Kazimierz Nycz

Ten artykuł dotyczy polskiego duchownego. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Kazimierz Nycz
Kardynał prezbiter
Kazimierz Nycz (2014)
Ex hominibus, pro hominibus Z ludu i dla ludu
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1950 Stara Wieś
Arcybiskup metropolita warszawski
Okres sprawowania	od 2007
Ordynariusz wiernych obrządku wschodniego w Polsce
Okres sprawowania	od 2007
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	8 maja 1972
Prezbiterat	20 maja 1973
Nominacja biskupia	14 maja 1988
Sakra biskupia	4 czerwca 1988
Kreacja kardynalska	20 listopada 2010 Benedykt XVI
Kościół tytularny	bazylika Świętych Sylwestra i Marcina w Monti
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	4 czerwca 1988
Miejscowość	Kraków
Miejsce	katedra na Wawelu
Konsekrator	Franciszek Macharski
Współkonsekratorzy	Jerzy Ablewicz Stanisław Nowak
Konsekrowani biskupi Mirosław Adamczyk 27 kwietnia 2013 Józef Górzyński 7 grudnia 2013 Rafał Markowski 7 grudnia 2013 Michał Janocha 14 czerwca 2015
Współkonsekrowani biskupi Krzysztof Zadarko 25 kwietnia 2009 Mirosław Milewski 27 lutego 2016

Kazimierz Nycz (ur. 1 lutego 1950 w Starej Wsi) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych; biskup pomocniczy krakowski w latach 1988–2004, biskup diecezjalny koszalińsko-kołobrzeski w latach 2004–2007, arcybiskup metropolita warszawski od 2007, ordynariusz wiernych obrządku wschodniego w Polsce od 2007, administrator apostolski sede plena diecezji płockiej w 2019; kardynał prezbiter od 2010.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Urodził się 1 lutego 1950 w Starej Wsi^[1]. W 1967 ukończył naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Czechowicach-Dziedzicach i zdał egzamin dojrzałości^[2].

W latach 1967–1973 studiował w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie^[1]. Święcenia diakonatu otrzymał 8 maja 1972 przez posługę kardynała Karola Wojtyły, arcybiskupa metropolity krakowskiego^[3], natomiast święceń prezbiteratu udzielił mu 20 maja 1973 przed kościołem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Kaniowie biskup pomocniczy krakowski Julian Groblicki^[4].

W 1976 uzyskał licencjat z teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W latach 1977–1980 odbył studia doktoranckie w zakresie katechetyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, które uwieńczył w 1981 dysertacją doktorską Realizacja odnowy katechetycznej Soboru Watykańskiego II w archidiecezji krakowskiej^[1][5].

Prezbiter

W latach 1973–1975 był wikariuszem parafii św. Elżbiety w Jaworznie-Szczakowej, a następnie w latach 1975–1977 parafii św. Małgorzaty w Raciborowicach^[1][5]. Po ukończeniu studiów doktoranckich pomagał w duszpasterstwie w parafii Miłosierdzia Bożego w Skawinie^[1].

Od 1981 do 1987 był wykładowcą katechetyki na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, jednocześnie pracował w Wydziale Katechetycznym Kurii Metropolitalnej w Krakowie^[5]. W latach 1987–1988 pełnił funkcję wicerektora krakowskiego seminarium duchownego^[1].

Biskup

14 maja 1988^[6] papież Jan Paweł II prekonizował go biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Villa Regis^[1]. Święcenia biskupie przyjął 4 czerwca 1988 w katedrze na Wawelu^[1]. Głównym konsekratorem był kardynał Franciszek Macharski, arcybiskup metropolita krakowski, zaś współkonsekratorami arcybiskup Jerzy Ablewicz, biskup diecezjalny tarnowski, i Stanisław Nowak, biskup diecezjalny częstochowski^[1][3]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu)^[1][7]. W latach 1988–2004 sprawował urząd wikariusza generalnego archidiecezji krakowskiej. Był organizatorem trzech pobytów Jana Pawła II w Krakowie w trakcie jego podróży apostolskich do Polski^[1].

9 czerwca 2004 Jan Paweł II prekonizował go biskupem diecezjalnym diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej^[8]. Urząd biskupi objął kanonicznie podczas ingresu do katedry koszalińskiej 7 sierpnia 2004^[9]. Jako biskup diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej w ramach przygotowania młodzieży gimnazjalnej do przyjęcia sakramentu bierzmowania wprowadził odbywającą się w małych grupach katechezę pozaszkolną przy parafiach, a także polecił wspólnotom parafialnym troskę o kontakt z młodzieżą akademicką^[1].

