Camille, prowadzący konkurs w 2016
Helena Meraai, Zinaida „Zena” Kuprianowicz i Jauhien Perlin, prowadzący konkurs w 2018
Rok Organizator konkursu Miejsce Prowadzący
2003 Dania Kopenhaga Forum Copenhagen Camila Ottesen
Remee
2004 Norwegia Lillehammer Håkons Hall Nadia Hasnaoui
Stian Barsnes Simonsen
2005 Belgia Hasselt Ethias Arena Marcel Vanthilt
Maureen Louys
2006 Rumunia Bukareszt Sala Polivalentă Andreea Marin Bănică
Ioana Ivan
2007 Holandia Rotterdam Ahoy Rotterdam Sipke Jan Bousema
Kim-Lian van der Meij
2008 Cypr Limassol Spyros Kyprianou Athletic Centre Alex Michael
Sophia Paraskeva
2009 Ukraina Kijów Pałac Sportu Ani Lorak
Timur Mirosznyczenko
Dmytro Borodin
2010 Białoruś Mińsk Mińsk Arena Denis Kurjan
Leila Ismaiława
2011 Armenia Erywań Karen Demirchyan Complex Avet Barseghyan
Gohar Gasparyan
2012 Holandia Amsterdam Heineken Music Hall Ewout Genemans
Kim-Lian van der Meij
2013 Ukraina Kijów Narodowy Pałac Sztuki „Ukraina” Timur Mirosznyczenko[24]
Złata Ogniewicz[24]
2014 Malta Marsa Malta Shipbuilding Moira Delia[25]
2015 Bułgaria Sofia Arena Armeec Poli Genowa
2016 Malta Valletta Mediterranean Conference Centre Valerie Vella[26]
Ben Camille[26]
2017 Gruzja Tbilisi Pałac Olimpijski Helen Kalandadze[27]
Lizi „Lizi Pop” Japaridze[27]
2018 Białoruś Mińsk Mińsk Arena Jauhien Perlin[28]
Zinaida „Zena” Kuprianowicz[28]
Helena Meraai[28]
2019 Polska Gliwice Arena Gliwice Ida Nowakowska
Aleksander Sikora
Roksana Węgiel
2020 Polska Warszawa Siedziba Telewizji Polskiej (Studio 5 - Blok F) Ida Nowakowska
Rafał Brzozowski
Małgorzata Tomaszewska

Zwycięzcy konkursu

Zespół Candy po wygraniu konkursu w 2011
Mariam Mamadaszwili, laureatka konkursu w 2016
Roksana Węgiel po wygraniu konkursu w 2018
Rok Organizator Zwycięski kraj Artysta Piosenka Punkty
2003 Dania Kopenhaga  Chorwacja Dino Jelusić „Ti si moja prva ljubav” 134
2004 Norwegia Lillehammer  Hiszpania María Isabel „Antes muerta que sencilla” 171
2005 Belgia Hasselt  Białoruś Ksienija Sitnik „My wmeste” 149
2006 Rumunia Bukareszt  Rosja Siostry Tołmaczowe „Wiesiennij dżaz” 154
2007 Holandia Rotterdam  Białoruś Alaksiej Żyhałkowicz „Se druzyami” 137
2008 Cypr Limassol  Gruzja Bzikebi „Bzz...” 154
2009 Ukraina Kijów  Holandia Ralf Mackenbach „Click clack” 121
2010 Białoruś Mińsk  Armenia Wladimir Arzumanian „Mama” 120
2011 Armenia Erywań  Gruzja Candy „Candy Music” 108
2012 Holandia Amsterdam  Ukraina Anastasija Petryk „Nebo” 138
2013 Ukraina Kijów  Malta Gaia Cauchi „The Start” 130
2014 Malta Marsa  Włochy Vincenzo Cantiello „Tu primo grande amore” 159
2015 Bułgaria Sofia  Malta Destiny Chukunyere „Not My Soul” 185
2016 Malta Valletta  Gruzja Mariam Mamadaszwili „Mzeo” 239
2017 Gruzja Tbilisi  Rosja Polina Bogusiewicz „Wings” 188
2018 Białoruś Mińsk  Polska Roksana Węgiel „Anyone I Want to Be” 215
2019 Polska Gliwice Viki Gabor "Superhero" 278
2020 Polska Warszawa  Francja Valentina „J’imagine” 200
Viki Gabor po wygraniu Konkursu w 2019

