| ||
Katarzyna Nosowska podczas XXV Pol’and’Rock Festival (2019) | ||
Data i miejsce urodzenia | 30 sierpnia 1971 Szczecin | |
Gatunki | rock[1][2] | |
Zawód | piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka | |
Aktywność | od 1989[3] | |
Wydawnictwo | PolyGram Polska, Universal Music Polska, QL Music, Supersam Music, Kayax | |
Powiązania | Włochaty, Kafel, Dum-Dum, No Way Out, Vivid | |
Zespoły | ||
Hey | ||
Odznaczenia | ||
Strona internetowa |
Katarzyna Nosowska (ur. 30 sierpnia 1971 w Szczecinie) – polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka i osobowość medialna. Członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video (ZPAV)[4]. Honorowa Ambasadorka Szczecina[5].
W latach 1992–2017 wokalistka zespołu rockowego Hey, z którym wydała 11 albumów studyjnych: Fire (1993), Ho! (1994), ? (1995), Karma (1997), Hey (1999), sic! (2001), Music Music (2003), Echosystem (2005), Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! (2009), Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan (2012) i Błysk (2016). Wydała też siedem albumów solowych: puk.puk (1996), Milena (1998), Sushi (2000), UniSexBlues (2007), Osiecka (2008), 8 (2011) i Basta (2018). Za sprzedaż solowych albumów odebrała jedną podwójnie platynową płytę, jedną platynową i cztery złote.
Laureatka Paszportu „Polityki”, Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, trzykrotnie nagrody za „najlepszą kreację aktorską” na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film[6][7] i 27-krotnie nagrody „Fryderyka” (w tym 11 z zespołem Hey)[8] – od 1996 odebrała m.in. Fryderyki dla autora roku (1996, 2000, 2005, 2008, 2010)[9][10][11][12][13] i wokalistki roku (2005, 2008, 2009)[11][12][14]. W 2013 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[15]. Okrzyknięta najlepszą polską wokalistką według redakcji magazynu „Machina” (2010)[16].
Urodziła się 30 sierpnia 1971[17] w Szczecinie[18]. Jest jedynaczką[19]. Jej ojciec był marynarzem, który z czasem uzależnił się od alkoholu[19][20]. Rodzina jej babki ze strony matki, Krystyny, została wymordowana 1 listopada 1943 podczas zbrodni w Kałęczynie[21][22].
Będąc uczennicą Szkoły Podstawowej nr 11 w Szczecinie, należała do chóru szkolnego[18]. Ukończyła naukę w Technikum Odzieżowym w Szczecinie[23]. Po zdaniu matury planowała rozpocząć naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, jednak nie dostała się[23][24]. Podjęła wówczas pracę na poczcie, gdzie wprowadzała dane do komputera[23]. Śpiewała w chórze Politechniki Szczecińskiej[25].
Będąc nastolatką, pojechała w ramach Ochotniczego Hufca Pracy do NRD, gdzie poznała Marka, gitarzystę zespołu Włochaty Odkurzacz, który zachęcił ją do występów scenicznych[26][24]. Pierwszym zespołem, w którym profesjonalnie śpiewała, były Szklane Pomarańcze, natomiast pierwszy raz publicznie wystąpiła z zespołem Włochaty podczas koncertu w szczecińskim klubie „Pinokio” w 1989[3][24]. Następnie współpracowała z grupami Kafel[23], Dum-Dum[26], No Way Out czy Vivid oraz nagrywała chórki dla Pidżamy Porno[26] i Aliansu. W 1990 zaczęła występować gościnnie w piosenkach wielu polskich wykonawców, m.in. Świetlików, Dezertera, Ścianki, Voo Voo, Piotra Banacha czy Pidżamy Porno.
W 1992 została wokalistką zespołu Hey założonego przez Piotra Banacha[23]. Po występie na festiwalu w Jarocinie, na którym zdobyli nagrodę dziennikarzy[25], otrzymali od Katarzyny Kanclerz propozycję nagrania albumu studyjnego[23]. Płyta pt. Fire ukazała się 8 lutego 1993[27] i osiągnęła sukces pod względem sprzedaży[28]. Łącznie wydała z Hey 11 płyt studyjnych. W październiku 2017 ogłosiła zawieszenie działalności zespołu[29].