3 marca 2007 papież Benedykt XVI prekonizował go arcybiskupem metropolitą warszawskim^[10]. Powierzoną mu archidiecezję warszawską objął kanonicznie 1 kwietnia 2007 podczas ingresu do bazyliki archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie. 29 czerwca 2007 otrzymał z rąk papieża paliusz metropolitalny^[1]. Jako arcybiskup metropolita warszawski objął urzędy wielkiego kanclerza Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie^[11] i Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie^[12]. W 2008 zainicjował obchodzony w pierwszą niedzielę czerwca Dzień Dziękczynienia^[5].

Decyzją papieża Benedykta XVI 9 czerwca 2007 został mianowany ordynariuszem wiernych obrządku wschodniego w Polsce, pozbawionych ordynariusza własnego obrządku^[13][14]. 29 maja 2019 papież Franciszek prekonizował go administratorem apostolskim sede plena diecezji płockiej na czas nieobecności biskupa diecezjalnego płockiego Piotra Libery od 1 lipca do 31 grudnia 2019^[15].

20 października 2010 Benedykt XVI mianował go kardynałem^[16][5]. Kreowany kardynałem prezbiterem został na konsystorzu 20 listopada 2010^[17][18]. 25 grudnia 2010 odbył kardynalski ingres do archikatedry warszawskiej^[19], natomiast 29 kwietnia 2011 uroczyście objął swój kościół tytularny w Rzymie – bazylikę Świętych Sylwestra i Marcina w Monti^[20].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 1999 został przewodniczącym Komisji Wychowania Katolickiego. Pod jego kierunkiem zostały opracowane: Podstawa programowa katechezy Kościoła katolickiego w Polsce, Dyrektorium katechetyczne Kościoła katolickiego w Polsce i Program nauczania religii, zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski w 2001 roku^[1]. W 2004 został członkiem Rady Stałej^[1], następnie jako kardynał kierujący diecezją stał się jej członkiem z urzędu^[21]. Ponadto w strukturach Episkopatu pełnił funkcje przewodniczącego Komisji Rewizyjnej^[1] i Rady Ekonomicznej^[22], a także był członkiem Komisji Duszpasterstwa, Rady ds. Środków Społecznego Przekazu, Zespołu ds. Społecznych Aspektów Intronizacji Chrystusa Króla^[1] i Zespołu ds. Kontaktów z Konferencją Episkopatu Niemiec^[23]. Wszedł również w skład Komisji Wspólnej Przedstawicieli Rządu RP i KEP^[24]. W 2010 został przewodniczącym Rady Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”^[25], objął także funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej tej fundacji^[26].

29 grudnia 2010 decyzją Benedykta XVI został członkiem dwóch dykasterii Kurii Rzymskiej: Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz ds. Duchowieństwa^[27][28], natomiast papież Franciszek 29 marca 2014 mianował go członkiem Papieskiej Rady ds. Kultury^[29]. W 2013 uczestniczył w konklawe, na którym papieżem został wybrany Franciszek^[30][31].

Wszedł także w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[32].

Udzielił święceń biskupich nuncjuszowi apostolskiemu w Liberii Mirosławowi Adamczykowi (2013) oraz biskupom pomocniczym warszawskim: Józefowi Górzyńskiemu (2013), Rafałowi Markowskiemu (2013) i Michałowi Janosze (2015). Był współkonsekratorem podczas sakr biskupa pomocniczego koszalińsko-kołobrzeskiego Krzysztofa Zadarki (2009) i biskupa pomocniczego płockiego Mirosława Milewskiego (2016)^[3].

Odznaczenia i wyróżnienia

Postanowieniem Prezydenta Republiki Portugalskiej z 1 września 2008 został odznaczony Orderem Zasługi II klasy^[33]. W 2013 objął funkcję wielkiego przeora zwierzchnictwa w Polsce Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie^[34][35], w którym przyznano mu rangę Kawalera Wielkiego Krzyża^[34]. W 2015 otrzymał tytuł Baliwa Krzyża Wielkiego Honoru i Dewocji Zakonu Maltańskiego^[36].

W 1999 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta i gminy Skawina^[37]. Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Małopolski przyznało mu tytuł Małopolanina Roku 2010^[38].

W 2019 został odznaczony medalem „Milito Pro Christo”, nadanym przez biskupa polowego Józefa Guzdka^[39].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Serwis internetowy Kazimierza Nycza [dostęp 2017-01-28]
• Nota biograficzna Kazimierza Nycza w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2020-06-28]
• Kazimierz Nycz na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-10-23]
• Kazimierz Nycz w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-06]
• Kazimierz Nycz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-11-06] .