Miasta-organizatorzy

Lista miast i miejsc, gdzie rozegrany został Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci[29]

Liczba Państwo Miasto Miejsce Rok
2  Białoruś Mińsk Mińsk Arena 2010
2018
 Holandia Rotterdam Ahoy Rotterdam 2007
Amsterdam Heineken Music Hall 2012
 Polska Gliwice Arena Gliwice 2019
Warszawa Siedziba Telewizji Polskiej (Studio 5 - Blok F) 2020
 Malta Marsa Malta Shipbuilding 2014
Valletta Mediterranean Conference Centre 2016
 Ukraina Kijów Pałac Sportu 2009
Narodowy Pałac Sztuki „Ukraina” 2013
1  Armenia Erywań Karen Demirchyan Complex 2011
 Belgia Hasselt Ethias Arena 2005
 Bułgaria Sofia Arena Armeec 2015
 Cypr Limassol Spyros Kyprianou Athletic Centre 2008
 Dania Kopenhaga Forum Copenhagen 2003
 Gruzja Tbilisi Pałac Olimpijski 2017
 Norwegia Lillehammer Håkons Hall 2004
 Rumunia Bukareszt Sala Polivalentă 2006

Kraje zwycięskie

W całej historii Konkursu Eurowizji dla Dzieci wygrało łącznie 12 państw. Największą liczbę zwycięstw odniosła Gruzja, wygrywając konkurs trzykrotnie. Polska jest jedynym krajem w historii konkursu, który wygrał dwa razy z rzędu (w latach 2018-2019).

Wygrane Kraj Rok
3  Gruzja 2008, 2011, 2016
2  Białoruś 2005, 2007
 Rosja 2006, 2017
 Malta 2013, 2015
 Polska 2018, 2019
1  Chorwacja 2003
 Hiszpania 2004
 Holandia 2009
 Armenia 2010
 Ukraina 2012
 Włochy 2014
 Francja 2020


Slogany

Od 2005 poszczególne finału Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci organizowane są pod konkretnym sloganem.

Rok Organizator Miasto Slogan
2005  Belgia Hasselt Let’s Get Loud
2006  Rumunia Bukareszt Let the Music Play
2007  Holandia Rotterdam Make a Big Splash
2008  Cypr Limassol Fun in the Sun
2009  Ukraina Kijów For the Joy of People
2010  Białoruś Mińsk Feel the Magic
2011  Armenia Erywań Reach for the Top!
2012  Holandia Amsterdam Break the Ice!
2013  Ukraina Kijów Be Creative
2014  Malta Marsa #Together
2015  Bułgaria Sofia #Discover
2016  Malta Valletta Embrace
2017  Gruzja Tbilisi Shine Bright
2018  Białoruś Mińsk #LightUp
2019  Polska Gliwice Share the Joy
2020 Warszawa Move the World

Krytyka i kontrowersje

We wrześniu 2003 flamandzki ksiądz i polityk Luc Versteylen skrytykował konkurs za wykorzystywanie dzieci w działalności komercyjnej, a samo widowisko porównał do pedofilii, tłumacząc swoje zdanie słowami: (...) dzieci muszą spełnić wszystkie potrzeby swoich rodziców i rodziny. Negatywne zdanie o idei konkursu wyrazili także inni lokalni politycy[30].

W 2017 wprowadzono system głosowania online, co doprowadziło do dużych kontrowersji. Ze względu na ordynację proporcjonalną, tj. brak podziału głosów na poszczególne kraje, i jednoczesną możliwość głosowania na reprezentanta własnego kraju oraz wykorzystywanie kart incognito (pozwalających na wysłanie większej liczby głosów z jednego urządzenia), kraje, w których wyrażano większe zainteresowanie konkursem, miały przewagę w wypromowaniu i przekazania większej liczby punktów swym reprezentantom.