Solowo debiutowała 16 września 1996 wydaniem albumu studyjnego pt. puk.puk[30]. Otrzymała za niego Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[9]. W latach 1997–1999 była jurorką w programie Mini Playback Show. 8 marca 1998 wydała drugi solowy album pt. Milena[31], a 15 maja 2000 – trzeci pt. Sushi[32], za który odebrała Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[10].
W 2000 była jedną z bohaterek filmów dokumentalnych: Dzieci Jarocina[33][34]. W 2001 uczestniczyła w projekcie Yugoton i zaśpiewała w trzech utworach z albumu Michała Żebrowskiego pt. Lubię, kiedy kobieta. W 2003 była jedną z bohaterek dokumentu Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski[33][34].
28 maja 2007 wydała czwarty album solowy pt. UniSexBlues. Wydawnictwo zostało nagrodzone „Fryderykiem” w kategorii „album roku muzyka alternatywna”, pochodzący z płyty singiel „Era retuszera” wyróżniono tytułem „piosenki roku”, a zrealizowany do niego teledysk – „wideoklipu roku”[12]. 28 listopada 2008 wydała płytę pt. Osiecka[35], na której zawarła piosenki z tekstami Agnieszki Osieckiej[36][37]. Wydawnictwo zapewniło jej „Fryderyka” w kategorii „album roku piosenka poetycka”[14]. W 2008 była jedną z bohaterek dokumentu Historia polskiego rocka (2008)[33][34].
W latach 2009–2011 współprowadziła z Pawłem Krawczykiem audycję „Tranzytem do niebytu” w Roxy FM[38]. W 2009 zagrała gościnnie w jednym odcinku serialu Niania[33][34] oraz nagrała z zespołem Pustki piosenki „Wiedza” i „Notes”, które umieszczono na ich albumie pt. Kalambury. Ponadto uczestniczyła w nagraniu koncertowego DVD Pustek z serii Najmniejszy koncert świata, które ukazało się 29 października 2010.
23 września 2011 zaprezentowała szósty album pt. 8[39]. W 2012 została dyrektorką artystyczną projektu Męskie Granie i nagrała singiel promujący „Ognia!” z Markiem Dyjakiem[40]. W 2013 ponownie została dyrektorką trasy, na której potrzeby nagrała utwór „Jutro jest dziś” z O.S.T.Rym[40]. W 2014 zagrała w spektaklu Cienie. Eurydyka mówi w reżyserii Mai Kleczewskiej, koprodukcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy, Teatru IMKA w Warszawie i Teatru Capitol we Wrocławiu.
W 2018 nakładem wydawnictwa Wielka Litera ukazała się debiutancka powieść Nosowskiej pt. „A ja żem jej powiedziała...”[41], którą wyróżniono tytułem Bestsellera Empiku 2018 w kategorii „literatura polska”[42]. 12 października 2018 wydała kolejny album solowy pt. Basta, za który odebrała „Fryderyka” w kategorii „album roku alternatywa”[43]. W listopadzie opublikowała własną wersję piosenki „Coraz bliżej święta”, wykorzystaną w kampanii reklamowej Coca-Coli, w której wystąpiła[44]. Również w 2018 zagrała niewielką rolę w serialu Druga szansa i w filmie Władysława Pasikowskiego Pitbull. Ostatni pies[33][34].
W 2019 po raz trzeci została dyrektorem artystycznym Męskiego Grania, na potrzeby promocji trasy nagrała utwór „Sobie i wam” z Tomaszem Organkiem, Krzysztofem Zalewskim i Igorem Walaszkiem[45]. Oprócz tego wystąpiła w spotach reklamowych ING Banku Śląskiego[46]. W 2020 wzięła udział w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego pracującego w czasie trwania pandemii COVID-19[47] i wydała drugą książkę pt. „Powrót z Bambuko”[48].
Publikowała felietony w miesięcznikach: „Filipinka”[49], „Muza” i „Zwierciadło”.
Była związana z muzykami: Grzegorzem Porowskim i Andrzejem Kraińskim[50]. Z nieformalnego związku z perkusistą Adamem Krajewskim ma syna Mikołaja[24][51] (ur. 22 maja 1996). Była zaręczona z Redbadem Klynstrą. W listopadzie 2018, po 17 latach nieformalnego związku, poślubiła Pawła Krawczyka, muzyka i gitarzystę Hey[52].
Rok | Kategoria | Nominacja | Rezultat | |
---|---|---|---|---|
1994 | Najlepsza wokalistka | Katarzyna Nosowska | Nominacja | [55] |
1995 | Autor roku | Nominacja | [56] | |
1996 | Wokalistka roku | Nominacja | [57] | |
Autor roku | Wygrana | |||
Album roku – rock | puk.puk | Nominacja | ||
Album roku – muzyka alternatywna | Wygrana | |||
1998 | Wokalistka roku | Katarzyna Nosowska | Nominacja | [58] |
Album roku – muzyka alternatywna | Milena | Nominacja | ||
1999 | Wokalistka roku | Katarzyna Nosowska | Nominacja | [59] |
2000 | Nominacja | [60] | ||
Autor roku | Wygrana | |||
Album roku – muzyka alternatywna | Sushi | Wygrana | ||
2001 | Wokalistka roku | Katarzyna Nosowska | Nominacja | [61] |
Autor roku | Nominacja | |||
2002 | Wokalistka roku | Nominacja | [62] | |
Autor roku | Nominacja | |||
2003 | Wokalistka roku | Nominacja | [63] | |
Autor roku | Nominacja | |||
2005 | Wokalistka roku | Wygrana | [64] | |
Autor roku | Wygrana | |||
2006 | Wokalistka roku | Nominacja | [65] | |
Autor roku | Wygrana | |||
2008 | Piosenka roku | „Era retuszera” | Wygrana | [66] |
Wokalistka roku | Katarzyna Nosowska | Wygrana | ||
Kompozytor roku | Nominacja | |||
Autor roku | Wygrana | |||
Album roku – muzyka alternatywna | UniSexBlues | Wygrana | ||
2009 | Piosenka roku | „Kto tam u ciebie jest?” | Nominacja | [67] |
Wokalistka roku | Katarzyna Nosowska | Wygrana | ||
Album roku – piosenka poetycka | Osiecka | Wygrana | ||
2010 | Wokalistka roku | Katarzyna Nosowska | Nominacja | [68] |
Kompozytor roku | Katarzyna Nosowska i Paweł Krawczyk | Nominacja | ||
Autor roku | Katarzyna Nosowska | Wygrana | ||
2012 | Piosenka roku | „Nomada” | Nominacja | [69] |
Wokalistka roku | Katarzyna Nosowska | Nominacja | ||
Autor roku | Wygrana | |||
Album roku – muzyka alternatywna | 8 | Nominacja | ||
2019 | Autor roku | Katarzyna Nosowska | Nominacja | [43] |
Album roku – alternatywa | Basta | Wygrana | ||
2020 | Album roku – muzyka poetycka | Janerka na basy i głosy (z Lechem Janerką, Marcinem Świetlickim, Niką, Pablopavo, Jarosławem Szubrychtem i Wojciechem Waglewskim) |
Nominacja | [70] |
Rok | Plebiscyt | Kategoria | Nominacja | Rezultat | |
---|---|---|---|---|---|
1993 | Paszport „Polityki” | Estrada | Katarzyna Nosowska | Wygrana | [71] |
2000 | Tęczowy Laur | – | Katarzyna Nosowska | Wygrana | [72] |
2006 | ELLE Style Awards | Najlepszy muzyk | Katarzyna Nosowska | Wygrana | [54] |
2007 | Europejskie Nagrody Muzyczne MTV | Najlepszy polski wykonawca | Katarzyna Nosowska | Nominacja | [73] |
2008 | Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” | n.d. | UniSexBlues | Nominacja | [74] |
2010 | Mistrzynie stylu XX-lecia „Twojego Stylu” | Muzyka | Katarzyna Nosowska | Wygrana | [75] |
2011 | Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego | Muzyka | Katarzyna Nosowska | Wygrana | [76] |
2012 | Nagroda Muzyczna Programu Trzeciego – „Mateusz” | Muzyka rozrywkowa – wydarzenie | Katarzyna Nosowska | Wygrana | [77] |
2017 | Tofifest | nagroda za Niepokorność Twórczą | Katarzyna Nosowska | Wygrana | [54] |
2018 | Bestsellery Empiku | Literatura polska | A ja żem jej powiedziała... | Wygrana | [42] |
2020 | Bestsellery Empiku | Literatura piękna | Powrót z Bambuko | Wygrana | [78] |
Artykuł Katarzyna Nosowska w polskiej Wikipedii zajął następujące miejsca w lokalnym rankingu popularności:
Prezentowana treść artykułu Wikipedii została wyodrębniona w 2021-08-26 na podstawie https://pl.wikipedia.org/?curid=141397