Przypisy

  1. ↑ Regulamin (ang.)
  2. ↑ Sietse Bakker: 12-year old wins Danish Grand Prix for kids (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-03-24. [dostęp 2014-07-21].
  3. ↑ Sietse Bakker: DR announced Junior MGP for March 23 (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21].
  4. ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest? (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21].
  5. ↑ Daniel Ringby: Nordic Song Contest – on its way? (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-28. [dostęp 2014-07-21].
  6. ↑ Sietse Bakker: Denmark shoots down Nordic Grand Prix (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21].
  7. ↑ Dziecięcy konkurs Eurowizji - Muzyka (pol.). W: Onet.pl [on-line]. muzyka.onet.pl, 2003-11-15. [dostęp 2014-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-23)].
  8. ↑ Daniel Ringby: Eurovision Song Contest – for children! (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2002-11-27. [dostęp 2014-07-21].
  9. ↑ Sietse Bakker: Copenhagen to host first EMGP (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21].
  10. ↑ Sietse Bakker: Forum to host Eurovision for Children (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-01-08. [dostęp 2014-07-22].
  11. ↑ Festiwal Emocji (punkty 22 i 23).
  12. ↑ Junior Eurovision Song Contest (ang.). W: EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21].
  13. ↑ Sietse Bakker: Second Junior Eurovision to take place in London (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-05-12. [dostęp 2014-07-23].
  14. ↑ Roel Philips: 'Junior contest not to take place in Manchester' (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-05-13. [dostęp 2014-07-21].
  15. ↑ Claire Cozens: Russia v Wales scores 7m for BBC1 (ang.). W: The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2003-11-17. [dostęp 2014-07-21].
  16. ↑ Sietse Bakker: Junior 2004 in Croatia! (update) (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-01. [dostęp 2014-07-21].
  17. ↑ Sietse Bakker: 'Junior contest moves to Norway' (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-06-17. [dostęp 2014-07-21].
  18. ↑ The new Junior Eurovision Song Contest in high definition (ang.). W: EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-07-21].
  19. ↑ No DVD from JESC 2007 (ang.). W: Oiko Times [on-line]. oikotimes.com, 2008-01-17. [dostęp 201-07-21].
  20. ↑ Junior Eurovisie Songfestival live op Nederland 3 (niderl.). W: Medianieuwtjes [on-line]. medianieuwtjes.nl, 2007-12-03. [dostęp 2014-07-21].
  21. ↑ Dennis Harvey: Review: ‘Sounds Like Teen Spirit: A Popumentary’ (ang.). W: Variety [on-line]. variety.com, 2008-09-17. [dostęp 2014-07-21].
  22. ↑ Sounds Like Teen Spirit (ang.). imdb.com. [dostęp 2014-07-21].
  23. ↑ Junior Eurowizja 2017: Powrót Portugalii i zmiany w formacie głosowania! Kolejne kraje potwierdzają udział w ESC 2018! | Dziennik-Eurowizyjny.pl [dostęp 2017-10-24] (pol.).
  24. ↑ a b Meet the hosts of Junior Eurovision 2013: Zlata and Timur!, junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29].
  25. ↑ Moira Delia to host Junior Eurovision 2014, junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29].
  26. ↑ a b Valerie and Ben to host Junior Eurovision 2016, junioreurovision.tv [dostęp 2019-03-29].
  27. ↑ a b Paul Jordan: Meet the hosts of Junior Eurovision 2017! (ang.). W: EBU [on-line]. junioreurovision.tv, 2017-10-03. [dostęp 2017-10-29].
  28. ↑ a b c Joanna Nowotka, Poznajmy prowadzących Eurowizję Junior 2018!, Polscy Fani Eurowizji, 27 października 2018 [dostęp 2019-03-29] (pol.).
  29. ↑ Junior Eurovision Song Contest – Minsk 2018, junioreurovision.tv [dostęp 2019-01-12].
  30. ↑ Sietse Bakker: 'Eurosong for Kids is paedophilic!' (ang.). W: ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2003-09-10. [dostęp 2015-01-23].

Linki zewnętrzne

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci
p • d • e
Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci
p • d • e
Państwa uczestniczące w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci
Aktywne[A]
Nieaktywne[B]
Nieistniejące
  1. ↑ Państwa uczestniczące w ostatnim lub nadchodzącym konkursie
  2. ↑ Państwa nieuczestniczące w ostatnim lub nadchodzącym konkursie
p • d • e
Europejska Unia Nadawców
Unia EuropejskaKonkursy i festiwale Blank television set.svg
Członkowie

Informacja

Artykuł Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:

O stronie

Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2020-12-06 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=344123